Στον κόσμο της Τζέιν Ώστεν και η κριτική της Παρασκευής

Facebook Twitter
1

Όπως κάθε Παρασκευή, ξεκινάμε με την κριτική της εβδομάδας από την Άννα Κουτσιλοπούλου

Roo Kickkick & the Big Bad Blimp του Ryan Gattis

 

Chapman University, October 2005 © Cindy Yamanaka for The Orange County Register


Η αλήθεια είναι ότι μόλις τελείωσα αυτό το βιβλίο, έψαξα αμέσως να βρω λεπτομέρειες για τη ζωή και τις συνήθειες του συγγραφέα του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι – ίσως λιγάκι ειρωνικά, ίσως απλά και μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας του – ο ιδιωτικός και δημόσιος βίος του κυρίου Gattis έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το βιβλίο του. Ο Gattis από τα 25 του διδάσκει δημιουργική γραφή στο Chaprman University στην Καλιφόρνια, έχει δημοσιεύσει δύο μυθιστορήματα (αυτό και το “Kung Fu High-School), ετοιμάζει το τρίτο του, ενώ μια επίσκεψη στο προσωπικό του blog  θα σας πείσει ότι δεν πρόκειται για έναν καθημερινό τύπο.  

Στο Roo Kickkick & the Big Bad Blimp τα πράγματα έχουν ως εξής: ο Roo Kickkick έχει μόλις δύο μήνες που μετακόμισε στην πόλη Barguss. Αν και πρόκειται για μία μικρή κομητεία της Δυτικής Αμερικής, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Όταν ο Roo πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από τον Raoul de los Dios και σώζεται με τον πιο παράδοξο τρόπο, η πόλη τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας, των χολλυγουντιανών σκηνοθετών και συγγραφέων και σιγά σιγά έρχονται τα πάνω κάτω.

Η πλοκή τρέχει με χίλια, οι χαρακτήρες ανταγωνίζονται σε σουρρεαλισμό, η φαντασία και η πραγματικότητα γίνονται ένα, κι αν μάλιστα είστε fan των τρελών τοπονυμίων και των extravagant ονοματοδοσιών, αυτό το βιβλίο θα το απολαύσετε. Η αφήγηση μέσα στην αφήγηση προσθέτει χαρακτήρα στο μυθιστόρημα, αλλά μοιάζει εννίοτε και με υπερφιλόδοξη προσπάθεια του νεαρού συγγραφέα να κάνει πράξη την όποια πανεπιστημιακή του σπουδή στο creative writing. Αν έχεις ήδη βιβλία που περιμένουν να διαβαστούν, αγόρασέ το το καλοκαίρι και θα με θυμηθείς.

Στον κόσμο της Τζέιν Ώστεν

Η ειδικός σε θέματα Τζέιν Ώστεν, Paula Byrne, ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή της ένα πορτρέτο της συγγραφέως που την παρουσιάζει δυνατή και με αυτοπεποίθηση, σε αντίθεση με την εικόνα που έχει τώρα.

Το μοναδικό πορτρέτο της Τζέιν Ώστεν που θεωρείται αυθεντικό είναι ένα σκίτσο που έκανε η αδερφή της. Όλα όσα κυκλοφορούν έχουν προκύψει από αυτό, στο οποίο την παρουσιάζει σε μια νωχελική στάση, με μπούκλες και κοριτσίστικη περιβολή.

Η Τζέιν Ώστεν δεν κατάφερε να πείσει τους σύγχρονούς της για την αξία του έργου της. Όλα τα γραπτά δημοσιεύτηκαν με ψευδώνυμο –ήταν πολύ ασυνήθιστη ασχολία η συγγραφή για μια γυναίκα. Η καταπίεση που ένιωθε είναι φανερή σε όλα της τα έργα, με μία ηρωίδα που προσπαθεί να ξεφύγει από ό,τι είναι προδιαγραμμένο γι’ αυτή, επιλέγοντας τον φαινομενικά ακατάλληλο άντρα, ο οποίος αποδεικνύεται τελικά ο ιδανικός.

Το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή της είναι η αιτία που δεν υπάρχουν πορτρέτα της. Η Paula Byrne όμως ισχυρίζεται πως υπάρχει ένα δεύτερο, το οποίο ανήκε σε μια ιδιωτική συλλογή. Η νέα εικόνα την παρουσιάζει μαζί με τα σύνεργα της δουλειάς της, με γραφική ύλη και πένες, κάτι που ερμηνεύεται ως περηφάνια για την ασχολία της.

Mansfield Park

Η Φάννυ Πράις είναι ένα κορίτσι που κατάγεται από μία σχετικά φτωχή οικογένεια η οποία την αναγκάζει να πάει να μείνει με τους πλούσιους θείους της στο Mansfield Park. Μεγαλώνει με τα τέσσερα ξαδέρφια της, αλλά πάντα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη. Μόνο ο Έντμουντ την αντιμετωπίζει με αγάπη. Η συνέχεια  στις οθόνες σας:

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Ενδιαφέρον το άρθρο και το πορτραίτο αλλά νομίζω πως ο αρθρογράφος κάνει "χοντρές" γενικεύσεις..."Το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή της είναι η αιτία που δεν υπάρχουν πορτρέτα της" τςτςτς... Προσοχή... Στη σύντομη μα δημιουργική ζωή της η Τζέην Ώστεν μονάχα στην αφάνεια δεν έζησε...Το 1811 εκδόθηκε ως το μυθιστόρημα «μιας κυρίας» το Λογική & Ευαισθησία προκαλώντας ευμενέστατη αίσθηση στους φιλολογικούς κύκλους. Το μυθιστόρημα έγινε αυτό που λένε οι Άγγλοι the talk of town ενώ η λογοτεχνική του αρτιότητα έκανε πολλούς κοντόφθαλμους να πιστέψουν πως δεν ήταν το έργο μιας γυναίκας. Το 1813 επανεκδόθηκε μαζί με το Περηφάνια & Προκατάληψη, που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία, ενώ το 1814 εκδόθηκε το Μάνσφηλ Παρκ. Τον επόμενο χρόνο εξέδωσε το Έμμα, με αφιέρωση στον Πρίγκιπα Αντιβασιλέα και μετέπειτα Γεώργιο IV, κατόπιν «βασιλικής» παρότρυνσης, ενώ το 1816 κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση του Μάνσφηλ Παρκ. Αρκετά από αυτά μεταφράστηκαν και στα γαλλικά, όλα τους φυσικά ανώνυμα μιας και ήταν κατακριτέο να κερδίζει μια αστή χρήματα από την ενασχόληση της με τη συγγραφή(καθαρά ανδρικό προνόμιο). Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλά αυθεντικά πορτραίτα της ίδιας οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν ανύπανδρη και ανήκε στην μεσαία αστική τάξη. Τα μεγάλα πορτραίτα θεωρούνταν είδος πολυτελείας (για παράδειγμα διασώζεται ως τις μέρες μας η μεγάλη ελαιογραφία στην έπαυλη του Χάμσαϊρ του πλούσιου αδελφού της Sir Edwar Austen)και ήταν ιδιαίτερα ακριβά. Αλλά ακόμα και τα μικρότερα (μινιατούρες σε ελεφαντοστό και σιλουέτ) που ήταν πολύ πιο φθηνά και δημοφιλή την περίοδο της Αντιβασιλείας τα δημιουργούσαν συνήθως ως οικογενειακά αναμνηστικά ενηλικίωσης, δώρα γάμου κλπ. Ένα σίλουετ της κυρίας Ώσετν και το νέοανακαλυφθέν πορτραιτάκι της επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η Τζ. Ώστεν έζησε μια σύντομη και ήσυχη σχετικά ζωή. Δεν υπήρξε ποτέ της αρκετά πλούσια ή μια κοσμική κυρία του συρμού για να ζωγραφίζουν το πορτραίτο της. Ακόμα και για άλλες γυναίκες συγγραφείς του 19ου αι. όπως οι αδελφές Μπροντέ ή Γκάσκελ που ανήκαν στη μεσαία αστική τάξη και που σαφώς είχαν πιο "πετυχημένη" καριέρα γνωρίζουμε πως δεν υπάρχουν πέρα από μικρά σχέδια με κάρβουνο, υδατογραφίες και μινιατούρες (της Γκάσκελ πχ. γνωρίζουμε πως την ζωγράφισε ένας θείος της)άλλες προσωπογραφίες. Συνεπώς οι αιτίες είναι μάλλον οικονομικό-κοινωνικές παρά λογοτεχνικές... "Η Τζέιν Ώστεν δεν κατάφερε να πείσει τους σύγχρονούς της για την αξία του έργου της(;)" Προσοχή στο τι γράφουμε εκτιθέμεθα κύριοι...