Λυκούργος Πορφύρης: «Η ταμπέλα του όμορφου υπάρχει ως φετίχ για τον αλφισμό»

Λυκούργος Πορφύρης: «Αν το βασικό σου κριτήριο στα σεξουαλικά σου θέλω είναι η ομορφιά, νομίζω ότι μάλλον κάνεις πολύ βαρετό σεξ» Facebook Twitter
«Ένας τύπος είπε, "α, αλμπίνο, τι όμορφο". Δεν μου μίλησε, το παρατήρησε απλώς την ώρα που περνούσα από δίπλα του. Είναι σαν να μην είσαι άνθρωπος, αλλά ζωάκι, και να λέει ο άλλος "ω, τι ωραίο σκυλάκι"». Φωτ.: Αμαλία Κωβαίου
0


ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΤΟ 1988. Παιδικά χρόνια; Δύσκολα… Μεγάλωσα σε μια κλασική συντηρητικο-λαϊκή οικογένεια. Πέρασα ΤΕΙ Κοινωνικής Εργασίας, αλλά δεν μου άρεσε πάρα πολύ γιατί έλεγα πως ήθελα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό. Βλακείες, απλώς δεν την πάλευα πάρα πολύ με τη σχολή. Για κάποιον καιρό ήθελα να γίνω κομμωτής, αλλά η φάση είναι ότι είμαι 90% τυφλός, οπότε κομμωτής θα ήταν, αν όχι ακατόρθωτο, κάπως δύσκολο.

Κάπως τυχαία βρέθηκα σε ένα εργαστήρι ζωγραφικής για να μάθω να σκιτσάρω, να δω αν το ’χω. Από τα χρόνια της ΑΣΚΤ και για πολύ καιρό με κυνηγούσε το στερεότυπο ότι κάνω τέχνη, αλλά πρέπει να αποδείξω πως ξέρω και να ζωγραφίζω. Αυτά όλα έχουν αλλάξει πια δραστικά, ξύπνησα μια μέρα και θέλησα να ξανασκεφτώ την πρακτική μου.

Η δουλειά μου γινόταν όλο και πιο περίτεχνη. Είχα κάνει και μια έκθεση τότε, καθόμουν λοιπόν μέσα στον χώρο και σκεφτόμουν πως αν ήμουν εγώ στη θέση μου θα με σιχαινόμουν γιατί πώς μπορείς να μιλάς για disability-blindness και όταν μπαίνεις μέσα στον χώρο, εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να δεις τι έχεις κάνει; Έπρεπε να είμαι με το μεγεθυντικό φακό, τσίκι-τσίκι. 

«Για μένα είναι όλα τα ίδια, ένας ορίζοντας με κάτι περίεργα πράγματα που περνάνε μπροστά μου. Χέστηκα».

Ναι, η ταμπέλα του όμορφου υπάρχει για τον αλφισμό* ως φετιχοποίηση, μια φετιχοποίηση του «άλλου». Έχει τύχει αρκετές φορές, περπατώντας στον δρόμο, να μου πουν πράγματα. Από τα πιο χαρακτηριστικά είναι όταν ήρθε μια τύπισσα σε ένα μπαρ και μου έκανε, «αχ, είσαι αλμπίνο» (σ.σ. προσποιείται τη σέξι φωνή της), «είναι η αγαπημένη μου γενετική διαταραχή». Είχε βάλει και κάπως το στήθος της μπροστά.

Λυκούργος Πορφύρης: «Αν το βασικό σου κριτήριο στα σεξουαλικά σου θέλω είναι η ομορφιά, νομίζω ότι μάλλον κάνεις πολύ βαρετό σεξ» Facebook Twitter
«Πιστεύω ότι η ομορφιά έχει να κάνει τελικά πολύ περισσότερο με το συναίσθημα της ευτυχίας παρά με την ίδια την ομορφιά». Φωτ.: Αμαλία Κωβαίου

Τι εννοείς είναι η αγαπημένη σου γενετική διαταραχή; Ότι έχεις, ας πούμε, κάποιες προτιμήσεις σε γενετικές διαταραχές, π.χ. τα άτομα με σύνδρομο Down ή αυτούς με τα έξι δάχτυλα, αλλά τα αγαπημένα σου είναι τα αλμπίνο άτομα; Αυτό είναι κάτι πολύ ακραίο. Έγινε κι ένα άλλο σκηνικό που ένας τύπος είπε, «α, αλμπίνο, τι όμορφο». Δεν μου μίλησε, το παρατήρησε απλώς την ώρα που περνούσα από δίπλα του. Είναι σαν να μην είσαι άνθρωπος, αλλά ζωάκι, και να λέει ο άλλος «ω, τι ωραίο σκυλάκι». 

Αυτό είναι λίγο ψυχαναλυτικό, και ίσως να το έλεγα μόνο στον θεραπευτή μου. Αλλά υπάρχει και το capital της ομορφιάς, δηλαδή το ότι όταν είσαι με ένα πάρα πολύ όμορφο άτομο, αυτό έχει και κοινωνικό αντίκτυπο. Π.χ. ο τάδε είναι με αυτόν τον πανέμορφο άνθρωπο, άρα κάτι θα έχει για να είναι μαζί του. Πολλές φορές παίζει πολύ αυτό το κοινωνικό κεφάλαιο, έχω συλλάβει και τον εαυτό μου να το σκέφτεται. Έξω από αυτό το πλαίσιο, το να σου αρέσουν μόνο όμορφα άτομα είναι αστείο. Αν το βασικό σου κριτήριο, δηλαδή, στα σεξουαλικά σου θέλω είναι η ομορφιά, νομίζω ότι μάλλον κάνεις πολύ βαρετό σεξ.

Πιστεύω κιόλας ότι η ομορφιά έχει να κάνει τελικά πολύ περισσότερο με το συναίσθημα της ευτυχίας παρά με την ίδια την ομορφιά. Αν εγώ νιώσω όμορφα σε μια βρόμικη πλατεία όπου έτυχε να αράζω με φίλες και φίλους επειδή δεν βρήκαμε κάπου αλλού να πάμε, αυτό θα το θεωρήσω όμορφο.

Αυτό συζητούσαμε και πριν για τα τοπία – εγώ δεν καταλαβαίνω τα τοπία. Για μένα είναι όλα τα ίδια, ένας ορίζοντας με κάτι περίεργα πράγματα που περνάνε μπροστά μου. Χέστηκα. Νομίζω ότι η ομορφιά, πιο πολύ απ’ όλα, είναι ένα συναίσθημα που νιώθω όταν περνάω καλά. 

Βασικά, δεν νομίζω ότι η ομορφιά με ενδιαφέρει ως concept γιατί ορίζει το πώς θα πρέπει να είναι τα πράγματα. Μιλά για το πώς πρέπει να είναι, ενώ πολλά πράγματα δεν λειτουργούν για κάποιες μονάδες ανθρώπων. Τα πρότυπα ομορφιάς ποτέ δεν βασίζονταν στην πλειοψηφία. Όταν λέει, για παράδειγμα, πολύς κόσμος ότι στη βικτοριανή εποχή το πρότυπο ομορφιάς όριζε να είσαι παχύς, δεν εξηγεί ότι αυτό τότε μπορούσαν να το πετύχουν μόνο οι πλούσιοι. Σήμερα τα πρότυπα ομορφιάς μιλάνε για το πολύ αδύνατο, γυμνασμένο σώμα, αλλά ποιος, και πάλι, ποιος έχει τη δυνατότητα να είναι αδύνατος; Αυτός που τρέφεται σωστά και έχει τον χρόνο και τα χρήματα να γυμναστεί σωστά. 

Την κουλτούρα του γυμναστηρίου τη σιχαίνομαι, αλλά την υιοθέτησα τελικά. Πότε ξεκίνησε αυτό; Κάτσε να το σκεφτώ... Στην αρχή το έκανα για λόγους υγείας. Σε κάποια φάση είχα βρεθεί να είμαι 115 κιλά, πήγα σε έναν γιατρό, είχα ανεβασμένους κάποιους δείκτες και μου είπε, «πρέπει να κάνεις διατροφή και να ξεκινήσεις άσκηση». Έχασα εξήντα κιλά μέσα σε έξι μήνες και άρχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο. Αν με ρωτούσες πριν από κάποια χρόνια, θα σου έλεγα ότι θεωρούσα ό,τι πιο βαρετό τους ανθρώπους που έλεγαν πως το γυμναστήριο είναι το χόμπι τους. Ε, πέντε χρόνια μετά, κατέληξε να είναι ένα από τα δικά μου χόμπι.

Ξαναγύρισα σε αυτήν τη φάση σε μια περίοδο που ήμουν σκατά ψυχολογικά. Μου είπαν την κλασική ατάκα: «Έχεις δοκιμάσει να γυμναστείς;». Α, τότε γούσταρα κι ένα άτομο, δεν είχε γίνει κάτι, αλλά σε μια κουβέντα είχε πει «ρε συ, μου αρέσουν οι άντρες με μπράτσα», οπότε τα συνδύασα κάπως όλα. Αν δούλεψε; Θα σου πω. Με βοήθησε πολύ την πρώτη περίοδο, αλλά άρχισα να γίνομαι πολύ ανασφαλής με το σώμα μου, δηλαδή μετατοπίστηκε το άγχος εκεί. Αντί να έχω το άγχος της ζωής, είχα άγχος για το πώς θα έχω το τέλειο σώμα. Τώρα πια κάνω bulking, ξε-bulking, τα πάντα. Ξεκίνησα για ψυχολογικούς λόγους και μετά εξελίχθηκε σε ένα τελείως εμμονικό, masculine χόμπι, το οποίο δεν περίμενα να έχω, γιατί δεν μου αρέσουν τα masculine πράγματα. 
 
*Ο αλφισμός είναι μια σπάνια γενετική κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από διαταραχή της λειτουργίας των μελανοκυττάρων και κάνει τους ανθρώπους να έχουν έντονα λευκό δέρμα και μαλλιά, ενώ συνδέεται και με προβλήματα όρασης. 

Ο Λυκούργος Πορφύρης είναι καλλιτέχνης και queer ακτιβιστής για την αναπηρία που ζει μεταξύ Όσλο και Αθήνας.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ