Ο Χάρης, ο Νίκος και η Βάσω αν και ξεκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες, έχουν πολλά πράγματα να τους συνδέουν. Είναι ηθοποιοί, από τους πιο φωτεινούς της γενιάς τους, και έχουν βιώσει bullying στην παιδική αλλά και την μετέπειτα ζωή τους. Θέλησαν να μας μιλήσουν για τα βιώματά τους, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Bullying και μια μυστηριώδη εξαφάνιση. Πριν λίγες μέρες, ένας νέος άνθρωπος είκοσι χρονών, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, θύμα παρόμοιων επιθέσεων, εξαφανίστηκε από τα Ιωάννινα και η τύχη του είναι άγνωστη (σσ. το θέμα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ΓΚΡΕΚΑ πριν από δύο χρόνια, όταν ήταν σε εξέλιξη η υπόθεση). Το γεγονός αυτό μας έδωσε αφορμή να σκεφτούμε ξανά τι είναι bullying, ο εκφοβισμός, το νταϊλίκι ή αλλιώς άσκηση βίας προς το διαφορετικό. Ποιες είναι οι ευθύνες μας ως θύτες, θύματα ή αμέτοχοι θεατές τέτοιων περιστατικών και πώς θα δώσουμε τέλος σε αυτά που μας χωρίζουν και τραυματίζουν τους συνανθρώπους μας.
Χάρης Αττώνης
Από μικρός είχα διαπιστώσει ότι είχα μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητά αλλά δεν αντιλαμβανόμουν ότι έπρεπε να κρύψω κάτι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έπαιζα με τις κούκλες που είχαν οι αδερφές μου, ενώ παρέα έκανα μόνο με κορίτσια. Ο πατέρας μου με απέρριψε από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που δεν έχει αλλάξει μέχρι και σήμερα, οπότε μεγάλωσα με μόνα μου πρότυπα τις τρεις γυναίκες της οικογένειάς μου. Με μεγάλωναν με πολύ αγάπη χωρίς να μου στερήσουν τίποτα και στην μητέρα μου φαινόταν πολύ φυσικό που εγώ έπαιζα με τις κούκλες της αδερφής μου και εκείνη έπαιζε με τα αυτοκινητάκια μου. Δεν μου είχε πει κανείς να μην το κάνω και ευγνωμονώ την μητέρα μου γι αυτό. Μάλιστα όταν της έλεγαν οι φίλες της για εμένα, συνήθιζε να λέει 'γιατί να μην παίζει με κούκλες; Οι πατεράδες δεν παίζουν με τα παιδιά τους;
Διαβάστε τη συνέχεια στο ΓΚΡΕΚΑ
