«Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ» του Α. Δοξιάδη: Ιδανικό δείγμα της μαθηματικής λογοτεχνίας

DOXIADIS Facebook Twitter
Tο βιβλίο του Δοξιάδη αναδείχτηκε από τον ξένο τύπο ως ιδανικό δείγμα ενός νέου λογοτεχνικού είδους, της μαθηματικής λογοτεχνίας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0



ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΑ
έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το μυθιστόρημα του Απόστολου Δοξιάδη «Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ», όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1992 από τον Καστανιώτη μπορεί να μην πέρασε απαρατήρητο, αλλά ούτε το λογοτεχνικό σινάφι ενθουσίασε ούτε αγοράστηκε μαζικά. Οχτώ χρόνια αργότερα, το ίδιο βιβλίο, ξαναδουλεμένο από τον συγγραφέα και μεταφρασμένο από τον ίδιο στ’ αγγλικά, κυκλοφορούσε από τον Faber & Faber στη Βρετανία και από τον Bloomsbury στην Αμερική αποσπώντας από θετικές μέχρι διθυραμβικές κριτικές.

«Διασκεδαστικό, τρυφερό και γοητευτικό» σύμφωνα με τον Όλιβερ Σακς, «μυθιστόρημα γενναιόδωρο που επιτρέπει ακόμα και στον πιο αδαή αναγνώστη πρόσβαση σε ερμητικά κλειστούς κόσμους» σύμφωνα με τον Τζορτζ Στάινερ, το βιβλίο του Δοξιάδη αναδείχτηκε από τον ξένο τύπο ως ιδανικό δείγμα ενός νέου λογοτεχνικού είδους, της μαθηματικής λογοτεχνίας, κι όπως ήταν αναμενόμενο, με τέτοια εύσημα, η καινούρια έκδοσή του στα ελληνικά το 2001 έτυχε θερμότατης υποδοχής.

Μέσα από τη διαδρομή ενός ανθρώπου που αναλώθηκε για ν’ αποδείξει μια μαθηματική εικασία, ο Δοξιάδης μίλησε για το μεγαλείο του να κυνηγάς χίμαιρες, για την τραγικότητα του ν’ αντιμετωπίζεται ένα λαμπρό μυαλό ως σαλεμένο, για το σθένος που απαιτείται όταν βάζει κανείς στοιχήματα με τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Πέτρος Παπαχρήστου, ο «θείος Πέτρος» του τίτλου, όπως τον αντικρίζουμε αρχικά μέσα από το βλέμμα του ανιψιού του και αφηγητή της ιστορίας, είναι ένας εκκεντρικός ηλικιωμένος Αθηναίος που ζει απομονωμένος στην Εκάλη, κουβαλώντας το στίγμα του ονειροπαρμένου. Τ’ αδέλφια του, πετυχημένοι επιχειρηματίες και οι δύο, τον αντιμετωπίζουν ως το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας, σαν έναν «αποτυχημένο» που ξόδεψε τις δυνάμεις του τρέχοντας πίσω από «άχρηστα» πράγματα.

Ο ανιψιός του, εν τούτοις, διαισθάνεται πως στην περίπτωση του ιδιόρρυθμου συγγενή του κρύβεται κάποιο μυστήριο. Ερευνώντας λοιπόν ανακαλύπτει ότι ο τελευταίος υπήρξε ένας σπουδαίος μαθηματικός, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, ο οποίος τόλμησε ν’ αναμετρηθεί με την Εικασία του Γκόλντμπαχ, ένα από τα δυσκολότερα μαθηματικά προβλήματα: ν’ αποδείξει δηλαδή ότι «κάθε ζυγός αριθμός μεγαλύτερος του 2 μπορεί να εκφραστεί ως άθροισμα δύο πρώτων». Αυτός ήταν ο στόχος του, σ’ αυτόν αφιέρωσε όλη του τη ζωή.

θειος πετρος
Απόστολος Δοξιάδης, Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμπαχ, Εκδόσεις Καστανιώτη

«Τα μεγάλα πάθη τα γεννάει η μοναξιά» γράφει ο Δοξιάδης. Πράγματι. Μεγαλωμένος σ’ ένα σπίτι όπου ο πατέρας ασχολιόταν αποκλειστικά με την επιχείρησή του και η μάνα αποκλειστικά με τον σύζυγό της, ο Πέτρος Παπαχρήστου είχε ανακαλύψει από μικρός τη φυσική του ευκολία με τους αριθμούς και «σύντομα η ευκολία –ελλείψει άλλων συναισθηματικών περισπάσεων– εξελίχθηκε σε έρωτα». Η οξύτατη διαίσθησή του, η φιλοδοξία του, τα νιάτα και οι αντοχές του, στάθηκαν γι’ αυτόν πολύτιμα εφόδια.

Όσο πιο πολύ, όμως, προσπαθούσε ν’ αποδείξει την περίφημη εικασία, τόσο περισσότερο βυθιζόταν στη μοναξιά. Γύρω στα τριάντα του, ο «θείος Πέτρος» ήδη βασανιζόταν από το κυνήγι του χρόνου. Η λύση του προβλήματος φάνταζε  λιγότερο μακρινή αλλά εκείνος αδυνατούσε να την αγγίξει. Είχε επιλέξει να μη δημοσιεύει καμία από τις ενδιάμεσες λύσεις ώστε να μη διευκολύνει κάποιον ανταγωνιστή. Μοναδικό του αποκούμπι, το σκάκι και τα μυστικά του.

Η «τρέλα» του Γκέντελ, «το τίμημα που πληρώνει κανείς αν πλησιάσει πολύ κοντά στην αλήθεια, στην απόλυτη μορφή της», θα συνόδευε τον Παπαχρήστου εσαεί.

Σκαλίζοντας τα περασμένα, ο αφηγητής του βιβλίου θ’ αντιληφθεί πως ο τόσο ματαιόδοξος θείος του δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από την ευαισθησία ενός προικισμένου καλλιτέχνη. Το παράδειγμά του, όμως, θα λειτουργήσει για τον ίδιο αποτρεπτικά. Μολονότι είχε κι αυτός έφεση στα μαθηματικά, προκειμένου να καταλήξει μέτριος θα στερηθεί τις απολαύσεις που θα του χάριζε το πάντρεμα της λογικής με το ωραίο, και θα προτιμήσει να στραφεί προς τα οικονομικά – ένα «επιτήδευμα που δεν προσφέρει κατά κανόνα την πρώτη ύλη τραγωδιών».

Μέσα από τη διαδρομή ενός ανθρώπου που αναλώθηκε για ν’ αποδείξει μια μαθηματική εικασία, ο Δοξιάδης μίλησε για το μεγαλείο του να κυνηγάς χίμαιρες, για την τραγικότητα του ν’ αντιμετωπίζεται ένα λαμπρό μυαλό ως σαλεμένο, για το σθένος που απαιτείται όταν βάζει κανείς στοιχήματα με τον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτό που είχε ξενίσει κάποτε το εγχώριο λογοτεχνικό κατεστημένο –ο πρωτότυπος συνδυασμός μυθοπλασίας και επιστημονικού υλικού– λειτούργησε ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στη διεθνή αγορά, καθιστώντας το μυθιστόρημά του σημείο αναφοράς.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM