Στο Παλαιό Φάληρο ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα

Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Οι πίτες του βγαίνουν τραγανές στο φύλλο και πλούσιες στη γέμιση, πεντανόστιμες. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Ο δρόμος της Κνωσού δεν είναι κάποια πιάτσα εξόδου, είναι αυτό που λέμε «γειτονιά». Εκεί συνορεύουν δύο περιοχές: ο ταχυδρομικός κώδικας δείχνει Παλαιό Φάληρο και ένας χαμηλός τοίχος, βαμμένος απ’ άκρη σ’ άκρη στα χρώματα του Πανιωνίου, υποδηλώνει τη Νέα Σμύρνη. 

Σε αυτόν τον δρόμο ένας Μυκονιάτης θέλησε να επιχειρήσει για πρώτη φορά στην Αθήνα. Χρόνια μάγειρας στο νησί, έχοντας περάσει από κουζίνες της Νότιας Αφρικής, από το Λονδίνο και το Μάντσεστερ, έφτασε πριν από δύο χρόνια στην Αθήνα για να εγκατασταθεί και να κάνει το δικό του εστιατόριο με ελληνικές και μεσογειακές γεύσεις.

Μόνο που όταν κατάφερε να ανοίξει τις πόρτες του, ανακοινώθηκαν τα πρώτα μέτρα για την αναχαίτιση του κορωνοϊού. Η πανδημία είχε κάνει την εμφάνισή της και το μέλλον των εστιατορίων έμοιαζε αβέβαιο. 

Στη βιτρίνα και στο όνομά του συναντιούνται η Μύκονος, τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα, συνταγές παραδοσιακές που ξέρουν να κάνουν στα νοικοκυριά. 

Έτσι άλλαξε τα σχέδιά του και ακολούθησε το δεύτερο πλάνο που είχε στο μυαλό του, κάνοντας ένα φαγητό για το χέρι με τα πιο ποιοτικά υλικά και μπόλικη χειροποίητη δουλειά. Έφτιαξε αυτοσχέδιες γάστρες.

Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Κάθε μέρα μπαίνει στο μαγαζί γύρω στις τέσσερις και μισή το ξημέρωμα και αφού ανάψει τα κάρβουνα και ετοιμάσει τη χόβολη, αρχίζει να ψήνει τα ταψιά του – το μαγαζί είναι έτοιμο και ανοίγει τις καθημερινές στις οχτώ. Στη βιτρίνα και στο όνομά του συναντιούνται η Μύκονος, τα Τρίκαλα και τα Γιάννενα, συνταγές παραδοσιακές που ξέρουν να κάνουν στα νοικοκυριά. 

Για κάθε πίτα θα βγάλει από τα στοιβαγμένα στον πάγκο του πανιά είκοσι τέσσερα φύλλα, θα βάλει δώδεκα κάτω και δώδεκα πάνω από τη γέμιση, τα έξι από αυτά τα περνάει από την πλάκα πριν μπουν στο ταψί. Φτιάχνει την κρεμμυδόπιτα με τυροβολιά από το νησί και άνηθο. «Δεν θα τη βρεις έξω, δυο-τρεις παλιές ταβέρνες την κάνουν μόνο και μετά τη φτιάχνουν στα σπίτια, είναι μια συνταγή του τόπου που δυστυχώς δεν την προωθούμε. Παλιά έβαζαν και λαρδί για να τους κρατάει». 

Ο πλαστός του έχει τα ίδια υλικά με τη χορτοτυρόπιτα, έχει σπανάκι, σέσκουλα, μυρώνια, καυκαλήθρες, άνηθο, μαϊντανό, κρεμμυδάκι φρέσκο, πράσο και φέτα, μόνο που ψήνονται ζυμωμένα και ωμά, στη χορτοτυρόπιτα τα τσιγαρίζει πρώτα.

Κάνει έναν ακόμα με κίτρινη κολοκύθα και φέτα. Αντί για φύλλο, ο πλαστός έχει μια κρούστα από καλαμποκάλευρο και βούτυρο, «σε δυσκολεύει μέχρι να την πετύχεις», όπως λέει ο μάγειρας. «Και δεν είναι μια πίτα που θα έβγαινε το ίδιο αν την έβαζα στον φούρνο, θέλει κάρβουνα και γάστρα». Κάπως έτσι προέκυψε το όνομα του πρώτου δικού του εγχειρήματος: «Πλαστός και Κρεμμυδόπιτα». 

Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Τα τυριά του έρχονται από το πρότυπο και φημισμένο τυροκομείο Mykonos Farmers του Γιώργου Συριανού. Τα χόρτα του είναι από τη λαχαναγορά, από έναν παραγωγό στην Κάντζα ή από τη λαϊκή της νέας του γειτονιάς. Χρησιμοποιεί μόνο ελαιόλαδο και φρέσκο βούτυρο αντί για μαργαρίνη. Αν πετύχετε το δεύτερο φούρνισμα της μέρας, θα δείτε να ανοίγουν τα φύλλα μπροστά σας. Οι πίτες του βγαίνουν τραγανές στο φύλλο και πλούσιες στη γέμιση, πεντανόστιμες.  

Παραδοσιακή της Μυκόνου είναι και η μελόπιτά του, με πιο χοντρό φύλλο από τις υπόλοιπες, τυροβολιά, αυγά, κανέλα, ζάχαρη και μέλι φυσικά. Έχει και κοτόπιτα με φρεσκοψημένο κοτόπουλο φούρνου, τυρόπιτα με φύλλο από νερό ντομάτας που γίνεται ανάρπαστη, άλλη μια χορτόπιτα με τσουκνίδα (χωρίς τυρί), παστουρμαδόπιτα με παστουρμά άοσμο, κασέρι, μυρώνια και φρέσκια ντομάτα, φοβερή κιμαδόπιτα με μοσχαρίσιο κιμά, κρεμμύδι και μπαχαρικά, λουκανικόπιτα με λουκάνικο του Μουτεβελή και κρέμα κοπανιστής.

Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Θα βάλει σύντομα και μια κιμαδόπιτα με σπανάκι και φέτα, μια αυγόπιτα με βραστό αυγό, σπανάκι και λάδι τρούφας και μια γαλατόπιτα φούρνου. 

Η ώρα είναι περίπου 12 και λίγο πριν φύγουμε ένα αυτοκίνητο σταματάει μπροστά από την πόρτα μαγαζιού και κορνάρει φιλικά. «Έχεις κρεμμυδόπιτα;» ρωτάει ο οδηγός. «Από Δευτέρα», απάντησε ο Νικόλας Αντωνόπουλος, που περιμένει να του στείλουν τα τυριά από το νησί.

Η πρόσφατη κακοκαιρία πήγε πίσω την παραγωγή, το γάλα δεν μπορούσε να φτάσει στη Μύκονο από τη Νάξο. Και ένας Μυκονιάτης στην Αθήνα δεν θέλει να συμβιβαστεί αγοράζοντας ένα άλλο τυρί, προτιμά να περιμένει. 

Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Στο Παλαιό Φάληρο, ένας Μυκονιάτης βγάζει κρεμμυδόπιτα και πλαστό από τα κάρβουνα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Πλαστός και Κρεμμυδόπιτα», Κνωσού 5, Παλαιό Φάληρο, 210 9596230



 

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ένα από τα καλύτερα και πιο ιστορικά σουβλάκια της Αθήνας φτιάχνεται πλέον σε ένα πεζόδρομο ανάμεσα στο Σύνταγμα και το Μοναστηράκι

Γεύση / Λευτέρης ο Πολίτης: Ένα από τα πιο ιστορικά σουβλάκια της Αθήνας

Ο Λευτέρης προσφέρει τα πικάντικα σουβλάκια του από το 1951 στην Ομόνοια, που τότε ήταν η καρδιά της Αθήνας. Πλέον έχει και μια δεύτερη διεύθυνση στην περιοχή που μας έρχεται στο μυαλό όταν μας λένε «κέντρο-καράκεντρο».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ