«Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”» Facebook Twitter
Το επίμαχο σύνθημα “Free Palestine” που αναγράφεται στη βιτρίνα του καταστήματός της Ιωάννας Αλυγιζάκη. Φωτ.: Eurokinissi
0


HΤΑΝ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ
12 Αυγούστου, όταν η Ιωάννα Αλυγιζάκη, όπως κάθε πρωί, πήγε να ανοίξει το κατάστημά της στο κέντρο της Παλιάς Πόλης των Χανίων και ξαφνιάστηκε όταν στην είσοδο βρήκε ένα γράμμα. Το μοναδικό στοιχείο ήταν ότι είχε σταλεί από το Carol Stream, στο Ιλινόις των ΗΠΑ. Ανοίγοντας το ανώνυμο γράμμα, συνειδητοποίησε ότι πρόκειται για απειλητική επιστολή, η οποία σχετιζόταν με μια πινακίδα που είχε τοποθετήσει έξω από το μαγαζί της, με τίτλο «Free Palestine». Το κατάστημα, που πουλάει ρούχα, κοσμήματα και αξεσουάρ, έγινε ξαφνικά αντικείμενο προσοχής όχι μόνο λόγω της πολιτικής της στάσης, αλλά και λόγω της απειλής που έλαβε. Στην επιστολή, η οποία ήταν γραμμένη στα αγγλικά, αναφερόταν συγκεκριμένα:

«Αξιότιμε κύριε ή κυρία, η οικογένειά μου βρισκόταν έξω από το κατάστημά σας στα Χανιά το περασμένο Σαββατοκύριακο και παρατήρησε την αντιισραηλινή πινακίδα σας. Είστε ένα πραγματικό σκουπίδι. Η πινακίδα σας πρέπει να αφαιρεθεί αμέσως. Θα ελέγχουμε περιοδικά για να βεβαιωθούμε ότι έχετε αφαιρέσει την πινακίδα μέχρι την 1η Αυγούστου. Εάν δεν το κάνετε και δεν την αντικαταστήσετε με μια πινακίδα που καλωσορίζει τους Ισραηλινούς στο κατάστημά σας, θα το μετανιώσετε. Σας προειδοποιούμε!».

«Δεν αναφέρομαι πουθενά αρνητικά για τους Ισραηλινούς. Συνυπάρχω με ανθρώπους που πρεσβεύουν το σύνθημα για την ελεύθερη Παλαιστίνη. Δεν γίνεται λοιπόν να έρχονται άνθρωποι έξω από το μαγαζί μου, να με χαρακτηρίζουν “Χίτλερ”, να με βρίζουν ή ακόμη και να πετούν παγωτά».

Στην αρχή, όπως εξηγεί η ίδια, νόμιζε ότι κάποιος της είχε κάνει πλάκα. «Από την αρχή κοίταξα το υλικό από τις κάμερες του καταστήματος για να δω ποιος μου άφησε αυτό το γράμμα και διαπίστωσα ότι ήταν ο ταχυδρόμος. Και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί με απειλούν. Όλα αυτά, απλώς και μόνο επειδή στη βιτρίνα του καταστήματός μου έχω επιλέξει να αναγράφεται το σύνθημα “Free Palestine”», λέει η Ιωάννα.

Ιωάννα Αλυγιζάκη
H Ιωάννα Αλυγιζάκη

Δυστυχώς, η παραβατική συμπεριφορά δεν σταμάτησε εκεί. «Έχω γίνει αποδέκτρια και άλλων χυδαίων συμπεριφορών. Περαστικοί που μπαίνουν στο κατάστημα πετούν κάτω τα εμπορεύματα, σα να θέλουν να ξεκλειδώσουν ένα νέο επίπεδο παρενόχλησης. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ξεφύγει. Η μικροψυχία και η κακεντρέχεια περισσεύουν, η ηλιθιότητα είναι αήττητη και η ανθρωπιά έχει χαθεί», προσθέτει.

Παράλληλα, η ίδια τονίζει: «Δεν αναφέρομαι πουθενά αρνητικά για τους Ισραηλινούς, γιατί δεν θεωρώ ότι τους αφορά όλους. Συνυπάρχω με ανθρώπους που πρεσβεύουν το σύνθημα για την ελεύθερη Παλαιστίνη. Δεν γίνεται λοιπόν να έρχονται άνθρωποι έξω από το μαγαζί μου, να με χαρακτηρίζουν “Χίτλερ”, να με βρίζουν ή ακόμη και να πετούν παγωτά. Ευτυχώς, έχουν έρθει και Ισραηλινοί στο μαγαζί μου που με έχουν υπερασπιστεί και έχουν επικροτήσει τη στάση μου».

«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”» Facebook Twitter
Ανοίγοντας το ανώνυμο γράμμα, η Ιωάννα Αλυγιζάκη συνειδητοποίησε ότι πρόκειται για απειλητική επιστολή, η οποία σχετιζόταν με μια πινακίδα που είχε τοποθετήσει έξω από το μαγαζί της, με τίτλο «Free Palestine».

Αφού έλαβε το γράμμα, η Ιωάννα προχώρησε σε συγκεκριμένες ενέργειες για να προστατευτεί: «Καταρχάς, πήγα αμέσως στην αστυνομία για να καταγραφεί το περιστατικό, αλλά με ενημέρωσαν ότι η δημοσίευση του θέματος αποτελεί επίσης αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον, υπέβαλα καταγγελία στη UPS των ΗΠΑ, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω λάβει καμία απάντηση».

Kαι στην ερώτηση τι θα ήθελε να πει στους αποστολείς, απαντά: «Θα τους έλεγα ότι έχουν απεριόριστο χρόνο ώστε να τον αναλώνουν γράφοντας μια επιστολή στην οποία με απειλούν. Εν τω μεταξύ, εξελίσσεται μια γενοκτονία και αντί να αναλογιστούν ποιο είναι το σωστό, επιλέγουν το ανήθικο. Ωστόσο, όλη αυτή η ιστορία με πείσμωσε ακόμη περισσότερο και μεγάλωσα το πλακάτ για να φαίνεται ακόμα πιο έντονα. Θα συνεχίζω να παλεύω για όσα θεωρώ δίκαια». Κλείνοντας, θυμίζει τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη, που έχει αναρτήσει και στα προσωπικά της μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Μου δώσατε μια κατάρα, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι η συνείδησή σας να είναι τόσο καθαρή όσο η δική μου, και να ’στε τόσο ηθικοί όσο είμαι εγώ». 

Ο Μίνος Μωυσής
Ο Μίνος Μωυσής

Το συγκεκριμένο καλοκαίρι, πάντως, καταγράφηκαν πολλά αντίστοιχα περιστατικά – και από τις δυο πλευρές. Στο πλαίσιο αυτό, ζήτησα ένα σχόλιο από τον πρώην πρόεδρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνο Μωυσή: «Ξεκάθαρα, αυτό το περιστατικό στα Χανιά είναι καταδικαστέο. Δυστυχώς, ακραίες περιπτώσεις υπάρχουν εκατέρωθεν. Πρέπει, όμως, να επισημάνουμε ότι και οι ενέργειες εναντίον Ισραηλινών πολιτών στην Ελλάδα έχουν γίνει σχεδόν καθημερινότητα. Πρόκειται για φασιστικές νοοτροπίες που με ανησυχούν πολύ. Ειλικρινά, είναι η πρώτη φορά που ο αντισημιτισμός έχει πάρει τέτοια έκταση και διαστάσεις, που καθιστά την κατάσταση απαράδεκτη. Είναι αδιανόητο να παράγεται μίσος, ρατσισμός και αντισημιτισμός και να επηρεάζονται όλοι – Ισραηλινοί και Εβραίοι μη Ισραηλινοί. Δεν μπορεί να υπάρχει συλλογική ευθύνη. Ανησυχώ, λοιπόν, αλλά δεν φοβάμαι», τονίζει.

Και καταλήγοντας, επισημαίνει: «Η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα είναι γεγονός που κανείς δεν αμφισβητεί. Είναι όμως μόνο το Ισραήλ υπεύθυνο για αυτή; Οι ευθύνες της κυβέρνησης του Ισραήλ είναι μεγάλες, και δυστυχώς η κατάσταση έχει φορτιστεί και με την πολιτική επιβίωση του Νετανιάχου, που κυβερνά με ακροδεξιά και φανατικά στοιχεία. Αλλά δείξτε μου μια άλλη χώρα όπου οι πολίτες της, εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, κατεβαίνουν στους δρόμους κάθε Σάββατο βράδυ. Δείξτε μου μια χώρα όπου οι πολίτες της αντιμετωπίζονται συνολικά, όπως και στην Ελλάδα, ως ανεπιθύμητοι, εξαιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης».

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

To μίσος για τους άλλους…

Οπτική Γωνία / To μίσος για τους άλλους

Για τους περισσότερους η αλήθεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Eίδαν κάπου μια εικόνα που εξυπηρετεί το προσωπικό τους αφήγημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται με συναισθηματικούς όρους, όπου κυριαρχεί το μίσος, κι αυτό τους αρκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Reuters: Παραιτήθηκε η φωτορεπόρτερ κατηγορώντας το πρακτορείο για αναπαραγωγή ισραηλινής προπαγάνδας

Διεθνή / Γάζα: Παραιτήθηκε φωτορεπόρτερ του Reuters - Το κατηγορεί για αναπαραγωγή ισραηλινής προπαγάνδας

«Δεν μπορώ πια να διατηρήσω καμία σχέση με το Reuters, καθώς με τη στάση του ουσιαστικά δικαιολογεί και καλύπτει τη συστηματική δολοφονία 245 δημοσιογράφων στη Γάζα», έγραψε την Τρίτη
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ