Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου

Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου Facebook Twitter
0

Δύο είναι τα φαγητά που μου αρέσουν περισσότερο απ' όλα, τα μαγειρεύω καλύτερα απ' όλα και, τέλος, με συγκινούν περισσότερο απ' όλα. Το παστίτσιο και τα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Είναι αυτά που η μαμά μου έκανε άριστα και ήταν και τα κυριακάτικά μας. Τις Κυριακές που έκανε παστίτσιο ήταν σαν γιορτή. Εννοείται πως βοηθούσα κι εγώ και για επιβράβευση με άφηνε να γλείφω την μπεσαμέλ που περίσσευε στην κατσαρόλα! Η ωραιότερη μπεσαμέλ στη Γη! Όλα αυτά τα υλικά, λάδι, αλεύρι, γάλα και μετά φρυγανιά και κεφαλοτύρι, δημιουργούσαν μια μυρωδιά που εντυπώθηκε στη μνήμη μου.

Μαζί εντυπώθηκαν και δύο φράσεις της μαμάς μου. Η μία ήταν «τι φασαριατζίδικο φαΐ, Θεέ μου!» και η άλλη «ποιος πλένει τώρα όλα αυτά τα πιάτα!». Αφού τρώγαμε το μεσημέρι, συνεχίζαμε με τον μπαμπά μου το βράδυ αργά, που βγάζαμε το ταψί από τον φούρνο, το ακουμπούσαμε πάνω στην κουζίνα, ανάβαμε και το φωτάκι του απορροφητήρα και σαν κλέφτες τρώγαμε τα καψαλισμένα μακαρόνια.

«Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου.

Τα ντολμαδάκια γιαλαντζί ήταν ιεροτελεστία. Μου φαίνονταν λίγο μαγικά! Ήθελα τόσο πολύ να τυλίγω, αλλά η μαμά μου δεν με άφηνε να χαλάσω την όψη του αριστουργήματός της. Πράγματι, τα τύλιγε σαν πουράκια, στενόμακρα και άριστα. Εγώ ξεδιάλεγα τα αμπελόφυλλα και τα κρέμαγα σαν πετσέτες γύρω από την κατσαρόλα, για να παίρνει η μαμά και να τυλίγει. Και της έκανα πάνω από 20 φορές την ίδια ερώτηση: «Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου. Στο τέλος τύλιγα κι εγώ κάνα-δύο, λίγο άτσαλα, και λέγαμε «αυτά είναι της Σοφούλας».

Ύστερα από 40 χρόνια, κάθε φορά που φτιάχνω αυτά τα δύο φαγητά σκέφτομαι την κουζίνα στη Θεσσαλονίκη και τη μαμά μου. Ποτέ δεν κατάφερα να τα κάνω πουράκια τα ντολμαδάκια. Αλλά από γεύση είναι φανταστικά. Κι αυτά και το παστίτσιο μου. Που για να γλιτώσω την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση της μαμάς έμαθα να το φτιάχνω με ένα σκεύος.

Γεύση
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

Ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς να μας πουν ποιo είναι το φαγητό που τους αρέσει μέχρι δακρύων - που συνδέεται με στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας και είναι κατά κάποιον τρόπο η δική τους μαντλέν. Και ανοίξανε οι καταπακτές του υποσυνείδητου και σχεδόν όλοι μεταφέρθηκαν στις κουζίνες της μαμάς τους, με γεύσεις απλές και ανεπανάληπτες, που ακόμα αποτελούν τη λυδία λίθο της αθηναϊκής γεύσης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ