Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή»

Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή» Facebook Twitter
«Κανείς δεν είναι άσχημος. Απλώς πρέπει να βρεις τι σου ταιριάζει». Φωτ.: Αμαλία Κωβαίου
0


ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ. Για την ομορφιά; (γέλια) Θα σ’ τα πω όλα. Ό,τι ξέρω δηλαδή. Τι έκανα σήμερα; Τι να κάνω κι εγώ, σηκώθηκα το πρωί, έκανα μια εξέταση… εξέταση για την πήξη του αίματος, αυτή που κάνω κάθε δεκαπέντε μέρες. Τώρα το απόγεμα πρέπει να πάρω τον γιατρό μου, γιατί μέχρι δεκαπέντε μέρες πρέπει να παίρνω, την αυτήνα, πώς τη λένε, τη δόση του φαρμάκου. Είναι για την καρδιά αυτό, κατάλαβες; 

Ναι, έξι η ώρα το πρωί έχω ξυπνήσει. Νωρίς ε; Χθες Κυριακή, α, όχι, Δευτέρα χθες. Πήγαμε μια βόλτα, γυρίσαμε και φάγαμε. Τίποτ’ άλλο. Έχω φακή μέσα στο ψυγείο, την έχω βγάλει να ξεπαγώσει. Είχα ντυθεί ωραία, όλοι με κοιτάγανε. Ε, πάντα με κοιτάνε, περιμένουν να δουν τι θα φορέσω. (γέλια) Κοίτα να δεις, το πιο σημαντικό είναι τα χέρια. Άκου με που σου λέω. Πάνω απ’ όλα, τα νύχια μου ήταν φτιαγμένα. Όλοι τα νύχια μου κοιτούσαν. Είχα καλό χέρι. Όταν είχα έρθει εδώ πέρα, κάθε Κυριακή φοράγαμε τα μαντίλια. Δεν ξέρω αν τα έχεις προλάβει εσύ· θα ήσουν μικρή. Τα τυλίγαμε γύρω γύρω στο κεφάλι μας, κάναμε διάφορα σχέδια και την Κυριακή το ήξερα πως με περιμένανε να δούνε τι μαντίλα φορούσα. Μετά, φορούσα τα χωριάτικα –ξέρεις–, το άσπρο με το κέντημα. Αμοργιανά ήταν αυτά. 

«Ο πιο όμορφος άντρας που γνώρισα ήταν ο Μίμης, ο πρώτος μου έρωτας. Ήταν στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά τον χώρισα γιατί ήταν πολύ παράξενος».

Τώρα δεν τα κάνω. Δεν μπορώ. Τώρα ούτε βαφτικά έχω, τα νύχια μου μόνο βάφω. Το αγαπημένο μου είναι το σάπιο μήλο. Παλιότερα; Πάλι το σάπιο μήλο ήταν το αγαπημένο μου. Κραγιόν δεν έβαζα πολύ. Γιατί ήτανε λες και πάω ραντεβού. Έβαζα λίγο. Συνήθως μου άρεσαν τα απλά. Σε κάθε γάμο και κάθε βάφτιση έβαζα άλλο φόρεμα, έραβα νέο, δεν μπορούσα να πάω με το ίδιο.  

ΕΠΕΞ Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή» Facebook Twitter
«Μου άρεσε τότε να με βγάζουν φωτογραφίες. Και τώρα μου αρέσει. Τώρα με βγάζει η εγγονή μου. Αλλά δεν μου τις δίνει ποτέ». Φωτ.: Αμαλία Κωβαίου

Τέλος πάντων, που λες, τώρα δεν πιάνουν τα χέρια μου, αν έπιαναν θα τα έκανα όλα. Τώρα δεν μπορώ να τα σηκώσω και πολύ. Θα έκανα κι άλλα στα μαλλιά μου. Θα έκανα δυο κοτσίδες, μία από τη μια, μία από την άλλη. Αυτά τα πράγματα μικραίνουν τον άνθρωπο. Ή τα πιαστράκια στα μαλλιά. Άμα είσαι απλά ντυμένη, μπορείς να τα κανείς αυτά. Άμα είσαι με μια ρόμπα, δεν μπορείς να έχεις στο πλάι τα μαλλιά σου. Το κατάλαβες αυτό; Όλα παίζουν έναν ρόλο. Πάνω απ’ όλα ήταν το ντύσιμο. Εγώ τα ’μαθα αυτά, γιατί η μάνα μου ήταν η καλύτερη μοδίστρα. Ήταν όμορφη γυναίκα, και στη Σαντορίνη. Κατάλαβες. Ήταν η πιο ωραία. 

Ο άντρας μου ήταν πολύ όμορφος, σαν αδερφός μου έμοιαζε, ήξερε να ντυθεί κι αυτός. Δουλεύαμε μαζί και γυρνούσαμε αργά, έντεκα το βράδυ, αναλόγως τις μεταφορές. Είχαμε μαγαζί με έκθεση επίπλων, γι’ αυτό λέω μεταφορές. Ε, κι εγώ στο μαγαζί ήμουν πάντα φτιαγμένη. Βάφαμε τότε τα μάτια μας, τα ματοτσίνορά μας. Έπρεπε να ήσουνα περιποιημένη. Δεν ήσουνα τυχαία, ήσουν πωλήτρια. Τώρα, πια, ξυπνάω στις 6, ξανακοιμάμαι μέχρι τις δέκα, πάω για μπάνιο, και το βράδυ βλέπω το έργο και κοιμάμαι νωρίς. Αλλάξανε όλα. 

Ο πιο όμορφος άντρας που γνώρισα ήταν ο Μίμης, ο πρώτος μου έρωτας. Ήταν στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά τον χώρισα γιατί ήταν πολύ παράξενος. Ήταν και επόπτης στα σινεμά και στα θέατρα, και μπορούσα να πηγαίνω ελεύθερα. Τότε στο θέατρο έπρεπε να φοράς τα καλά σου, μη βλέπεις τώρα που πάνε με τζιν σκισμένα και τέτοια. Τότε ήταν διαφορετικά, η Κυριακή μας ήταν για να είμαστε περιποιημένες. Όλα τα έργα ήταν κάθε Κυριακή, δεν είχαμε χάσει κανένα με τις αδερφές μου.

Έπαιζε η Βουγιουκλάκη τότε. Και μας κάναν κομπλιμέντα πολλά, ότι είμαστε ωραίες. Μια μέρα, λοιπόν, πήγα σε μια παράσταση και η κάλτσα μου είχε έναν πόντο και ο Μίμης με γύρισε σπίτι. Αν δεν ήμουν καλά ντυμένη, με γυρνούσε πίσω. Με ήθελε σαν μοντέλο. Ήταν κι αυτός βέβαια μοντέλο. Χωρίσαμε όμως γι’ αυτή την υπόθεση, γιατί είχα ράψει ένα ταγέρ και είχα πάρει μια γούνα και ένα καπελάκι. Και με πρόσβαλε, μου είπε «τα χρωστάς;» και του λέω «από πού κι ως πού;». Ε, κι έτσι χωρίσαμε. 

Τι άλλο να σου πω; Ο παππούς έκανε τα λογιστικά στο περιοδικό «Γυναίκα» και πριν πάω πωλήτρια, τις έραβα όλες στο περιοδικό. Και τους κάναμε και τα λογιστικά κάθε χρόνο – ερχόντουσαν τότε στην Κερατέα από το μαγαζί για να συμπληρώσουν τις δηλώσεις. Κατάλαβες; Ήταν άλλο σύστημα αυτό. Εγώ έραβα για το Δημόσιο. Εκεί γνώρισα τον παππού, τον άντρα μου. Και τον Μίμη εκεί τον γνώρισα, του έστειλα και προσκλητήριο και ήρθε και στον γάμο. 

Ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω γνωρίσει; Ε, κοιτά, εμένα με είχαν βάλει στο περιοδικό «Γυναίκα» γιατί, ε, ναι, εγώ είμαι. (γέλια) Όταν έγινε ο γάμος της Άννα-Μαρίας, εγώ έραβα τη γυναίκα του φωτογράφου της. Τον ήξερα δηλαδή τον φωτογράφο του βασιλιά. Και όταν έγινε ο γάμος της, με είχε βγάλει και μένα 18 φιλμ φωτογραφίες και τις είχε βάλει στη βιτρίνα δίπλα από την Άννα-Μαρία, επί της Βουλής. Μου άρεσε τότε να με βγάζουν φωτογραφίες, ναι. Και τώρα μου αρέσει. Τώρα με βγάζει η εγγονή μου. Αλλά δεν μου τις δίνει ποτέ. 

Τώρα τι να σου πω για την ομορφιά και τα ρούχα; Να ξέρεις να ντυθείς είναι το κυριότερο, να μη βάζεις άσχετα. Αυτό είναι όμορφο. Να ξέρεις στη φούστα που θα βάλεις τι πάει από πάνω. Αν θες να ράψεις ένα φόρεμα, να είναι στο στυλ σου. Εγώ έβγαζα πατρόν. Πρώτα έβλεπα το φιγουρίνι, μετά τους έπαιρνα μέτρα και μετά το έστρωνα πάνω στο ύφασμα και το έκοβα. Και όλα τα νυφικά που έραψα, με τον ίδιο τρόπο τα έραψα. Τα αγόρια και τα κορίτσια να προσαρμόζονται με το πρόσωπο που έχουν. Κανείς δεν είναι άσχημος. Απλώς πρέπει να βρεις τι σου ταιριάζει. Να είσαι μοντέρνος. Και μένα στα 80 μου, επί έναν χρόνο, με αγάπησε ένας. Και κλείσαμε έναν χρόνο ακριβώς. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή.

Η Αμαλία Κωβαίου είναι μοδίστρα και η πολύ cool γιαγιά της φίλης μας Αμαλίας.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ