Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου

Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου Facebook Twitter
0

Δύο είναι τα φαγητά που μου αρέσουν περισσότερο απ' όλα, τα μαγειρεύω καλύτερα απ' όλα και, τέλος, με συγκινούν περισσότερο απ' όλα. Το παστίτσιο και τα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Είναι αυτά που η μαμά μου έκανε άριστα και ήταν και τα κυριακάτικά μας. Τις Κυριακές που έκανε παστίτσιο ήταν σαν γιορτή. Εννοείται πως βοηθούσα κι εγώ και για επιβράβευση με άφηνε να γλείφω την μπεσαμέλ που περίσσευε στην κατσαρόλα! Η ωραιότερη μπεσαμέλ στη Γη! Όλα αυτά τα υλικά, λάδι, αλεύρι, γάλα και μετά φρυγανιά και κεφαλοτύρι, δημιουργούσαν μια μυρωδιά που εντυπώθηκε στη μνήμη μου.

Μαζί εντυπώθηκαν και δύο φράσεις της μαμάς μου. Η μία ήταν «τι φασαριατζίδικο φαΐ, Θεέ μου!» και η άλλη «ποιος πλένει τώρα όλα αυτά τα πιάτα!». Αφού τρώγαμε το μεσημέρι, συνεχίζαμε με τον μπαμπά μου το βράδυ αργά, που βγάζαμε το ταψί από τον φούρνο, το ακουμπούσαμε πάνω στην κουζίνα, ανάβαμε και το φωτάκι του απορροφητήρα και σαν κλέφτες τρώγαμε τα καψαλισμένα μακαρόνια.

«Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου.

Τα ντολμαδάκια γιαλαντζί ήταν ιεροτελεστία. Μου φαίνονταν λίγο μαγικά! Ήθελα τόσο πολύ να τυλίγω, αλλά η μαμά μου δεν με άφηνε να χαλάσω την όψη του αριστουργήματός της. Πράγματι, τα τύλιγε σαν πουράκια, στενόμακρα και άριστα. Εγώ ξεδιάλεγα τα αμπελόφυλλα και τα κρέμαγα σαν πετσέτες γύρω από την κατσαρόλα, για να παίρνει η μαμά και να τυλίγει. Και της έκανα πάνω από 20 φορές την ίδια ερώτηση: «Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου. Στο τέλος τύλιγα κι εγώ κάνα-δύο, λίγο άτσαλα, και λέγαμε «αυτά είναι της Σοφούλας».

Ύστερα από 40 χρόνια, κάθε φορά που φτιάχνω αυτά τα δύο φαγητά σκέφτομαι την κουζίνα στη Θεσσαλονίκη και τη μαμά μου. Ποτέ δεν κατάφερα να τα κάνω πουράκια τα ντολμαδάκια. Αλλά από γεύση είναι φανταστικά. Κι αυτά και το παστίτσιο μου. Που για να γλιτώσω την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση της μαμάς έμαθα να το φτιάχνω με ένα σκεύος.

Γεύση
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

Ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς να μας πουν ποιo είναι το φαγητό που τους αρέσει μέχρι δακρύων - που συνδέεται με στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας και είναι κατά κάποιον τρόπο η δική τους μαντλέν. Και ανοίξανε οι καταπακτές του υποσυνείδητου και σχεδόν όλοι μεταφέρθηκαν στις κουζίνες της μαμάς τους, με γεύσεις απλές και ανεπανάληπτες, που ακόμα αποτελούν τη λυδία λίθο της αθηναϊκής γεύσης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Ρεμί / Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Ο κύριος Ρεμί πιστεύει πως όταν δοκιμάζεις κάτι που είχες καιρό στο μυαλό σου, συχνά απογοητεύεσαι. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα ζυγούρι με χυλοπίτες που θα μπορούσε να τρώει και αποκλεισμένος με χιονοθύελλα σε βουνό, και να μην τον νοιάζει.
ΡΕΜΙ
Gimjang αλά ελληνικά

Γεύση / Έτσι γίνεται το κίμτσι. Η κορεάτικη κοινότητα μάς έμαθε τα μυστικά

Tο περασμένο Σάββατο, η Πρεσβεία της Κορέας προσκάλεσε 30 Έλληνες και Ελληνίδες να συμμετάσχουν σε ένα ιδιαίτερο πρότζεκτ αφιερωμένο στο κίμτσι, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με την κορεάτικη κοινότητα της Ελλάδας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ