Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης, αρχές της δεκαετίας του 1970, στο μπαλκόνι του πρώτου γραφείου της Cinetic, οδός Ρεθύμνου 10, πίσω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Λάκης Παπαστάθης: Ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, ένας υπέροχος άνθρωπος

0

Για μια ολόκληρη εποχή, κυρίως τα χρόνια που κυριαρχούσε η δημόσια τηλεόραση, και μόνο το άκουσμα του γνωστού αποσπάσματος από το «L’ Apocalypse des animaux» («Αποκάλυψη των ζώων») του Βαγγέλη Παπαθανασίου, το αναγνωρίσιμο ηχητικό σήμα του «Παρασκηνίου», ήταν αρκετό για να στρωθείς μπροστά στη μικρή οθόνη.

Το «Παρασκήνιο», η σειρά σύντομων πολιτιστικών ντοκιμαντέρ, δημιούργημα των Λάκη Παπαστάθη και Τάκη Χατζόπουλου, και της εταιρείας τους Cinetic, μετά από πρόταση του ευφυούς Ροβήρου Μανθούλη, που έδωσε μεταπολιτευτικά ευρωπαϊκό αέρα στην ΕΡΤ, αποτέλεσε μια όαση ποιοτικού τηλεοπτικού χρόνου. Τα επεισόδια μοιαζαν με μικρά οπτικά δοκίμια που αποκάλυπταν σημαντικές ή ιδιότυπες προσωπικότητες και το έργο τους. Μέσα στα 37 χρόνια που διήρκεσε, το «Παρασκήνιο» αποδείχτηκε μακροπρόθεσμα μια «κιβωτός» του λόγου και της εικόνας των περισσότερων (αν όχι όλων) από τους σημαντικότερους Έλληνες και Ελληνίδες καλλιτέχνες-ιδες και πνευματικές προσωπικότητες, από τον Άρη Κωνσταντινίδη και τον Κορνήλιο Καστοριάδη μέχρι τον Βασίλη Τσιτσάνη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη (και την αποδόμησή της). Μια εκπομπή η οποία, παρόλο που υπήρξε δημιούργημα δύο συνεργατών, ταυτίστηκε απόλυτα με τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη.

Υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. 

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατό του και το Μουσείο Μπενάκη τιμά τη μνήμη του με την έκθεση «Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα». Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το όνομα μιας ακόμα σημαντικής εκπομπής του, που μαζί με την πρώτη του απόπειρα στην τηλεόραση, το «Ιστορικό Αρχείο», και φυσικά το «Παρασκήνιο» και το σύντομο αποχαιρετιστήριο «Υστερόγραφο» αποτελούν μέρος του σύμπαντος του Παπαστάθη· ενός σύμπαντος ελληνοκεντρικού, με έμφαση στην ιστορία, την τέχνη, τον λαϊκό πολιτισμό, την ποίηση των εικόνων, είτε αυτές συνδέονται με τη ζωγραφική είτε με τη φωτογραφία είτε με τον κινηματογράφο. Είναι μια σημαντικότατη παρακαταθήκη που όσο θα περνούν τα χρόνια θα αποδεικνύεται πολύτιμη μαρτυρία για την Ελλάδα του πρόσφατου παρελθόντος.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης και η Υβόννη Μαλτέζου.

Ο Λάκης Παπαστάθης υπήρξε ένας από τους σκηνοθέτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Συνδέθηκε με την εμβληματική «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, του οποίου υπήρξε βοηθός, σκηνοθέτησε τη βραβευμένη μικρού μήκους  ταινία «Γράμματα από την Αμερική» του 1972 και τέσσερις ακόμα πολύ προσωπικές ταινίες που όμως δεν ομφαλοσκοπούν, αντιθέτως αγγίζουν το ελληνικό γίγνεσθαι: «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981), «Θεόφιλος» (1987), «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» (2001), «Ταξίδι στη Μυτιλήνη» (2010).

Ωστόσο, υπήρξε σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος ανήσυχος, που τον απασχολούσαν όλες οι μορφές τέχνης, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, έγραφε και εξέδιδε διηγήματα, μελετούσε την Ιστορία, ήταν συλλέκτης λογοτεχνικών περιοδικών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Όλα αυτά μαζί και σε ατέρμονη συνδιαλλαγή μεταξύ τους έχτισαν αυτή την ιδιαίτερη προσωπικότητα ενός αναγεννησιακού καλλιτέχνη.

Γιώργος Σκεύας
Ο Γιώργος Σκεύας

Ένας από τους πιο ταλαντούχους συνεργάτες του, τον οποίο επέλεξε όταν είδε την πρώτη του δουλειά στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα, ο Γιώργος Σκεύας, έχει αναλάβει την επιμέλεια της έκθεσης. Σταθερός συνεργάτης στο «Παρασκήνιο» και στενός φίλος του μέχρι το τέλος, ο Γιώργος Σκεύας έπρεπε να ξεδιαλύνει, μέσα από ένα πλήθος υλικού και πληροφοριών, τα ουσιαστικότερα κομμάτια ώστε να συμπληρωθεί το παζλ μιας τόσο δημιουργικής και πλούσιας σε ερεθίσματα και γεγονότα ζωής.

Λέει χαρακτηριστικά: «Όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Λάκη ως συνεργάτη και ως φίλο, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα πόσο σημαντικός ήταν ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Επιλέξαμε για την έκθεση τον τίτλο “Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα”, τίτλο μιας εκπομπής που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν για μια περίοδο 3-4 χρόνων σταμάτησε το “Παρασκήνιο”. Η εκπομπή ήταν βασισμένη σε αρχεία του, τα οποία και σχολίαζε. Έθιγε πολλά θέματα που αφορούσαν συγκεκριμένους τόπους, οδούς, πρόσωπα. Ο Λάκης στη ζωή του ήθελε να μοιράζεται αυτό που γνώριζε, αυτό που τον απασχολούσε. Αυτό ήταν και για μένα πολύτιμο. Έλεγα μισοαστεία-μισοσοβαρά “νομίζω ότι το ‘Παρασκήνιο’ υπάρχει για να υπάρξει ένα πεδίο διαλόγου μαζί σου” και μου έλεγε “ξέρω τι εννοείς, το έχω κι εγώ ανάγκη”. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, νομίζω, να έρχεσαι σε  επαφή με τον κόσμο ενός καλλιτέχνη που ήταν τόσο πολυσχιδής.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης παραλαμβάνει το βραβείο μυθοπλασίας ταινίας μικρού μήκους για το «Γράμματα από την Αμερική», στο 13ο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (01/10/1972). Στο κέντρο διακρίνεται ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Αλέξης Δαμιανός και ο Λάκης Παπαστάθης.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Καταλειφός ως Θεόφιλος στην ομώνυμη ταινία του Λάκη Παπαστάθη (1987).

Με αφορμή την έκθεση, μελετώντας το έργο του ξανά, ανακαλύπτω πράγματα εκ νέου. Βλέπω με άλλο μάτι τις ταινίες του, κι αυτό που συνεχίζει να με εκπλήσσει είναι η διαχείριση του χρόνου. Εννοώ την αντίληψη του χρόνου μέσα από το έργο τέχνης. Το πώς η εικόνα, με την ευρύτερη έννοια, τοποθετείται μέσα στον χρόνο. Είναι μια διαρκής αναζήτηση – εξού και ο τίτλος· μια αναζήτηση για κάτι που μπορεί να βρίσκεται και να μη χάθηκε οριστικά· που μπορεί να χάθηκε αλλά το αναζητούμε. Βέβαια είναι και η αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας του ίδιου του προσώπου, καθώς πρόκειται για μια ηχηρή απουσία. Όλος αυτός ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει μέσα μου ζωντανός. Αντλώ από αυτόν.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα είδος τεκμηρίωσης, αλλά περισσότερο προσπάθησα να αναπαραγάγω την αίσθηση μερικών πραγμάτων, το κλίμα. Αυτό είναι που με απασχολεί, μια αίσθηση του πώς ήταν ο κόσμος αυτού του προσώπου, οι εικόνες του, οι καταβολές του, τα διαβάσματά του, αυτά που τον απασχολούσαν, το πώς ο χρόνος κυλούσε μέσα σε αυτόν. Υπάρχουν κάποια στοιχεία βιογραφικά, αλλά δεν υπάρχει μια γραμμική συνέχεια. Ούτε οι ταινίες μυθοπλασίας ούτε τα ντοκιμαντέρ του βρίσκονται σε γραμμική παράταξη. Υπάρχει, ωστόσο, η δυνατότητα να δει κανείς ολόκληρα “Παρασκήνια” τόσο του Λάκη Παπαστάθη όσο και του Τάκη Χατζόπουλου που είναι ψηφιοποιημένα από την ΕΡΤ.

Συμπεριέλαβα, επίσης, κάποια πορτρέτα, γιατί ο Λάκης πόζαρε για πολλούς ζωγράφους: Γιώργος Ρόρρης, Εδουάρδος Σακαγιάν, Θανάσης Μακρής· στοιχεία από το πιο πρόσφατο γραφείο της Cinetic, από το σπίτι του Λάκη, μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να πορευτεί· προσωπικά πράγματά του όπως το γραφείο του, η πολυθρόνα αλλά και οι καμπαρντίνες του και τα καπέλα του. Είχε τη συνήθεια να ζωγραφίζει επάνω σε φωτογραφίες, υπάρχουν αυτά τα πρωτότυπα μαζί με σενάρια, κάποια εκ των οποίων δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, αλλά και η πρώτη εκδοχή του “Θεόφιλου”, κείμενα δοκιμιακού και μυθοπλαστικού χαρακτήρα από το βιβλίο του “Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό σινεμά”».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Αλέκος Φασιανός, «Ο Λάκης αποθανατίζων τους ζωγράφους και ποιητές».

Ο Γιώργος Σκεύας μού περιγράφει και το υλικό ενός βιβλίου που δεν πρόλαβε να εκδοθεί όσο ζούσε ο Παπαστάθης και που αφορά στην οδό Πανεπιστημίου και έχει τίτλο «Σκηνές από έναν δρόμο». Μου εξηγεί ότι πρόκειται για παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που είχε μαζέψει ο σκηνοθέτης –υλικό με το οποίο είχε ασχοληθεί πολλές φορές στο «Παρασκήνιο» και στο «Υστερόγραφο»–, στιγμιότυπα από το κέντρο της Αθήνας όπου εμφανίζονται ανώνυμα πρόσωπα για τα οποία φαντάζεται ιστορίες. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα μπορεί να δει αυτό το υλικό σε μεγάλη οθόνη. «Νομίζω ότι αυτό είναι η επιτομή της τέχνης του Λάκη», συμπληρώνει ο Γ. Σκεύας.

Θα υπάρχει και μια παλιά τρικέζα στην έκθεση, σαν αυτή που χρησιμοποίησε στην πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Γράμματα από την Αμερική» για να φωτογραφίσει τις καρτ ποστάλ της ιστορίας. Ο Γ. Σκεύας λέει: «Στην αφήγηση που συνοδεύει την ταινία πρόσθεσε στο τέλος, επηρεασμένος από τη “Μαντάμ Μποβαρί” που διάβαζε εκείνο το διάστημα, μια φράση από το φινάλε του  μυθιστορήματος. Αυτή ήταν η καλλιτεχνική φύση του Λάκη, να μπλέκει παρελθόν και μέλλον, μυθοπλασία με ντοκουμέντα».

Δεν θα μπορούσε να λείπει από την έκθεση και η σημαντική συλλογή περιοδικών του, που επιμελείται ο φίλος του Γιώργος Ζεβελάκης, με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο πάθος για αυτά. Πρόκειται για ένα σημαντικό στοιχείο, καθώς μέσα από αυτά άντλησε μεγάλο μέρος των αναφορών του, λογοτεχνικών και ιστορικών.

Μια άλλη πτυχή είναι τα φιλμάκια που προβάλλονταν στις συναυλίες του Διονύση Σαββόπουλου και είχαν την υπογραφή του Παπαστάθη. Η σχέση τους οδήγησε το 1975 στη σκηνοθεσία μιας τηλεοπτικής ταινίας διάρκειας μίας ώρας με τίτλο «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος», από όπου και η θρυλική ηχογράφηση του «Ζεϊμπέκικου» με τη Σωτηρία Μπέλλου. Η ταινία αυτή έχει επίσης ενταχθεί στην έκθεση.

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Διονύση Σαββόπουλο στη διάρκεια γυρίσματος. Στην κάμερα ο διευθυντής φωτογραφίας Άρης Σταύρου.
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Από τα γυρίσματα της μεγάλης μήκους ταινίας του Λάκη Παπαστάθη «Τον καιρό των Ελλήνων» (1981).
Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον Γιάννη Παπαδάκη και τον Νίκο Πετανίδη σε γύρισμα στη Λάρισα, το 1978.

Εκτός όμως από τα προσωπικά φιλμ, η έκθεση εμπλουτίζεται και με έξι βίντεο διάρκειας 25΄-30΄ το καθένα, τα οποία δημιούργησε ένας ακόμα βασικός συνεργάτης του «Παρασκηνίου», ο Ηλίας Γιαννακάκης.

Η ενότητα ολοκληρώνεται με ένα ντοκιμαντέρ 50 λεπτών με τίτλο «Ο Λάκης Παπαστάθης στο Μουσείο Μπενάκη», όπου εμφανίζονται και μιλούν οι Γιώργος Σκεύας, Κατερίνα Ευαγγελάκου, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός στενών συνεργατών και συνοδοιπόρων του Λάκη Παπαστάθη.

Να σημειώσουμε ότι τον σχεδιασμό της έκθεσης έχει κάνει η σκηνογράφος Λίλη Πεζανού, ενώ συνοδεύεται από έναν εξαιρετικό κατάλογο που επιμελήθηκε η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάκου με τίτλο «Λάκης Παπαστάθης: Γενικό Πλάνο».

 Ο Γιώργος Σκεύας μου λέει σχετικά με το τεράστιο υλικό που είχε να διαχειριστεί: «Η αφαίρεση έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο όγκος του υλικού είναι πολύ μεγάλος. Επικεντρώνεται κανείς σε κάτι ακολουθώντας έναν δρόμο. Ωστόσο, θα επιθυμούσα η έκθεση αυτή να αφορά όλους. Σαφώς τη γενιά του Λάκη, η οποία έχει κάτι να αναγνωρίσει και να μοιραστεί για ευνόητους λόγους, αλλά και τα νέα παιδιά, τους εφήβους ή όσους είναι στα 20. Θα ήταν υπέροχο να έρθουν σε επαφή με αυτόν τον κόσμο».

Το ελληνοκεντρικό σύμπαν του Λάκη Παπαστάθη Facebook Twitter
Ο Λάκης Παπαστάθης με τον στενό συνεργάτη του, διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Πετανίδη, σε γύρισμα ντοκιμαντέρ για τους παραδοσιακούς οικισμούς στoν Μόλυβο Λέσβου.

"ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ" ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ - ΕΡΤ (1986)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ