Ο πόλεμος και η απελπισία στην Ειδομένη "χαραγμένα" στο πρόσωπο της 16χρονης Χάγια

Με χαραγμένο το πρόσωπο από τους βομβαρδισμούς, χωρίς όραση από το δεξί της μάτι, η Χάγια προσπαθεί να χαμογελάσει και να δει με αισιοδοξία το μέλλον που την περιμένει. Ωστόσο εγκλωβισμένη εδώ και μια εβδομάδα με την οικογένειά της στην Ειδομένη αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

«Χτυπήθηκα από βόμβα στην πόλη μου, την Deir e(z) zor, στη Συρία, με αποτέλεσμα να χάσω την όρασή μου από το δεξί μου μάτι και το πρόσωπό μου να γεμίσει σημάδια» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νεαρή κοπέλα και σηκώνοντας με συστολή την μπλούζα δείχνει και τα υπόλοιπα σημάδια που έχει στην κοιλιά της από τους βομβαρδισμούς. «Οι γιατροί λένε ότι δεν θα ξαναδώ, αλλά εγώ ελπίζω ότι κάτι θα γίνει και θα μπορέσω να "φτιάξω" και το πρόσωπό μου» δηλώνει η 16χρονη. Δίπλα της, η μητέρα της ψελλίζει ότι δεν τους ενδιαφέρει πού θα πάνε, «αρκεί να είναι καλή η ζωή» και να μπορέσει κάποια στιγμή να έρθει να τους βρει και ο άντρας της που έμεινε πίσω στη Συρία.

Η αδερφή της Χάγια, χτυπημένη και αυτή από βόμβα στο πόδι, «έχει πάει στο χαμάμ (τουάλετα/μπάνιο) να πλυθεί» εξηγεί η μητέρα, εννοώντας τις βρύσες στον καταυλισμό. Η οικογένεια άλλωστε, δεν μένει μέσα στις μεγάλες σκηνές της Ύπατης Αρμοστείας αλλά σε μια μικροσκοπική σκηνή που κάνει μόνο για διακοπές το κατακαλόκαιρο σε ελληνικά νησιά. Με τη χθεσινή νεροποντή, η σκηνή πλημμύρισε και οι γυναίκες έμειναν με τα βρεγμένα ρούχα που φορούσαν.

«Θέλω να πάω κάπου, όπου δεν θα μας βομβαρδίζουν, όταν πηγαίνουμε σχολείο» είναι η κραυγή της 16χρονης Χάγια (Haya).

Λάσπη και βούρκος στον καταυλισμό

Η αλλαγή του καιρού, με τις νεροποντές, «γονάτισαν» τους περίπου 10.000 ανθρώπους που βρίσκονται στην Ειδομένη. Ελάχιστοι έχουν μπορέσει να βρουν ένα προστατευμένο, από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, κατάλυμα. Οι περισσότεροι βολεύονται, όπως μπορούν, σε μικροσκοπικές σκηνές στο χώμα, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν.

Τα ιατρεία σήμερα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και Γιατρών του Κόσμου ήταν γεμάτα από μητέρες με άρρωστα μικρά παιδιά. Παντού άλλωστε στον καταυλισμό, μέσα από τις κλειστές σκηνές, ακούς κλάματα παιδιών, τα οποία προσπαθούν να βρουν παρηγοριά στις αγκαλιές των μανάδων τους. Παράλληλα, σε όλο τον χώρο, υπάρχουν σχοινιά με ρούχα που στεγνώνουν στον ήλιο, ενώ έχουν απλώσει κουβέρτες και υπνόσακους ακόμα και πάνω σε σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Ωστόσο, η ανέχεια και η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον καταυλισμό, έχει ευνοήσει φαινόμενα αισχροκέρδειας με αποτέλεσμα σήμερα να μεταβεί για ελέγχους, κλιμάκιο της ΔΟΥ Κιλκίς. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι ακόμα και μέσα στο χωριό της Ειδομένης, σταθμεύουν αυτοκίνητα που κουβαλούν φρούτα και λαχανικά όπως και ψωμιά και τα πουλούν σε πρόσφυγες, χωρίς να υπάρχει έλεγχος για τη νομιμότητά τους.

Παρ' όλα αυτά, στην ουδέτερη ζώνη Ελλάδας- ΠΓΔΜ εξακολουθούν να καταφτάνουν πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν καταλάβει πλέον και το παραμικρό εκατοστό του καταυλισμού. Στήνουν σκηνές ακόμα και πάνω στις ράγες των τρένων, ενώ δεκάδες έχουν βρει καταφύγιο μέσα σε παλιά βαγόνια, στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Ειδομένης ο οποίος έχει «καταληφθεί» πλήρως από πρόχειρα καταλύματα προσφύγων. Και η ροή στην ΠΓΔΜ εξακολουθεί να γίνεται με το σταγονόμετρο, με ελάχιστους μόνο να καταφέρνουν καθημερινά να περάσουν απέναντι.