Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία

0

Σε αυτό το διαχρονικό ντιμπέιτ μεταξύ βοτανολόγων και μαγείρων για το αν τελικά είναι λαχανικό ή φρούτο, μικρή σημασία έχει, νομίζω, η απάντηση. Αν την πετύχεις καλή και νόστιμη, σου φτιάχνει το τραπέζι. Με λίγο αλάτι ή βουτώντας τη στη θάλασσα μπορεί να αποτελέσει και ελαφρύ γεύμα από μόνη της τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Στη γειτονική Ιταλία τη μετέτρεψαν σε ναυαρχίδα της κουζίνας τους, σήμα κατατεθέν τους και απόλυτο προϊόν τους, παρότι δεν είναι το πιο παραδοσιακό τους υλικό· μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα τη θεωρούσαν δηλητηριώδη στην Ευρώπη. Αλλά και ελληνική κουζίνα χωρίς ντομάτα δεν νοείται πια, την έχουμε κι εμείς πολύ ψηλά. 

Υπάρχουν άπειρα είδη ντομάτας, για την ακρίβεια υπολογίζεται πως είναι πάνω από 10.000 οι ποικιλίες σε όλο τον κόσμο που προέρχονται είτε από αρχαίους είτε από νεότερους σπόρους. Προφανώς δεν καλλιεργούνται όλες στην Ελλάδα, αλλά με μια γρήγορη βόλτα που κάναμε σε μια βιολογική λαϊκή αυτή την εβδομάδα πέσαμε πάνω σε τουλάχιστον έξι διαφορετικές, χώρια οι «απλές», οι υπαίθριες, κι έτσι κάναμε μια λίστα-ωδή στον απόλυτο καρπό του καλοκαιριού.

Υπάρχουν άπειρα είδη ντομάτας, για την ακρίβεια υπολογίζεται πως είναι πάνω από 10.000 οι ποικιλίες σε όλο τον κόσμο που προέρχονται είτε από αρχαίους είτε από νεότερους σπόρους.

Η μαύρη κατσαρή

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ή «χοντροκατσαρή», όπως τη λένε και στη Μεσσηνία. Εμείς τη βρήκαμε από παραγωγό από τη Λιβαδειά, που μας εγγυήθηκε πως είναι πολύ γλυκιά, και έλεγε αλήθεια. «Να ξέρεις πως όποιος έχει δοκιμάσει, έχει πάθει σοκ», όπως είπε χαρακτηριστικά ‒ το πουλούσε σωστά το προϊόν του, που ήταν όμως και καλό. Aν έχετε συνηθίσει στις καλοβαλμένες, ολοστρόγγυλες και κατακόκκινες ντομάτες, αυτή μπορεί να σας κακοφανεί με την πρώτη ματιά, όμως η γεύση θα σας ανταμείψει αν δεν θέλετε οξύτητες. Πρόκειται για μια παραδοσιακή και αναρριχώμενη ποικιλία σε στυλ μπαντάλα, έχει σάρκα αρωματική, «δεν βρίσκεις πολύ εύκολα τον σπόρο ούτε εύκολα τον διαιωνίζεις». Μας την πρότεινε για σαλάτα.

Το μαύρο ντοματίνι

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Έχει σκούρο κόκκινο, σχεδόν μαύρο χρώμα, είναι πιο χοντρόφλουδο από τα υπόλοιπα της κατηγορίας του, είναι γλυκό και πολύ αρωματικό, «θυμίζει παλιά ντομάτα», όπως είπε ο παραγωγός του από τις Μοίρες Ηρακλείου την ώρα που μας το έδινε: πρώτα έπρεπε να το μυρίσουμε και έπειτα να το φάμε. Το μαύρο ντοματίνι περιέχει επτά φορές περισσότερο λυκοπένιο απ’ όλες τις άλλες ντομάτες, την ουσία που δίνει το κόκκινο χρώμα στις ντομάτες, έχει χαρακτηριστεί ως αντιοξειδωτική και αντικαρκινική και για να την πάρετε από μια τυπική κόκκινη ντομάτα πρέπει να είναι μαγειρεμένη.

Το κίτρινο ντοματίνι

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Παίζει πολύ στη σαλάτα ντομάτα των νέων εστιατορίων της Αθήνας που αντί να μας σερβίρουν μόνο την τυπική κόκκινη επιλέγουν πλέον να σερβίρουν διαφορετικές ποικιλίες. Το χρώμα του οφείλεται σε μια μετάλλαξη ενός από τα γονίδια της συνηθισμένης ντομάτας, το οποίο εμποδίζει την παραγωγή του λυκοπενίου που υπάρχει άφθονο στο μαύρο ντοματίνι. Σίγουρα είναι το πιο φωτογενές ντοματίνι, είναι νόστιμο, λιγότερο όξινο από τα κόκκινα και πιο ήπιο στη γεύση.

Πομοντόρο

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Αν και οι Αζτέκοι αποκαλούσαν τον καρπό «πρησμένο φρούτο», οι Ιταλοί, όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται για κάτι δηλητηριώδες, ανέδειξαν τη νοστιμιά της και σχεδόν έστησαν μια ολόκληρη κουζίνα πάνω της, δίνοντας στην ντομάτα ένα κάπως πιο ντελικάτο όνομα: την είπαν pomodoro, που πάει να πει χρυσό μήλο. Κι αυτό γιατί οι πρώτες ποικιλίες που είχαν στα χέρια τους ήταν κίτρινες. Εμείς εδώ λέμε πομοντόρο τις σφιχτές, χοντρόφλουδες, μεσαίου μεγέθους και μακρόστενες ντομάτες που φέρνουν σε αυγό, έχουν λίγα σπόρια και μπόλικη σάρκα, είναι γλυκές και έχουν έντονο κόκκινο χρώμα ‒ βρήκαμε κάποιες που καλλιεργούνται στην αρχαία Κόρινθο. Είναι ιδανικές για να φτιάξετε σπιτική σάλτσα. Δίνω και τη συνταγή για σάλτσα ντομάτας του Frank Prisinzano που ακολουθούμε στο δικό μας σπίτι. Αν δεν αντέχετε το πολύ σκόρδο, μην τη δοκιμάσετε.

10-13 σκελίδες σκόρδο ξεφλουδισμένες
½ έως 3/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο έξτρα παρθένο ή περισσότερο, αν χρειαστεί
800 γραμμάρια φρέσκιες ντομάτες
2-3 κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίγανη
1/4 έως 1/2 φλιτζάνι φρέσκο μαϊντανό, και λίγο για γαρνίρισμα
3-4 φρέσκα φύλλα δάφνης
Αλάτι

Βάλτε τις σκελίδες σκόρδου σε ένα μεγάλο, φαρδύ τηγάνι σε χαμηλή φωτιά και συνθλίψτε τες με μια πρέσα πατάτας. Μετά από λίγα λεπτά, προσθέστε το ελαιόλαδο και συνεχίστε να συνθλίβετε το σκόρδο. Αφήστε το σκόρδο να μαγειρεύεται μέχρι κάποια να αρχίσουν να ροδίζουν στις άκρες.

Προσθέστε ολόκληρες τις ντομάτες, αφού έχετε αφαιρέσει τη φλούδα τους. Ανεβάστε τη φωτιά σε μέτρια ένταση και φέρτε τη σάλτσα σε βρασμό. Σε αυτό το σημείο, μπορείτε να σπάσετε και να ανοίξετε τις ντομάτες με μια ξύλινη κουτάλα ή να χρησιμοποιήσετε την πρέσα της πατάτας, για να τις πολτοποιήσετε.

Προσθέστε τη ρίγανη, τον φρέσκο μαϊντανό και τα φύλλα δάφνης, ανακατέψτε τα και αφήστε τη σάλτσα να βράσει μέχρι να φύγει το περισσότερο νερό και να έχει γίνει πολτός. Δοκιμάστε να προσθέστε λίγο αλάτι, αν θέλετε. Αφαιρέστε τα φύλλα δάφνης. Σερβίρετε τη σάλτσα πάνω στα μαγειρεμένα ζυμαρικά ή ανακατέψτε τα. Γαρνίρετε με λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο μαϊντανό και θρυμματισμένο κόκκινο πιπέρι, αν θέλετε, και απολαύστε.

Η μπατάλα

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η μεγαλόκαρπη αυτή ντομάτα είναι η ποικιλία-σήμα κατατεθέν της Βραυρώνας. Καλλιεργείται στην περιοχή από τον 19ο αιώνα και το παρατσούκλι που της έδωσαν προέρχεται από το τουρκογενές «μπαταλής» που πάει να πει άχαρος, χονδροειδής. Το σχήμα της είναι χαρακτηριστικό, με έντονες ραβδώσεις, και όπως λέει και ο Στέλιος Χαρκιολάκης από το Μποστάνι στο Παγκράτι, ο μανάβης που εμπιστεύομαι εγώ (και μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας), «οι ραβδώσεις που έχει μια ντομάτα είναι ένα καλό κριτήριο για τις διαλέξετε, δύσκολα ντομάτα με ραβδώσεις να μην είναι καλή». 

Η ροζ

Ντομάτα δεν είναι μόνο μία Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Παλιός σπόρος, ζαχαρωμένη, βουτυράτη, πιο γλυκιά από μια κόκκινη, η ροζ ντομάτα κάνει για σαλάτα, ιδανικά μπορείτε να δοκιμάσετε να φτιάξετε μια ιταλική caprese με αυτήν, με μοτσαρέλα και φύλλα (ή πέστο) βασιλικού. Είναι λεπτόφλουδη και ευαίσθητη, οπότε προσέξτε πώς θα τη μεταφέρετε, εμείς είχαμε κάποιες απώλειες. Παρ’ όλα αυτά, ο Ηρακλειώτης παραγωγός μάς πρότεινε να τη στριμώξουμε καλά στο ταψί προκειμένου να μη διαλυθεί στο ψήσιμο, ώστε να φάμε «τα πιο γλυκιά γεμιστά». Εμείς βρήκαμε ηρακλειώτικη, από τις Μοίρες κι αυτή.

Τις παραπάνω ποικιλίες ντομάτας τις βρήκαμε στη αγορά βιοκαλλιεργητών στην Κηφισιά (Κοκκιναρά 80) που αποτελεί και τη μεγαλύτερη της Αθήνας, ωστόσο μπορείτε να τις βρείτε και στα πιο ενημερωμένα μανάβικα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM