Φωτιά τώρα στου Ρέντη

Αν είναι να κάνεις μια πίτα για το γιορτινό τραπέζι, κάνε αυτήν!

κολοκυθόπιτα Facebook Twitter
Όλο και κάποιος χορτοφάγος θα είναι στην παρέα (εξάλλου πότε στήθηκε γιορτινό ελληνικό τραπέζι χωρίς πίτα;), ας την κάνουμε έστω μία φορά το χρόνο να την ευχαριστηθούμε με τους αγαπημένους μας. Φωτ.: Αντζελίνα Καλογεροπούλου
0

ΝΑ ΤΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΟΜΩΣ από πριν, σαν φίλοι: η πίτα αυτή χρειάζεται να ασχοληθείς περί τις πέντε-έξι ώρες – όχι μαγείρεμα, ασχολία. 

Υπολόγισε λοιπόν: 

• Μία ώρα θα χρειαστείς για να κατέβεις στο κέντρο, στο μαγαζάκι της οδού Αθηνάς, όπου θα αγοράσεις το φύλλο γιουφκά. Ή να ανοίξεις σπιτικό φύλλο, όπως προτείνει η δεύτερη συνταγή της Δ. Καππή.

• Μία ώρα για να ψωνίσεις τα υπόλοιπα υλικά και να τα καθαρίσεις/ξεπλύνεις.

• Το ψήσιμο μόνο θέλει 1½ ώρα.  

• Η κολοκύθα θέλει 15-20 λεπτά στον ατμό (προτιμήσαμε να μην τη σοτάρουμε στην πρώτη συνταγή).

• 10 λεπτά για το ζεμάτισμα των πράσων, το τρίψιμο της φέτας και της παρμεζάνας άλλα τόσα, υπολόγισε 35 λεπτά για να είσαι μέσα. 

• Το στρώσιμο να μη θέλει περί τα 10-15 λεπτά, μαζί με το λάδωμα και το χάραγμα; 

Τις φτάσαμε τις 5 ώρες! Αν θες να τη φωτογραφίσεις, να την ανεβάσεις στα social και λοιπά, άσε, ξεπερνάμε άνετα τις 5 ώρες! 

Αλλά γιορτινό τραπέζι είναι αυτό, όλο και κάποιος χορτοφάγος θα είναι στην παρέα (εξάλλου πότε στήθηκε γιορτινό ελληνικό τραπέζι χωρίς πίτα;), ας την κάνουμε έστω μία φορά τον χρόνο να την ευχαριστηθούμε με τους αγαπημένους μας. Αξίζει τον κόπο της και στις δύο εκδοχές, που στα βασικά δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους. 

Η συνταγή της Αντζελίνας για κολοκυθόπιτα με αγοραστό φύλλο γιουφκά και κολοκύθα στον ατμό

Υλικά

1 πακέτο φύλλο γιουφκά (5 φύλλα)

1 μέτρια κολοκύθα που θα μας δώσει περί το ένα κιλό ψίχα, αφού την καθαρίσουμε

1 μεγάλο πράσο ψιλοκομμένο

3 μεγάλα αυγά ελαφρά χτυπημένα

3 φλιτζάνια φέτα θρυμματισμένη

1 /2 φλιτζάνι νόστιμο κίτρινο τυρί τριμμένο (ώριμη γραβιέρα, κεφαλογραβιέρα, πεκορίνο)

3-4 κ.γλ. αποξηραμένος δυόσμος

Λίγη γλυκιά, καυτερή ή καπνιστή πάπρικα 

Φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Αλάτι

100 γρ. φρέσκο αγελαδινό βούτυρο 

Ένα ταψί διαμέτρου 30-32 εκατοστών

Προετοιμασία

Βράζουμε το πράσο για 5 λεπτά σε δυνατή φωτιά. Το αφήνουμε να κρυώσει και το σφίγγουμε ανάμεσα στις παλάμες μας να βγάλει όλα του τα υγρά. 

Βάζουμε την κολοκύθα στο ειδικό καλαθάκι για μαγείρεμα στον ατμό και με σκεπασμένο καπάκι τη μαγειρεύουμε για 10-15 λεπτά, ανάλογα με το πόσο μεγάλα κομμάτια την έχουμε κόψει. Όταν τρυπιέται με πιρούνι, την αφήνουμε να κρυώσει και την πολτοποιούμε με το ειδικό εργαλείο του πουρέ ή ένα πιρούνι. Τη βάζουμε στο τηγάνι με τα πράσα και λίγο βούτυρο και τη σοτάρουμε για 4-5 λεπτά (μέχρι να στεγνώσει ο πάτος). 

Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε τα αυγά, τη φέτα, το τυρί, τον δυόσμο και το μείγμα της κολοκύθας και ανακατεύουμε με ένα πιρούνι, προσθέτοντας 1-2 κ.γλ. πιπέρι και άλλα τόσα πάπρικα. 

Ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα. 

Αλείφουμε καλά το ταψί με ελαιόλαδο. 

Στρώνουμε στο ταψί μας δύο φύλλα γιουφκά καλά λαδωμένα μεταξύ τους σαν τσαλακωμένα σεντόνια. 

Βάζουμε τη μισή γέμιση, προσθέτουμε ένα φύλλο αλάδωτο και τσαλακωμένο (περισσότερο στη μέση και λιγότερο στις άκρες του ταψιού) και μετά την υπόλοιπη γέμιση. Αφήνουμε τα φύλλα ανάλαφρα, χωρίς να τα πατικώνουμε.

Στρώνουμε και τα 2 τελευταία φύλλα καλά λαδωμένα μεταξύ τους και πολύ πλούσια το τελευταίο. Ψεκάζουμε το τελευταίο φύλλο με κρύο νερό να μαλακώσει και χαράζουμε την πίτα βαθιά για να γίνουν τραγανά όλα τα φύλλα αλλά και για να «δραπετεύσουν» τα υγρά των λαχανικών. 

Πασπαλίζουμε με λευκό και μαύρο σουσάμι και κολοκυθόσπορους ή ηλιόσπορους.

  

Ψήνουμε για 1¼ ώρες στους 180 βαθμούς με αέρα και μετά για μισή ώρα ακόμα στους 150 βαθμούς, είτε μόνο επάνω είτε μόνο κάτω (ανάλογα με τον φούρνο σας). Στο τέλος θα ανεβάσετε τη θερμοκρασία στους 200 βαθμούς για 5 λεπτά ακόμα, αν χρειάζεται επιπλέον ψήσιμο η πίτα – τη θέλουμε σκούρα ξανθιά. 

Προμηθευτήκαμε το φύλλο γιουφκά από το μαγαζάκι στην οδό Αθηνάς 39. Καλύτερα να τηλεφωνήσετε πριν πάτε, ζητώντας να σας κρατήσουν ένα πακέτο, στο 210 3222622. 

Η συνταγή για κολοκυθόπιτα της Δώρας Κάππη έχει σπιτικό φύλλο και μερικές ακόμα νοστιμιές

κολοκυθόπιτα Facebook Twitter
Φωτ.: Δώρα Καππή

Φτιάχνω το παραδοσιακό φύλλο με αλεύρι, νερό, 1-2 κ.σ. ξίδι, 1-2 κ.σ. λάδι, και αλάτι (αναλογίες δεν έχω, το φτιάχνω με το μάτι). 

Αφήνω το μείγμα να ξεκουραστεί για ένα μισάωρο και μετά με βέργα ανοίγω δύο φύλλα, ένα για επάνω και ένα για κάτω.

Γέμιση

2 πράσα ψιλοκομμένα

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο

2-3 αυγά

Ένα φλιτζανάκι ρύζι 

Κολοκύθα καθαρισμένη γύρω στα 700-1.000 γρ.

Εκτέλεση

Αφού καθαρίσω την κολοκύθα, την κόβω σε κύβους, τους ρίχνω λίγους λίγους στο multi και το δουλεύω ελεγχόμενα. Δεν θέλω να γίνει η κολοκύθα πολτός, θέλω να γίνει ψιλά κομματάκια, σαν τριμμένη στον τρίφτη. Την αφήνω στην άκρη.

Σοτάρω σε μέτρια φωτιά το κρεμμύδι και το πράσο να μαραθούν λίγο. Ρίχνω και την κολοκύθα, αλάτι και μπόλικο πιπέρι και αφήνω σε μέτρια φωτιά για περίπου 5-6 λεπτά. Ρίχνω και το ρύζι και αποσύρω από τη φωτιά. 

Μόλις το μείγμα γίνει χλιαρό, ρίχνω μέσα και τα αυγά και, αν χρειάζεται, λίγο λάδι ακόμη. 

Στρώνω ένα φύλλο σε λαδωμένο ταψί, ρίχνω μέσα το μείγμα και καλύπτω με το άλλο φύλλο. Ραντίζω την επιφάνεια με λάδι (ή βούτυρο, για έξτρα γεύση), ραντίζω και με νερό και ψήνω στους 200 βαθμούς για μία ώρα.

Η πίτα αυτή, λόγω το πράσου, έχει μια ωραία, «γλυκιά» γεύση και είναι ωραία ακόμα και με ελάχιστο αλάτι. Σε άλλες παραλλαγές μπορούμε να προσθέσουμε φέτα και άνηθο. Την επόμενη φορά που θα τη φτιάξω, σκέφτομαι να ρίξω μέσα χοντροκομμένα καρύδια, για μια πιο γκουρμέ εκδοχή.

Παρ' όλο που δεν στραγγίζουμε καθόλου την κολοκύθα, η γέμιση δεν βγαίνει υγρή αλλά ζουμερή. Αν όμως δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση των υλικών, μπορούμε να αυξήσουμε τα αυγά ή το ρύζι, αν θέλουμε να δέσουμε ακόμη περισσότερο τη γέμιση. Αυξάνοντας τα αυγά, προσθέτουμε πρωτεΐνη στην πίτα μας και την κάνουμε πιο ολοκληρωμένη διατροφικά, πράγμα που, προσωπικά, το προτιμώ. 

Επίσης, όταν έχω διάθεση, δεν φτιάχνω το παραδοσιακό φύλλο αλλά αυτό που φτιάχνουν στη Μακεδονία και μοιάζει με σφολιάτα. Δηλαδή ανοίγω φυλλαράκια σε μέγεθος μικρού πιάτου, τα αλείφω με βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου, τα βάζω το ένα επάνω στο άλλο, τυλίγω με μεμβράνη και τα αφήνω καμιά ώρα στο ψυγείο. Μετά τα ανοίγω φύλλο με βέργα.


 

Γεύση
0

Φωτιά τώρα στου Ρέντη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ποιο φαγητό σού φέρνει δάκρυα στα μάτια; 22 φίλοι και γνωστοί απαντούν.

Γεύση / Ποιο φαγητό σού φέρνει δάκρυα στα μάτια; 22 φίλοι και γνωστοί απαντούν.

Ζητήσαμε να μας γράψουν για το φαγητό που τους αρέσει μέχρι δακρύων, που συνδέεται με στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας και είναι κατά κάποιον τρόπο η δική τους «μαντλέν».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ, M. HULOT, MΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ