«Το να ασχολείσαι με παλιές ερωτικές ιστορίες θέλει πολλή δύναμη»

Δυο ερωτικές ιστορίες που αφηγούνται την αιώνια ανθρώπινη περιπέτεια Facebook Twitter
Τέσσερα πρόσωπα έρχονται από το παρελθόν και ζωντανεύουν τις ερωτικές τους ιστορίες. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
0

Ακίνητα σαν γλυπτά πάνω σε βράχους ενός άχρονου περιβάλλοντος τέσσερα πρόσωπα έρχονται από το παρελθόν και ζωντανεύουν τις ερωτικές τους ιστορίες που κατάφεραν να θριαμβεύσουν μέσα στους αιώνες με τους ήρωες να έχουν τύχη τραγική. 

Ο Γιάννης Καλαβριανός έγραψε και σκηνοθετεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, μια ακόμα από τις ιστορίες που ξέρει να αφηγείται με τρόπο γοητευτικό, την «Πύλη της Κόλασης» που δανείζεται τον τίτλο της από το διάσημο έργο του Ροντέν. Ο σκηνοθέτης αγαπά να ταξιδεύει όσο μπορεί και πάντα είναι ανοιχτός σε μικρές λεπτομέρειες, όπως σε έργα μέσα σε μουσεία που προσπερνούν συνήθως οι επισκέπτες, για να βρει τον καμβά των έργων του.

«Αν έπρεπε να ορίσουμε μία συγκεκριμένη αφετηρία της παράστασης αυτής θα λέγαμε πως ήταν ένας πίνακας, Ο θάνατος της Φραντσέσκα ντα Ρίμινι και του Πάολο Μαλτέστα, του Αλεξάντρ Καμπανέλ, που είδα στο Μουσείο Ορσέ το καλοκαίρι του 2022 και που δεν είχα προσέξει ποτέ. Εκεί, οι παράνομοι εραστές Πάολο και Φραντσέσκα πέφτουν νεκροί, χτυπημένοι από το ξίφος του Τζιοβάνι, αδελφού του Πάολο και συζύγου της Φραντσέσκα» λέει.

Όλοι πιστεύουμε ότι μας αξίζουν τα πάντα. Θέλουμε να βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι σαν και μας. Έτσι, μοιραία καταλήξαμε να βλέπουμε ηθοποιούς να παίζουν σαν κι εμάς τραγουδιστές τραγουδάνε σαν κι εμάς, παραστάσεις να γίνονται σαν αυτές που θα κάναμε στο σαλόνι του σπιτιού μας με τους φίλους μας. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο στόχος της τέχνης, να μας πείθει ότι είναι σαν κι εμάς.

Την ιστορία αυτή τη συνδέει στην παράσταση με ένα άλλο ερωτικό τρίγωνο που διαδραματίζεται 600 σχεδόν χρόνια αργότερα όταν ο άσημος τότε γλύπτης, Αύγουστος Ροντέν παίρνει την παραγγελία να φτιάξει την πύλη του καινούριου μουσείου, που θα χτιζόταν στη θέση του καμένου Παλαί ντ’ Ορσέ, στο Παρίσι. Ενώ μελετά την Κόλαση του Δάντη όπου στο 5ο Άσμα της αναφέρεται η ιστορία του Πάολο και της Φραντσέσκα, ενώ γνωρίζει μία από τις πιο χαρισματικές γλύπτριες που έζησαν ποτέ. Την Καμίγ Κλοντέλ. Την κάνει βοηθό του και σύντομα γίνονται εραστές. Κρατάνε τη σχέση τους κρυφή, γιατί ο Ροντέν είχε παράλληλα μία άλλη μόνιμη σύντροφο.  Ο Ροντέν και η Κλοντέλ ζουν ερωτευμένοι και δημιουργικοί για 15 σχεδόν χρόνια. Ο Ροντέν δημιουργεί μερικά από τα πιο εμβληματικά γλυπτά όλων των εποχών, τον Σκεπτόμενο και το Φιλί, που απεικονίζει τους αγκαλιασμένους Πάολο και Φραντσέσκα και γίνεται διάσημος. Αντίθετα, η πατριαρχική εποχή διαλύει το ταλέντο και τον ψυχισμό της Κλοντέλ και την κλείνει σε ψυχιατρείο για 30 χρόνια.

Δυο ερωτικές ιστορίες που αφηγούνται την αιώνια ανθρώπινη περιπέτεια Facebook Twitter
Η Χριστίνα Μαξούρη και ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος σε σκηνή της παράστασης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

«Όταν είδα στο Μουσείο Ορσέ, τον πίνακα του Καμπανέλ και την Πύλη της Κόλασης του Ροντέν, ήξερα πως βρήκα επιτέλους την ιστορία μου. Το γεγονός πως βρισκόμουν εκεί που ξεκίνησαν τα πραγματικά γεγονότα και διασταυρώνονταν οι δύο ιστορίες ήταν μια απίστευτη σύμπτωση που τα έδεσε όλα και έγινε η απαρχή της ιδέας της παράστασης. Δύο ιστορίες από τον 13ο και τον 19ο αιώνα που είναι τελικά μία. Αυτή της αιώνιας ανθρώπινης περιπέτειας» λέει ο Γιάννης Καλαβριανός και σημειώνει  ότι «αυτή δεν είναι μια παράσταση αφιερωμένη σε τέσσερα ιστορικά πρόσωπα.

Tο θέμα είναι πάντα μία αφορμή, μία εκκίνηση. Και θα ήταν κρίμα να μέναμε μόνο σε αυτό. Στην πραγματικότητα το έργο μιλάει για την αφύπνιση του ανθρώπινου πνεύματος, την προσπάθειά του να νικήσει τον χρόνο, για το τι αφήνουμε πίσω ως ανάμνηση του περάσματός μας από τη ζωή, για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται, για τα κορίτσια και τα αγόρια που παντρεύτηκαν χωρίς να ξέρουν καλά - καλά το γιατί και για εκείνα που ερωτεύτηκαν και κυνήγησαν τον έρωτά τους ως το τέλος. Δηλαδή, με κάποιον τρόπο, ξαναγυρίζουμε στην ασταμάτητη φόρα του ανθρώπου να αναζητά τον έρωτα. Το ζήτημα όμως δεν είναι οι ιστορίες, είναι ο τρόπος που χρησιμοποιείς κάθε φορά για να τις πεις».

Για τον Γιάννη Καλαβριανό η μεγαλύτερη δυσκολία όταν ξεκινά ένα νέο έργο είναι να καθαρίσει το μυαλό του από την τρέχουσα επικαιρότητα ή το ποτάμι της αισθητικής προτίμησης των πολλών. «Διανύουμε μια εποχή που τα πράγματα μοιάζουν αφόρητα ίδια, άρα αναμενόμενα» λέει. «Πως να εκπλαγείς από κάτι που θεωρήθηκε αριστούργημα από τις πρόβες, πριν καν παρουσιαστεί; Ποιος διάλογος να ανοίξει, όταν το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής ομοφωνεί υπέρ ή κατά με παρόμοια επιχειρήματα; Πόσες φορές μπορεί να «ανανεώνεται» αυτό το έρμο το θέατρο; Από την πολλή ετήσια ανανέωση καταλήξαμε να το χαζεύουμε ζαβλακωμένοι.

Δυο ερωτικές ιστορίες που αφηγούνται την αιώνια ανθρώπινη περιπέτεια Facebook Twitter
O Γιώργος Γλάστρας είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της παράστασης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
Δυο ερωτικές ιστορίες που αφηγούνται την αιώνια ανθρώπινη περιπέτεια Facebook Twitter
Ο Γιάννης Καλαβριανός έγραψε και σκηνοθετεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, μια ακόμα από τις ιστορίες που ξέρει να αφηγείται με τρόπο γοητευτικό, την «Πύλη της Κόλασης» που δανείζεται τον τίτλο της από το διάσημο έργο του Ροντέν. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Στην εποχή της ποπ ψυχολογίας και της αισθητικοποιημένης ομοιομορφίας, η οποιαδήποτε έκφραση ένθερμου συναισθήματος, από ένα τρυφερό κοίταγμα μέχρι μια ερωτική εξομολόγηση ή ένα απελπισμένο ερωτικό ξέσπασμα, θεωρούνται ύποπτα ή ακόμη χειρότερα περιγράφονται χρησιμοθηρικά ως μηχανισμοί θωράκισης του εαυτού, σαν να πρόκειται για κινήσεις που πρέπει να πραγματωθούν για να προλάβουμε μικρές ή μεγαλύτερες νευρώσεις. Λες και δεν είμαστε φτιαγμένοι για να εκφραζόμαστε. Στην τελική, κάποιος πρέπει να φτιάχνει παραστάσεις για τις στιγμές που ερωτευόμαστε ή θάβουμε τον πατέρα μας. Η μεγαλύτερη λοιπόν, δυσκολία μου είναι να κάνω θέατρο υψηλού επιπέδου που να απευθύνεται σε πολλούς».

Ο Γιάννης Καλαβριανός μιλά στις παραστάσεις του για όλους αυτούς που δεν μιλάνε, δε θέλει να μιλά για τον εαυτό του και τη δική του εμπειρία και αυτός είναι ο λόγος που με τις ιστορίες του συντονίζονται άνθρωποι διαφορετικής μόρφωσης, κουλτούρας η θεατρικής εμπειρίας.

«Έτσι έμαθα να λειτουργώ. Φτιάχνω ιστορίες για εκείνους που δεν μπορούν» λέει. «Και χαίρομαι που οι παραστάσεις συζητιούνται και μένουν στη μνήμη των θεατών. Θέλω να κρατάω όσο μπορώ το ανάχωμα απέναντι στο φτηνό και το εύκολο. Να επιμένω σε άγνωστες ιστορίες, να φτιάχνω πράγματα από το μηδέν και να παλεύω να φτάσουν σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται. Το να ασχολείσαι με παλιές ή άγνωστες ερωτικές ιστορίες θέλει πολλή δύναμη. Οτιδήποτε γίνεται με περισσότερο κόπο, αντιμετωπίζεται σχεδόν απειλητικά σαν κάτι πάρα πολύ βαρύ για να το αντέξεις. Όλοι πιστεύουμε ότι μας αξίζουν τα πάντα. Θέλουμε να βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι σαν και μας. Έτσι, μοιραία καταλήξαμε να βλέπουμε ηθοποιούς να παίζουν σαν κι εμάς τραγουδιστές τραγουδάνε σαν κι εμάς, παραστάσεις να γίνονται σαν αυτές που θα κάναμε στο σαλόνι του σπιτιού μας με τους φίλους μας. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο στόχος της τέχνης, να μας πείθει ότι είναι σαν κι εμάς. Αν η τέχνη γίνει σαν τον εαυτό μας και τον κόσμο μας, αν δεν μπορεί πια να μας  δείχνει τον δρόμο για κάτι άλλο, να πάει να πνιγεί».

Δυο ερωτικές ιστορίες που αφηγούνται την αιώνια ανθρώπινη περιπέτεια Facebook Twitter
Η Λυγερή Μητροπούλου και ο Γιώργος Γλάστρας. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Τον ρωτώ για τους ηθοποιούς της παράστασης, τον Γιώργο Γλάστρα, τη Χριστίνα Μαξούρη, τον Κωνσταντίνο Ζωγράφο και τη Λυγερή Μητροπούλου και πόσο δύσκολο είναι σήμερα να ζυμωθεί μια ομάδα ανθρώπων και να αφοσιωθεί σε μια ιδέα η μια παράσταση. «Η ατομική βιρτουοζιτέ δεν με απασχόλησε ποτέ» λέει. «Η δημιουργία ομάδας, όχι αναγκαστικά με την έννοια της ώσμωσης των ιδιοτήτων και της συναπόφασης, αλλά ως κύτταρο κοινού στόχου είναι έτσι κι αλλιώς το μεγάλο ζητούμενο στο θέατρο. Και όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Σε εποχές άκρατου ατομικισμού, δεν θα μπορούσαν οι παραστατικές τέχνες, που έτσι κι αλλιώς είναι πρόσφορος τόπος ενδημικών περιπτώσεων ναρκισσισμού, να μείνουν αλώβητες. Το να βρεθούν συνεργάτες που δεν θα έχουν ως πρωτεύον ζητούμενο την προσωπική τους μικροπροβολή είναι το θέμα που με απασχόλησε από την αρχή, γι΄ αυτό και έχω καταλήξει σε σταθερές συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκτιμώ και βάζουν ως πρωτεύον το να πάει καλά η παράσταση».

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Θέατρο / Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ