Γιατί αυτοί οι παιδίατροι καταπίνουν Lego και τι συμβαίνει μετά

Έξι παιδίατροι αποφάσισαν να καταπιούν τα μικρά κεφάλια από τα πασίγνωστα Lego ώστε να μπορούν να δώσουν ιατρικές συμβουλές σε γονείς που τα παιδιά τους έχουν κάνει ακριβώς το ίδιο. 

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης με επικεφαλής τον Dr. Andrew Tagg, μπήκαν στη διαδικασία να καταπιούν τα πλαστικά αυτά κομμάτια για να καταγράψουν τον χρόνο που θα χρειαστεί το πεπτικό τους σύστημα ώστε να τ' αποβάλλει.

Κακά τα ψέματα, αλλά όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειες των γονέων τα παιδιά έχουν την τάση να καταπίνουν μικρά πλαστικά μέρη από παιχνίδια κάτι που αποτελεί τη νούμερο ένα αιτία επίσκεψης στον παιδίατρο.

Η πιο συχνή ερώτηση που τίθεται στους παιδίατρους, αφορά στο χρόνο που χρειάζεται το εκάστοτε αντικείμενο που έχει καταπιεί το παιδί ν' αποβληθεί από τον οργανισμό του. Η αντίθετη περίπτωση, το να μην αποβληθεί δηλαδή από τον οργανισμό, ενέχει κινδύνους για την υγεία του παιδιού.

Έχοντας κατά νου όλα αυτά, οι έξι παιδίατροι αποφάσισαν να διεξάγουν αυτό το πείραμα για να διαπιστώσουν και να καταγράψουν το χρόνο που χρειάζεται ένα κεφαλάκι Lego να περάσει μέσα από το πεπτικό σύστημα και να αποβληθεί.

Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό of Paediatrics and Child Health. Σύμφωνα με δηλώσεις των παιδιάτρων που κατάπιαν τα Lego, αυτό το πείραμα δε θα μπορούσε φυσικά να γίνει σε παιδιά καθώς θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Έτσι τρεις γυναίκες και τρεις άνδρες ιατροί στον τομέα της παιδιατρικής «έφαγαν» τα κεφάλια Lego και απλά περίμεναν να αποβληθούν δια της φυσικής οδού.

Η διεθνής ομάδα των ερευνητών κρατούσε αναλυτικό προσωπικό ημερολόγιο με κάθε λεπτομέρεια των κινήσεων ή της ακινησίας των εντέρων τους. Μάλιστα, δημιούργησαν μία κλίμακα την οποία ονόμασαν «SHAT» από τα αρχικά του Stool Hardness and Transit βαθμολογώντας το πόσο μαλακά ήταν τα περιττώματά τους. Επίσης μέτρησαν πόσο καιρό χρειάστηκε το Lego να διασχίσει όλο το πεπτικό μέχρι την εύρεσή του μέσω μίας κλίμακας που ονόμασαν «FART» από τα αρχικά Found and Retrieved Time.

Στο τέλος του πειράματος η ομάδα μέτρησε το FART σκορ της το οποίο κυμαινόταν μεταξύ 1,14 και 3,04 ημέρες. Δυστυχώς όμως για έναν από τους συμμετέχοντες, το μικρό Lego δεν βρέθηκε ποτέ. Οι ερευνητές παραδέχονται ότι δεν γνωρίζουν αν απλά του διέφυγε ή έχει κολλήσει για πάντα στο έντερό του.