Γιατί οι «στρατιώτες» του «Ισλαμικού Κράτους» επιλέγουν να αποκεφαλίζουν τα αθώα θύματά τους; Γιατί η Δύση έρχεται ξανά αντιμέτωπη με την πιο αποτρόπαιη μορφή δολοφονίας ενός ανθρώπου;
Εδώ και χρόνια –βασικά από την αρχή της δράσης του ISIS- αρκετοί καθηγητές πανεπιστημίων της Ευρώπης επιχείρησαν να κατανοήσουν την «κουλτούρα» του αποκεφαλισμού, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρος ο τίτλος της έρευνάς τους, καθώς κουλτούρα σ' αυτή τη βέβηλη πράξη δεν μπορεί να υφίσταται.
Για τους τζιχαντιστές, ωστόσο, αυτή η βεβήλωση θεωρείται τμήμα της στρατηγικής τους. Ακαδημαϊκοί και αναλυτές συσχετίζουν την πρακτική με την κουλτούρα της Μέσης Ανατολής.
«Ο θρησκευτικός και πολιτιστικός συμβολισμός του σπαθιού στα μάτια των Μουσουλμάνων, κυρίως της Μέσης Ανατολής, είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που κάνει τους τρομοκράτες να επιλέγουν ως μέθοδο θανάτωσης των θυμάτων τους τον αποκεφαλισμό», είχαν εξηγήσει ήδη από το 2014 οι Pete Lentini και Muhammad Bakashmar, αμφότεροι μέλη του ερευνητικού κέντρου για την τρομοκρατία του Πανεπιστημίου Monash.
Από την πλευρά ο Timothy R. Furnish επέμενε ότι πρόκειται για πρακτική με βαθύτερες ρίζες, καθώς ήδη από τοκ 2005 τόνιζε ότι η δολοφονία του δημοσιογράφου Ντάνιελ Περλ στο Πακιστάν το 2002 και ταυτόχρονα η βιντεοσκόπηση της, αποδείκνυαν τις ρίζες της ισλαμικής πρακτικής.
Κατά τον ίδιο, αιτιολόγηση αποκεφαλισμών συναντά κανείς σε αρκετά σημεία του Κορανίου –ακόμη κι αν μιλάμε για αλληγορία-, αλλά και σε όλη την ιστορία του Ισλάμ, κάτι που το Ισλαμικό Κράτος «εκμεταλλεύεται» με κάθε τρόπο, αιτιολογώντας τους αποκεφαλισμούς με όρους θεολογίας.
Από την άλλη ο Max Abrahms, καθηγητής με ευρεία έρευνα πάνω στη δράση των τζιχαντιστών, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Washington Post, είχε επισημάνει τον τρόπο που οι «πιστοί» του «Ισλαμικού Κράτους» χρησιμοποιούν, ως μέρος αυτής της κουλτούρας τη σύγχρονη τεχνολογία. Κάποιοι που μισούν τη Δύση και τον τρόπο ζωής της, ωστόσο, δεν έχουν κάνενα πρόβλημα να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα για την εξάπλωση του βάρβαρου μηνύματός τους.
«Είναι σημαντικό να καταλάβουμε την ιστορία του Ισλαμικού Κράτους για να καταλάβουμε εν συνεχεία την επιλογή του αποκεφαλισμού. Και από εκεί να βγάλουμε συμπεράσματα για τη χρήση των κοινωνικών δικτύων για την προβολή αποτρόπαιων εγκλημάτων», είχε επισημάνεικ ο καθηγητής χρόνια πίσω και το μοτίβο δράσης αυτών των ανθρώπων κατεβαίνει ως τις μέρες μας, π.χ., με την ανάρτηση του δολοφόνου του Σαμιέλ Πατί, αμέσως μετά την αποτρόπαιη πράξη του.
Αρκετά χρόνια πίσω και ο διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης, Peter Neumann, είχε εξηγήσει ότι αυτή ακριβώς η «κουλτούρα» του αποκεφαλισμού υπηρετείται γιατί με τη σειρά της υπηρετεί εξαιρετικά αποτελεσματικά την προπαγάνδα της τρομοκρατίας.
Με απλά λόγια είναι πολύ πιο τρομακτική η εικόνα τριών αποκεφαλισμένων ανθρώπων από τη δύναμη που μπορεί να έχει στα media η είδηση του θανάτου 300 αθώων από έκρηξη βόμβας...
«Όσο πιο τρομακτικές είναι οι πράξεις, τόσο πιο ισχυρή η προπαγάνδα», συμφωνούσε μαζί του και μέσω της Daily Telegraph, ο σημερινός αρθρογράφος του Economist και καθηγητής στο Royal United Services Institute του Λονδίνου, Shashank Joshi.
Κατά τον ίδιο, οι φωτογραφίες αποκεφαλισμένων ανθρώπων, η σύληση στο πτώμα, ακόμη και η λέξη «αποκεφαλισμός» στον τίτλο μιας έκτακτης είδησης είναι απείρως πιο «αποτελεσματικά» για τους «στρατιώτες» του «Ισλαμικού Κράτους» απ' ό,τι μία αιματοχυσία σε κάποια ευρωπαϊκή πλατεία...
Για αρκετούς αναλυτές, τώρα που ο κορωνοϊός φαίνεται να ακυρώνει τα σχέδια των φανατικών Ισλαμιστών εναντίον της Δύσης και ο συνωστισμός δεν εξυπηρετεί τον δολοφονικό προγραμματισμό τους, οι αποκεφαλισμοί ως αποτρόπαιη πρακτική αναβιώνουν, τρομοκρατώντας την Ευρώπη, για να κρατήσουν «ζωντανό» το μήνυμα θανάτου που έχουν να αποστείλουν.
Πηγές: Washington Post, The Economist, Daily Telegraph
