«O Πικάσο δεν ήταν ένας εύκολος άνθρωπος, ωστόσο σαγήνευε τις γυναίκες. Η μόνη σύντροφός που τον εγκατέλειψε ήταν η Φρανσουάζ Ζιλό» γράφει η Deutsche Welle. Στις 26 Νοεμβρίου έκλεισε τα 100.
«Την ανακάλυψε όταν αυτή ήταν μόλις 22 χρονών. Η Ζιλό σαγήνευσε τον Πικάσο με το σφρίγος της νεότητας, αλλά και τη σπιρτάδα του πνεύματός της», περιγράφει τη συνάντησή τους ο συγγραφέας Μάλτε Χέρβιγκ. Η Φρανσουάζ Ζιλό έκλεισε στις 26 Νοεμβρίου τα 100.
Η δυναμική ζωγράφος Φρανσουάζ Ζιλό ήταν πάνω από μια δεκαετία η μούσα και σύντροφος του Πάμπλο Πικάσο. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία τους που περπατούν χαρούμενοι στην άμμο το 1948. Στην πραγματική ζωή η Φρανουάζ Ζιλό δεν έτρεξε ποτέ πίσω από τον Πικάσο. Ήταν η μόνη γυναίκα που τον εγκατέλειψε. Μάλιστα, ένα βιβλίο με τίτλο «Η γυναίκα που είπε όχι» τoυ Μάλτε Χέρβιγκ αναφέρεται στη ζωή της.
«Ο διασημότερος ζωγράφος όλων των εποχών ήταν αυτάρεσκος» αναφέρεται στο βιβλίο του Χέρβιγκ. «Εκτός από τον εαυτό του και την τέχνη του δεν υπήρχε πολύς χώρος στη ζωή του για άλλους ανθρώπους και πράγματα. Η τυραννία της ιδιοφυίας αποδομούσε τα πάντα». Μόνο η Φρανσουάζ Ζιλό κατάφερε να ταρακουνήσει αυτό το κοσμοείδωλο.
«Γυναίκες που είναι τόσο όμορφες δε μπορούν να γίνουν ζωγράφοι» έλεγε ο Πικάσο στην Ζιλό. Η γαλλίδα ζωγράφος, μοίραζε για πολλά χρόνια τη ζωή της ανάμεσα στο παριζιάνικου ατελιέ της και στη Νέας Υόρκη. Μέχρι σήμερα η ίδια ζωγραφίζει καθημερινά.
Ο Πικάσο δεν μπορούσε να αντέξει την απόρριψη, ήταν γι' αυτόν σαν θάνατος. Το βιβλίο του Χέρβιγκ ρίχνει μια νέα ματιά και στην προσωπικότητα του σπουδαίου ζωγράφου, ενώ αναφέρεται και στις αδυναμίες του και τις αποτυχίες του.
Η Φρανσουάζ Ζιλό εγκαταλείπει τον Πικάσο το 1953. Ο Πικάσο της αφιερώνει τον πίνακα με τίτλο «Προτομή Γυναίκας» που μπορεί κανείς να δει στο μουσείου Μάρτιν Γκρόπιους Μπάου στο Βερολίνο. Ο χωρισμός τους σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας καλλιτεχνικής περιόδου και για τους δύο.
Η Ζιλό είχε μια λαμπερή καριέρα και μέχρι σήμερα ζει ευτυχισμένη. «Γνώριζα ότι με τον χωρισμό θα ερχόταν και η καταστροφή, μια καταστροφή όμως που θα άξιζε κανείς να τη ζήσει». Η ίδια έλεγε «αξίζει πολύ περισσότερο να ζήσεις μια τραγική ζωή με έναν ξεχωριστό άνθρωπο, παρά μια υπέροχη ζωή με έναν μέτριο».
Με πληροφορίες από Deutsche Welle
σχόλια