Ποιος ήταν ο σκοπός του Sleep Project;
Πριν από λίγο καιρό, η Τώνια μού ανέφερε μια φανταστική ιδέα που είχε, σύμφωνα με την οποία μια ομάδα καλλιτεχνών θα καταλάμβανε την γκαλερί του 6 D.O.G.S και μέσα σε 24 ώρες θα έπρεπε να δημιουργήσει, να ζήσει, να κοιμηθεί… Ο χώρος ως γκαλερί θα είχε βιτρίνα και όλο αυτό θα ήταν ορατό σε όποιον περνούσε.
Mε ποιον τρόπο συμμετείχες στο Sleep Project και πώς; Τι έργο έφτιαξες;
Πήρα τη σκυτάλη την τελευταία ημέρα του project, ώστε ως αρχιτέκτονας να βοηθήσω στο στήσιμο της έκθεσης. Σχεδίασα έναν χώρο για να κοιμηθώ. Επέλεξα ένα ευτελές υλικό (bubble wrap), που, όμως, με την οπτική διαπερατότητα που το διακρίνει, επεξεργάζεται τέλεια τη σχέση μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου, την παραμόρφωση μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Ο χώρος έχει σχεδιαστεί εσωτερικά ακριβώς στις διαστάσεις του σώματος, σε δύο στάσεις, ξαπλωμένο και καθιστό, σχεδόν σαν μήτρα. Το ονόμασα «Sleeping in bubbles».
Πώς είναι να δημιουργείς σ’ έναν χώρο, να κοιμάσαι και να δουλεύεις εκεί για 24 ώρες;
Για έναν αρχιτέκτονα είναι αρκετά συνηθισμένο. Όσο ήμουν στην Αμερική και σπούδαζα, ουσιαστικά ζούσα στο στούντιο της σχολής. Ήμουν η καλύτερη συγκάτοικος, καθώς δεν ήμουν ποτέ σπίτι.
Τι είδους κόσμος πέρασε για να σε δει;
Το πλεονέκτημα του 6 D.O.G.S είναι ότι μαζεύει πολύ κόσμο, όλων των ηλικιών και των εθνικοτήτων. Είναι ένα μέρος που, αν βρίσκεσαι στην Αθήνα, πρέπει να επισκεφτείς.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου απέναντί σου; Υπήρξε κάτι που να σε εξέπληξε;
Η επικοινωνία με τον κόσμο ήταν συναρπαστική. Συνέχεια έμπαιναν στον χώρο και μας ρωτούσαν τι κάναμε. Τη Δευτέρα το βράδυ πέρασε μια μητέρα με δύο πιτσιρίκια. Μόλις είδαν το bubble wrap, αμέσως έτρεξαν να μπουν μέσα σ’ αυτό. Έπειτα, χώθηκε και η μαμά. «Μπορούμε να πάρουμε ένα για το σπί- τι;», ρωτούσαν. Ήταν φανταστικό το ότι απολάμβαναν έναν χώρο που εγώ είχα δημιουργήσει.
σχόλια