«Oh, Canada»: Ο Πολ Σρέιντερ ξανασκηνοθετεί τον Ρίτσαρντ Γκιρ, αλλά η χημεία απουσιάζει

Oh, Canada Facebook Twitter
Ο γηραιός Λέναρντ του Ρίτσαρντ Γκιρ παραμένει κυνικός και συννεφιασμένος μέσα στη δίνη της επιλεκτικής, συγχυτικής του μνήμης.
0

Ο Λέναρντ Φάιφ είναι ο πρωταγωνιστής του «Oh, Canada», ένας Αμερικανός που γύρισε την πλάτη στην υποχρεωτική θητεία στα ταραγμένα χρόνια του πολέμου στο Βιετνάμ, αλλά και σε μια στρωμένη ζωή, με σύζυγο, παιδί και λαμπρές επαγγελματικές προοπτικές, δραπετεύοντας στον Καναδά, όπου γύρισε στρατευμένα ντοκιμαντέρ και τώρα σηκώνεται από το κρεβάτι του πόνου, άρρωστος σε τελικό στάδιο καρκίνου, για να δώσει μια μεγάλη συνέντευξη σε πρώην συνεργάτες του, απρόθυμα αλλά εξομολογητικά, και να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες που πρέσβευε σε ένα νεότερο κοινό που ενδεχομένως τις αγνοεί.

Αντί ωστόσο να μιλήσει για την καριέρα και τη δουλειά του, απαιτεί να βλέπει πίσω από την κάμερα τη νυν σύζυγό του (Ούμα Θέρμαν) και επιλέγει να εκμυστηρευτεί λεπτομέρειες που τη φέρνουν σε δύσκολη θέση και προβληματίζουν τους σκηνοθέτες, καθώς κανείς δεν είναι σίγουρος αν η όποια αλήθεια μπερδεύεται με τις ιστορικές και προσωπικές ανακρίβειες, απόρροια της βαριάς φαρμακευτικής αγωγής και της εύθραυστης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει. Η βιντεοσκοπημένη διαθήκη του, σαν εφιάλτης μιας σπαταλημένης ζωής σε rewind όψιμης ειλικρίνειας, διακόπτεται συνεχώς με φλας μπακ από το παρελθόν, όπου συχνά ο γηραιός Φάιφ (Ρίτσαρντ Γκιρ) επισκέπτεται τη νεότερη, σφριγηλή εκδοχή του (Τζέικομπ Ελόρντι), αλλά και το αντίστροφο.

Στο βάθος του «Oh, Canada» υπάρχει ο παραλληλισμός με την Αμερική του σήμερα, ένα πολιτικό αδιέξοδο όπως το 1968, με τη νεότητα εγκλωβισμένη σε διλήμματα που δεν παίρνουν απάντηση, και τη διαφυγή σε μια φιλική δημοκρατία ως τη μοναδική πρόταση για επαναδιατύπωση του βιώσιμου μέλλοντος.

«All the news is bad, kiss your dreams goodbye» είναι οι στίχοι που μου έρχονταν συνεχώς στον νου, συμμεριζόμενος το ταξίδι του πρωταγωνιστή, από το έξοχο, μελαγχολικό και κλασικό τραγούδι «The Ballad of the Sad Young Men» (που έχουν ερμηνεύσει από την Ρομπέρτα Φλακ μέχρι τον Μποζ Σκαγκζ), καθώς ο λυπημένος νέος Λέναρντ, αναπνέοντας τον καπνό των άλλων και ακούγοντας σιωπηλά και ευγενικά προτάσεις ξένων για τη δική του ζωή, στεκόταν ακίνητος και σκεπτικός στον χρόνο, κάτι που ο Σρέιντερ προσπαθεί να αναπαραστήσει με ένα ξαφνικό, εκτυφλωτικό φως που τον μεταφέρει σε αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει.

Oh, Canada Facebook Twitter
Oι λίγες σκηνές στις οποίες ο Τζέικομπ Ελόρντι αναλαμβάνει δράση λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. ​

Μια κρυφή λαχτάρα για ένα καλύτερο αύριο τρυπώνει στο μυαλό του ετοιμοθάνατου κινηματογραφιστή, και το μόνο που αξίζει να κρατήσει από τα λάθη, τις αστοχίες και τον πόνο που έχει προκαλέσει είναι αυτός ο αναστεναγμός του τίτλου, η στιγμή που ένιωσε πως δεν δεσμεύεται από τη σάρκα, τις αδυναμίες ή τη συγκυρία – υποστήριζε, ξαφνιάζοντας τους θαυμαστές του, πως κατά τύχη έπεσαν τα σωστά θέματα στο διάβα του, κι εκείνος κρατούσε την κάμερα στη σωστή κατεύθυνση.

Όπως και ο φίλος του, έτερος ονειροπόλος Φράνσις Φορντ Κόπολα με το «Megalopolis» και τον οραματιστή αρχιτέκτονα, προσπαθεί να σπείρει τις ιδέες του σκηνοθέτη πρωταγωνιστή του, αλλά βασικά τις κρατά στο δικό του μυαλό και ζυμώνονται όσο διαρκεί η ταινία, αδυνατώντας να μετουσιωθούν σε κάτι πιο δραματικό από έναν κομψό, ενίοτε αυστηρό στοχασμό – κάτι που ίσως είναι πιο αναμενόμενο από έναν πιο καθαρόαιμο σεναριογράφο, όπως ο Σρέιντερ.

Στο βάθος του «Oh, Canada» υπάρχει ο παραλληλισμός με την Αμερική του σήμερα, ένα πολιτικό αδιέξοδο όπως το 1968, με τη νεότητα εγκλωβισμένη σε διλήμματα που δεν παίρνουν απάντηση, και τη διαφυγή σε μια φιλική δημοκρατία ως τη μοναδική πρόταση για επαναδιατύπωση του βιώσιμου μέλλοντος. Ο γηραιός Λέναρντ του Ρίτσαρντ Γκιρ παραμένει κυνικός και συννεφιασμένος μέσα στη δίνη της επιλεκτικής, συγχυτικής του μνήμης, ενώ οι λίγες σκηνές στις οποίες ο Τζέικομπ Ελόρντι αναλαμβάνει δράση, είτε επαναφέροντας μια Κούβα που μάλλον δεν επισκέπτεται ποτέ, είτε διστάζοντας ανάμεσα στις γυναίκες που τον πλαισιώνουν και τον θέτουν προ των ευθυνών του, λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. 

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ