Ποιος είναι, τι πρεσβεύει και πού στοχεύει ο Ζόχραν Μαμντάνι, διερωτάται ο αμερικανικός Τύπος, ημέρες μετά τη νίκη-έκπληξη του 33χρονου στις εσωκομματικές εκλογές των Δημοκρατικών για τον υποψήφιο δήμαρχο της Νέας Υόρκης.
Η εφημερίδα The Wall Street Journal φιλοξενεί καθημερινά ρεπορτάζ και άρθρα που επιδιώκουν να σκιαγραφήσουν ένα ακριβές προφίλ του εν πολλοίς άγνωστου πολιτικού που φέρεται πλέον πολύ πιθανόν να κερδίσει τη δημαρχία μίας από τις σπουδαιότερες πόλεις του κόσμου. Εμφανίζεται -πολιτικά- στα αριστερά των Δημοκρατικών, με τον Μπέρνι Σάντερς και την Αλεξάντρια Κορτέζ. Ωστόσο οι καταβολές του και κάποιες από τις επιλογές του - ενδεικτικά, στο ντύσιμο - δεν συμβαδίζουν με τη στεροτυπική εικόνα ενός τέτοιου πολιτικού.
Αυτό επιδιώκει να ερευνήσει η Wall Street Journal σε άρθρο της με τίτλο: «Ο σοσιαλισμός με τις λεπτές γραβάτες του Ζόχραν Μαμντάνι».
Στη σελίδα του ετήσιου σχολικού λευκώματος του Ζόχραν Μαμντάνι για το 2006, από το ιδιωτικό σχολείο Bank Street στο Upper West Side του Μανχάταν - που εκτείνεται από το νηπιαγωγείο ως την όγδοη τάξη (14 ετών) - ο τότε τελειόφοιτος μαθητής είχε επιλέξει ένα απόφθεγμα που αποδίδεται στον Μαρκ Τουέιν: «Τα ρούχα κάνουν τον άνθρωπο. Οι γυμνοί άνθρωποι έχουν μικρή ή καθόλου επιρροή στην κοινωνία».
Σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, ο 33χρονος, μέλος των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής, κέρδισε τις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών ενόψει των εκλογών για τον δήμο της Νέας Υόρκης. Και το πέτυχε - εν μέρει - δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο πώς ντύνεται: σχεδόν πάντα με σκούρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και λεπτή, μοτίφ γραβάτα, δεμένη σφιχτά στον λαιμό. Το τελικό αποτέλεσμα αποπνέει έναν νηφάλιο επαγγελματισμό, μακριά από κάθε ιδέα ριζοσπαστικής κομψότητας. «Ο Ζόχραν είναι ακτιβιστής, σωστά; Αλλά δεν σκεφτόμαστε τους ακτιβιστές ως άτομα που μπορούν να είναι πολιτικοί», λέει ο Thom Bettridge, αρχισυντάκτης του περιοδικού μόδας i-D. «Το κοστούμι είναι κάπως αυτό που τον κάνει πολιτικό».
Την άνοιξη, ένας Μαμντάνι με κοστούμι υπήρχε παντού στη Νέα Υόρκη: σε βίντεο στα social media, σε διαφημίσεις κατά τη διάρκεια των αγώνων των Νικς, σε εμφανίσεις με το επιτελείο του. Το στυλ του περιλάμβανε μια προσεγμένη γενειάδα, περιποιημένο κούρεμα και μια συνεπή επιλογή κοστουμιών και γραβατών - σε πλήρη αντίθεση με το «μπλουζάκι, καπέλο και ζώνη» που προτιμούν αρκετοί συναγωνιστές του από τους DSA.
«Ωστόσο, τα κοστούμια του Mamdani δεν έχουν τίποτα το φανταχτερό ή το στιλιζαρισμένο που χαρακτηρίζει την ενδυματολογική ταυτότητα των παραδοσιακών πολιτικών. Είναι πιο λεπτά και εφαρμοστά, ταιριαστά με τη νεανική του εμφάνιση και το αντισυστημικό του μήνυμα. Η αισθητική του ανταποκρίνεται στην περσόνα που πρόβαλε στα social: αυτή του φιλικού ριζοσπάστη της γειτονιάς, του κουλ πρώην συναδέλφου που καταφθάνει στο μπαρ αφού μόλις αύξησε τους φόρους στους δισεκατομμυριούχους. Πείτε το σοσιαλισμό με λεπτές γραβάτες», γράφει το κείμενο της εφημερίδας.
Για τους πιο παρατηρητικούς, το ράψιμο που επιλέγει ο Μαμντάνι λέει πολλά. Ο Derek Guy, γνωστός σχολιαστής ανδρικής ένδυσης, εντόπισε ότι ένα από τα κοστούμια του - ένα καφέ με ανάγλυφη υφή και εξωτερικές τσέπες - ανήκει στο δημοφιλές μοντέλο Ludlow της J.Crew. Σε άλλη φωτογραφία, όπου φορά σακάκι ανοιχτό, διακρίνεται η ετικέτα της Suitsupply, μιας φίρμας που προτιμάται από νεαρούς άνδρες με ενδιαφέρον για την κομψότητα αλλά και προσοχή στο budget. Πολλές από τις γραβάτες του παραπέμπουν επίσης σε προηγούμενες σειρές της J.Crew.
Το πλάτος των γραβατών του - λεπτό αλλά όχι υπερβολικά - θυμίζει preppy αισθητική τύπου Κένεντι. Μια συσχέτιση ίσως διακριτική, αλλά ικανή να καθησυχάζει ψηφοφόρους που ανησυχούν για τις αριστερές πεποιθήσεις του Μαμντάνι. Ωστόσο, το μήκος τους θύμιζε περισσότερο τις απείθαρχες γραβάτες του Ντόναλντ Τραμπ, παρά οτιδήποτε από την Camelot. «Τις δένει πολύ μακριές», παρατήρησε ο Guy.
Η προσέγγιση του Μαμντάνι στο ντύσιμο, εξηγεί ο Guy, δεν είναι ακριβώς καινοτόμα. Οι επιλογές του φέρουν τη σιλουέτα μιας άλλης εποχής - περίπου του 2012. «Ντύνεται σαν άντρας που άρχισε να ενδιαφέρεται για τα ρούχα του το 2012», σχολιάζει. Τότε, το στενό κοστούμι αποτελούσε νεωτερισμό - μια τομή σε σχέση με τις φαρδιές γραμμές των ’80s και ’90s. Σήμερα, θεωρείται το βασικό ένδυμα κάθε νεαρού επαγγελματία. Ένα στυλ που μπορεί να προκαλέσει, έστω και ήπια, το χαμόγελο των συναδέλφων στο Zoom. «Πιθανότατα έχει διαβάσει τουλάχιστον ένα τεύχος του GQ», λέει ο Guy. «Και πιθανότατα ήταν το 2012».
Ακόμα κι αν το στυλ του έχει βάση στο πρόσφατο παρελθόν, ο Μαμντάνι δεν δείχνει να είναι φανατικός της μόδας. Ο Guy εντοπίζει ένα άλλο, πιο σκούρο κοστούμι του, ως πιθανό χειροποίητο κομμάτι - «το ράψιμο στα πέτα φαίνεται να είναι στο χέρι». Άλλες στιλιστικές του επιλογές -μαύρες μπότες, ακόμη και το καλοκαίρι· ασημένια δαχτυλίδια στο δεξί χέρι· ένα hipster ρολόι Casio- δηλώνουν κάποιον που προσέχει τι φορά, χωρίς όμως να είναι μανιακός με τα vintage στο eBay. «Κάποιος που δεν σκέφτεται τι φοράει, δεν θα είχε καταλήξει κατά τύχη με ένα κοστούμι Ludlow της J.Crew, ούτε θα αγόραζε μπότες με φερμουάρ στο πλάι», λέει ο Guy. «Αλλά ούτε φαίνεται να είναι ο τύπος που έχει εμμονή με την ένδυση».
Για ορισμένους γνώστες του χώρου, η απουσία υπερπροσπάθειας είναι μάλλον θετικό χαρακτηριστικό. «Δεν θέλω οι πολιτικοί μου, ανεξαρτήτως ηλικίας, να προσπαθούν να εκφράσουν τον εαυτό τους ή τις πολιτικές τους μέσα από τα ρούχα τους», λέει ο Chris Black, σύμβουλος και παρουσιαστής podcast στη Νέα Υόρκη. Ο Μαμντάνι, σημειώνει ο Black, «ντύνεται σαν κάποιος 30άρης που πηγαίνει στη δουλειά του κάθε μέρα. Είναι απολύτως ασφαλές, ταιριαστό και του πάει αρκετά».
Κι όμως, ακόμη και αυτή η «ασφαλής» εμφάνιση αρκεί για να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους υποψηφίους. «Πιστεύω ότι ντύνεται καλύτερα από τους περισσότερους πολιτικούς της ηλικίας του», λέει ο Guy - και εντελώς διαφορετικά από τους συνυποψηφίους του για το χρίσμα των Δημοκρατικών, με τα γυαλιστερά κοστούμια και τις φανταχτερές γραβάτες. «Ο Κουόμο είναι πολύ κομψός, απλώς μοιάζει με πολιτικό».
Με πληροφορίες από The Wall Street Journal
