Δυο εύκολες συνταγές με κολοκύθα

Δυο εύκολες συνταγές με κολοκύθα Facebook Twitter
Η γλυκιά κολοκύθα είναι ένα υπέροχο λαχανικό με πολλές μαγειρικές δυνατότητες.
0

Έχει τις ευκολίες της η κομμένη κολοκύθα, που ολοένα και περισσότερα σούπερ-μάρκετ περιλαμβάνουν σε δισκάκια στο τμήμα των φρέσκων λαχανικών. Έτοιμη για μαγείρεμα, χωρίς το κόψιμο και το ξεφλούδισμα που απαιτεί μια ολόκληρη κολοκύθα και που αρκετοί μάγειρες βρίσκουν χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία (προσωπικά, νομίζω ότι είναι και επικίνδυνο αν δεν έχεις πείρα με το μεγάλο κοφτερό μαχαίρι της κουζίνας και έναν μεγάλο δίσκο κοπής), γίνεται ακόμα πιο ελκυστική για τις χειμωνιάτικες συνταγές μας.

Η πρώτη συνταγή ειλικρινά δεν απαιτεί τίποτα περισσότερο από το να αγοράσετε την έτοιμη κομμένη κολοκύθα και με λίγα μπαχαρικά να ετοιμάσετε ένα χορτοφαγικό φαγητό πλούσιο σε φυτικές ίνες και βιταμίνες A, C, B, E, καθώς και μαγνήσιο, φώσφορο και σίδηρο. Η μεγάλη περιεκτικότητά της σε ποτάσιο την καθιστά θρεπτική, αλλά επειδή περιέχει πολύ νερό, όπως όλα τα λαχανικά, χαμηλή σε θερμίδες. Κάθε δισκάκι περιέχει 15-20 κομμάτια (500 γραμμάρια), αρκετά για περίπου για 2-2½ μερίδες.

Η εύκολη χορτοφαγική συνταγή

Δυο εύκολες συνταγές με κολοκύθα Facebook Twitter

Λαδώνουμε με ελάχιστο ελαιόλαδο ένα ρηχό, κατά προτίμηση αντικολλητικό ταψί.

Τοποθετούμε τα κομμάτια της κολοκύθας (και λεπτές ροδέλες καρότου, αν μας βρίσκονται) και τα αλατοπιπερώνουμε ελαφρά.

Τα πασπαλίζουμε με γλυκιά, καυτερή ή καπνιστή πάπρικα, δενδρολίβανο ή θυμάρι αλλά και μαραθόσπορο, για ακόμα περισσότερο άρωμα.

Τα ψήνουμε στον φούρνο στους 200-220 βαθμούς για 10 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν καλά.

Ραντίζουμε με κρέμα βαλσαμικού ξιδιού και ελάχιστο ελαιόλαδο.

Σερβίρουμε με μια φρέσκια ανάμεικτη σαλάτα ή, αντί για τις συνηθισμένες πατάτες και ρύζι, δίπλα σε κρέας ή ψάρι.

Η χειμωνιάτικη μακαρονάδα έχει σάλτσα κολοκύθας

Δυο εύκολες συνταγές με κολοκύθα Facebook Twitter

Υλικά

1 δισκάκι έτοιμη κομμένη κολοκύθα (ή 500 γραμμάρια φρέσκια, κομμένη σε κομμάτια)

1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο

1 μικρή κίτρινη πιπεριά ψιλοκομμένη

Λίγο φασκόμηλο

1 κουταλάκι του γλυκού γλυκιά πάπρικα

¼ φλιτζανιού κρέμα

1 γερή κουταλιά φρέσκο βούτυρο

1 φλιτζάνι νερό από τη βράση των μακαρονιών

½ φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα ή πικάντικη συριανή γραβιέρα Σαν Μιχάλη

Μια χούφτα φουντούκια

Αλάτι και πιπέρι

1 βαθύ απλωτό τηγάνι ή μια μεσαία κατσαρόλα

Οδηγίες

Θερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Βάζουμε τα κομμάτια της κολοκύθας σε αντικολλητικό ταψί, τα πασπαλίζουμε με την πάπρικα και λίγο ελαιόλαδο και τα ψήνουμε για 40-60 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθός τους. Συγχρόνως βάζουμε τα φουντούκια σε άλλο ταψάκι και τα φουρνίζουμε κι αυτά μέχρι να μυρίσουν ελαφρά (6-8 λεπτά).

Μόλις η κολοκύθα είναι έτοιμη, τη βάζουμε στο μπλεντεράκι και την πολτοποιούμε ή τη λιώνουμε με ένα πιρούνι.

Σε βαθύ τηγάνι και σε χαμηλή φωτιά μαραίνουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο, χωρίς να ροδίσουν. Προσθέτουμε τον πουρέ της κολοκύθας και τα κομματάκια της πιπεριάς (κρατώντας λίγα για τη διακόσμηση του πιάτου), αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε την κρέμα. Ανακατεύουμε καλά.

Βράζουμε τα μακαρόνια σε αλατισμένο νερό να βαστάνε λίγο και κρατάμε μια κούπα από το νερό από τα τελευταία λεπτά της βράσης τους.

Μόλις είναι έτοιμα τα ρίχνουμε στο τηγάνι με την πηχτή σος της κολοκύθας και ανακατεύουμε προσθέτοντας λίγο-λίγο το νερό της βράσης, 1-2 κουταλιές από το τριμμένο τυρί και το φρέσκο βούτυρο. Η σος αρχίζει να γίνεται κρεμώδης και αρκετή για να καλύψει καλά όλα τα μακαρόνια.

Σερβίρουμε αμέσως, στολίζοντας κάθε πιάτο με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, τα κομματάκια της πιπεριάς και τα χονδροσπασμένα φουντούκια μας.

Γεύση
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ