«Oh, Canada»: Ο Πολ Σρέιντερ ξανασκηνοθετεί τον Ρίτσαρντ Γκιρ, αλλά η χημεία απουσιάζει

Oh, Canada Facebook Twitter
Ο γηραιός Λέναρντ του Ρίτσαρντ Γκιρ παραμένει κυνικός και συννεφιασμένος μέσα στη δίνη της επιλεκτικής, συγχυτικής του μνήμης.
0

Ο Λέναρντ Φάιφ είναι ο πρωταγωνιστής του «Oh, Canada», ένας Αμερικανός που γύρισε την πλάτη στην υποχρεωτική θητεία στα ταραγμένα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά και σε μια στρωμένη ζωή, με σύζυγο, παιδί και λαμπρές επαγγελματικές προοπτικές, δραπετεύοντας στον Καναδά, όπου γύρισε στρατευμένα ντοκιμαντέρ και τώρα σηκώνεται από το κρεβάτι του πόνου, άρρωστος σε τελικό στάδιο καρκίνου, για να δώσει μια μεγάλη συνέντευξη σε πρώην συνεργάτες του, απρόθυμα αλλά εξομολογητικά, και να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες που πρέσβευε σε ένα νεότερο κοινό που ενδεχομένως τις αγνοεί.

Αντί ωστόσο να μιλήσει για την καριέρα και τη δουλειά του, απαιτεί να βλέπει πίσω από την κάμερα τη νυν σύζυγό του (Ούμα Θέρμαν) και επιλέγει να εκμυστηρευτεί λεπτομέρειες που τη φέρνουν σε δύσκολη θέση και προβληματίζουν τους σκηνοθέτες, καθώς κανείς δεν είναι σίγουρος αν η όποια αλήθεια μπερδεύεται με τις ιστορικές και προσωπικές ανακρίβειες, απόρροια της βαριάς φαρμακευτικής αγωγής και της εύθραυστης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει. Η βιντεοσκοπημένη διαθήκη του, σαν εφιάλτης μιας σπαταλημένης ζωής σε rewind όψιμης ειλικρίνειας, διακόπτεται συνεχώς με φλας μπακ από το παρελθόν, όπου συχνά ο γηραιός Φάιφ (Ρίτσαρντ Γκιρ) επισκέπτεται τη νεότερη, σφριγηλή εκδοχή του (Τζέικομπ Ελόρντι), αλλά και το αντίστροφο.

Στο βάθος του «Oh, Canada» υπάρχει ο παραλληλισμός με την Αμερική του σήμερα, ένα πολιτικό αδιέξοδο όπως το 1968, με τη νεότητα εγκλωβισμένη σε διλήμματα που δεν παίρνουν απάντηση, και τη διαφυγή σε μια φιλική δημοκρατία ως τη μοναδική πρόταση για επαναδιατύπωση του βιώσιμου μέλλοντος.

«All the news is bad, kiss your dreams goodbye» είναι οι στίχοι που μου έρχονταν συνεχώς στον νου, συμμεριζόμενος το ταξίδι του πρωταγωνιστή, από το έξοχο, μελαγχολικό και κλασικό τραγούδι «The Ballad of the Sad Young Men» (που έχουν ερμηνεύσει από την Ρομπέρτα Φλακ μέχρι τον Μποζ Σκαγκζ), καθώς ο λυπημένος νέος Λέναρντ, αναπνέοντας τον καπνό των άλλων και ακούγοντας σιωπηλά και ευγενικά προτάσεις ξένων για τη δική του ζωή, στεκόταν ακίνητος και σκεπτικός στον χρόνο, κάτι που ο Σρέιντερ προσπαθεί να αναπαραστήσει με ένα ξαφνικό, εκτυφλωτικό φως που τον μεταφέρει σε αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει.

Oh, Canada Facebook Twitter
Oι λίγες σκηνές στις οποίες ο Τζέικομπ Ελόρντι αναλαμβάνει δράση λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. ​

Μια κρυφή λαχτάρα για ένα καλύτερο αύριο τρυπώνει στο μυαλό του ετοιμοθάνατου κινηματογραφιστή, και το μόνο που αξίζει να κρατήσει από τα λάθη, τις αστοχίες και τον πόνο που έχει προκαλέσει είναι αυτός ο αναστεναγμός του τίτλου, η στιγμή που ένιωσε πως δεν δεσμεύεται από τη σάρκα, τις αδυναμίες ή τη συγκυρία – υποστήριζε, ξαφνιάζοντας τους θαυμαστές του, πως κατά τύχη έπεσαν τα σωστά θέματα στο διάβα του, κι εκείνος κρατούσε την κάμερα στη σωστή κατεύθυνση.

Όπως και ο φίλος του, έτερος ονειροπόλος Φράνσις Φορντ Κόπολα με το «Megalopolis» και τον οραματιστή αρχιτέκτονα, προσπαθεί να σπείρει τις ιδέες του σκηνοθέτη πρωταγωνιστή του, αλλά βασικά τις κρατά στο δικό του μυαλό και ζυμώνονται όσο διαρκεί η ταινία, αδυνατώντας να μετουσιωθούν σε κάτι πιο δραματικό από έναν κομψό, ενίοτε αυστηρό στοχασμό – κάτι που ίσως είναι πιο αναμενόμενο από έναν πιο καθαρόαιμο σεναριογράφο, όπως ο Σρέιντερ.

Στο βάθος του «Oh, Canada» υπάρχει ο παραλληλισμός με την Αμερική του σήμερα, ένα πολιτικό αδιέξοδο όπως το 1968, με τη νεότητα εγκλωβισμένη σε διλήμματα που δεν παίρνουν απάντηση, και τη διαφυγή σε μια φιλική δημοκρατία ως τη μοναδική πρόταση για επαναδιατύπωση του βιώσιμου μέλλοντος. Ο γηραιός Λέναρντ του Ρίτσαρντ Γκιρ παραμένει κυνικός και συννεφιασμένος μέσα στη δίνη της επιλεκτικής, συγχυτικής του μνήμης, ενώ οι λίγες σκηνές στις οποίες ο Τζέικομπ Ελόρντι αναλαμβάνει δράση, είτε επαναφέροντας μια Κούβα που μάλλον δεν επισκέπτεται ποτέ, είτε διστάζοντας ανάμεσα στις γυναίκες που τον πλαισιώνουν και τον θέτουν προ των ευθυνών του, λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. 

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Pulp Fiction / Sonny boy: Ο Αλ Πατσίνο με τα δικά του λόγια

Mε αφορμή την βιογραφία του που μόλις κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, ανατρέχουμε στη ζωή και την καριέρα του κορυφαίου σταρ, που προσπάθησε πολύ να αποφύγει τη διασημότητα, αλλά, ευτυχώς για εμάς, απέτυχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι «καταραμένη» η κινηματογραφική βιογραφία του Μάικλ Τζάκσον;

Οθόνες / Είναι «καταραμένη» η κινηματογραφική βιογραφία του Μάικλ Τζάκσον;

Νέα αναβολή πήρε η ταινία «Michael» ενώ η παραγωγή ανακοίνωσε την έναρξη επιπλέον γυρισμάτων, τα οποία ενδεχομένως θα επιχειρήσουν να ασχοληθούν με τις βαριές κατηγορίες εις βάρος του αείμνηστου «Βασιλιά της ποπ».
THE LIFO TEAM
Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Οθόνες / Τι είναι το IMAX που, μετά τη Θεσσαλονίκη, έρχεται και στην Αθήνα

Η ανακοίνωση των Village Cinemas γεμίζει χαρά τους Αθηναίους σινεφίλ που πρόκειται να αποκτήσουν τη δική τους αίθουσα IMAX. Τι είναι, όμως, η τεχνολογία IMAX και γιατί μέχρι πρότινος είχε μόνο η Θεσσαλονίκη πιστοποιημένη αίθουσα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ