Megalopolis: Ο Κόπολα μετέτρεψε τη Νέα Υόρκη του 21ου αιώνα σε αρχαία Ρώμη

Megalopolis Facebook Twitter
Ο Άνταμ Ντράιβερ και η Νάταλι Εμάνιουελ στο «Megalopolis».
0

Όταν στη μέση του δίωρου και κάτι magnum opus του Φράνσις Φορντ Κόπολα άναψαν τα φώτα, ένας κύριος ανέβηκε στη σκηνή, πήρε το μικρόφωνο και απηύθηνε μια σύντομη σειρά ερωτήσεων στον Καίσαρα Κατιλίνα, δηλαδή τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Άνταμ Ντράιβερ, χωρίς να διακόψει τη ροή της ταινίας, και εκείνος του απάντησε εν είδη μίνι συνέντευξης, όλοι αναρωτηθήκαμε αν αυτό το οργανικό τρικ θα συμπεριλαμβάνεται, πιθανώς με κάποια παραλλαγή, στις επικείμενες προβολές στην εμπορική διανομή, και αμέσως συνειδητοποιήσαμε πως, όταν ο Αμερικανός σκηνοθέτης μιλούσε για φιλμ-γεγονός, το εννοούσε!

Το παραβολικό Megalopolis μετατρέπει τη Νέα Υόρκη του 21ου αιώνα στην αρχαία Ρώμη, μια αυτοκρατορία που εκπίπτει κάτω από το βάρος της απληστίας και της ηθικής της αποσύνθεσης, και ο γίγαντας του σινεμά έχει βαλθεί να τονίσει την επείγουσα ανάγκη διορθωτικής πορείας, επιστρατεύοντας ό,τι ακαδημαϊκό και κινηματογραφικό όπλο έχει στη φαρέτρα του, προσθέτοντας τεχνολογία που φαίνεται πως τον ξεπερνά.

Υπερδραματική σπουδή χαρακτήρων και επιστημονική φαντασία με στοιχεία φουτουρισμού, εννοείται με οπερετικές πινελιές και, ευτυχώς, χτυπητές δόσεις αυτοϋπονόμευσης, η ταινία φέρνει αντιμέτωπους δυο ισχυρούς άνδρες, τον αρχιτέκτονα Σίζαρ Κατιλίνα και τον δήμαρχο μιας παραλλαγής της Νέας Υόρκης, Φράνκλιν Σίσερο (Τζιανκάρλο Εσπόζιτο), συντηρητικό και δειλό εκ πρώτης όψης, που αποδεικνύεται πιο ευαίσθητος στη συνέχεια.

Τα 120 εκατομμύρια δολάρια που επένδυσε ο Κόπολα είναι αντικειμενικά ένα πολύ σεβαστό ποσόν, ειδικά όταν γνωρίζουμε πλέον όλοι πως βγήκε από τα δικά του αμπέλια, αλλά συγκριτικά είναι και φαίνονται λιγότερα από το οικοδόμημα που ευαγγελίζεται ο Καίσαρας.

Ο νομπελίστας Κατιλίνα θέλει να γκρεμίσει την πόλη και να την ξαναχτίσει με βάση τον άνθρωπο και τη βιωσιμότητα, αν και η κλίμακα και η φιλοδοξία του δημιουργούν προβλήματα, φθόνο και μίσος – Καίσαρας είν’ αυτός… Είναι πεισματάρης και εριστικός, πιστεύει ακράδαντα στο όραμά του, ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου, ως άλλος Neo από το Matrix, ελέγχει τον χρόνο, και αν η ουτοπία του δεν έσταζε ουμανισμό, δεν θα απείχε πολύ από τον αλαζόνα και παρεξηγημένο Χάουαρντ Ρουρκ, τον πρωταγωνιστή του Fountainhead της Άιν Ραντ.

Με άλλα λόγια, ο αρχιτέκτονας που αιωρείται μελαγχολικά από την κορυφή του Chrysler Building πασχίζει και παθιάζεται, αγαπά και καταστρέφεται, πεθαίνει πολλές φορές αλλά ξαναγενννιέται, είναι ο ίδιος ο Κόπολα, και το Megalopolis εκλαμβάνεται αναμφισβήτητα ως αλληγορία για το σινεμά των ονειροπόλων, και ταυτόχρονα κατατίθεται οριστικά ως διαθήκη του δημιουργού του για ένα καλύτερο αύριο – μια ταινία αφιερωμένη στη σύζυγό του, Έλινορ, που απεβίωσε πρόσφατα, στην ελπίδα και τα παιδιά.

Στο μεταξύ, και πέρα από τα νοήματα και τις προθέσεις, συμβαίνει η ταινία: η σύγκρουση φιλοσοφίας, ώρες σαν κουίζ γνώσεων, αφού ανταλλάσουν τσιτάτα από Σαπφώ μέχρι Πετράρχη, ανάμεσα στον πολιτικό και τον καλλιτέχνη περιλαμβάνει κι άλλους εξωθεσμικούς και μη χαρακτήρες, που συμπληρώνουν τους αυτοκράτορες και μπαινοβγαίνουν στην πλοκή με ελάχιστα ολοκληρωμένους ρόλους, συντίθεται με καταιγιστικό, ενίοτε αιφνιδιαστικό, εν τέλει αφόρητο διάλογο και ζαλιστικές εικόνες, διανθισμένες από τα ντραπέ κοστούμια της επίσης θρυλικής ενδυματολόγου Μιλένα Κανονέρο, και βαριά ψηφιακή, ολίγον synthesizer τεχνολογία.

Τα 120 εκατομμύρια δολάρια που επένδυσε ο Κόπολα είναι αντικειμενικά ένα πολύ σεβαστό ποσόν, ειδικά όταν γνωρίζουμε πλέον όλοι πως βγήκε από τα δικά του αμπέλια, αλλά συγκριτικά είναι και φαίνονται λιγότερα από το οικοδόμημα που ευαγγελίζεται ο Καίσαρας. Προτάσσοντας την ατάκα «μην αφήσεις το τώρα να καταστρέψει το για πάντα» στον δήμαρχο, περιμένεις πολύ περισσότερα και πιο ευφάνταστα από τη μετατροπή του Central Park σε Tomorrowland των πάρκων της Ντίσνεϊ, και μάλιστα σε rendering.

Ωστόσο, το κύριο ζήτημα του Megalopolis είναι το χαοτικό σενάριο, που ράβει σκέψεις και ιδέες για το κατανοητό θέμα της ύβρεως, της εμπιστοσύνης, της αξιοπρέπειας και της μεγαλοθυμίας, σε ένα σεμινάριο ρωμαϊκής φιλολογίας, σαν παράθεση χωρίων και ανθολογία των κλασικών (ο Μάρκος Αυρήλιος πάει σύννεφο), σε ένα μεγαλόστομο πλαίσιο σαιξπηρικής προδοσίας και εμφατικής τραγωδίας. Τα πνευματώδη περάσματα και το τρελό χιούμορ (ο Γιόν Βόιτ ως πάμπλουτος Κράσσος, ντυμένος Ρομπέν των Δασών, κανονικό τρολ, ρίχνει χρυσό βέλος στον μονίμως αλαφιασμένο Σάια Λαμπέφ και τον βρίσκει στον κώλο) σαστίζουν και εξατμίζονται μπροστά στην κλιμάκωση ενός πολύ σημαντικού μηνύματος που κυριαρχεί από την αρχή ως το φινάλε, που ο Κόπολα δείχνει να επιδιώκει με πλήρη ευθύνη, θυσιάζοντας στην πορεία τις γυναίκες της ταινίας (Νάταλι Εμάνιουελ), την κόρη του δημάρχου και μούσα του αρχιτέκτονα, και την καρικατούρα ονόματι Wow Platinum (Όμπρεϊ Πλάζα), στον βωμό της αναίσθητης πατριαρχίας.

Megalopolis Facebook Twitter
Ο νομπελίστας Κατιλίνα θέλει να γκρεμίσει την πόλη και να την ξαναχτίσει με βάση τον άνθρωπο και τη βιωσιμότητα.

Χωρίς παρεμβάσεις άλλων παραγωγών, απαιτήσεις επενδυτών ή τη σπάθη των στούντιο, ο Κόπολα γύρισε ακριβώς την ταινία που ήθελε, κι αυτό του το δίνουμε. Ως γνήσιο πνευματικό τέκνο του Ρότζερ Κόρμαν, προτείνει την αυτονομία και την ανεξαρτησία του κινηματογραφιστή, ακόμη κι αν ολισθαίνει.

Εδώ, συνοψίζει το προσωπικό του ευαγγέλιο περί καλλιτεχνικής ευσυνειδησίας, κλείνοντας το μάτι στην πολυμορφία που τον έσωσε από αδιέξοδα αλλά και τη μεγαλομανία που συχνά τον δυσκόλεψε στη μυθική καριέρα του. Στην πιο πειραματική ταινία του από το One from the Heart, τόλμησε ως έναν βαθμό (θα μπορούσε να τους βάλει όλους να μιλάνε λατινικά, όπως ο Γκίμπσον έκανε τον Χριστό του στην αραμαϊκή) αλλά εδώ, ο άρτος και το θέαμα της σύγχρονης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας παραείναι προφανής και υπερτονισμένος, όπως αντίστοιχα το δράμα του φουτουριστή εκτυλίσσεται κυρίως στο μυαλό του, και όταν δραπετεύει, χάνει την όποια αλήθεια του.

Το Megalopolis φαντάζει ως το κύκνειο άσμα του δημιουργού του Νονού, αλλά το παρήγορο είναι πως, σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, δεν θα είναι το τελευταίο του φιλμ…

Το τρέιλερ του «Megalopolis»

Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ρότζερ Κόρμαν (1926-2024)

Απώλειες / Ρότζερ Κόρμαν (1926-2024): Ο βασιλιάς των b-movies και του απενοχοποιημένου exploitation

Κόπολα, Σκορσέζε, Νίκολσον, Μπογκντάνοβιτς, Χάουαρντ, Κάμερον αλλά και όλο το ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά έχουν λόγο ύπάρξης χάρη στον Αμερικανό σκηνοθέτη που πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 98 του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Pulp Fiction: Οι Κάννες, το mega-σκάνδαλο που βράζει και η υπέροχη Μέριλ Στριπ

Pulp Fiction / Οι Κάννες, το mega-σκάνδαλο που βράζει και η υπέροχη Μέριλ Στριπ

Στις υπεραστυνομευόμενες Κάννες ένα τσουνάμι αποκαλύψεων σκιάζει το κλίμα που ο διευθυντής, Τιερί Φρεμό, επιθυμεί διακαώς να διαφυλάξει σε κινηματογραφικό πλαίσιο, ενώ στην τελετή έναρξης πρυτάνευσε η οσκαρική λογική. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το trailer του Megalopolis λίγο πριν την πρεμιέρα στις Κάννες - Οι συντελεστές για τη νέα ταινία του Κόπολα

Πολιτισμός / Το trailer του Megalopolis λίγο πριν την πρεμιέρα στις Κάννες - Οι συντελεστές για τη νέα ταινία του Κόπολα

«Ήταν σαν να παρακολουθούσα ένα τρένο να εκτροχιάζεται μέρα με τη μέρα», δήλωσαν συνεργάτες του Κόπολα για την ταινία το σενάριο της οποίας γράφτηκε 300 φορές
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ