Επιχείρηση φαστ φουντ στο Βέλγιο ζήτησε συγγνώμη για διαφήμιση στα social media που έδειχνε έναν άνδρα να ρίχνει γροθιά σε μια γυναίκα επειδή του έφερε λάθος μπέργκερ.
Η Bicky Burger δημοσίευσε μια εικονογράφηση στο Facebook την Τρίτη, που εμφανίζει τον βίαιο άνδρα να λέει «Σοβαρά! Ένα ψεύτικο Bicky;» Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και από πολλά μέτωπα. Βέλγοι πολιτικοί είπαν ότι η διαφήμιση ήταν «αρρωστημένη» και «ανεύθυνη». Η Goodlife Foods, ο ολλανδός παραγωγός τροφίμων πίσω από την Bicky Burger, αργότερα «εξέφρασε τη λύπη της» για την εικόνα η οποία διαγράφηκε. «Δεν είχαμε καμία πρόθεση να υποκινήσουμε τη βία», ανέφερε η εταιρία.
Η επιτροπή για τη διαφημιστική δεοντολογία του Βελγίου (JEP) δήλωσε ότι έλαβε εκατοντάδες καταγγελίες μέσα σε λίγες ώρες. Δύο πολιτικοί, υπεύθυνοι για την ισότητα των φύλων σε περιοχή του Βελγίου, κάλεσαν το διαφημιστικό σώμα να ερευνήσει το ζήτημα θέτοντας ζήτημα για προβολή ενδοοικογενειακής βίας.
Η Nawal Ben Hamou, υφυπουργός ισότητας στις Βρυξέλλες, δημοσίευσε ένα μήνυμα στο Facebook που περιγράφει τη διαφήμιση ως «αποτρόπαια και εντελώς ανεύθυνη». «Αυτό δείχνει πόσο ακόμα χρειάζεται να καταπολεμήσουμε τη βία κατά των γυναικών. Αυτή είναι μια προτεραιότητα της κυβέρνησης των Βρυξελλών και μπορείτε να υπολογίζετε στη δέσμευσή μου και την αποφασιστικότητά μου».
Ορισμένοι χρήστες του Twitter χρησιμοποίησαν επίσης τον σάλο ώστε να τονίσουν το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας στο Βέλγιο, ενώ άλλοι δημοσίευσαν μηνύματα που ζητούσαν από τους καταναλωτές να μποϋκοτάρουν το εμπορικό σήμα.
Την Τετάρτη, η Bicky Burger δημοσίευσε στο Facebook την απολογία της «Θέλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη από όλους τους ανθρώπους που προσβλήθηκαν από την εικόνα».
Στο παρελθόν είχαν βάλει μία φωτό ηλικιωμένου ζεύγους και είχαν γράψει:
"Om het half uur een Bicky kunnen eten zonder schuldgevoel. Toch één voordeel #dagvandeAlzheimer "
[δλδ να μπορείς να τρως "bicky" κάθε μισάωρο χωρίς τύψεις, ένα πλεονέκτημα (του Αλτσχάιμερ)]... Και άντε πες ότι αυτό μέσα στην χαζομάρα του είχε λίγο χιούμορ, αυτό πάλι;
Εδώ στη χώρα μας είχε γίνει μια διαφημιστική καμπάνια για σοκολάτα με θέμα την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ηταν πολύ καλό κι ελπιδοφόρο αλλά δεν αύξησε τα κέρδη της εταιρείας και δεν υπήρξε συνέχεια.
Tι κάνεις dear chameleon? missed you
Φιλιά σε σένα και στον τριχωτό κιοφτέ! Ο δικός μου δεν νιαουρίζει ποτέ για να φάει. Ερχεται χουρχουρίζει, κάνει τούμπες κι αν δεν πιάσει με χτυπάει με το πόδι του.
Τα σκυλιά ράτσας πώς προέκυψαν. Την άνοιξη του 2004 η μικρή μου, 7,5 χρονών τότε, έπαθε μια φλεγμονή στο ισχύο και περάσαμε μια βδομάδα στο παίδων. Γυρίσαμε σπίτι κι έπρεπε να μείνει ένα μήνα τελείως ακίνητη στο κρεβάτι με ένα βάρος να κρέμεται από το πόδι της. Ο ένας μήνας πήρε παράταση κι έγινε 50 μέρες. Ετσι αγοράσαμε το σκύλο που είχε το μέγεθος ποντικιού σαν έμψυχο παιχνίδι για παρηγοριά. Ημαστε κι εμείς σε μεγάλη απόγνωση, το παιδί έκλαιγε συνέχεια, δεν έτρωγε και δεν έπινε ούτε νερό. Μέχρι τότε είχαμε μόνο μια γάτα που μας την έδωσε μια γνωστή. Από την αρχή δεν ήταν πολύ φιλικό γατάκι. Μετά από 8-9 μήνες τη δώσαμε για 15 μέρες το καλοκαίρι σε μια συγγενή κι όταν την πήραμε πίσω ήταν πολύ άγρια κι έτσι παρέμεινε. Ηταν επιθετική, έκανε συνέχεια χχχχχ κι έγδερνε κάθε μέρα όλους μας. Εζησε 15 χρόνια και πέθανε από ένα όγκο στην κοιλιά της.
Πέρασε ο καιρός, η μικρή σηκώθηκε κι εγώ άρχισα να βγάζω το σκυλί βόλτα. Στο παραδίπλα σπίτι έμενε μια αντιπαθητική κυρία πάνω από 80 με την οικιακή βοηθό της κι ένα σκύλο ημίαιμο λαμπραντόρ που δεν το έβγαζαν ποτέ βόλτα. Αυτός πηδούσε τη μάντρα που ήταν χαμηλή και γυρνούσε μόνος του στη γειτονιά, δηλαδή ήταν ημιαδέσποτος. Εμείς πηγαίναμε δύο φορές την ημέρα στο πάρκο κι αυτός κάθε φορά μας ακολουθούσε λυτός όπως ήταν πάντα. Αυτό συνεχίστηκε δυο χρόνια μέχρι που η ιδιοκτήτριά του πέθανε. Η οικιακή βοηθός έφυγε, οι κληρονόμοι πούλησαν αμέσως το σπίτι που έγινε εργοτάξιο για ανακαίνιση. Το σκυλί έμεινε στο δρόμο και δεν είχε ούτε πεζοδρόμιο να κοιμηθεί, πάνω στο δρόμο ξάπλωνε. Το πήρα μετά από ένα μήνα με δυσκολία γιατί δεν ήταν επιθυμητό από όλους στο σπίτι. Το πήγα κτηνίατρο και grooming, το είχα πεντακάθαρο. Συμπεριφέρθηκε άψογα, δεν λέρωσε ποτέ μέσα ούτε ενόχλησε κανέναν κι αυτό δεν του το έμαθε κανείς. Στο προηγούμενο σπίτι του, ήταν αυστηρά περιορισμένο στον κήπο ή στο δρόμο, δεν το έβαζαν ποτέ μέσα. Κι εγώ στην αρχή έξω τον είχα και του αγόρασα σπίτι αλλά μετά δεν άντεχα να μπαίνω στην κουζίνα με το άλλο σκυλί, να κλείνω την πόρτα στη μούρη του κι αυτό να κοιτάει λυπημένο. Ετσι έγινε το δεύτερο σκυλί μου και συμβιώναμε μια χαρά. Το μόνο μας πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούσα να το βγάζω δεμένο στη βόλτα γιατί 7 χρόνια κανείς δεν το έδεσε και δεν δεχόταν δέσιμο με τίποτα. Κάποιοι με έβριζαν γι αυτό. Μετά από από 3 χρόνια πέθανε από ανακοπή. Ηξερα ότι έχει πρόβλημα με την καρδιά του γιατί τον τελευταίο καιρό μου είχε πει ο κτηνίατος ότι είχε κάνει δύσκολη ζωή, ήταν ταλαιπωρημένο, δεν είχε πολύ ζωή ακόμα και "τα έχει φάει τα ψωμιά του". Τα ίδια περίπου μου είπαν μετά από εξετάσεις και στο Αττικό Νοσοκομείο. Το έκλαψα πολύ και το πενθούσα ακόμα όταν μετά από 2-3 μήνες μου είπε η κυρία που έχει το pet shop που πήγαινα για grooming ότι έχει ένα σκυλί απούλητο και με παρακάλεσε να το πάρω. Το είχε φέρει από Ουγγαρία κατόπιν παραγγελίας πελάτη αλλά αυτός μετά δεν το ήθελε γιατί τ αυτιά του δεν δίπλωναν στις άκρες και νόμιζε ότι είναι μπάσταρδο. Ηταν λίγο επίμονη γιατί ήξερε ότι είχα χάσει το άλλο πρόσφατα, εγώ δεν ήθελα και πολύ, το πήρα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και του έδωσα το όνομα του σκύλου που πέθανε.
Τον περσικό γάτο τον πήραμε σε άλλη αρρώστια, πνευμονία, πάλι έμψυχο παιχνίδι για παρηγοριά. Πανέμορφο, πορτοκαλομελί με λίγο άσπρο και μελιά μάτια. Αυτός δεν ήταν ποτέ επιθετικός αλλά ούτε και φιλικός. Τον έδωσα στη μάνα μου προσωρινά πάλι για να πάμε διακοπές και τον κράτησε. Αν κι εντελώς απόμακρος και καθόλου εκδηλωτικός, βοήθησε τη μάνα μου τα τελευταία χρόνια που ζούσε ο πατέρας μου. Οι γονείς μου κοιμόνταν σε χωριστά δωμάτια και κάθε φορά που ξύπναγε ο πατέρας μου που ήταν τελείως ανήμπορος, πήγαινε ο γάτος και ξυπνούσε τη μάνα μου για να πάει να τον φροντίσει. Και βέβαια τώρα κοιμάται στο κρεβάτι της, είναι μια παρέα. Πώς να πάρω σφινξ; Οι γάτες ζούνε 15-20 χρόνια κι η μάνα μου είναι 85.
Το βούδα που έχω εδώ τον μάζεψα από ένα παρκιν, ξημερώματα, μετά από γαμήλιο γλέντι σε κτήμα. Ηταν 3-4 μηνών, μόνο του χωρίς άλλες γάτες εκεί γύρω, δεν ξέρω πώς βρέθηκε. Δώσαμε το νούμερο στον παρκαδόρο κι άργησε να μας φέρει το αυτοκίνητο. Για κανένα δεκάλεπτο το γατί τύλιγε την ουρά του στο πόδι μου σαν να με παρακαλούσε να το πάρω. Σπάνιο για τόσο μικρό γατί, συνήθως φοβούνται και φεύγουν τρέχοντας. Οταν έφεραν το αυτοκίνητο, το βούτηξα και το πήρα μαζί μου. Του έδωσα κι ανάλογο όνομα, ουδέτερο, αυτό που τρώμε στους γάμους.
Πανέμορφες οι γάτες του Φενεού. Η άσπρη έχει αυτιά με κάτι τριχούλες στην άκρη που προεξέχουν και θυμίζει λύγκα. Τα άλλα links δεν μου ανοίγουν, βγάζει error.
Σχετικά με τα παιδιά δεν δικαιούμαι δια να ομιλώ γιατί δεν αποτελώ παράδειγμα προς μίμηση και γιατί τη δική μου τη ζωή την έκανα σκατά. Τους τα έδωσα όλα, δεν κράτησα για μένα τίποτα αλλά σιγά σιγά αποσύρρομαι και τα αφήνω να συνεχίσουν την ενηλικίωσή τους. Δεν τους λέω ούτε τι σκέφτομαι, ούτε τί θα προτιμούσα στη θέση τους. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να φύγουν και τα δύο και να μην κάνουν παιδιά αλλά βγάζω το σκασμό. Δε θέλω να είμαι χειριστική κι αν αρχίσω και μιλάω μπορεί να καταντήσω κάπως έτσι. Πρέπει να μάθουν να παίρνουν αποφάσεις. Εγώ αυτό ποτέ δεν το έμαθα, ποτέ όμως. Δεν θέλω να με γηροκομήσουν, θέλω να γεράσω ολομόναχη και δεν θέλω να γεράσω πολύ.
Γλύκα η ενυδρίδα. Ανταποδίδω
https://www.youtube.com/watch?v=Fc-KBiQ6y_o
Αυτά τα είχα δει και ήταν πολύ έξυπνο αλλά είχα διαβάσει και αυτό
https://avmag.gr/102032/102032/
Πέρασα μια λαχτάρα, έχασα το γάτο μου για δυο μέρες. Εκανε την καθημερινή του βόλτα στον κήπο και το βράδυ δεν γύρισε ούτε την επόμενη μέρα. Τελικά πάνω που είχα απελπιστεί και σκεφτόμουν τα χειρότερα, γύρισε αλλά είχε τα χάλια του. Για μια εβδομάδα είχε περίεργη συμπεριφορά, ήταν απόμακρος, κρυβόταν σε γωνιές, δεν ερχόταν για χάδια και κούτσαινε. Τον πήγα στον κτηνίατρο και μου είπε ότι κάπου εγκλωβίστηκε και τρόμαξε. Τώρα συνήλθε, είναι όπως παλιά αλλά δεν τον αφήνω πια να μένει έξω πάνω από μια ώρα και πάντα τον επιβλέπω. Είναι 12,5 χρονών και τεράστιος. Δεν έχει πια την ευελιξία που είχε κάποτε και φοβάμαι μην τον ξαναχάσω. Η δικιά σου τι κάνει; Δώσε φιλάκια <3
Καλό βράδυ με το τραγουδάκι που άκουγα σήμερα
https://www.youtube.com/watch?v=-B57lnGcMpY
Το γατόνι το έδωσα πρώτη φορά σε άγνωστο (μέσω κατάλληλης υπηρεσίας) να το φυλάξει, καθώς εναλλακτική δεν υπήρχε. Ήταν shock για την ...πριγκιπική χνουδόμπαλα και είχα κι εγώ κάποιο άγχος, τελικώς εξελίχθηκαν ομαλά τα πράγματα.
Οverworkload με κακή στάση σώματος τον Σεπτέμβριο, αποτέλεσμα πόνος κ μειωμένη κινητικότητα χεριού, ε ...την πήγα την επίσκεψη στο νοσοκομείο για τα αντιφλεγνονώδη κ.λπ.. Δεν έχει σιάξει ο σβέρκος εντελώς.
Ουχ ο γατούληχ σου, ευτυχώς επέστρεψε και σχετικά αλώβητος τελικά και που επανήλθε στις συνήθεις συνήθειές τοφ. Εμένα τριγυρνά στις μπαλκόνες, κουλουριάζεται στις γλάστρες. Έξω never (εκτός από τότε που το μάζεψαν χτυπημένο γατάκι). Τα σκυλια; τα παιδιά;
Σχετικά με την διαφήμιση, ναι, δεν ξέρω δεν βλέπω tv χρονια τώρα, έτσι όπως τα λέει θα είναι ...(θυμάμαι και παλαιότερα λαμπρές παρεμβάσεις του ΕΣΡ σε εκπομπές) αλλά και όταν πέτυχα την διαφήμιση σε συρμό του μετρό, νομίζω lesbian/gay ζευγάρι δεν είδα. Βέβαια το σούσουρο στα σόσιαλ μύδια έγινε. Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι πως μερικοί (straight) θεωρούν το ζήτημα λυμένο, οράματα μάλλον βλέπουν και μυωπικά.
Anyway!
A little song
https://youtu.be/ptFegqTOYYc
https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/giati-oi-oikosites-gates-misoun-toso-poly-tis-metakiniseis/
Περαστικά για χέρι και αυχένα, get well soon, όσο μπορείς απόφυγε την καταπόνηση.
Την περασμένη Πέμπτη πήγα το collie (έκλεισε τα 10 τον Ιούλιο) για στείρωση, χειρουργική αφαίρεση από κάτι που δεν κατάλαβα τί ήταν από το πίσω πόδι του και καθάρισμα δοντιών. Νάρκωση κι επέμβαση στο πόδι θα γινόταν αναπόφευκτα γιατί το έγλειφε συνέχεια, είχε ανοιχτή πληγή, κούτσαινε και δεν βελτιώθηκε με 10ημερη αντιβίωση, οπότε πήγε πακέτο και η στείρωση που την είχα καθυστερήσει 2-3 χρόνια και ο καθαρισμός των δοντιών του από πέτρα. Η στείρωση ενδείκνυται προληπτικά για τον καρκίνο του προστάτη. Είχες δει την ταινία the artist που έπαιζε ένα jack russell; Το σκυλάκι αυτά πέθανε γύρω στα 12, αν θυμάμαι καλά, από αυτή την αιτία. Ο άλλος ο westie θα κλείσει τα 16 το Μάρτιο, βλέπει ελάχιστα (έχουν θολώσει τα μάτια του), δεν ακούει, είναι συνήθως απαθής, δεν σηκώνεται να κάνει χαρές, κοιμάται άπειρες ώρες, βγαίνει μικρές βόλτες και τα βράδια τον έχω αγκαλιά στο κρεβάτι. Ευτυχώς, ακόμα δεν έχει ακράτεια. Διεγνώσθη με εκφύλιση μεσοσπονδύλιου δίσκου. Κάθε 2-3 μήνες παραλύουν τα πίσω πόδια του και τον πάω για αντιφλεγμονώδη και κορτιζόνες και μια φορά τον είχε κρατήσει ο κτηνίατρος 3 μέρες στο ιατρείο.
Η μάνα μου είναι 85, δεν βγαίνει καθόλου έξω ασυνόδευτη κυκλοφορεί με πολλή προσπάθεια μέσα στο σπίτι. Μένει μόνη της με ένα περσικό 14χρονο γάτο τον οποίο κουρεύουμε με νάρκωση 2-3 φορές το χρόνο επειδή η μάνα μου απαγορεύεται να αναπνέει τρίχες. Το καημένο γίνεται σαν άλιεν αλλά κατά τα άλλα τα πάνε καλά. Αυτό το γατί είναι μικρόσωμο, λιγόφαγο και καθόλου κοινωνικό, δεν ήταν ποτέ, μόνο στη μάνα μου πάει. Mένουμε κοντά, την επισκέπτομαι καθημερινά και φροντίζω για τα διάφορα. Προτείνω να έρθει να μείνουμε μαζί αλλά αρνείται. Σκέφτομαι ότι δεν θέλω να φτάσω στην ηλικία της. Είχα δει και τον πατέρα μου σε πολύ χειρότερα χάλια, δεν τα θέλω τα βαθιά γεράματα.
Τα παιδιά τελειώνουν φέτος και τα δύο και ψάχνονται ο ένας για διδακτορικό κι η άλλη για μεταπτυχιακό και δεν ξέρει πού θα το κάνει, σκέφτεται και για Αγγλία. Είναι πάρα πολύ αγχωμένα και τα δύο. Εχουν συντρόφια με τα οποία είναι καλά κι εγώ τα συμπαθώ πολύ. Το άσχημο είναι ότι και τα δυο ζευγάρια δεν ξέρουν αν θα παραμείνουν μαζί, δεν ξέρουν που θα βρίσκονται σε λίγους μήνες και γενικά τίποτα δεν είναι σίγουρο και συγκεκριμένο. Όλα είναι ρευστά κι αβέβαια. Το μόνο που λέει ο γιος μου ότι έχει αποφασίσει (είναι καλά στην υγεία του, δόξα τω Μανιτού) είναι ότι δεν θα γυρίσει Ελλάδα παρά μόνο για διακοπές, και δεν θα πάει στρατό. Θα το ψάξει και για Ευρώπη.
Cockney λάτρευα στα teenage years
https://www.youtube.com/watch?v=LSgws2uMv2Y
love & kisses, have a speedy recovery <3 <3 <3
επιπροσθέτως, δεν μπορώ να πολυποχρεώνομαι κιόλας. https://www.keeppet.gr/ Το ξέρω ότι δεν τους αρέσουν, κατά βάση οι μετακινήσεις, αλλά c'est la vie. Να, να μου νιαουρίζει τώρα ο τριχωτός κιοφτές με τα πόδια (πεινιάουυυυυυυυυ).
Το είχα δει το artist και το θυμάμαι το jack russel. Ελπίζω με όσο το δυνατόν περισσότερη υγεία να ζήσουν. Από περιέργεια, πώς προέκυψαν οι σκύλοι ράτσας;
Για την μαμά, που θέλει την ανεξαρτησία της, αλλά και ίσως να μην σε επιβαρύνει, υπάρχουν και οι sphynx, που είναι "αντιαλλεργικές". Υπάρχουν κι άλλες ράτσες, όπως η dwelf βλ.
https://i.pinimg.com/originals/a7/5f/66/a75f66932e079bbc0080d1ed08983835.jpg
https://i.pinimg.com/originals/b5/5d/20/b55d206b602ab72a73397ba24320b63b.jpg
όπου πραγματικά δεν ξέρω τι σκατά έχουν στο κεφάλι τους οι breeders και δεν είναι μόνο αισθητικό το θέμα αλλά και λειτουργικό (γάτες με κοντά πόδια κ.λπ.).
Πάντως είχα πριν κάνα 2-3 χρόνια δει κάτι φοβερές γάτες στον Φενεό, Δόξα, Γκούρα, προς τα εκεί, με κάτι εκπληκτικά αυτιά και τις τράβηξα φωτό:
https://imgur.com/CrnyjZn Αν έκανα breeding γατες ποτέ θα έκανα αυτές!
Και με την περσική, αν έχει το κατάλληλο χρώμα, μπορεί να γίνει κανείς δημιουργικός!
https://i.pinimg.com/originals/e4/55/f1/e455f18542ab592d8b27670678910b2c.jpg
Δόξα τω Μανιτού κατ' αρχάς, κατά δεύτερον σχέση από απόσταση αν υπάρχει καλή διάθεση και εφόσον είναι συγκεκριμένο το διάστημα μπορεί να λειτουργήσει, δεν είναι τόσο περίεργο δηλαδή (Ελλάδα - Αγγλία). Αν δεν είναι όμως συγκεκριμένο το διάστημα (Αμερική-Ευρώπη) ε, ναι προφανώς είναι μία διαφορετική περίπτωσις. Καλά τα συντρόφια, εσύ πώς το έχεις πάρει το ενδεχόμενο;
Σε αφήνω με ένα χαλαρωτικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=z7rFrc5kqOk
Όπως αγαπάς.