Στον κόσμο της Τζέιν Ώστεν και η κριτική της Παρασκευής

Facebook Twitter
1

Όπως κάθε Παρασκευή, ξεκινάμε με την κριτική της εβδομάδας από την Άννα Κουτσιλοπούλου

Roo Kickkick & the Big Bad Blimp του Ryan Gattis

 

Chapman University, October 2005 © Cindy Yamanaka for The Orange County Register


Η αλήθεια είναι ότι μόλις τελείωσα αυτό το βιβλίο, έψαξα αμέσως να βρω λεπτομέρειες για τη ζωή και τις συνήθειες του συγγραφέα του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι – ίσως λιγάκι ειρωνικά, ίσως απλά και μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας του – ο ιδιωτικός και δημόσιος βίος του κυρίου Gattis έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το βιβλίο του. Ο Gattis από τα 25 του διδάσκει δημιουργική γραφή στο Chaprman University στην Καλιφόρνια, έχει δημοσιεύσει δύο μυθιστορήματα (αυτό και το “Kung Fu High-School), ετοιμάζει το τρίτο του, ενώ μια επίσκεψη στο προσωπικό του blog  θα σας πείσει ότι δεν πρόκειται για έναν καθημερινό τύπο.  

Στο Roo Kickkick & the Big Bad Blimp τα πράγματα έχουν ως εξής: ο Roo Kickkick έχει μόλις δύο μήνες που μετακόμισε στην πόλη Barguss. Αν και πρόκειται για μία μικρή κομητεία της Δυτικής Αμερικής, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Όταν ο Roo πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από τον Raoul de los Dios και σώζεται με τον πιο παράδοξο τρόπο, η πόλη τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας, των χολλυγουντιανών σκηνοθετών και συγγραφέων και σιγά σιγά έρχονται τα πάνω κάτω.

Η πλοκή τρέχει με χίλια, οι χαρακτήρες ανταγωνίζονται σε σουρρεαλισμό, η φαντασία και η πραγματικότητα γίνονται ένα, κι αν μάλιστα είστε fan των τρελών τοπονυμίων και των extravagant ονοματοδοσιών, αυτό το βιβλίο θα το απολαύσετε. Η αφήγηση μέσα στην αφήγηση προσθέτει χαρακτήρα στο μυθιστόρημα, αλλά μοιάζει εννίοτε και με υπερφιλόδοξη προσπάθεια του νεαρού συγγραφέα να κάνει πράξη την όποια πανεπιστημιακή του σπουδή στο creative writing. Αν έχεις ήδη βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν, αγόρασέ το το καλοκαίρι και θα με θυμηθείς.

Στον κόσμο της Τζέιν Ώστεν

Η ειδικός σε θέματα Τζέιν Ώστεν, Paula Byrne, ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή της ένα πορτρέτο της συγγραφέως που την παρουσιάζει δυνατή και με αυτοπεποίθηση, σε αντίθεση με την εικόνα που έχει τώρα.

Το μοναδικό πορτρέτο της Τζέιν Ώστεν που θεωρείται αυθεντικό είναι ένα σκίτσο που έκανε η αδερφή της. Όλα όσα κυκλοφορούν έχουν προκύψει από αυτό, στο οποίο την παρουσιάζει σε μια νωχελική στάση, με μπούκλες και κοριτσίστικη περιβολή.

Η Τζέιν Ώστεν δεν κατάφερε να πείσει τους σύγχρονούς της για την αξία του έργου της. Όλα τα γραπτά δημοσιεύτηκαν με ψευδώνυμο –ήταν πολύ ασυνήθιστη ασχολία η συγγραφή για μια γυναίκα. Η καταπίεση που ένιωθε είναι φανερή σε όλα της τα έργα, με μία ηρωίδα που προσπαθεί να ξεφύγει από ό,τι είναι προδιαγραμμένο γι’ αυτή, επιλέγοντας τον φαινομενικά ακατάλληλο άντρα, ο οποίος αποδεικνύεται τελικά ο ιδανικός.

Το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή της είναι η αιτία που δεν υπάρχουν πορτρέτα της. Η Paula Byrne όμως ισχυρίζεται πως υπάρχει ένα δεύτερο, το οποίο ανήκε σε μια ιδιωτική συλλογή. Η νέα εικόνα την παρουσιάζει μαζί με τα σύνεργα της δουλειάς της, με γραφική ύλη και πένες, κάτι που ερμηνεύεται ως περηφάνια για την ασχολία της.

Mansfield Park

Η Φάννυ Πράις είναι ένα κορίτσι που κατάγεται από μία σχετικά φτωχή οικογένεια η οποία την αναγκάζει να πάει να μείνει με τους πλούσιους θείους της στο Mansfield Park. Μεγαλώνει με τα τέσσερα ξαδέρφια της, αλλά πάντα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη. Μόνο ο Έντμουντ την αντιμετωπίζει με αγάπη. Η συνέχεια  στις οθόνες σας:

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Βιβλίο / «Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Το πρωτότυπο science fiction μυθιστόρημα «Οι υπάλληλοι» της Δανής Όλγκα Ράουν κερδίζει υποψηφιότητα για Booker, προβλέποντας εικόνες από τη ζωή αλλόκοτων υπαλλήλων στο μέλλον, βγαλμένες από το πιο ζοφερό παρόν.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ευάρεστος Πιμπλής: «Η ηδονή σήμερα τρομάζει – και αυτό λέει πολλά για εμάς»

Βιβλίο / Ευάρεστος Πιμπλής: «Η ηδονή σήμερα τρομάζει και αυτό λέει πολλά για εμάς»

Ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας μιλά στη LiFO με αφορμή το βιβλίο του «Πέρα από τη συναίνεση» για μερικά από τα πιο δύσκολα ζητήματα της εποχής: τη βία μέσα στη φαντασίωση, τον νέο πουριτανισμό, τα όρια της επιθυμίας και την εύθραυστη, συνεχώς μεταβαλλόμενη έννοια του τι σημαίνει να είσαι άνδρας σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Lgbtqi+ / Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο «Τρανσφοβία» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, η τρανσφεμινίστρια Μοντ Ρουαγιέ επιχειρεί να καταγράψει τη νέα πραγματικότητα για την τρανς συνθήκη και τα τρανς δικαιώματα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
H παλιά Εθνική Βιβλιοθήκη ανοίγει ξανά τις πύλες της

Αποκλειστικές φωτογραφίες / Η παλιά Εθνική Βιβλιοθήκη ανοίγει ξανά τις πόρτες της

Η LiFO μπήκε στο ιστορικό Βαλλιάνειο Μέγαρο το οποίο, μετά την ολοκλήρωση των αναγκαίων εργασιών αποκατάστασης και συντήρησης, θα υποδεχθεί ξανά το κοινό στις αρχές του 2026.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Gaslighting»: Είναι όλα στο μυαλό σου!

Βιβλίο / «Gaslighting»: Είναι όλα στο μυαλό σου!

Τι είναι το gaslighting; Το επίκαιρο και διαφωτιστικό δοκίμιο της Kέιτ Άμπραμσον αποτελεί μια διεξοδική, εις βάθος ανάλυση ενός όρου που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο και την ποπ κουλτούρα και χρησιμοποιείται πλέον ευρέως.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Το woke στο «καναβάτσο»

Βιβλίο / Τι είναι τελικά το woke; Δύο βιβλία εξηγούν

Δύο αξιόλογα βιβλία που εστιάζουν στην πολυσυζητημένή και παρεξηγημένη σήμερα woke κουλτούρα κυκλοφόρησαν πρόσφατα στα ελληνικά, εμπλουτίζοντας μια βιβλιογραφία περιορισμένη και μάλλον αρνητικά διακείμενη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σκοτ Φιτζέραλντ «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ»

Το πίσω ράφι / «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ». Ένα αριστούργημα. Δίχως υπερβολή

O Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ζωντανεύει την εκλεπτυσμένη βαρβαρότητα της αμερικανικής αστικής τάξης, το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου και μαζί τη διάλυση μιας κολοσσιαίας ψευδαίσθησης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η Έλεν ντε Γουίτ έγραψε τον «Τελευταίο Σαμουράι». Χρειάστηκε 25 χρόνια για το νέο της βιβλίο

Βιβλίο / Η Έλεν ντε Γουίτ έγραψε τον «Τελευταίο Σαμουράι». Χρειάστηκε 25 χρόνια για το νέο της βιβλίο

Η μυθιστορηματική περίπτωση της Ντε Γουίτ αποδεικνύει ότι οι καλοί συγγραφείς πάντα δικαιώνονται. Και το βιβλίο της «Οι Άγγλοι καταλαβαίνουν το μαλλί», τη σπάνια ευφυΐα της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μαρία Μήτσορα «Ζήτα Ήτα Θήτα»

Προδημοσίευση / Μαρία Μήτσορα «Ζήτα Ήτα Θήτα»

Μια αποκλειστική πρώτη δημοσίευση από το εν εξελίξει βιβλίο «Ανθός ΜεταΝοήματος» της Μαρίας Μήτσορα, μιας αθόρυβης πλην σημαντικότατης παρουσίας στην ελληνική λογοτεχνία, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη μέσα στο 2026.
THE LIFO TEAM
«Πώς αλλάζει κανείς, πώς φτάνει σε σημείο να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του»

Το πίσω ράφι / «Πώς αλλάζει κανείς, πώς φτάνει σε σημείο να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του»

Το μυθιστόρημα «Δαμάζοντας το κτήνος» της Έρσης Σωτηροπούλου είναι χτισμένο στην εικόνα της «μοναξιάς που μοιράζονται πολλοί άνθρωποι μαζί». Επανεκδίδεται σε λίγες μέρες από τον Πατάκη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Μάργκαρετ Άτγουντ: «Δεν νομίζω να με αγαπούσε ο Πλάτωνας»

Βιβλίο / Μάργκαρετ Άτγουντ: «Δεν νομίζω να με αγαπούσε ο Πλάτωνας»

Μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής μας. Στη συνέντευξή της στη LifO δίνει (ανάμεσα σε άλλα) οδηγίες για το γράψιμο και τη ζωή, τη γνώμη της για τον Πλάτωνα αλλά και για την αξία των συμβολικών μύθων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Σεξ, (πολλά) ναρκωτικά και rock & roll με τον Μάρτιν Σκορσέζε

Βιβλίο / Σεξ, (πολλά) ναρκωτικά και rock & roll με τον Μάρτιν Σκορσέζε

Στο νέο βιβλίο του, που κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Ρόμπι Ρόμπερτσον, ο ηγέτης του θρυλικού συγκροτήματος The Band, μιλάει για όσα έζησε με τον διάσημο σκηνοθέτη και κολλητό του στο ηδονιστικό Χόλιγουντ της δεκαετίας του '70.
THE LIFO TEAM
Ο «Θάνατος του Βιργιλίου» και τρία ακόμα λογοτεχνικά διαμάντια

Βιβλίο / Ο «Θάνατος του Βιργιλίου» και τρία ακόμα λογοτεχνικά διαμάντια

Τα έργα-σταθμοί της λογοτεχνίας, από την υψηλή ποίηση μέχρι τη μυθοπλασία, ανέκαθεν αποτύπωναν τα ακραία σημεία των καιρών, γι’ αυτό είναι επίκαιρα. Παραθέτουμε τέσσερα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα που βγήκαν πρόσφατα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ζοζέ Σαραμάγκου: Η ζωή ενός αντισυμβατικού συγγραφέα

Βιβλίο / Ζοζέ Σαραμάγκου: «Πιστεύω πως ό,τι είναι να γίνει δικό μας, θα φτάσει τελικά στα χέρια μας»

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος Πορτογάλος λογοτέχνης που ξεκίνησε να γράφει για να δοκιμάσει «τι στ’ αλήθεια μπορεί ν’ αξίζει ως συγγραφέας» και έφτασε να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνίας.
ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥΡΚΑΚΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Ενδιαφέρον το άρθρο και το πορτραίτο αλλά νομίζω πως ο αρθρογράφος κάνει "χοντρές" γενικεύσεις..."Το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή της είναι η αιτία που δεν υπάρχουν πορτρέτα της" τςτςτς... Προσοχή... Στη σύντομη μα δημιουργική ζωή της η Τζέην Ώστεν μονάχα στην αφάνεια δεν έζησε...Το 1811 εκδόθηκε ως το μυθιστόρημα «μιας κυρίας» το Λογική & Ευαισθησία προκαλώντας ευμενέστατη αίσθηση στους φιλολογικούς κύκλους. Το μυθιστόρημα έγινε αυτό που λένε οι Άγγλοι the talk of town ενώ η λογοτεχνική του αρτιότητα έκανε πολλούς κοντόφθαλμους να πιστέψουν πως δεν ήταν το έργο μιας γυναίκας. Το 1813 επανεκδόθηκε μαζί με το Περηφάνια & Προκατάληψη, που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία, ενώ το 1814 εκδόθηκε το Μάνσφηλ Παρκ. Τον επόμενο χρόνο εξέδωσε το Έμμα, με αφιέρωση στον Πρίγκιπα Αντιβασιλέα και μετέπειτα Γεώργιο IV, κατόπιν «βασιλικής» παρότρυνσης, ενώ το 1816 κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση του Μάνσφηλ Παρκ. Αρκετά από αυτά μεταφράστηκαν και στα γαλλικά, όλα τους φυσικά ανώνυμα μιας και ήταν κατακριτέο να κερδίζει μια αστή χρήματα από την ενασχόληση της με τη συγγραφή(καθαρά ανδρικό προνόμιο). Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλά αυθεντικά πορτραίτα της ίδιας οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν ανύπανδρη και ανήκε στην μεσαία αστική τάξη. Τα μεγάλα πορτραίτα θεωρούνταν είδος πολυτελείας (για παράδειγμα διασώζεται ως τις μέρες μας η μεγάλη ελαιογραφία στην έπαυλη του Χάμσαϊρ του πλούσιου αδελφού της Sir Edwar Austen)και ήταν ιδιαίτερα ακριβά. Αλλά ακόμα και τα μικρότερα (μινιατούρες σε ελεφαντοστό και σιλουέτ) που ήταν πολύ πιο φθηνά και δημοφιλή την περίοδο της Αντιβασιλείας τα δημιουργούσαν συνήθως ως οικογενειακά αναμνηστικά ενηλικίωσης, δώρα γάμου κλπ. Ένα σίλουετ της κυρίας Ώσετν και το νέοανακαλυφθέν πορτραιτάκι της επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η Τζ. Ώστεν έζησε μια σύντομη και ήσυχη σχετικά ζωή. Δεν υπήρξε ποτέ της αρκετά πλούσια ή μια κοσμική κυρία του συρμού για να ζωγραφίζουν το πορτραίτο της. Ακόμα και για άλλες γυναίκες συγγραφείς του 19ου αι. όπως οι αδελφές Μπροντέ ή Γκάσκελ που ανήκαν στη μεσαία αστική τάξη και που σαφώς είχαν πιο "πετυχημένη" καριέρα γνωρίζουμε πως δεν υπάρχουν πέρα από μικρά σχέδια με κάρβουνο, υδατογραφίες και μινιατούρες (της Γκάσκελ πχ. γνωρίζουμε πως την ζωγράφισε ένας θείος της)άλλες προσωπογραφίες. Συνεπώς οι αιτίες είναι μάλλον οικονομικό-κοινωνικές παρά λογοτεχνικές... "Η Τζέιν Ώστεν δεν κατάφερε να πείσει τους σύγχρονούς της για την αξία του έργου της(;)" Προσοχή στο τι γράφουμε εκτιθέμεθα κύριοι...