Οι αδέσποτοι σκύλοι του Τσερνόμπιλ: Τα εγκαταλελειμμένα κατοικίδια που έχουν φτιάξει την δική τους κοινότητα

Στο δάσος πίσω από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ ζουν περίπου 300 αδέσποτοι σκύλοι μαζί με ελάφια, λύγκες, λαγούς και λύκους που έχουν βρει εκεί καταφύγιο. Και παρόλο που τα Μογγολικά άλογα και οι εκ Λευκορωσίας αρκούδες προστέθηκαν μόλις πρόσφατα στην «παρέα» και πολλά άλλα ζώα περνούν από το σημείο ευκαιριακά, οι σκύλοι είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι. 

Μετά την πυρηνική καταστροφή του 1986, το Πρίπιατ και τα γύρω χωριά εγκαταλείφθηκαν και οι κάτοικοι δεν επιτρεπόταν να πάρουν μαζί τα κατοικίδιά τους σε κάποιο ασφαλές μέρος.

Ένας αστικός μύθος κάνει λόγο για «σκύλους που αλυχτούσαν, προσπαθώντας να μπουν κι αυτοί μέσα στα λεωφορεία, στρατιώτες να τους σπρώχνουν πάλι έξω, να τους κλωτσούν και τα ζώα να τρέχουν πίσω από τα λεωφορεία "για πάντα"». Συντετριμμένες οι οικογένειες άφηναν σημειώματα στις πόρτες τους: «Μην σκοτώσετε την Zhulka μας. Είναι καλός σκύλος».

Ωστόσο, οι στρατιώτες της Σοβιετικής Ένωσης, που στάλθηκαν εκεί για να εκτελέσουν τα ζώα, δεν έδειξαν κανένα έλεος. Παρόλα αυτά, κάποιοι σκύλοι κατάφεραν να επιβιώσουν και σήμερα είναι ουσιαστικά οι απόγονοί τους που έχουν κατακλύσει την περιοχή. 

Η ζωή για τα αδέσποτα του Τσερνόμπιλ δεν είναι καθόλου εύκολη. Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της βρετανικής Guardian, όχι μόνο πρέπει να αντέξουν τους άγριους ουκρανικούς χειμώνες χωρίς κατάλληλα καταφύγια, αλλά συχνά φέρουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας στο τρίχωμά τους με αποτέλεσμα να ζουν λίγα χρόνια. Ελάχιστα καταφέρνουν να ξεπεράσουν την ηλικία των 6 ετών. 

Βέβαια, τα νέα δεν είναι μόνο δυσάρεστα. Οι σκύλοι που μένουν κοντά στα σημεία ελέγχου έχουν μικρά σπιτάκια, τα οποία τους φτιάχνουν οι φρουροί, ενώ άλλοι είναι αρκετά έξυπνοι ώστε να μαζεύονται κοντά στις τοπικές καφετέριες, έχοντας καταλάβει πως ανθρώπινη παρουσία σημαίνει σίγουρη τροφή.

Οι συγκεκριμένες αγέλες αποτελούν σήμερα κάτι σαν ανεπίσημες μασκότ του Τσερνόμπιλ και προϋπαντίζουν όσες επισκέπτες σταματούν στο Cafe Desyatka. 

Οι επισκέπτες -δεν υπάρχουν τουρίστες εκεί- λατρεύουν τους σκύλους, τους οποίους αν και βρίσκουν χαριτωμένους, αποφεύγουν να χαϊδέψουν γιατί φοβούνται πως είναι μολυσμένοι. Δεν υπάρχει κανόνας που να λέει πως απαγορεύεται να τους χαϊδέψεις, είναι αδέσποτα σαν κάθε άλλο, οπότε το μόνο που θέλει προσοχή είναι ο τρόπος προσέγγισης. 

Η Clean Futures Fund, μια αμερικανική ΜΚΟ, έχει αναλάβει την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη κι έχει φτιάξει στην περιοχή τρεις κτηνιατρικές κλινικές, μία μέσα στο πυρηνικό σταθμό. Εκεί αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και κάνουν εμβολιασμούς κατά της λύσσας, της ηπατίτιδας κι άλλων ασθενειών, ενώ πραγματοποιούν και στειρώσεις.

«Δεν νομίζω ποτέ να φτάσουμε σε σημείο που δεν θα υπάρχει κανένας σκύλος αλλά θέλουμε να μειώσουμε τον πληθυσμό τους σε ένα διαχειρίσιμο μέγεθος ώστε να μπορούμε να τους ταΐζουμε και να τους φροντίζουμε σωστά», λέει ο Lucas Hixson, συνιδρυτής της οργάνωσης. 

Με πληροφορίες από Guardian