«Θέλω και στην Ελλάδα να νιώσουν περήφανοι για το γιό μου», δηλώνει ο πατέρας του Κύργιου

«Θέλω και στην Ελλάδα να νιώσουν περήφανοι για το γιό μου», δηλώνει ο πατέρας του Κύργιου Facebook Twitter
11

Μετά τον θρίαμβο επί του Ναδάλ, ο ελληνικής καταγωγής τενίστας Νίκ Κύργιος δεν μπόρεσε να προχωρήσει στα ημιτελικά του θεσμού αφού αποκλείστηκε από τον Καναδό Μίλος Ράονιτς.

Η νίκη του όμως επί του Νο1 τενίστα στον κόσμο έδωσε χαρά και στον πατέρα του Γιώργο ο οποίος κατάγεται από χωριό της Ηπείρου (από τους Γεωργάνους)  και είχε πάει στην Αυστραλία πριν από 48 χρόνια.

Εκεί γνώρισε τη Νορλάιλα από την Μαλαισία, την οποία παντρεύτηκε και έχουν μαζί τρία παιδιά.  

Ο πατέρας του Νικ είναι ελαιοχρωματιστής και η μητέρα του μηχανικός υπολογιστών, ενώ έχει άλλα δύο αδέρφια, τον Χρήστο που είναι δικηγόρος και την Χαμιλά που είναι ηθοποιός. Ο Νικ είναι ο μικρότερος της οικογένειας, γεννήθηκε στην Καμπέρα (σήμερα κατοικεί στη Μελβούρνη) και από νωρίς είχε κλίση προς τον αθλητισμό. Γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1995 και έχει ύψος 1,93 μ.


Την περασμένη Τρίτη ήταν μαζί με τον γιό του στο Λονδίνο, όπως και η σύζυγος του που, όπως η Νορλάιλα, που μαζί με την κόρη της Χαμιλά, τυλίχτηκαν με την ελληνική σημαία για να γιορτάσουν τη νίκη του επί του Ραφαέλ Ναδάλ.

Ο Γιώργος Κύργιος,  που αντιμετωπίζει με σεμνότητα την επιτυχία του γιου του, λέει πως επιτέλους οι συγχωριανοί του στην Ήπειρο μαθαίνουν τα καλά νέα του γιου του.


Πέρσι μιλώντας στην ΕΡΤ, (λίγο πριν κλείσει), είχε δηλώσει:
«Θέλω οι χωριανοί μου να νιώσουν κι αυτοί υπερήφανοι για τον δικό τους άνθρωπο. Να καταλάβουν πως οι Έλληνες μπορούν να τα καταφέρουν. Να βλέπουν τον Νίκο στις πρώτες σελίδες χιλιάδων ΜΜΕ σε όλο τον πλανήτη και να λένε είναι και αυτός Έλληνας! Ελλάδα σου προσφέρω τον γιο μου», είχε πει στην ΕΡΤ συγκινημένος.


Πρόσθεσε μάλιστα πως θέλει ο γιος του ο Νικ να πάει και να αγωνιστεί στην Ελλάδα.

«Καλά είναι εδώ», είπε, «μας αγάπησε η Αυστραλία, την αγαπήσαμε κι εμείς. Αλλά.. να τώρα έχω την ελπίδα πως δεν θα «σβήσει» η ανάμνηση της φαμίλιας εκεί στο χωριό».

Πηγή: ΑΜΠΕ

11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Πιστεύω ότι το να λες από που είσαι (Έλληνας, Γάλλος, Ισπανός, Μεξικανός κτλ) συνοδεύεται και από την αντίστοιχη κουλτούρα της κάθε χώρας. Δηλαδή αρχικά την γλώσσα, τα ήθη και έθιμα του κάθε τόπου, την κουζίνα, την γενικότερη αισθητική γύρω από πολλά πράγματα.Για μένα, επειδή ο πατέρας του πήγε πριν 48 χρόνια στην Αυστραλία δεν τον καθιστά Έλληνα, όπως επίσης δεν τον καθιστά Μαλαισιανό. Είναι απλούστατα Αυστραλός από Έλληνα πατέρα και Μαλαισιανή μητέρα.Ούτε ελληνικά γνωρίζει (ίσως μόνο φραπέ, τζατζίκι και ούζο), ούτε έχει καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και την ελληνική κουλτούρα. Φαντάζομαι τα ίδια θα ισχύουν και για την πλευρά την μητέρας του.Απλούστατα, ο πατέρας του όντας μετανάστης εκφράζει τον καημό της χαμένης πατρίδας του μέσω του γιού του. Και αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό όλων των μεταναστών, όχι μόνο των Ελλήνων, που άφησαν τις πατρίδες τους για μια καλύτερη ζωή.Επίσης, ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι είναι το πόσο χρόνο έχει ζήσει κάποιος σε μία χώρα. Έρευνες δείχνουν ότι θα πρέπει να έχουμε ζήσει τουλάχιστον το 25% της ζωής μας σε μια χώρα έτσι ώστε να έχουμε απορροφήσει όλα τα χαρακτηριστίκά της και την κουλτούρα της.Γι αυτό και δεν μπορούμε να έχουμε πάνω από 4 μητρικές γλώσσες άσχετα με το πόσες γλώσσες μιλάμε.Δεν έχει σημασία πάντα τι λέει η ταυτότητα σου ή τι είναι οι γονείς αλλά ο χρόνος που πέρασες σε μία χώρα και τα χαρακτηριστικά που αποκόμησες από αυτήν.Πόσο μάλλον όταν γεννήθηκες και μεγάλωσες σε μία χώρα και όχι αν πήγες στα 40 σου μετανάστης.
Με όλο τον θαυμασμό για τον νεαρό και με σεβασμό για τον πατέρα αλλά αποτελεί και αυτός (ο πατέρας) άλλον έναν Έλληνα γραφικό μετανάστη που θεωρεί και δεν λέει να καταλάβει πως το παιδί του το οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία, δεν έχει καμία σχέση, εκ των πραγμάτων και των συνθηκών, με Έλληνα και με την ελληνική νοοτροπία. ● Έχω μεγαλύτερα ξαδέρφια που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμερική (42 και 45 χρονών). Το έχω βιώσει αυτό από κοντά. Το τι τσακωμοί γινόντουσαν μεταξύ πατέρα (Έλληνα) και παιδιών, σώνει και καλά να πείσει τα παιδιά του πως είναι Έλληνες και όχι Αμερικάνοι, δεν περιγράφεται. Από τις περιγραφές και άλλων Ελλήνων, όταν τους επισκέπτομαι, αυτή η διαμάχη μεταξύ αρκετών Ελλήνων γονέων μεταναστών και των παιδιών τους, ακόμη χειρότερα μεταξύ παππούδων και εγγονιών (!!!), καλά κρατεί. Τα ξαδέρφια μου είναι κανονικά, κανονικότατα Αμερικανάκια. Παινεύονται για αυτό και πολύ καλά κάνουν. Δεν έχουν καμία σχέση με Έλληνες. Πλην του επιθέτου τους. Θεός σ'χωρέστον τον θείο μου, με αυτό τον καημό έφυγε.
Εν γένει κατανοώ απολύτως το σκεπτικό σου, και φαντάζομαι σε επηρεάζει η, δικαιολογημένη, άπωση για τις συχνά υπερβολικές εκφράσεις εθνικοπατριωτισμού πολλών μεταναστών. Αλλά ειδικά για έναν άνθρωπο που δε γνωρίζεις δεν είναι ανάγκη να θεωρείς ότι είναι απαραιτήτως ίδιος με δύο συγκεκριμένα ξαδέλφια σου. (Κι εμένα δύο αντίστοιχης ηλικίας ξαδέλφια μου, Ελληνογερμανοί, ο ένας μεν επί χρόνια δεν είχε καν αναφέρει στους συναδέλφους του ότι είναι μισός Έλληνας, ο άλλος όμως ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία επειδή παντρεύτηκε Ελληνοαυστραλέζα, την οποία γνώρισε σε greek language summer school. Το μόνο συμπέρασμα που βγάζω από όλο αυτό είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδική περίπτωση.)Όσον αφορά το εν λόγω παιδί, ο ίδιος αυτοσυστήνεται ως proud Greek Malaysian Australian, άρα μάλλον τιμά όλες τις ταυτότητές του εξίσου. http://www.dailymail.co.uk/news/article-2676267/Young-Aussie-tennis-star-Nick-Kyrgios-against-Rafael-Nadal.htmlΤέλος, σκέψου κι αυτό: Θα αποκαλούσες εξίσου άνετα γραφικό έναν Ελληνοαλβανό που θα εξέφραζε την αγάπη και την περηφάνεια του για τον τόπο καταγωγής του, παράλληλα με το σεβασμό για τη χώρα όπου μεγάλωσε;
Απόλυτα σεβαστή και κατανοητή η αποψή σου.Η ένσταση μου έχει να κάνει (την οποία έχω εκφράσει και σε άλλο σχετικό άρθρο), όχι τόσο με τον νεαρό αυτό αθλητή ή τον πατέρα του, οι οποίοι μπορούν να εκφράζονται και να νιώθουν όπως εκείνοι θέλουν, απόλυτα σεβαστό, αλλά με εμάς εδώ πέρα στην Ελλάδα. Προσωπικά εκφράζω τον θαυμασμό μου για τον συγκεκριμένο αθλητή ανεξάρτητα από την όποια καταγωγή του και φυσικά δεν είμαστε με τίποτα σε θέση και αποτελεί θράσος να μοιραζόμαστε και να θεωρούμε την επιτυχία του και δική μας. Από που και ως που;;;Πάντως, τον ευχαριστούμε που θέλει να την μοιραστεί μαζί μας. Περισσότερο όμως αυτό έχει να κάνει με μία ψυχική φόρτιση παρά με την πραγματικότητα. (Κατανοούμε τους λόγους υποθέτω). Ας είμαστε ρεαλιστές.Όσο για το παράδειγμα του Ελληνοαλβανού που περιγράφεις, σε παρόμοια κατάσταση, θα εξέφραζα την ίδια ακριβώς άποψη. Στην πολυκατοικία μου διαμένουν 2 οικογένειες με γονείς (και τους δύο-πατέρας και μητέρα), Αλβανούς με τα παιδιά τους ηλικίας περίπου 20-23 χρονών, γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα. Σε συζητήσεις με αυτά τα παιδιά, μου εξέφρασαν πως και εκείνα συγκρούονται (μερικές φορές μάλιστα ακούγονται οι τσακωμοί τους), με τους γονείς τους σε θέματα εθνικής συνείδησης και νοοτροπίας επειδή νιώθουν πως είναι Έλληνες και όχι Αλβανοί. Και πρόσεξε, στις περιπτώσεις τους και οι δύο γονείς τους είναι Αλβανοί που σημαίνει πως τυπικά η καταγωγή τους είναι καθαρά Αλβανική.Δεν νιώθουν όμως Αλβανοί. Να σημειωθεί ότι δεν ντρέπονται για την καταγωγή τους, είναι περήφανοι για αυτή, όμως νιώθουν Έλληνες. Και δικαιολογημένα.Τώρα αν, σε διαφορετική περίπτωση από αυτή που περιέγραψα ή παρόμοιας με το συγκεκριμένο άρθρο - κάποιος Ελληνοαλβανός εξέφραζε την αγάπη του και την περηφάνια του για τον τόπο καταγωγής του, θα τον χαρακτήριζα γραφικό ή μη, ή οτιδήποτε άλλο (θετικό ή αρνητικό), αναλόγως των συνθηκών κάτω από τις οποίες το εξέφρασε, το πως και το γιατί.Γιατί όμως μου θέτεις το παράδειγμα με κάποιον Ελληνοαλβανό και όχι με κάποιας άλλης καταγωγής μετανάστη, ή μαζί με τον Ελληνοαλβανό και κάποιον άλλο;Προσωπικά, αν θέλεις την γνώμη μου, πολλές φορές τους θαυμάζω για πολλά πράγματα.Διάβασα το σχετικό άρθρο της Dailymail και παντού περιγράφεται ως Αυστραλός. Μία λεζάντα κάποια φωτογραφίας (τέταρτη από το τέλος) γράφει και αυτό:«Kyrgios, an Australian of Greek and Malaysian parentage who grew up in Canberra, said support from the rowdy Australian 'Fanatics' had 'definitely helped'».Λοιπόν;;;
Κάτι άλλο που ξέχασα. Ο νεαρός εκτός από τον Έλληνα περήφανο πατέρα έχει και μία μητέρα Μαλαισιανή, επίσης περήφανη για τον γιό της (ίσως, όπως συνηθίζεται, ουσιαστικότερα περιφανή απ' ό,τι οι πατεράδες σε αυτές τις περιπτώσεις). Σωστά; Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, καμία αναφορά και για την Μαλαισιανή καταγωγή του αθλητή λόγω της μητέρας του; Αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει, δεν γεννήθηκε κάπου, απλώς φύτρωσε;;; Και καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι σημαίνει, τι συμβολίζει και τι είναι η μάνα για τον καθένα μας. Ειδικά για τους ανθρώπους του αθλητισμού, αποτελεί ένα τεράστιο στήριγμα.
Αυτό που λες ισχύει προφανώς: ως λαός δεν έχουμε συμβάλει τις προσωπικές επιτυχίες ούτε καν όσων ελλαδιτών έχουν διακριθεί διεθνώς (από τον Ελύτη & τον Χατζηδάκη ως τον Λάνθιμο & το Μαχλά). Πόσο μάλλον των ελληνικής καταγωγής αλλοδαπών. Γενικά, κάθε άνθρωπος, κάθε εθνικότητας, μόνος του ανεβαίνει το δύσκολο μονοπάτι της καταξίωσης, στηριζόμενος μόνο από το άμεσο περιβάλλον του & σε ορισμένες περιπτώσεις το κράτος. (Και φυσικά, αν βοήθησε κάποιο κράτος τον Kyrgios, είναι το αυστραλιανό.)Το να αναλύσω το γιατί, παρ'όλ'αυτά, η πλειοψηφία των ανθρώπων (κάθε εθνικότητας) νιώθει υπερηφάνεια, ικανοποίηση ή συγκίνηση όταν διακρίνεται κάποιος συμπατριώτης του ή ομογενής, το πώς εξηγείται, το αν δικαιολογείται κλπ ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες ενός σχολίου στο ίντερνετ.Ας πούμε, πολύ απλουστευτικά, ότι ο εν λόγω πατέρας (και οι περισσότεροι μετανάστες παντού και πάντα) είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει ενίοτε αντιμετωπίσει διακρίσεις εις βάρος του για την καταγωγή του. Το να λέει, εμμέσως, "Ορίστε, κι εμείς τα wag boys δεν έχουμε λιγότερη αξία από τους καθαρόμαιμους, είδατε τι διαμάντι έβγαλα με τα 'παρακατιανά' μου γονίδια;"... Ας πούμε ότι δεν είναι η πλέον έξυπνη ή πολιτικώς ορθή αντίδραση αλλά είναι λογική και σίγουρα είναι ανθρώπινη.Είπα "Ελληνοαλβανός" ως ένα μόνο παράδειγμα. Γιατί αυτό; Γιατί όλη τη συζήτηση την κάνουμε - όπως είπες κι εσύ - στην Ελλάδα, όπου είμαστε το κυρίαρχο στοιχείο. Πολλοί λοιπόν, όταν ασκούν κριτική σε εκφάνσεις υπερ-πατριωτισμού, είναι αυστηρότεροι με την επικρατούσα πατριωτική ρητορική - την ελληνική εν προκειμένω - ενώ όταν αντίστοιχες πατριωτικές θέσεις παίρνουν άνθρωποι ξένης καταγωγής δεν τους ασκείται καμία κριτική, υπό τον φόβο να εκληφθεί αυτή, λανθασμένα, ως ρατσιστική. Ε, οι Αλβανοί είναι κατεξοχήν θύματα ρατσισμού στη χώρα μας, και αναρωτήθηκα αν (από φόβο μήπως σε ταυτίσουν εσφαλμένα με τα χρυσά αυγά) θα "φρέναρες" μια κριτική εναντίον τους, ενώ θα την ασκούσες πιο άνετα σε έλληνα μετανάστη έξω. Το έθεσα απλώς ως ερώτημα, αφού δεν σε γνωρίζω. Αν λες ότι μπορείς να είσαι αξίσου αντικειμενικός/ή στην κριτική σου απέναντι σε όλους, τότε μπράβο σου, my bad. :)Όσον αφορά στο άρθρο, αναφέρομαι απλώς στη φράση "describes himself as a proud Greek Malaysian Australian" (είναι λίγο μετά το βιντεάκι της νίκης του επί του Ναδάλ).
Όσον αφορά στη μητέρα του, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτή τη στιγμή στη Μαλαισία έχουν δημοσιευθεί άρθρα με τίτλο "Ο Μαλάισιος της Αυστραλίας που νίκησε το Ναδάλ", & μόνο σε κάποια υποπαράγραφο να αναφέρεται ο Έλληνας πατέρας. Και το βρίσκω εξίσου λογικό ως αντιμετώπιση.
Δεκαεννιά χρονών με τέτοια ατσάλινα νεύρα να σώζει εννιά match points ..(όπως έκανε στον προηγούμενο αγώνα πριν τον Ναδάλ)!!!στο πρώτο του Wimbledon..;όποιος ξέρει λίγο τέννις ξέρει τι ψυχή χρειάζεται!!!..'ασε που μου θύμισε τον νέο Sampras στο σερβίς..!Ωραία πράγματα θα δούμε από τον πιτσιρικά..το τέννις θέλει ψυχολογία νικητή και την έχει!