Δύο Αμερικανίδες με τους σκύλους τους διασώθηκαν μετά από πέντε μήνες περιπλάνησης με το ιστιοπλοϊκό τους στον Ειρηνικό Ωκεανό κι ενώ όλοι σχεδόν είχαν χάσει τις ελπίδες τους πως θα τις έβρισκαν ποτέ ζωντανές.
Η Jennifer Appel και η Tasha Fuiaba ξεκίνησαν το ταξίδι τους τον Μάιο από την Χαβάη με προορισμό την Ταϊτή, παρέα με τους σκύλους τους, Zeus και Valentine, αλλά παρασύρθηκαν εκτός πορείας και πέρασαν αρκετούς μήνες «χαμένες» στον Ειρηνικό. Δύο μήνες μετά την έναρξη του ταξιδιού τους άρχισαν να εκπέμπουν σήμα κινδύνου και μετά από 98 ολόκληρες ημέρες αποτυχημένων προσπαθειών να δώσουν σημεία ζωής, εντοπίστηκαν τελικά από ένα ψαράδικο της Ταϊβάν σχεδόν 900 μίλια νότια της Ιαπωνίας. Το καράβι ειδοποίησε την αμερικανική ακτοφυλακή που έσπευσε να τις περισυλλέξει, βρίσκοντας τις δύο γυναίκες περίπου 5.000 μίλια μακριά από τον προγραμματισμένο τελικό προορισμό τους.
Η ακτοφυλακή των ΗΠΑ δημοσίευσε στα social media και ένα σύντομο βίντεο από την στιγμή που προσεγγίζουν το ιστιοπλοϊκό των δύο γυναικών, όπου αμφότερες αρχίζουν να χοροπηδούν, να χαιρετούν, να φωνάζουν και να στέλνουν φιλιά διαπιστώνοντας πως επιτέλους σώθηκαν. Στο βίντεο φαίνονται και οι δύο σκύλοι που είχαν μαζί τους, Zeus και Valentine, οι οποίοι φορούν κίτρινα σωσίβια και γαβγίζουν δυνατά από ενθουσιασμό.
«Μας έσωσαν τη ζωή. Η περηφάνια και το χαμόγελο όταν τους είδαμε στον ορίζοντα ήταν από καθαρή ανακούφιση. Ήταν πολύ έντονο συναισθηματικά και μεγάλη ικανοποίηση να ξέρουμε πως οι άντρες και οι γυναίκες που υπηρετούν στην πατρίδα μας θα έρχονταν για να μας βοηθήσουν- νιώθαμε ταυτόχρονα ενθουσιασμό και ταπεινότητα», δήλωσε η 48χρονη Jennifer.
??: #USSAshland rescues two mariners and their dogs stranded in Pacific Ocean for months - https://t.co/u4ntPRLtHL via @Amphib7FLT pic.twitter.com/t7e50EwTjt
— U.S. Navy (@USNavy) 26 Οκτωβρίου 2017
Όπως εξήγησαν, όλα ξεκίνησαν όταν μόλις την δεύτερη μέρα του ταξιδίου, η Jennifer έχασε το τηλέφωνό της στη θάλασσα. Λίγο αργότερα χάλασε ένα εξάρτημα του πλοίου, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ευελιξία του πλοίου και στις 30 Μαΐου πλημμύρισε η μηχανή λόγω καταιγίδας, καταστρέφοντας και τον εξοπλισμό επικοινωνίας. Παρά τις αντιξοότητες θεώρησαν πως και πάλι ήταν σε θέση να φτάσουν στην Ταϊτή. Μετά από δύο μήνες περιπλάνησης και πολύ μετά από την προγραμματισμένη ημερομηνία που επρόκειτο να έφταναν, οι δύο γυναίκες άρχισαν να εκπέμπουν σήματα κινδύνου. Μόνο που κοντά τους δεν υπήρχαν άλλα πλοία και ήταν πολύ βαθιά μέσα στον ωκεανό, με αποτέλεσμα τα σήματα να μην εντοπίζονται από την ακτή.
Σε ερώτηση αν φοβήθηκαν ποτέ πως δεν θα επιζήσουν, η Jennifer Appel απάντησε: «Είναι πραγματικά ταπεινωτικό να αναρωτιέσαι αν σήμερα θα είναι η τελευταία μέρα σου, αν απόψε είναι το τελευταίο σου βράδυ». Όπως εξηγεί, οφείλουν πάρα πολλά στα σκυλιά τους, που ήταν μαζί, και τα οποία τους αναπτέρωναν συνεχώς την διάθεση. «Μερικές φορές βλέπαμε πλοία από μακριά και τα έβλεπα να πλησιάζουν και νόμιζα πως θα φτάσει το σήμα μας αλλά δεν έφτανε. Όταν έστριβαν ή απομακρύνονταν πάλι ήταν πάρα πολύ λυπηρό και απογοητευτικό», λέει.
Κάποιο βράδυ δέχθηκαν μάλιστα και επίθεση από καρχαρίες, κι ένας από αυτούς επέστρεψε την επόμενη μέρα. «Ήταν πάρα πολύ τρομακτικοί, αλλά σταθήκαμε τυχερές επειδή το σκαρί του πλοίου ήταν πολύ γερό και δεν κατάφεραν να το αναποδογυρίσουν. Θυμάμαι κατέβηκα κάτω και αγκαλιαστήκαμε με τα σκυλιά στο πάτωμα και τους έλεγα να μην γαβγίζουν γιατί οι καρχαρίες μπορούσαν να ακούσουν ακόμη και την ανάσα μας. Μύριζαν το φόβο μας και εμείς τους ακούγαμε να χτυπούν με μανία πάνω στο πλοίο», λέει η Jennifer.
Όσο για το τι έτρωγαν όλους αυτούς του μήνες, ήταν αποθέματα που είχαν σε ξηρά τροφή, κυρίως πλιγούρι, ρύζι και ζυμαρικά ενώ είχαν καθαριστή για το θαλασσινό νερό. «Ευτυχώς άκουσα έναν φίλο που μου είπε να πάρω όσα περισσότερα αποθέματα τροφής μπορούσα σε περίπτωση που γίνει κάτι έκτακτο. Είχαμε φαγητό για έναν χρόνο», λέει η Jennifer.
