Ένα παράξενο άρθρο είδε το φως της δημοσιότητας στους Times του Λονδίνου. Πρόκειται για ένα αίτημα που αφορά την απονομή χάριτος σε σχεδόν 4.000 ανθρώπους που κατηγορούνται για μαγεία στη Σκωτία μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα.
Την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας το 2020, η ομάδα «Μάγισσες της Σκωτίας» ξεκίνησε μια εκστρατεία ζητώντας από το κοινοβούλιο της Σκωτίας να δώσει χάρη και να τιμήσει τη μνήμη των κατηγορουμένων. Οι διοργανωτές υπέβαλαν μια αναφορά που έφερε τις υπογραφές περισσότερων από 3.400 υποστηρικτών στην κυβέρνηση της Σκωτίας πέρυσι. Η πρώτη υπουργός της Σκωτίας Nicola Sturgeon, εξέφρασε την υποστήριξή της για το νομοσχέδιο στα τέλη Δεκεμβρίου 2021, σηματοδοτώντας ότι η κυβέρνηση της χώρας ενδέχεται να συμφωνήσει να εκδώσει επίσημη συγγνώμη τους επόμενους μήνες.
Το κυνήγι μαγισσών σάρωσε μεγάλο μέρος της Ευρώπης μεταξύ του 1450 και 1750. Ο φόβος για τον διάβολο, η κοινωνική αναταραχή και η μαζική υστερία συνέβαλαν στη φρενίτιδα των κατηγοριών και των δικών , που συχνά προέκυπταν από τοπικές διαμάχες και συνήθως στόχευαν ανύπαντρες ή χήρες γυναίκες, σύμφωνα με τα αρχεία της Εθνικής Πινακοθήκης της Σκωτίας.
Η Σκωτία συγκεκριμένα ήταν μια εστία υποτιθέμενης «μαγείας» και μια έκθεση του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου το 2003 διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 3.837 άτομα κατηγορήθηκαν για μαγεία στη χώρα μεταξύ 1563 και 1735 - τα χρόνια κατά τα οποία ψηφίστηκε και καταργήθηκε ο νόμος περί μαγείας της Σκωτίας, αντίστοιχα. Περίπου το 84 τοις εκατό των κατηγορουμένων ήταν γυναίκες και περισσότερες από τις μισές ήταν άνω των 40 ετών. Πέντε μεγάλης κλίμακας «κυνήγια μαγισσών» πραγματοποιήθηκαν στη Σκωτία μόνο μεταξύ 1590 και 1662—ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό από ό,τι στην Αγγλία, σύμφωνα με τη Βρετανική Βιβλιοθήκη.
Μιλώντας στους Times, η δικηγόρος Claire Mitchell, η οποία ηγείται των «Μαγισσών της Σκωτίας» σημειώνει ότι «κατά την περίοδο μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα, η Σκωτία εκτέλεσε πέντε φορές περισσότερους ανθρώπους από ό,τι αλλού στην Ευρώπη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες». Η ίδια υποστηρίζει ότι οι γυναίκες δεν ήταν ένοχες, άρα πρέπει να αθωωθούν. Εκτός από το αίτημα για χάρη, η πρόταση της ομάδας μιλά για τη δημιουργία ενός εθνικού μνημείου αφιερωμένου στους ανθρώπους που κατηγορούνται, βασανίζονται και εκτελούνται για το έγκλημα της μαγείας.
Ένα από τα πρώτα μεγάλα κυνήγια μαγισσών της Σκωτίας ξέσπασε στην παραλιακή πόλη Βόρειο Μπέργουικ το 1590. Ο Ιάκωβος Α’ της Σκωτίας πίστευε ότι οι κάτοικοι της πόλης είχαν χρησιμοποιήσει μαγεία για να προκαλέσουν καταιγίδες που καθυστέρησαν το πλοίο που μετέφερε τη Δανή μέλλουσα σύζυγό του, Άννα. Εξήντα περίπου άτομα κατηγορήθηκαν για αρκετούς μήνες, συμπεριλαμβανομένου του υπηρέτη Geillis Duncan.
Ο Ντάνκαν βασανίστηκε και αναγκάστηκε να εμπλέξει πολλά πλούσια, καλά συνδεδεμένα μέλη της κοινωνίας του Βόρειου Μπέργουικ, συμπεριλαμβανομένης της μαίας Agnes Sampson και του δασκάλου James Fian, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Οι Σκωτσέζοι αξιωματούχοι χρησιμοποιούσαν τακτικά τέτοιες μεθόδους βασανιστηρίων όπως η στέρηση ύπνου, η σωματική τιμωρία και ο δημόσιος εξευτελισμός για να αποσπάσουν ομολογίες.
Συνολικά, οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα δύο τρίτα των ατόμων που κατηγορήθηκαν για μαγεία στη Σκωτία εκτελέστηκαν για τα λεγόμενα εγκλήματά τους. Η πλειοψηφία των καταδικασθέντων στραγγαλίστηκαν πριν καούν στην πυρά. Μερικά θύματα απαγχονίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν ή κάηκαν ζωντανά. Αλλά οι μελετητές προειδοποιούν ότι αυτός ο αριθμός παραμένει σε μεγάλο βαθμό αβέβαιος λόγω των ορίων του αρχείου: Μόνο ένα μικρό μέρος των εγγράφων της δίκης μαγισσών από την περίοδο καταγράφει τόσο τις κατηγορίες όσο και την τελική ποινή.
Τα σχετικά φθηνά έντυπα φυλλάδια επέτρεψαν να κυκλοφορούν ειδήσεις για φρικτές δίκες μαγισσών. Ένα στοιχείο του 1591 σχετικά με τις δίκες του Βόρειου Μπέργουικ, με τίτλο Newes From Scotland, περιλάμβανε ακόμη και ξυλογραφίες που απεικονίζουν το κυνήγι μαγισσών του βασιλιά Ιάκωβου. Το 1597, ο ίδιος ο Ιάκωβος έγραψε μια πραγματεία, Daemonologie, για τους δαίμονες και τη μαγεία ευρύτερα. Αναγνώρισε πολλά σημάδια μαγείας, συμπεριλαμβανομένης της παρουσίας ενός σημαδιού του κακού που ερμηνεύεται ως οποιοδήποτε «σημάδι σε κάποιο κρυφό μέρος του σώματός τους». Το κείμενο ισοδυναμούσε με μια παθιασμένη υπεράσπιση για την τιμωρία και τη δίωξη των μαγισσών, σύμφωνα με τη Βρετανική Βιβλιοθήκη.
Η πραγματεία του Τζέιμς έγινε μπεστ σέλερ. Ενέπνευσε ακόμη και τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ να ενσωματώσει λεπτομέρειες από τις δίκες του Βόρειου Μπέργουικ στο έργο του Μακμπέθ, το οποίο έκανε το ντεμπούτο του λίγο μετά τη στέψη του βασιλιά Ιακώβου Α' της Αγγλίας και της Ιρλανδίας το 1603. Γνωστό ως «Σκοτσέζικο έργο», η έναρξη του Μακμπέθ περιλαμβάνει τρεις μάγισσες που κάνουν προφητείες, ελέγχουν τον καιρό και υποκινούν ισχυρές καταιγίδες. Όπως σημειώνει η Royal Shakespeare Company, το έργο πιθανότατα παίχτηκε για πρώτη φορά στην αυλή του βασιλιά Ιάκωβου τον Αύγουστο ή τον Δεκέμβριο του 1606.
Οι δίκες του Βόρειου Μπέργουικ έλαβαν χώρα σχεδόν έναν αιώνα πριν ξεσπάσουν οι περιβόητες δίκες των μαγισσών του Σάλεμ στην Μασαχουσέτη. Πρόκειται για το χειρότερο γεγονός μαζικής υστερίας στην πρώιμη αμερικανική ιστορία, οι δίκες οδήγησαν σε περίπου 150 κατηγορίες και 25 θανάτους. Οι περισσότερες από τις «μάγισσες» του Σάλεμ αμνηστεύτηκαν μετά θάνατον από νόμο της Μασαχουσέτης το 2001.
σχόλια