Ποιος: Τζούλιαν Ασάνζ, Αυστραλός εκδότης, ακτιβιστής και ιδρυτής της ΜΚΟ Wikileaks (2006) που έχει δημοσιεύσει online πλήθος απόρρητες πληροφορίες υψηλής διαβάθμισης προερχόμενες από ανώνυμες πηγές.

 

Υπολογίζεται ότι έχει βγάλει «στη φόρα» πάνω από 10εκ. τέτοια ντοκουμέντα, έχοντας αρχικά την πολύτιμη συνδρομή της διεμφυλικής, πλέον, Τσέλσι Μάνινγκ, πρώην αμερικανού στρατιώτη στο Ιράκ που καταδικάστηκε το '13 σε 35ετή κάθειρξη αλλά αποφυλακίστηκε το '17 με χάρη του προέδρου Ομπάμα. Σημειωτέον ότι υπήρξαν επίσης αποκαλύψεις με ελληνικό ενδιαφέρον όπως το πώς έκρινε ή και επηρέαζε η εδώ αμερικανική πρεσβεία διάφορους πολιτικούς (και πολιτικές) αλλά και τη σπουδή της να «βελτιώσει» παντοιοτρόπως τη δημόσια εικόνα των ΗΠΑ στα ΜΜΕ και γενικότερα.


Πού: Στο Λονδίνο όπου εκτίει ποινή φυλάκισης 50 εβδομάδων αφότου συνελήφθη τον Απρίλιο για «παραβίαση των όρων αναστολής του» μέσα στην πρεσβεία του Εκουαδόρ. Είχε καταφύγει εκεί από το 2013 όταν οι σουηδικές αρχές εξέδωσαν εναντίον του ένταλμα σύλληψης για απόπειρα βιασμού, κατηγορία την οποία ο ίδιος αρνείται εντούτοις κατηγορηματικά.

 

Η επιχείρηση κατέστη εφικτή αφότου στο Κίτο εξελέγη πρόεδρος ο φιλοαμερικανός Λενίν Μορένο που επίσης φέρεται εμπλεκόμενος σε σκάνδαλο διαφθοράς κατά το Wikileaks (INAPapers). Οι αμερικανικές αρχές πιέζουν τώρα ασφυκτικά για την έκδοση του Άσανζ εφόσον εκκρεμεί και από εκεί ένταλμα σύλληψης με 18 κατηγορίες(!), με σοβαρότερη αυτή περί κατασκοπείας.

 

Ο πρώην συνεργάτης της CIA Έντουαρντ Σνόουντεν ο οποίος μετά το '13 προέβη σε ανάλογες αποκαλύψεις και σήμερα κρύβεται στη Ρωσία, αναφέρθηκε τότε σε «μαύρη μέρα για την ιστορία της ελευθεροτυπίας».

 

 


Γιατί: Για τη δημόσια έκκληση του πατέρα του αφότου τον επισκέφθηκε στη φυλακή την Παρασκευή, δήλωσε ότι ο γιος του δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση κι ότι κινδυνεύει η ζωή του «μόνο και μόνο επειδή αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και αλλού» - ανάλογη προειδοποίηση για τον Ασάνζ έκανε και ο ειδικός παρατηρητής του ΟΗΕ Νιλς Μέλζερ.

 

Ήδη η εικόνα του στο δικαστήριο που εξέτασε τέλη Οκτωβρίου το αμερικανικό αίτημα έκδοσής του, ελάχιστα θύμιζε τον κάποτε γοητευτικό άνδρα με το αριστοκρατικό παρουσιαστικό και τα εκλεπτυσμένα γούστα. Αν και πιο περιποιημένος από άλλες πρόσφατες εμφανίσεις του, ξυρισμένος και καλοντυμένος, έδειχνε αδύνατος, καταβεβλημένος και ελαφρώς «χαμένος» - θύμιζε αρκετά τον Οτσαλάν τον πρώτο καιρό μετά τη σύλληψή του.

 

Ούτε το ονοματεπώνυμο και την ημερομηνία γέννησής του (3/7/71) δεν μπορούσε να προφέρει στην αρχή, καθώς γράφτηκε, παραπονέθηκε εντούτοις για τις συνθήκες κράτησής του και το γεγονός ότι τον έχουν διαρκώς σχεδόν στην απομόνωση. Διατυπώθηκαν κιόλας υποψίες ότι μπορεί να υποβλήθηκε σε «ύποπτες», μη σύννομες ανακριτικές μεθόδους.


Διά ταύτα: Μολονότι ΟΗΕ, Διεθνής Αμνηστία, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια σειρά προσωπικότητες τον στηρίζουν, ο άνθρωπος χάρη στον οποίο φωτίστηκαν άπλετα η υποκρισία, ο αυταρχισμός, τα ψεύδη και οι εγκληματικές πολιτικές πολλών ισχυρών του πλανήτη μοιάζει μάλλον ξεχασμένος από τον προοδευτικό κόσμο.

 

Ίσως σε αυτό συνέβαλαν το ότι δεν είναι ο «κλασικός» πολιτικός ακτιβιστής ούτε έχει σαφή ιδεολογική τοποθέτηση, η κατηγορία περί βιασμού, οι αποκαλύψεις του Wikileaks ακόμα και σε βάρος των Αμερικανών Δημοκρατικών, οι φήμες για συνεργασία με τη ρωσική κυβέρνηση επίσης. Όπως και να έχει, η υπεράσπισή του επιβάλλεται, ακριβώς επειδή σε τέτοιες περιστάσεις κρίνονται όχι το πρόσωπο αλλά η ποιότητα, οι αντοχές και το μέλλον όχι μόνο της ελευθεροτυπίας αλλά της ίδιας της δημοκρατίας.