«Post coitum omne animal triste est*». Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ηλία Μαγκλίνη για τη LiFO

«Post coitum omne animal triste est*». Ένα καλοκαιρινό διήγημα του Ηλία Μαγκλίνη για τη LiFO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης / LIFO
0

Επιστρέφοντας απ' το σκοτεινό, ερημικό μονοπάτι που ενώνει τον Φάρο με τη Χρυσοπηγή, η Ελένη απλώνει ξαφνικά το κολεγιακό της σε έναν πλατύ βράχο και σπρώχνει απαλά τον Νίκο να καθίσει πάνω του. Ανασηκώνοντας τη φούστα της, αγκαλιάζει τη μέση του με τα ηλιοκαμένα πόδια της.

«Έτσι», του ψιθύρισε. «Κάτω από τ' αστέρια».

Λικνίζεται πάνω του κι εκείνος ρουφάει με μανία τις γλυκές, ροδαλές μπουκίτσες πάνω απ' την κοιλιά της. Τη στιγμή που χύνει μέσα της, εκείνη νιώθει στις λαγόνες της τον σπασμό του και κολλάει το σώμα της πάνω στο δικό του. Μένουν σ' αυτήν τη στάση κάμποση ώρα, βαριανασαίνοντας ο ένας στο αυτί του άλλου.

Ξαπλωμένος ανάσκελα, με την Ελένη στην αγκαλιά του, ο Νίκος αφήνεται στη φαντασμαγορία του νυχτερινού ουρανού. Χαζεύει τον Σείριο, τον Αντάρη, τον Βέγα, τον αστερισμό του Σκορπιού. Νοερά εντοπίζει όσα ουράνια σώματα παρατηρεί κάθε τόσο με το τηλεσκόπιό του: τα διπλά αστρικά συστήματα, το νεφέλωμα του Πέπλου, τη ζώνη του Ωρίωνα, τα Νέφη του Μαγγελάνου, τον γαλαξία της Ανδρομέδας.

Βρίσκεται ακόμα μέσα της όταν τον αρπάζει ο τρόμος. Το κενό που κοχλάζει.

Απ' όταν πάτησε το πόδι του στο αγαπημένο νησί με την Ελένη, μια τέτοια στιγμή παραδείσιας απλότητας ονειρευόταν. Το μύχιο αίσθημα παραμονεύει όμως: η αδημονία του πριν από το άγγιγμα και η νοσταλγία που τον κατακλύζει αμέσως μετά. Πάντα τόσο φευγαλέο αυτό που μεσολαβεί ανάμεσα στην αδημονία και τη νοσταλγία· άπιαστο.

Σηκώνονται σιωπηλά και ξεσκονίζονται. Λίγο πριν σβήσουν το φως στο δωμάτιο 9 της Φλώρας, με θέα την ολόφωτη, ασβεστωμένη πέτρινη γλώσσα της Χρυσοπηγής, η Ελένη τον ρωτάει ανήσυχη αν είναι καλά. Σφίγγει την κοπέλα πάνω του.

Στριφογυρνάει στον ύπνο του. Μετά από αρκετό καιρό, ονειρεύεται και πάλι τους γονείς του - σαν να βλέπει πάντα την ίδια ταινία αλλά με την ένταση του ήχου στο mute: ο πατέρας του και η μητέρα του μιλούν μα απλώς κουνάνε τα χείλη τους· λέξη δεν ακούει απ' όσα του λένε. Ντρέπεται να τους υπενθυμίσει ότι είναι και οι δύο νεκροί.

Ξυπνάει πριν σκάσει ο λυτρωτικός ήλιος κάπου πίσω από το αχνό περίγραμμα της Πάρου, στο πέρα Αιγαίο. Χαϊδεύει το γυμνό κορίτσι στο πλάι του, το φιλάει απαλά στον ώμο και βγαίνει στο μικρό βεραντάκι, κάτω από την κληματαριά. Αγέρωχο το πέτρινο μοναστήρι πιο κάτω και ολόγυρα το πέλαγος.

Ανοίγει το βιβλίο του και αντιγράφει μια φράση στο σημειωματάριό του: το διαστελλόμενο σύμπαν που ανακάλυψαν οι Α. Φρίντμαν και Έντουιν Χάμπλ φαίνεται πια να είναι ένας μικροσκοπικός κόκκος άμμου στη θυελλώδη ροή του χρόνου που κυλά με ορμή κατά μήκος μιας ελικοειδούς και επικίνδυνης κοίτης.

Ο Νίκος σηκώνει το βλέμμα: ένα καΐκι ξανοίγεται, κουκίδα μέσα στην πλατιά, αρυτίδωτη θάλασσα. Σύμφωνα με ένα σημαντικό αξίωμα της κοσμολογίας, την ονομαζόμενη κοσμολογική αρχή, δεν υπάρχει καμία προτιμητέα τοποθεσία στο σύμπαν. Στη μέγιστη κλίμακα, το σύμπαν μοιάζει το ίδιο παντού. Ωστόσο, όλα φαίνονται να απομακρύνονται από τη Γη. Δεν είναι όμως ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται καθώς κινούνται στο διάστημα, αλλά ότι ο μεταξύ τους χώρος τεντώνει και απλώνεται στο άπειρο.

Ο Νίκος προσπαθεί να φανταστεί τον εαυτό του να παρατηρεί τον νυχτερινό ουρανό με το τηλεσκόπιό του ύστερα από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια. Ο ένας μετά τον άλλο, οι γαλαξίες θα έχουν υποχωρήσει μέσα στο σκοτάδι. Το φως τους θα γίνεται ολοένα και πιο αχνό. Μέχρι να σβήσει.

Σε ένα τέτοιο σύμπαν, θα υπάρχουν αποκομμένα «σύμπαντα νησιά», σκορπισμένα μέσα σ' ένα σκοτεινό, παγερό πέλαγο, τόσο αχανές που σε 100 δισεκατομμύρια χρόνια ο γαλαξίας μας θα είναι ο μοναδικός μέσα σ' ένα απόλυτο σκοτάδι απεραντοσύνης.

Ο Νίκος αφήνει το βιβλίο. Παρατηρεί έναν ηλικιωμένο κολυμβητή στα βράχια της Χρυσοπηγής ν' αδημονεί με τρεμάμενα, αβέβαια βήματα για μια δόση θαλασσινής ευλογίας. Το τσαλακωμένο, ζαρωμένο του κορμί δεν τον πτοεί· με μια άτσαλη κίνηση, βαπτίζεται στον αλμυρό αφρό.

Τώρα η Ελένη ξυπνά γλυκά από ένα χάδι στα πόδια της. Ο Νίκος, στην άκρη του κρεβατιού, γονατιστός στο πάτωμα, μαλάζει απαλά το τρυφερό της πέλμα, την καμπύλη που ενώνει τον λεπτό αστράγαλο με τα εξίσου λεπτεπίλεπτα δάχτυλα.

Τα μάτια του είναι κόκκινα μα η Ελένη δεν το σχολιάζει.

«Δεν κάνουμε χωρίς αστέρια», της λέει χαμογελώντας.

«Έλα», κάνει εκείνη χουζουρεύοντας. «Πάμε για την πρωινή μας βουτιά».

* Μετά τη συνουσία κάθε ζώο αισθάνεται θλίψη

 

__________

Πρώτη δημοσίευση στην έντυπη LiFO τον Ιούλιο του 2010

 

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ