47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Εσύ που λες με έπαρση χιλίων καρδιναλίων «καλέ, σιγά την τρομακτική ταινία», δοκίμασε να τη δεις μόνος σου, με το κατάλληλο ηχοσύστημα, έχοντας τη δαιμονισμένη Ρέγκαν να καλεί βραχνά τον Μέριν πίσω από το κεφάλι σου και ανεξήγητα συρσίματα στο ταβάνι να σου επιτίθενται από πάνω δεξιά, και μετά έλα να τα ξαναπούμε.
0

Σαν σήμερα, το 1935, γεννήθηκε ο Γουίλιαμ Φρίντκιν, από τις σημαίνουσες σκηνοθετικές φωνές του Νέου Χόλιγουντ στα '70s. Στις αρχές της δεκαετίας η Ακαδημία των Όσκαρ φιλοδώρησε τον δικό του «Άνθρωπο από τη Γαλλία» («The French Connection», 1971) με 5 Όσκαρ, ανάμεσά τους κι εκείνα της Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.

Το 1977, το «Sorcerer», ριμέικ του «Μεροκάματου του Τρόμου» του Ζορζ-Ανρί Κλουζό και ίσως η καλύτερη ταινία του, καταποντίζεται στα ταμεία, αφήνοντας τον ίδιο απαρηγόρητο, να εξαπολύει την οργή του εναντίον του «Star Wars» που παιζόταν την ίδια περίοδο και οδηγούσε βιομηχανία και κοινό σε άλλα κινηματογραφικά μονοπάτια. Από τότε δεν έφτασε ποτέ ξανά σε ανάλογα καλλιτεχνικά ύψη. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ταινίες γύρισε και μια άλλη, για την οποία κάτι μπορεί να έχετε ακούσει, τον «Εξορκιστή» («The Exorcist», 1973).


Ο «Εξορκιστής» των «καταραμένων» γυρισμάτων, των εκατομμυρίων θεατών που συνωστίζονταν έξω από τις αίθουσες, των λιποθυμιών κατά τη διάρκεια της προβολής, των δέκα υποψηφιοτήτων και των δύο Όσκαρ είναι η ταινία για την οποία θα τον θυμούνται. Ατάκες και σκηνές από την ταινία έχουν καταστεί αναπόσπαστο κομμάτι της κινηματογραφικής κουλτούρας και δεκάδες κινηματογραφικοί «εξορκισμοί» έχουν παραχθεί από τότε, φιλοδοξώντας μάταια να πάρουν λίγη από τη δόξα του.

Το σοκ που βίωσαν οι θεατές την εποχή που βγήκε η ταινία στις αίθουσες ήταν πρωτόγνωρο. Καμία mainstream παραγωγή τρόμου δεν είχε πάει μέχρι τότε εκεί όπου πήγε η ταινία του Φρίντκιν. Κάθε φορά που μπαίνουμε στο δωμάτιο της Ρέγκαν μας περιμένει ακόμα μία μακάβρια έκπληξη, την οποία ο φακός καταγράφει σε όλη της τη φρικιαστική λεπτομέρεια. Ο Φρίντκιν σου λέει ότι μέσα σε αυτό το δωμάτιο μπορεί να συμβούν τα πάντα.


Βασισμένη στο μπεστ-σέλερ του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι, που υπογράφει και το σενάριο, η επόμενη ταινία του Φρίντκιν μετά τον οσκαρικό θρίαμβο θα ήταν για πολλούς και η πρώτη ταινία τρόμου που θα υπέγραφε. Και λέω «για πολλούς», γιατί κάποιοι βρίσκουμε στον εξπρεσιονισμό, τον πεσιμισμό και το αστικό περιβάλλον σε αποσύνθεση του «French Connection» μια κανονικότατη ταινία αστικού τρόμου.

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Από τους κατεξοχήν σκηνοθέτες της ενόχλησης, ο Φρίντκιν δείχνει ιδιαίτερα τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης πραγματικότητας.

Η Πολίν Κέιλ έκανε λόγο για αστικό γοτθισμό στο κείμενό της εκείνη την εποχή, ιδιότητα που, φυσικά, δεν αναγνώρισε στο «Dirty Harry» ‒ άλλη πονεμένη ιστορία αυτή. Δείτε πόσο αιματηρές είναι οι σκηνές βίας στην ταινία, πόσο γλαφυρά απεικονίζονται τα αποτελέσματά της: περισσότερο σε ταινία τρόμου παραπέμπουν παρά σε αστυνομική περιπέτεια.


Από τους κατεξοχήν σκηνοθέτες της ενόχλησης, ο Φρίντκιν δείχνει ιδιαίτερα τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης πραγματικότητας. Δεν φοβάται να λερώσει τα χέρια του, θα στρέψει τον φακό εκεί όπου οι άλλοι θα τον αποστρέψουν, θα βρει υλικό στα «σκουπίδια». Προσοχή, όμως, η θεματολογία του, η εικονογραφία και ο αμοραλισμός των χαρακτήρων του δεν σημαίνει ότι είναι και ο ίδιος «βρόμικος». Πίσω από το προσωπείο του «βρομιάρη», ο Φρίντκιν κρύβει συνήθως έναν ηθικολόγο.

Το Καλό και το Κακό είναι διακριτά για τον ίδιο, γκρίζες ζώνες είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι, όταν βγουν από τον δρόμο της ηθικής και της αρετής, θα τιμωρηθούν, είτε εξωγενώς, σαν τον προπονητή του Νικ Νόλτε στο «Blue Chips», είτε ενδογενώς, εγκλωβισμένοι σε μια υπαρξιακή φυλακή, σαν τον Ποπάι Ντόιλ του «French Connection». Κι αυτό γίνεται φανερό στον «Εξορκιστή» περισσότερο από κάθε άλλη ταινία του.

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Το σοκ που βίωσαν οι θεατές την εποχή που βγήκε η ταινία στις αίθουσες ήταν πρωτόγνωρο.


Από την εισαγωγή με τον πατέρα Μέριν στο Ιράκ, ο Φρίντκιν θα στήσει τον «Εξορκιστή» σαν μια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, κάτι που γίνεται φανερό και στο πλάνο όπου ο Μέριν στέκει απέναντι στο άγαλμα του δαίμονα ή σε εκείνο το κλασικό, το εμπνευσμένο από την «Αυτοκρατορία του Φωτός» του Ρενέ Μαγκρίτ, που κοσμεί και το πόστερ της ταινίας. Στην ερώτηση αν ο Θεός είναι νεκρός, που απευθύνει το εξώφυλλο του «Time» στο πολανσκικό «Μωρό της Ρόζμαρι», ο Φρίντκιν απαντά αρνητικά: οι άνθρωποι είναι που απομακρύνθηκαν από αυτόν, που έχουν αποταχθεί το πνεύμα.

Στη σκηνή των γυρισμάτων της ταινίας μέσα στο φιλμ όπου πρωταγωνιστεί η Κρις ΜακΝίλ (Έλεν Μπέρστιν) –που τη λες και δηκτική απέναντι στα ακτιβιστικά κινήματα της εποχής‒ ο ιερέας δεν χωρά, είναι ένας παρίας μέσα στο πλήθος και αποχωρεί δίχως να του δώσει κανείς σημασία.

Ο ίδιος ο ιερέας, ο πάτερ Κάρας, απογοητευμένος από τη στάση του κόσμου γύρω του, αμφιβάλλει για την πίστη του. Ο εξορκιστής του τίτλου, ο πάτερ Μέριν, σε μια εμπνευσμένη επιλογή του casting director, έχει τη μορφή του Μαξ φον Σίντοφ, του οποίου η πίστη, ως χαρακτήρα, έχει κλονιστεί και έχει ματαιωθεί επανειλημμένα στο σινεμά του Μπέργκμαν. Ούτε η ΜακΝίλ πιστεύει στον Θεό, μεγαλώνει την κόρη της Ρέγκαν μακριά από τις χριστιανικές διδαχές, μόνη της, δίχως πατέρα, παρέα με «θεατρίνους», έναν εκ των οποίων η Ρέγκαν απεχθάνεται ύποπτα. Στην αρχική εκδοχή του σεναρίου, όταν ρωτούσαν την ηρωίδα της Μπέρστιν αν πιστεύει στον Θεό, απαντούσε προκλητικά «πιστεύω στον Διάβολο», μα ο Φρίντκιν το μετρίασε.

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Ο Φρίντκιν δίνει οδηγίες στην πρωταγωνίστριά του, τη δεκατετράχρονη τότε Λίντα Μπλερ.


Αν όλο αυτό ακούγεται συντηρητικό –και μάλλον είναι–, έχει και μια άλλη λειτουργία: δουλεύει υπέρ της ταινίας στο κομμάτι του τρόμου. Ο χριστιανός θεατής έτσι κι αλλιώς τρέμει στην ιδέα ότι ο Σατανάς και οι υποτακτικοί του καταλαμβάνουν και βασανίζουν έναν άνθρωπο. Εκείνος, όμως, που δεν έχει καμία σχέση με τη χριστιανική πίστη θα διαπιστώσει εδώ πως η ακλόνητη πίστη του στην ανυπαρξία του Σατανά καθόλου δεν θα τον προστατεύσει, είναι κι αυτός το ίδιο εκτεθειμένος. Η ταινία αφήνει να εννοηθεί πως αυτό που συμβαίνει στη μικρή Ρέγκαν θα μπορούσε να συμβεί και σ' αυτόν και σε οποιονδήποτε από εμάς. Και τι συμβαίνει, αλήθεια!

Το σοκ που βίωσαν οι θεατές την εποχή που βγήκε η ταινία στις αίθουσες ήταν πρωτόγνωρο. Καμία mainstream παραγωγή τρόμου δεν είχε πάει μέχρι τότε εκεί όπου πήγε η ταινία του Φρίντκιν. Κάθε φορά που μπαίνουμε στο δωμάτιο της Ρέγκαν μας περιμένει ακόμα μία μακάβρια έκπληξη, την οποία ο φακός καταγράφει σε όλη της τη φρικιαστική λεπτομέρεια. Ο Φρίντκιν σου λέει ότι μέσα σε αυτό το δωμάτιο μπορεί να συμβούν τα πάντα ‒και να είσαι σίγουρος ότι θα συμβούν‒ και ότι ο φακός του δεν θα στρέψει το βλέμμα μακριά, δεν θα σε αφήσει να ξεφύγεις.

Έτσι, κάθε φορά που κάποιος ήρωας ανεβαίνει τις σκάλες –μία από τις πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες αντιφάσεις της ταινίας, αν αναλογιστείς πως για να ανταμώσουμε την Κόλαση πρέπει να ακολουθήσουμε καθοδική πορεία‒ ευχόμαστε ταυτόχρονα να κάνει αναστροφή αλλά και να μπει γρηγορότερα στο δωμάτιο, στο πλαίσιο του σαδομαζοχισμού που διέπει τον εραστή μιας ταινίας τρόμου.

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Ο εξορκιστής του τίτλου, ο πάτερ Μέριν, σε μια εμπνευσμένη επιλογή του casting director, έχει τη μορφή του Μαξ φον Σίντοφ, του οποίου η πίστη, ως χαρακτήρα, έχει κλονιστεί και έχει ματαιωθεί επανειλημμένα στο σινεμά του Μπέργκμαν.


Η δε κινηματογράφηση με την κάμερα στο χέρι, μια τεχνική που ο Φρίντκιν χρησιμοποίησε πολύ στο «French Connection», δίνει σε αυτές τις σκηνές στο δωμάτιο μια αμεσότητα που παραπέμπει περισσότερο σε ντοκιμαντέρ, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπεις να φαντάζει αληθινό. Αλήθεια στην οποία συντείνουν τα χειροποίητα εφέ, που καθιστούν την ταινία αγέραστη ως σήμερα, αλλά και οι έντονες ερμηνείες των ηθοποιών, μια ένταση που επιτυγχάνεται ενίοτε με άσχημο τρόπο – αν σημερινός σκηνοθέτης κατέφευγε στις πρακτικές του Φρίντκιν στα γυρίσματα του «Εξορκιστή», το Τwitter και τα απανταχού Indiewire θα φρόντιζαν να μην ξαναπιάσει δουλειά ποτέ.

Ας μην ξεχνάμε, φυσικά, τον ηχητικό σχεδιασμό της ταινίας. Πρόκειται για μια συμφωνία τρόμου πλασμένη από συριστικούς ήχους, ακατάληπτα μουγκρητά και δαιμονικές κραυγές.

Εσύ που λες με έπαρση χιλίων καρδιναλίων «καλέ, σιγά την τρομακτική ταινία», δοκίμασε να τη δεις μόνος σου, με το κατάλληλο ηχοσύστημα, έχοντας τη δαιμονισμένη Ρέγκαν να καλεί βραχνά τον Μέριν πίσω από το κεφάλι σου και ανεξήγητα συρσίματα στο ταβάνι να σου επιτίθενται από πάνω δεξιά, και μετά έλα να τα ξαναπούμε.

47 χρόνια μετά, ο «Εξορκιστής» παραμένει η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών Facebook Twitter
Η ταινία αφήνει να εννοηθεί πως αυτό που συμβαίνει στη μικρή Ρέγκαν θα μπορούσε να συμβεί και σ' αυτόν και σε οποιονδήποτε από εμάς. Και τι συμβαίνει, αλήθεια!


Στο φινάλε η Ρέγκαν σώζεται, αλλά με κόστος τη ζωή του Μέριν και του Κάρας και τα τραύματα της εμπειρίας να συνοδεύουν μάνα και κόρη. Οι τελευταίες είναι πιο δεκτικές απέναντι στον Θεό –με ένα φιλί στο μάγουλο ενός ιερέα και ένα μενταγιόν ο Φρίντκιν μας το τονίζει‒ και γι' αυτό ασφαλέστερες. Ίσως. Γιατί το Κακό έχει κερδίσει τον πόλεμο.

Η πίστη του ιερέα δεν είναι αρκετή (διπλής ανάγνωσης) για να τον φυλάξει από τα δεινά που τον περιμένουν στις απειλητικότερες σκάλες του σινεμά ‒ εκείνος το νιώθει, γι' αυτό αποφεύγει να τις κατέβει. Η επιστήμη, όπως είδαμε στις εκτεταμένες σκηνές ιατρικού ελέγχου, θα συνεχίσει να αδυνατεί να εξηγήσει και να θεραπεύσει περιπτώσεις όπως αυτή της Ρέγκαν. Και οι Αρχές –ο αστυνόμος του Λι Τζέι Κομπ‒ θα φτάνουν πάντα καθυστερημένα για να μαζέψουν τα ανθρώπινα συντρίμμια, να κάνουν μια ανούσια αυτοψία σε μια μάταιη προσπάθεια ανάκτησης ενός κάποιου ελέγχου.


Κι αυτή η πικρή επίγευση που συνοδεύει τους τίτλους τέλους υπογραμμίζει τον τίτλο που (μάλλον) δίκαια συνοδεύει τον «Εξορκιστή» του Γουίλιαμ Φρίντκιν από το 1973 μέχρι σήμερα, εκείνον της τρομακτικότερης ταινίας όλων των εποχών.

 

Το τρέιλερ της ταινίας

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ