Ένας χρόνος μετά: Η επίμονη αλληλεγγύη και η κόπωση

Ένας χρόνος μετά: Η επίμονη αλληλεγγύη και η κόπωση Facebook Twitter
Ένα «παλιάς κοπής», άγριο πολεμικό μέτωπο, με πολιορκίες πόλεων και ερείπια, με πτώματα σκορπισμένα σε αγρούς και καμένα τανκ, συνεχίζει να παραμένει αδιανόητο. Και τώρα που κλείνει χρόνος με αυτό το αδιανόητο, πολλοί λένε πως έχουν κουραστεί. Φωτο: EPA / ROMAN PILIPEY
0

ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΙΠΩΘΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ χρόνο για τον πόλεμο στην Ουκρανία; Οι πολίτες, συχνά και οι καλοπροαίρετοι, αρχίζουν «να μην αντέχουν» τη δυσάρεστη εκκρεμότητα του πολέμου.

Αυτή η επιθυμία, αν δεν συνδέεται με κάποια πολιτική δολιότητα ή με μασκαρεμένη «κατανόηση προς τη ρωσική πλευρά», μοιάζει εύλογη και κατανοητή: στις σύγχρονες κοινωνίες οι άνθρωποι δεν έχουν κατά νου τη στρατιωτική βία και τις πολεμικές καταστροφές. Φοβούνται ενδεχομένως την καταστροφή από σεισμό ή πλημμύρα, ανησυχούν για χρέη ή για κάποια επικείμενη ιατρική εξέταση, όχι όμως τις βολές του πυροβολικού ή τους πυραύλους.

Ένα «παλιάς κοπής», άγριο πολεμικό μέτωπο, με πολιορκίες πόλεων και ερείπια, με πτώματα σκορπισμένα σε αγρούς και καμένα τανκ, συνεχίζει να παραμένει αδιανόητο. Και τώρα που κλείνει χρόνος με αυτό το αδιανόητο, πολλοί λένε πως έχουν κουραστεί.

Θα πει κανείς πως κάτι τέτοιο είναι πολυτέλεια, σκέτος αστικός εγωισμός και ηθική δειλία. Δεν είναι όμως απαραίτητα κάτι τέτοιο. Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες οι πολίτες δεν είναι «προορισμένοι» για τον πόλεμο, ούτε για την κατανόηση ούτε για τη διεξαγωγή του.

Και επειδή ζούμε πια σε έναν πολιτισμό του χρυσόψαρου, με διαρκή απόσπαση προσοχής και αβαθές «σκρολάρισμα», δυσκολευόμαστε να αισθανθούμε τη διάρκεια του πολέμου. Δεν έχουμε μεγάλες δυσκολίες με τους εφήμερους κρότους, τα θερμά επεισόδια ή τα σποραδικά πυρά. Τώρα όμως, έναν χρόνο μετά τις 24 Φεβρουαρίου του 2022, η διάρκεια αυτού του πολέμου γίνεται κι αυτή πηγή αυτής της ιδιόμορφης κόπωσης.

Όπως λοιπόν ο πολίτης της Ουκρανίας έμαθε να συνδυάζει το ήθος της αντίστασης με συνήθειες και τρόπους της πιο cool σύγχρονης ζωής, έτσι κι εμείς, οι τρίτοι και «απέξω», πρέπει να μάθουμε πώς να συνδυάζουμε την αλληλεγγύη με το ενδιαφέρον για τις δικές μας μέριμνες, τις δικές μας προσωπικές και συλλογικές ανάγκες. Η κόπωση είναι φυσιολογική, όχι όμως και η εγκατάλειψη των Ουκρανών στη μοίρα τους ή η πίεση να αποδεχτούν «επιτέλους» τον ακρωτηριασμό της χώρας τους.

Κάπου εδώ όμως τελειώνει η κατανόηση της θεμιτής, φυσιολογικής κόπωσης. Από ένα σημείο και μετά, η επίκλησή της κρύβει άλλες σκέψεις και προθέσεις. Γιατί είναι η διάρκεια ακριβώς και η φύση αυτού που συμβαίνει στην Ουκρανία που διδάσκει κάτι για το τι σημαίνει να είναι κανείς πολίτης.

Από πολλές απόψεις, το κοσμοϊστορικό μήνυμα αυτού του χρόνου είναι η αξιοπρέπεια της παρουσίας ενός λαού μέσα στην τραγωδία που του έτυχε. Αυτός ο συνδυασμός χιούμορ, καρτερικότητας και σθένους, η δυνατότητα της πιο σύγχρονης, αστικής ζωής να μη λυγίσει στον νόμο των ερειπίων και στη λογική των καταφυγίων, όλο αυτό μας έδειξε τι σημαίνει πολίτης μιας χώρας.

Ο πολίτης δεν είναι στρατιώτης ούτε πλάσμα της θυσίας και του ηρωισμού. Είναι κοινός, καθημερινός άνθρωπος με χίλιους δυο φόβους και μικρές ιδιοτέλειες, που ωστόσο αντέχει και ενίοτε υψώνεται πάνω από το συνηθισμένο του πεπρωμένο. Κουράζεται κι αυτός, ιδίως μάλιστα αυτός που υποφέρει τις άμεσες συνέπειες του πολέμου. Δεν αφήνει όμως την κούραση και τη λύπη του, τον θυμό ή την εξάντλησή του να τον οδηγήσουν στην αναξιοπρέπεια και στην υποταγή στο μοιραίο.

Όπως λοιπόν ο πολίτης της Ουκρανίας έμαθε να συνδυάζει το ήθος της αντίστασης με συνήθειες και τρόπους της πιο cool σύγχρονης ζωής, έτσι κι εμείς, οι τρίτοι και «απέξω», πρέπει να μάθουμε πώς να συνδυάζουμε την αλληλεγγύη με το ενδιαφέρον για τις δικές μας μέριμνες, τις δικές μας προσωπικές και συλλογικές ανάγκες. Η κόπωση είναι φυσιολογική όχι όμως και η εγκατάλειψη των Ουκρανών στη μοίρα τους ή η πίεση να αποδεχτούν «επιτέλους» τον ακρωτηριασμό της χώρας τους.

Η κόπωση και τα άλλα «δικά μας προβλήματα» δεν είναι έτσι επιχείρημα ικανό να σταθεί απέναντι στην έμπρακτη, αδιάσπαστη αλληλεγγύη. Προβάλλοντας τον συλλογισμό στη διεθνή εμπειρία και συζήτηση για το τι κάνουμε λοιπόν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν μπορούμε να είμαστε με όλους. Αν έχει δίκιο ο Τίμοθι Σνάιντερ, η Αν Απλμπάουμ ή ο Ραφαέλ Γκλικσμάν, αυτό σημαίνει πως ο Χάρμπερμας ή ο Τζέφρι Σακς έχουν άδικο. Αν έχει δίκιο ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ, τότε ο Ρότζερ Γουότερς με τις συμβατικές θέσεις του στυλ «ποιος προκάλεσε τη Ρωσία» έχει άδικο. Αν έχουν δίκιο τόσοι διεθνείς καλλιτέχνες που επιμένουν στην ενεργητική αλληλεγγύη με τους Ουκρανούς, οι δικοί μας δεκάδες και εκατοντάδες σιωπηλοί ή ίσων αποστάσεων θυμόσοφοι καλλιτέχνες έχουν άδικο.

Καθώς ο πόλεμος κλείνει έναν χρόνο και όλοι θέλουμε να τελειώσει για να μπορέσει αυτή η χώρα να ανασυγκροτηθεί και να τιμήσει τους νεκρούς της, η κόπωση είναι μια πραγματικότητα, ένα αναντίρρητο ψυχικό και κοινωνικό δεδομένο στις περισσότερες κοινωνίες. Δεν είναι όμως πολιτικό επιχείρημα ούτε δικαιολογεί εκπτώσεις στην αλληλεγγύη. Και αν υπάρχει ανάγκη για ένα νέο κίνημα ειρήνης, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να αδιαφορεί για το αν θα νικήσει ένας μεταμφιεσμένος ολοκληρωτισμός ή όχι.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η αντίθεση στον πόλεμο μέσα στη Ρωσία σε αριθμούς ένα χρόνο μετά

Διεθνή / Το αντιπολεμικό κίνημα μέσα στη Ρωσία, έναν χρόνο μετά

Υπάρχει αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία; Πώς επιβιώνει, πώς εκφράζεται και πώς αντιμετωπίζεται από τις Αρχές; Απαντούν ο Ρώσος πολιτικός ακτιβιστής Αρτιόμ Προλιούμπνικοφ και η Ουκρανή σύντροφός του, η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Γιούλια Λέιτες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ρεπορτάζ / Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ενώ τα πορίσματα της Πυροσβεστικής δεν εντοπίζουν στοιχεία εμπρησμού, δύο φοιτητές εξακολουθούν να κρατούνται προσωρινά για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πατρών, με την υπόθεση να ξυπνά μνήμες από παλαιότερες δικαστικές πλάνες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σάγκα της Μονής Σινά

Ρεπορτάζ / Μυστήριο, βία, σκάνδαλα και διαπλοκή: Η σάγκα της Μονής Σινά

Από την έρημο Σινά και την Ιερουσαλήμ μέχρι το Φανάρι, από το Κάιρο και την Αθήνα μέχρι τις Βρυξέλλες, εκτυλίσσεται μια εκκλησιαστική-διπλωματική υπόθεση που θα μπορούσε να γίνει ταινία.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί ο δήμος Αθηναίων αδιαφορεί για την αρχαία κοίτη του Ιλισού; 

Ρεπορτάζ / Γιατί ο δήμος Αθηναίων αδιαφορεί για την αρχαία κοίτη του Ιλισού; 

Αντί να απομακρύνει το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο που έχει χτιστεί επάνω της, ο δήμαρχος το ανακαινίζει, παραβλέποντας αυτήν τη ζώνη τεράστιας ιστορικής, αρχαιολογικής και περιβαλλοντικής σημασίας. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Με αντιπολίτευση την ακρίβεια 

Οπτική Γωνία / Με αντιπολίτευση την ακρίβεια 

Ο πρωθυπουργός, με τα μέτρα που εξήγγειλε, έδωσε το καθαρό στίγμα της φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής του, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για μια πιο αριστερή αντιπολίτευση, της οποίας οι προτάσεις αναμένονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι κομίζει ο Αλέξης Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Τι κομίζει ο Αλέξης Τσίπρας;

Προβάλλοντας πλέον έναν ήπιο «κριτικο-μνημονιακό» τόνο, ο Αλέξης Τσίπρας καταλήγει σε ένα πενιχρό σχήμα: τη διαμάχη μεταξύ της αναπτυξιακής Ελλάδας και της κλεπτοκρατίας, την αντίθεση έντιμης-παραγωγικής χώρας με μια μικρή μερίδα διεφθαρμένων και τις προσβάσεις τους στο κράτος.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Τι ακριβώς συμβαίνει με τα αυγά στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Τι ακριβώς συμβαίνει με τα αυγά στην Ελλάδα – να ανησυχούμε ή όχι;

Μελέτη του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του ΕΚΠΑ καταγράφει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την παρουσία PFAS σε αυγά ελευθέρας βοσκής, αναδεικνύοντας το ζήτημα των «παντοτινών χημικών».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Απάντηση στη δυσαρέσκεια για την ανάπτυξη που δεν μοιράζεται

Πολιτική / Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Απάντηση στη δυσαρέσκεια για την ανάπτυξη που δεν μοιράζεται

Ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στη ΔΕΘ θα προσπαθήσει να απαντήσει στους πολίτες που δεν έχουν δει ως τώρα την οικονομική ανάπτυξη που διαφημίζει η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας τα μέτρα που θα ανακοινώσει ως απτή απόδειξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ