Η Μαρία Κίτσου μιλά για την κατάθλιψη: «Νομίζεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ το μαρτύριο, αλλά τελειώνει»

Η ηθοποιός Μαρία Κίτσου, που πρωταγωνιστεί στην σειρά Άγριες Μέλισσες, μίλησε δημοσίως για την μάχη της με τη κατάθλιψη. 

Καλεσμένη στην εκπομπή Art Week, η Μαρία Κίτσου, αναφέρθηκε στους λόγους που την ώθησαν να αποκαλύψει την προσωπική της ιστορία με την κατάθλιψη. «Νιώθω ότι έχω βοηθήσει πολύ κόσμο, έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα και αυτό με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη. Από ανθρώπους που είτε το παραδέχονται μόνο σε μένα και μου ζητάνε συμβουλή τι να κάνουν, ότι νιώθουν έτσι, νιώθουν αλλιώς, και αυτό είναι κάτι υπέροχο, πραγματικά».

«Ακριβώς γι' αυτό βγήκα να το πω γιατί κι εγώ θα ήθελα, σε αντίστοιχη περίπτωση [...] Να ακούσει από κάποιον που θαυμάζει, από κάποιον που εκτιμά ότι ναι κι εγώ το έχω περάσει, το περνάω και υπάρχει γιατρειά, υπάρχει λύση. Γιατί έχει πολλή απελπισία αυτή η ασθένεια. Και ότι μπορείς να γιατρευτείς, δεν είναι κάτι που δεν παίρνει γιατρειά γιατί αυτό πιστεύεις όταν είσαι μέσα σε αυτό, ότι δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το μαρτύριο, αλλά τελειώνει», είπε η Μαρία Κίτσου.]

Πρόσφατα η δημοφιλής ηθοποιός είχε αφηγηθεί την ζωή της στην LiFO. «Δεν είναι δύσκολο να ζεις απλά, είναι ωραίο, γιατί στην πραγματικότητα σου χρειάζονται πολύ λίγα πράγματα για να είσαι επαρκής και να νιώθεις αυτάρκης. Βέβαια, είναι δύσκολο να τα έχεις αυτά τα πράγματα, να ζεις από τον μισθό σου, να έχεις μια ανεξαρτησία, να μη χρειάζεται να κάνεις δυο-τρεις δουλειές για να τα βγάλεις πέρα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να μείνω εκτός κέντρου, θέλω να μπορώ να πηγαίνω παντού με τα πόδια», είχε πει μεταξύ άλλων.

»Τα τελευταία 15 χρόνια έχω επιλέξει να ζω στα Εξάρχεια, ένα από τα τελευταία καλλιτεχνικά οχυρά, αλλά με απογοητεύει πάρα πολύ όλο αυτό ζούμε αυτήν τη στιγμή. Τι βγήκαμε από την κρίση και μαλακίες, τα έσοδα δεν αυξάνονται, μόνο τα έξοδα. Ανέβηκαν τα ενοίκια λες και πάει η οικονομία μια χαρά.

»Ευτυχία υπάρχει, αλλά είναι στιγμές. Θεωρώ ότι μπορείς να τη βρεις στη δουλειά σου, στον σύντροφό σου, στους φίλους σου, μόνος σου, αλλά η δυστυχία είναι μεγαλύτερη. Δηλαδή οι άσχημες στιγμές υπερτερούν. Κι αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μας, παίζουν ρόλο και άλλοι στην ευτυχία μας ή στη δυστυχία μας. Σίγουρα, όμως, μετά το σκοτάδι έρχεται το φως και μετά το φως έρχεται σκοτάδι, έτσι είναι ο νόμος της ζωής και της φύσης. Αν δεν έρθει το σκοτάδι, πώς θα εκτιμήσεις μετά το φως;

»Δεν είμαι άνθρωπος που θα πάρουν τα μυαλά του αέρα, είμαι πάρα πολύ προσγειωμένη. Αυτή την περίοδο μου δίνει μια ικανοποίηση η δουλειά μου, αυτό που συμβαίνει, αλλά μέχρι εκεί. Χαρά μου δίνει το να προσφέρω, το να νιώθω χρήσιμη στην κοινωνία. Μου δίνει χαρά ένας έρωτας. Πολύ μεγάλη. Με ανατροφοδοτεί, με αναζωογονεί, είναι καύσιμο για μένα. Μου δίνει χαρά το να έχω ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπάνε και να τους αγαπάω, μου δίνει χαρά η αίσθηση της θυσίας.

»Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι να πεθάνω χωρίς να έχω ζήσει. Δεν θέλω να αφήσω εκκρεμότητες σ' αυτήν τη ζωή. Θέλω να τη ρουφήξω μέχρι το μεδούλι. Και φοβάμαι όταν δεν το κάνω, όταν χάνω στιγμές, όταν χάνω μέρες, όταν χάνω μήνες. Τα πονάω τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Κι όταν νιώθω ανίκανη να τα αλλάξω σε μαύρες περιόδους, πονάω πιο πολύ γι' αυτό».