Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου

Το φαγητό που φέρνει δάκρυα στα μάτια της Σοφίας Μουτίδου Facebook Twitter
0

Δύο είναι τα φαγητά που μου αρέσουν περισσότερο απ' όλα, τα μαγειρεύω καλύτερα απ' όλα και, τέλος, με συγκινούν περισσότερο απ' όλα. Το παστίτσιο και τα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Είναι αυτά που η μαμά μου έκανε άριστα και ήταν και τα κυριακάτικά μας. Τις Κυριακές που έκανε παστίτσιο ήταν σαν γιορτή. Εννοείται πως βοηθούσα κι εγώ και για επιβράβευση με άφηνε να γλείφω την μπεσαμέλ που περίσσευε στην κατσαρόλα! Η ωραιότερη μπεσαμέλ στη Γη! Όλα αυτά τα υλικά, λάδι, αλεύρι, γάλα και μετά φρυγανιά και κεφαλοτύρι, δημιουργούσαν μια μυρωδιά που εντυπώθηκε στη μνήμη μου.

Μαζί εντυπώθηκαν και δύο φράσεις της μαμάς μου. Η μία ήταν «τι φασαριατζίδικο φαΐ, Θεέ μου!» και η άλλη «ποιος πλένει τώρα όλα αυτά τα πιάτα!». Αφού τρώγαμε το μεσημέρι, συνεχίζαμε με τον μπαμπά μου το βράδυ αργά, που βγάζαμε το ταψί από τον φούρνο, το ακουμπούσαμε πάνω στην κουζίνα, ανάβαμε και το φωτάκι του απορροφητήρα και σαν κλέφτες τρώγαμε τα καψαλισμένα μακαρόνια.

«Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου.

Τα ντολμαδάκια γιαλαντζί ήταν ιεροτελεστία. Μου φαίνονταν λίγο μαγικά! Ήθελα τόσο πολύ να τυλίγω, αλλά η μαμά μου δεν με άφηνε να χαλάσω την όψη του αριστουργήματός της. Πράγματι, τα τύλιγε σαν πουράκια, στενόμακρα και άριστα. Εγώ ξεδιάλεγα τα αμπελόφυλλα και τα κρέμαγα σαν πετσέτες γύρω από την κατσαρόλα, για να παίρνει η μαμά και να τυλίγει. Και της έκανα πάνω από 20 φορές την ίδια ερώτηση: «Εγώ τώρα βοηθάω, μαμά;». Άκουγα πάντα την ίδια απάντηση, «χωρίς εσένα δεν θα 'χα φτιάξει ούτε τα μισά», κι έπαιρνα μια ικανοποίηση πάνω απ' το μπόι μου. Στο τέλος τύλιγα κι εγώ κάνα-δύο, λίγο άτσαλα, και λέγαμε «αυτά είναι της Σοφούλας».

Ύστερα από 40 χρόνια, κάθε φορά που φτιάχνω αυτά τα δύο φαγητά σκέφτομαι την κουζίνα στη Θεσσαλονίκη και τη μαμά μου. Ποτέ δεν κατάφερα να τα κάνω πουράκια τα ντολμαδάκια. Αλλά από γεύση είναι φανταστικά. Κι αυτά και το παστίτσιο μου. Που για να γλιτώσω την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση της μαμάς έμαθα να το φτιάχνω με ένα σκεύος.

Γεύση
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

ΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ;

Ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς να μας πουν ποιo είναι το φαγητό που τους αρέσει μέχρι δακρύων - που συνδέεται με στιγμές γαστρονομικής ευτυχίας και είναι κατά κάποιον τρόπο η δική τους μαντλέν. Και ανοίξανε οι καταπακτές του υποσυνείδητου και σχεδόν όλοι μεταφέρθηκαν στις κουζίνες της μαμάς τους, με γεύσεις απλές και ανεπανάληπτες, που ακόμα αποτελούν τη λυδία λίθο της αθηναϊκής γεύσης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ