Υποψιαζόταν άραγε ο Λέων Τολστόι πόσες γενιές έμελλε να τραφούν με το «Πόλεμος και Ειρήνη»;

Λ. Τολστόι «Πόλεμος και Ειρήνη» Facebook Twitter
Από τα πρώτα κιόλας βήματα της λογοτεχνικής πορείας του, ήταν σαφές πως ο Τολστόι διψούσε για μια ηθική δικαίωση της ζωής. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image
0

«ΑΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ να γράψω ένα μυθιστόρημα με το οποίο θα μπορούσα ν’ αποδείξω με κατηγορηματικό τρόπο πόσο ορθές είναι οι απόψεις μου πάνω σε κάποια ζητήματα, δεν θα 'δινα για μια τέτοια δουλειά ούτε δυο ώρες. Αν όμως μου έλεγαν ότι αυτό που θα γράψω θα το διαβάζουν τα σημερινά παιδιά ύστερα από είκοσι χρόνια και θα χαρούν, θα κλάψουν, θ’ αγαπήσουν τη ζωή, για τον σκοπό αυτό δίνω και τη ζωή μου, όλες τις δυνάμεις μου».

Υποψιαζόταν άραγε ο Λέων Τολστόι (1828-1910), όταν σημείωνε τα παραπάνω, πόσες γενιές έμελλε να τραφούν με το «Πόλεμος και Ειρήνη»; Έργο προοδευτικό και πρωτοποριακό που, με τα ενσωματωμένα στοχαστικά του μέρη, άνοιξε νέους ορίζοντες στη λογοτεχνία, το μυθιστόρημα-ποταμός του Τολστόι αποτυπώνει με σατιρική διάθεση την φιλοβοναπαρτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στις αρχές του 19ου αιώνα στους κόλπους της ρωσικής αριστοκρατίας, αναπαριστά τον πόλεμο σαν μια αποκρουστική πραγματικότητα χωρίς ίχνος ρομαντισμού, εμφυσά πνοή σε αξέχαστους χαρακτήρες και πάνω απ’ όλα, ίσως, εξετάζει τη σχέση του ανθρώπου με την Ιστορία, καταρρίπτοντας την αυταπάτη ότι τα άτομα μπορούν να κατανοήσουν και να ελέγξουν την πορεία των γεγονότων από μόνα τους.

Ως το τέλος της ζωής του ο Λέων Τολστόι παρέμεινε ένας ευγενής με ταξική συνείδηση, κρατώντας αποστάσεις από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και τον καπιταλισμό.

Γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας, ο Ρώσος συγγραφέας έφερε πάντα το σημάδι της καταγωγής του. Ως το τέλος της ζωής του παρέμεινε ένας ευγενής με ταξική συνείδηση, κρατώντας αποστάσεις από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και τον καπιταλισμό. Ο Τολστόι ήταν πεπεισμένος πως η δύναμη της Ρωσίας βρισκόταν στην πατριαρχικά δομημένη αριστοκρατία των γαιοκτημόνων. Όσο, όμως, απεχθανόταν την αστική υποκρισία, άλλο τόσο εναντιωνόταν και στην κοινωνική αδικία.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Λέων Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη, Μτφρ.: Κοραλία Μακρή, εκδόσεις Γκοβόστη

Από τα πρώτα κιόλας βήματα της λογοτεχνικής πορείας του, ήταν σαφές πως ο Τολστόι διψούσε για μια ηθική δικαίωση της ζωής. Ορθολογιστής ως το κόκκαλο, δεν βάσισε την τέχνη του στην αυθόρμητη αποκάλυψη του υποσυνείδητου. Αντίθετα, από τότε που άρχισε να γράφει το «Ημερολόγιό» του (1847) ως τον καιρό που έγραφε το «Πόλεμος και Ειρήνη» (1863-1867), η συγγραφή γι’ αυτόν ήταν κυρίως μια προσπάθεια να υποτάξει την πραγματικότητα.

Νιώθοντας άβολα μέσα στην εποχή του, ο μόνος τρόπος για ν’ αναλύσει τη ρώσικη ζωή όπως την γνώριζε κι όπως την είχε αγαπήσει ήταν να καταφύγει στο παρελθόν. Στράφηκε, λοιπόν, στην εποχή που οι ναπολεόντειοι πόλεμοι συγκλόνιζαν την Ευρώπη και η εκστρατεία ενάντια στη Ρωσία το 1812 διέκοπτε βίαια την ανεμελιά της μοσχοβίτικης ζωής.

Επιστρατεύοντας τη στιβαρή, γαλήνια πρόζα του, αξιοποιώντας τις μνήμες του (τα πρόσωπα του Νικολάι Ροστόφ και της πριγκίπισσας Μαρίας είναι εμπνευσμένα από τους γονείς του), δανείζοντας στοιχεία των ιδεολογικών του αναζητήσεων στους δύο επιστήθιους φίλους και κεντρικούς ήρωες (τον πρίγκιπα Αντρέι και τον κόμη Πιέρ Μπεζούχοφ), φιλοτεχνώντας ολοζώντανα πορτρέτα χαρακτήρων (από την πανέμορφη και πνευματώδη Νατάσα μέχρι τον μουσικό Καρατάγεφ και τον στρατηγό Κουτούζοφ) και τοποθετώντας απέναντί τους τη δαιμονική μορφή του Ναπολέοντα, ο Τολστόι, με απόσταση μισού αιώνα, ανασύστησε την εποποιία του 1812 δίνοντας ταυτόχρονα μια ψυχογραφία της ρώσικης ψυχής.

Σύμφωνα με τον Γάλλο ακαδημαϊκό Ρομέν Ρολάν, για ν’ αντιληφθεί κανείς τη δύναμη του «Πόλεμος και Ειρήνη» πρέπει ν’ αντιληφθεί την κρυμμένη του ενότητα: «Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες, λιγάκι μύωπες, δεν βλέπουν παρά τις μύριες λεπτομέρειες, που η αφθονία τους τούς θαμπώνει και τους αναστατώνει. Πρέπει ν’ ανυψωθείς πάνω απ’ αυτό και ν’ αγκαλιάσεις με το βλέμμα σου τον ανοιχτό ορίζοντα, τον κύκλο από τα δάση και τα χωράφια. Τότε θα νιώσεις το ομηρικό πνεύμα του έργου, την γαλήνη των αιώνιων νόμων, το επιβλητικό ρυθμό της πνοής του πεπρωμένου, το αίσθημα του συνόλου που μαζί του δένονται όλες οι λεπτομέρειες».

Όπως άλλωστε έχει γράψει κι ο δικός μας Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, αυτό που θέλησε να βάλει στα χέρια των ανθρώπων ο Τολστόι είναι «το μαγικό ραβδί του παραμυθιού, το μυστικό της αδελφότητας των ανθρώπων. Μόνο από την άποψη του λαού μπορεί να καταλάβει κανείς τι φοβερός παραλογισμός είναι ο πόλεμος, το αλληλοσκότωμα ανάμεσα στα έθνη. Και μόνο η ιδέα της αδελφότητας μπορεί να φέρει την αρμονία και στον άλλο πόλεμο, να ισορροπήσει σ’ ένα νόημα ζωής τις ψυχικές αγωνίες των ηρώων».

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ