Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης, αρχές της δεκαετίας του 1970, στο μπαλκόνι του πρώτου γραφείου της Cinetic, οδός Ρεθύμνου 10, πίσω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

0

Για μια ολόκληρη εποχή, κυρίως τα χρόνια που κυριαρχούσε η δημόσια τηλεόραση, και μόνο το άκουσμα του γνωστού αποσπάσματος από το «L’ Apocalypse des animaux» («Αποκάλυψη των ζώων») του Βαγγέλη Παπαθανασίου, το αναγνωρίσιμο ηχητικό σήμα του «Παρασκηνίου», ήταν αρκετό για να στρωθείς μπροστά στη μικρή οθόνη.

Το «Παρασκήνιο», η σειρά σύντομων πολιτιστικών ντοκιμαντέρ, δημιούργημα των Λάκη Παπαστάθη και Τάκη Χατζόπουλου, και της εταιρείας τους Cinetic, μετά από πρόταση του ευφυούς Ροβήρου Μανθούλη, που έδωσε μεταπολιτευτικά ευρωπαϊκό αέρα στην ΕΡΤ, αποτέλεσε μια όαση ποιοτικού τηλεοπτικού χρόνου. Τα επεισόδια μοιαζαν με μικρά οπτικά δοκίμια που αποκάλυπταν σημαντικές ή ιδιότυπες προσωπικότητες και το έργο τους. Μέσα στα 37 χρόνια που διήρκεσε, το «Παρασκήνιο» αποδείχτηκε μακροπρόθεσμα μια «κιβωτός» του λόγου και της εικόνας των περισσότερων (αν όχι όλων) από τους σημαντικότερους Έλληνες και Ελληνίδες καλλιτέχνες-ιδες και πνευματικές προσωπικότητες, από τον Άρη Κωνσταντινίδη και τον Κορνήλιο Καστοριάδη μέχρι τον Βασίλη Τσιτσάνη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη (και την αποδόμησή της). Μια εκπομπή η οποία, παρόλο που υπήρξε δημιούργημα δύο συνεργατών, ταυτίστηκε απόλυτα με τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη.

Υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. 

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατό του και το Μουσείο Μπενάκη τιμά τη μνήμη του με την έκθεση «Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα». Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το όνομα μιας ακόμα σημαντικής εκπομπής του, που μαζί με την πρώτη του απόπειρα στην τηλεόραση, το «Ιστορικό Αρχείο», και φυσικά το «Παρασκήνιο» και το σύντομο αποχαιρετιστήριο «Υστερόγραφο» αποτελούν μέρος του σύμπαντος του Παπαστάθη· ενός σύμπαντος ελληνοκεντρικού, με έμφαση στην ιστορία, την τέχνη, τον λαϊκό πολιτισμό, την ποίηση των εικόνων, είτε αυτές συνδέονται με τη ζωγραφική είτε με τη φωτογραφία είτε με τον κινηματογράφο. Είναι μια σημαντικότατη παρακαταθήκη που όσο θα περνούν τα χρόνια θα αποδεικνύεται πολύτιμη μαρτυρία για την Ελλάδα του πρόσφατου παρελθόντος.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης και η Υβόννη Μαλτέζου.

Ο Λάκης Παπαστάθης υπήρξε ένας από τους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Συνδέθηκε με την εμβληματική «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, του οποίου υπήρξε βοηθός, σκηνοθέτησε τη βραβευμένη μικρού μήκους  ταινία «Γράμματα από την Αμερική» του 1972 και τέσσερις ακόμα πολύ προσωπικές ταινίες που όμως δεν ομφαλοσκοπούν, αντιθέτως αγγίζουν το ελληνικό γίγνεσθαι: «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981), «Θεόφιλος» (1987), «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (2001), «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» (2010).

Ωστόσο, υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Όλα αυτά μαζί και σε ατέρμονη συνδιαλλαγή μεταξύ τους έχτισαν αυτή την ιδιαίτερη προσωπικότητα ενός αναγεννησιακού καλλιτέχνη.

Γιώργος Σκεύας
Ο Γιώργος Σκεύας

Ένας από τους πιο ταλαντούχους συνεργάτες του, τον οποίο επέλεξε όταν είδε την πρώτη του δουλειά στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα, ο Γιώργος Σκεύας, έχει αναλάβει την επιμέλεια της έκθεσης. Σταθερός συνεργάτης στο «Παρασκήνιο» και στενός φίλος του μέχρι το τέλος, ο Γιώργος Σκεύας έπρεπε να ξεδιαλύνει, μέσα από ένα πλήθος υλικού και πληροφοριών, τα ουσιαστικότερα κομμάτια ώστε να συμπληρωθεί το παζλ μιας τόσο δημιουργικής και πλούσιας σε ερεθίσματα και γεγονότα ζωής.

Λέει χαρακτηριστικά: «Όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Λάκη ως συνεργάτη και ως φίλο, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα πόσο σημαντικός ήταν ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Επιλέξαμε για την έκθεση τον τίτλο “Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα”, τίτλο μιας εκπομπής που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν για μια περίοδο 3-4 χρόνων σταμάτησε το “Παρασκήνιο”. Η εκπομπή ήταν βασισμένη σε αρχεία του, τα οποία και σχολίαζε. Έθιγε πολλά θέματα που αφορούσαν συγκεκριμένους τόπους, οδούς, πρόσωπα. Ο Λάκης στη ζωή του ήθελε να μοιράζεται αυτό που γνώριζε, αυτό που τον απασχολούσε. Αυτό ήταν και για μένα πολύτιμο. Έλεγα μισοαστεία-μισοσοβαρά “νομίζω ότι το ‘Παρασκήνιο’ υπάρχει για να υπάρξει ένα πεδίο διαλόγου μαζί σου” και μου έλεγε “ξέρω τι εννοείς, το έχω κι εγώ ανάγκη”. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, νομίζω, να έρχεσαι σε  επαφή με τον κόσμο ενός καλλιτέχνη που ήταν τόσο πολυσχιδής.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης παραλαμβάνει το βραβείο μυθοπλασίας ταινίας μικρού μήκους για το «Γράμματα από την Αμερική», στο 13ο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (01/10/1972). Στο κέντρο διακρίνεται ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Αλέξης Δαμιανός και ο Λάκης Παπαστάθης.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Καταλειφός ως Θεόφιλος στην ομώνυμη ταινία του Λάκη Παπαστάθη (1987).

Με αφορμή την έκθεση, μελετώντας το έργο του ξανά, ανακαλύπτω πράγματα εκ νέου. Βλέπω με άλλο μάτι τις ταινίες του, κι αυτό που συνεχίζει να με εκπλήσσει είναι η διαχείριση του χρόνου. Εννοώ την αντίληψη του χρόνου μέσα από το έργο τέχνης. Το πώς η εικόνα, με την ευρύτερη έννοια, τοποθετείται μέσα στον χρόνο. Είναι μια διαρκής αναζήτηση – εξού και ο τίτλος· μια αναζήτηση για κάτι που μπορεί να βρίσκεται και να μη χάθηκε οριστικά· που μπορεί να χάθηκε αλλά το αναζητούμε. Βέβαια είναι και η αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας του ίδιου του προσώπου, καθώς πρόκειται για μια ηχηρή απουσία. Όλος αυτός ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει μέσα μου ζωντανός. Αντλώ από αυτόν.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα είδος τεκμηρίωσης, αλλά περισσότερο προσπάθησα να αναπαραγάγω την αίσθηση μερικών πραγμάτων, το κλίμα. Αυτό είναι που με απασχολεί, μια αίσθηση του πώς ήταν ο κόσμος αυτού του προσώπου, οι εικόνες του, οι καταβολές του, τα διαβάσματά του, αυτά που τον απασχολούσαν, το πώς ο χρόνος κυλούσε μέσα σε αυτόν. Υπάρχουν κάποια στοιχεία βιογραφικά, αλλά δεν υπάρχει μια γραμμική συνέχεια. Ούτε οι ταινίες μυθοπλασίας ούτε τα ντοκιμαντέρ του βρίσκονται σε γραμμική παράταξη. Υπάρχει, ωστόσο, η δυνατότητα να δει κανείς ολόκληρα “Παρασκήνια” τόσο του Λάκη Παπαστάθη όσο και του Τάκη Χατζόπουλου που είναι ψηφιοποιημένα από την ΕΡΤ.

Συμπεριέλαβα, επίσης, κάποια πορτρέτα, γιατί ο Λάκης πόζαρε για πολλούς ζωγράφους: Γιώργος Ρόρρης, Εδουάρδος Σακαγιάν, Θανάσης Μακρής· στοιχεία από το πιο πρόσφατο γραφείο της Cinetic, από το σπίτι του Λάκη, μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να πορευτεί· προσωπικά πράγματά του όπως το γραφείο του, η πολυθρόνα αλλά και οι καμπαρντίνες του και τα καπέλα του. Είχε τη συνήθεια να ζωγραφίζει επάνω σε φωτογραφίες, υπάρχουν αυτά τα πρωτότυπα μαζί με σενάρια, κάποια εκ των οποίων δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, αλλά και η πρώτη εκδοχή του “Θεόφιλου”, κείμενα δοκιμιακού και μυθοπλαστικού χαρακτήρα από το βιβλίο του “Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό σινεμά”».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Αλέκος Φασιανός, «Ο Λάκης αποθανατίζων τους ζωγράφους και ποιητές».

Ο Γιώργος Σκεύας μού περιγράφει και το υλικό ενός βιβλίου που δεν πρόλαβε να εκδοθεί όσο ζούσε ο Παπαστάθης και που αφορά στην οδό Πανεπιστημίου και έχει τίτλο «Σκηνές από έναν δρόμο». Μου εξηγεί ότι πρόκειται για παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που είχε μαζέψει ο σκηνοθέτης –υλικό με το οποίο είχε ασχοληθεί πολλές φορές στο «Παρασκήνιο» και στο «Υστερόγραφο»–, στιγμιότυπα από το κέντρο της Αθήνας όπου εμφανίζονται ανώνυμα πρόσωπα για τα οποία φαντάζεται ιστορίες. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα μπορεί να δει αυτό το υλικό σε μεγάλη οθόνη. «Νομίζω ότι αυτό είναι η επιτομή της τέχνης του Λάκη», συμπληρώνει ο Γ. Σκεύας.

Θα υπάρχει και μια παλιά τρικέζα στην έκθεση, σαν αυτή που χρησιμοποίησε στην πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Γράμματα από την Αμερική» για να φωτογραφίσει τις καρτ ποστάλ της ιστορίας. Ο Γ. Σκεύας λέει: «Στην αφήγηση που συνοδεύει την ταινία πρόσθεσε στο τέλος, επηρεασμένος από τη “Μαντάμ Μποβαρί” που διάβαζε εκείνο το διάστημα, μια φράση από το φινάλε του  μυθιστορήματος. Αυτή ήταν η καλλιτεχνική φύση του Λάκη, να μπλέκει παρελθόν και μέλλον, μυθοπλασία με ντοκουμέντα».

Δεν θα μπορούσε να λείπει από την έκθεση και η σημαντική συλλογή περιοδικών του, που επιμελείται ο φίλος του Γιώργος Ζεβελάκης, με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο πάθος για αυτά. Πρόκειται για ένα σημαντικό στοιχείο, καθώς μέσα από αυτά άντλησε μεγάλο μέρος των αναφορών του, λογοτεχνικών και ιστορικών.

Μια άλλη πτυχή είναι τα φιλμάκια που προβάλλονταν στις συναυλίες του Διονύση Σαββόπουλου και είχαν την υπογραφή του Παπαστάθη. Η σχέση τους οδήγησε το 1975 στη σκηνοθεσία μιας τηλεοπτικής ταινίας διάρκειας μίας ώρας με τίτλο «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος», από όπου και η θρυλική ηχογράφηση του «Ζεϊμπέκικου» με τη Σωτηρία Μπέλλου. Η ταινία αυτή έχει επίσης ενταχθεί στην έκθεση.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Διονύση Σαββόπουλο στη διάρκεια γυρίσματος. Στην κάμερα ο διευθυντής φωτογραφίας Άρης Σταύρου.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Από τα γυρίσματα της μεγάλης μήκους ταινίας του Λάκη Παπαστάθη «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981).
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Γιάννη Παπαδάκη και τον Νίκο Πετανίδη σε γύρισμα στη Λάρισα, το 1978.

Εκτός όμως από τα προσωπικά φιλμ, η έκθεση εμπλουτίζεται και με έξι βίντεο διάρκειας 25΄-30΄ το καθένα, τα οποία δημιούργησε ένας ακόμα βασικός συνεργάτης του «Παρασκηνίου», ο Ηλίας Γιαννακάκης.

Η ενότητα ολοκληρώνεται με ένα ντοκιμαντέρ 50 λεπτών με τίτλο «Ο Λάκης Παπαστάθης στο Μουσείο Μπενάκη», όπου εμφανίζονται και μιλούν οι Γιώργος Σκεύας, Κατερίνα Ευαγγελάκου, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός στενών συνεργατών και συνοδοιπόρων του Λάκη Παπαστάθη.

Να σημειώσουμε ότι τον σχεδιασμό της έκθεσης έχει κάνει η σκηνογράφος Λίλη Πεζανού, ενώ συνοδεύεται από έναν εξαιρετικό κατάλογο που επιμελήθηκε η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάκου με τίτλο «Λάκης Παπαστάθης: Γενικό Πλάνο».

 Ο Γιώργος Σκεύας μου λέει σχετικά με το τεράστιο υλικό που είχε να διαχειριστεί: «Η αφαίρεση έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο όγκος του υλικού είναι πολύ μεγάλος. Επικεντρώνεται κανείς σε κάτι ακολουθώντας έναν δρόμο. Ωστόσο, θα επιθυμούσα η έκθεση αυτή να αφορά όλους. Σαφώς τη γενιά του Λάκη, η οποία έχει κάτι να αναγνωρίσει και να μοιραστεί για ευνόητους λόγους, αλλά και τα νέα παιδιά, τους εφήβους ή όσους είναι στα 20. Θα ήταν υπέροχο να έρθουν σε επαφή με αυτόν τον κόσμο».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον στενό συνεργάτη του, διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Πετανίδη, σε γύρισμα ντοκιμαντέρ για τους παραδοσιακούς οικισμούς στoν Μόλυβο Λέσβου.

"ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ" ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ - ΕΡΤ (1986)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ