Ο Τραμπ φταίει για το μαναφούκι με το Μωβ;

Ο Τραμπ φταίει για το μαναφούκι με το Μωβ; Facebook Twitter
Η διαχρονική αποτυχία των φεστιβάλ να συμπεριλάβουν τρανς γυναίκες και κουίρ άτομα χωρίς να καταλήξει όλο αυτό σε μαναφούκι οφείλεται λιγότερο στον Τραμπ και κυρίως στη fast food πολιτική των ταυτοτήτων και στην οικειοποίησή τους. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ
ακούω όλο και πιο συχνά την ερώτηση «τι πιστεύεις για τον Τραμπ;». Στη συνέχεια της ερώτησης καταλαβαίνω ότι δεν με ρωτάνε για την προσωπικότητά του ή για τους συντηρητικούς στις ΗΠΑ· θέλουν να μάθουν αν τα αντιτράνς μέτρα που εφαρμόζει επηρεάζουν τη ζωή μου. Απαντώ πως όχι, χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά. Γιατί έχω γεννηθεί κι έχω μεγαλώσει στην Ελλάδα και γνωρίζω ότι η χειρότερη μέρα μιας τρανς γυναίκας στις ΗΠΑ μπορεί να είναι καλύτερη από την καλύτερη μέρα μιας τρανς γυναίκας στην Ελλάδα. Και δεν θα χαλάσω τη ζαχαρένια μου για τις τρανς γυναίκες που διάλεξαν να εργαστούν στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, ούτε για τις πρωταθλήτριες.

Επίσης, δεν έχω χωνέψει ακόμα το φαινόμενο «κυβέρνηση ΝΔ» και όλες τις τραγικές συνέπειες που έχει στην καθημερινότητά μου, πριν καν υπολογίσω το ότι μέσα στον κανιβαλισμό που βιώνω ως άνθρωπος, millennial, εργαζόμενη, καλλιτέχνις, πρώην situationship, νοικάρισσα, tinder date, καπνίστρια, Παρθένος με Σκορπιό, είμαι και κουίρ και τρανς γυναίκα. I slay!

Το Μωβ θα μείνει στην ιστορία ως μια φεμινιστική ομάδα boomers που αγκάλιασε την ακροδεξιά ρητορική και το μίσος προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά, καλλιεργώντας τα πιο φασιστικά ένστικτα μιας κοινωνίας που έτσι κι αλλιώς δεν τα ξεπέρασε ποτέ.

Η διαχρονική αποτυχία των φεστιβάλ να συμπεριλάβουν τρανς γυναίκες και κουίρ άτομα χωρίς να καταλήξει όλο αυτό σε μαναφούκι οφείλεται λιγότερο στον Τραμπ και κυρίως στη fast food πολιτική των ταυτοτήτων και στην οικειοποίησή τους. Οι συνελεύσεις έχουν πολλά άλλα θέματα να ασχοληθούν, να οργανώσουν, και, κυρίως, για να φέρουν κόσμο στο «μαγαζί» και έσοδα στο ταμείο.

Ούτε οι απόψεις του Μωβ οφείλονται στον Τραμπ, για να συνδυάσουμε το μαναφούκι του περασμένου Σαββάτου. Οφείλονται στο ότι το «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» είναι βαθιά ριζωμένο ακόμα και στις φαινομενικά προοδευτικές ομάδες της κοινωνίας.

Δεν πιστεύω ότι πήγε καλά αυτό. Δεν θα ήθελα να είμαι εκεί, και δεν ήμουν εκεί. Χωράνε αυτά τα δύο άκρα του φεμινισμού στο ίδιο αντιρατσιστικό τριήμερο; Μάλλον όχι.

Επίσης, από τη συμμετοχή μου, έστω και μία φορά, στα περισσότερα αντίστοιχα φεστιβάλ γνωρίζω βιωματικά ότι δεν υπάρχει ούτε ένα –ούτε και το υποτιθέμενα «δικό μας» Athens Pride– που είτε ως θεσμός είτε μέσω των εκπροσώπων του να μην έχει φερθεί υποτιμητικά στις τρανς γυναίκες. Οι «Δευτεροκυματικές στην ντουλάπα» που δημόσια εμφανίζονται ως «κουίρ φεμινίστριες» έχουν βρει τρόπο να υποσκάψουν την παρουσία μου ακόμα και σε φεστιβάλ βιβλίου. 

Δεν έμαθα ποτέ αν τα μεγάλα φεστιβάλ υποστήριξαν οικονομικά την επιβίωση των άπορων ηλικιωμένων τρανς ή τις συλλογικότητες που τις στηρίζουν. Μία φορά τον χρόνο θυμούνται και εργαλειοποιούν μια μειονότητα για να «ξεπλυθούν» από τα χρόνια που την περιθωριοποιούσαν, για να φλεξάρουν το συμπεριληπτικό προφίλ τους. Μπορούν να συσχετιστούν με όρους σωτήρα - θύματος, αφεντικού - εργάτη ή και θεραπευτή - θεραπευόμενου. Αν κρίνω από τις εκδηλώσεις με τρανς θεματική των τελευταίων χρόνων, θεωρείται απαραίτητη η παρουσία επαγγελματιών ψυχικής υγείας στο πάνελ, ενίοτε και δικηγόρου που βρίζει και κάνει misgendering στις τρανς γυναίκες στα σόσιαλ και μετά ποζάρει στο εξώφυλλο ΛΟΑΤΚΙ+ περιοδικού.

Οι διοργανώσεις των φεστιβάλ γνωρίζουν ότι οι τρανς γυναίκες έχουν υποστεί όλους τους πιθανούς αποκλεισμούς (από υγεία, παιδεία, εργασία). Το μαναφούκι με το Μωβ είναι η απεικόνιση του ελάχιστου μίσους που μπορεί να βιώνουν καθημερινά και η ελάχιστη άμυνα που μπορούν να προβάλλουν. Δεν αρκεί όμως ούτε ένα φεστιβάλ, ούτε ένα κείμενο, ούτε καν ένα τέτοιο μαναφούκι. Θέλει χρόνο και κόπο.

Εφόσον το συζητάμε με όρους πολιτικής, δεν θα γεφυρωθεί αυτό το χάσμα on demand. Period! Γι’ αυτό έχω μάθει να είμαι προσεκτική με την αλληλεγγύη της γενίκευσης τύπου «οι τρανς γυναίκες είναι αυτό ή δεν είναι το άλλο». Ίσως όταν η αλληλεγγύη δεν αμείβεται και δεν χρηματοδοτείται από την αναπαραγωγή του τρανς βιώματος· όταν δεν εξαργυρώνεται σε ψήφους στις εκλογές· όταν είναι ανθρώπινη και όχι ένα ακόμα παραδοτέο· όταν δεν συμβαίνει μία φορά τον χρόνο, ίσως τότε να αλλάξω γνώμη.

Το Μωβ θα μείνει στην ιστορία ως μια φεμινιστική ομάδα boomers που αγκάλιασε την ακροδεξιά ρητορική και το μίσος προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά, καλλιεργώντας τα πιο φασιστικά ένστικτα μιας κοινωνίας που έτσι κι αλλιώς δεν τα ξεπέρασε ποτέ.

Κάθε πέντε χρόνια συζητάμε για ένα νέο ρεύμα εκφασισμού, είτε έρχεται από την Ευρώπη είτε όχι. Όσο είναι αποδεκτό το να μας περιγράφουν ως μια ευπαθή ομάδα ή ένα μεγάλο σόι και όχι ως άτομα με διαφορετικά προνόμια, διαφορετικές ευαλωτότητες και διαφορετικές επιλογές, θα είμαστε απλώς ένα «Τ» μέσα στο ΛΟΑΤΚΙ+.

Ένα «Τ» που, πια, προκαλεί ασφυξία.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ