«Η μυστική γραφή»: Ξαναδιαβάζοντας το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα του Σεμπάστιαν Μπάρι

«EIMAI MONH, OΛΟΜΟΝΑΧΗ, δε με ξέρει άνθρωπος στον κόσμο εκτός από όσους ζούνε εδώ πέρα, όλοι οι δικοί μου, τα ψίχουλα του κόσμου που άλλοτε με γνώριζαν, με τη μανούλα μου υποθέτω στο ρόλο της καπετάνισσας, όλοι τους είναι παρελθόν. Και οι διώκτες μου, ως επί το πλείστον, χάθηκαν πιστεύω, και η αιτία για όλα αυτά είναι πως είμαι πια γριά γυναίκα, πολύ γριά, ίσαμε εκατό χρονών μπορεί να είμαι, αν και δε γνωρίζω, και κανείς δεν το γνωρίζει. Είμαι απλώς και μόνο απομεινάρι, κατάλοιπο γυναίκας, και δεν μοιάζω πλέον ούτε καν με άνθρωπο…»

Η Ροσίν ΜακΝάλτι, η ηρωίδα του Σεμπάστιαν Μπάρι στη «Μυστική γραφή» (μετ. Α. Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη, 2009), έγκλειστη στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σ' ένα παμπάλαιο φρενοκομείο που όπου να 'ναι κατεδαφίζεται, νιώθοντας πως πλησιάζει και το δικό της τέλος, πιάνει να ξεδιπλώσει τα του βίου της.

Υπάρχει πλάι της άφθονο απόθεμα από «άχρηστες» λευκές σελίδες, και η Ροσίν λαχταράει όσο τίποτα ν' αφήσει μια κάποια μαρτυρία –«ένα είδος εύθραυστης και καλόπιστης προσωπικής ιστορίας»– την οποία δεν θέλει να διαδώσει, θα τη φυλακίσει κάτω απ' τα σανίδια του δωματίου της και μετά, «με περισσή χαρά» ν' αναπαυθεί.

Ο Σεμπάστιαν Μπάρι υφαίνει έναν περίπλοκο ιστό γύρω από τους πρωταγωνιστές του, που εγκλωβίζει και τον αναγνώστη, και σπέρνει το γραπτό του με τόσες εκπλήξεις που, στο τέλος, σε αφήνει άναυδο.

Η εξιστόρηση της Ροσίν εναλλάσσεται στο μυθιστόρημα του Μπάρι με μια δεύτερη γραπτή εξομολόγηση, αυτήν του εξηνταπεντάχρονου ψυχιάτρου δόκτορος Γκρεν, τις πλάτες του οποίου βαραίνει το καθήκον να προετοιμάσει την υπέργηρη γυναίκα για την αναστάτωση που θα της προκαλέσει η επικείμενη μετακόμιση.

Παράλληλα, ωστόσο, έστω και με καθυστέρηση, τον ταλανίζει και η απορία: γιατί η «απίστευτα συμπαθής, μολονότι επιρρεπής σε εκτενείς σιωπές» κυρία ΜακΝάλτι, που έμοιαζε με βασίλισσα όταν ακόμα έπαιζε στο πιάνο του ασύλου προχωρημένες τζαζ μελωδίες, βρέθηκε εσώκλειστη εκεί; Τι «ατασθαλίες» είχε άραγε χρεωθεί ως προσχήματα παραφροσύνης;

Από τους κορυφαίους μάστορες της αγγλικής γλώσσας, ο Ιρλανδός Σεμπάστιαν Μπάρι (Δουβλίνο, 1955) έχει αγαπηθεί πολύ στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια τα έργα του εκδίδονται από τον Ίκαρο, αλλά η αρχή έγινε από τις εκδόσεις Πόλις με τα  «Η οδύσσεια του Ινίας ΜακΝάλτι» και «Μακριά πολύ μακριά». Δυο μυθιστορήματα που επικοινωνούν υπόγεια με τη «Μυστική γραφή», στο μέτρο που όλα τους έχουν για φόντο την ιστορία της αιματοκυλισμένης Ιρλανδίας κατά τον 20ό αιώνα και τ’ αποτυπώματά της στις ζωές των απλών ανθρώπων που μπλέχτηκαν στα γρανάζια της.

Όπως άλλωστε έχει ομολογήσει ο Μπάρι, οι ήρωές του προέρχονται από το οικογενειακό του δέντρο και η Ροσίν δεν αποτελεί εξαίρεση.

Γαλήνια, καρτερική και καλοσυνάτη, η φωνή της κυρίας ΜακΝάλτι ζωντανεύει το παρελθόν μιας κοπελίτσας που πρόλαβε να ζήσει λίγα ειδυλλιακά χρόνια, πλάι στη μητέρα και τον ευυπόληπτο πρεσβυτεριανό πατέρα της, υπάλληλο νεκροταφείου σ' ένα χωριό, το Σλάιγκο, όπου πλειοψηφούσαν οι καθολικοί. Μέχρι που ξέσπασε ο εμφύλιος. Κι από τη στιγμή που ο πατέρας της δέχεται να θάψει έναν νεαρό αντάρτη, κυνηγημένο «χειρότερα κι από τους μελανοφρουρούς του στέμματος», όλα στην καθημερινότητά τους αλλάζουν.

Facebook Twitter

Το μίσος που τυλίγει την Ιρλανδία σε συνδυασμό με τις επιταγές της Καθολικής Εκκλησίας θα σημαδέψουν έκτοτε τη ζωή της Ροσίν, στερώντας την αρχικά από τη φυσική παρουσία των γονιών της και στη συνέχεια από κάθε ίχνος αγάπης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας που είχε προλάβει να γευτεί. Κάθε της απόπειρα να σταθεί μετά στα πόδια της ως εργαζόμενη, ως σύζυγος, ως μάνα, θα 'ναι καταδικασμένη να σκοντάφτει στη δίνη των πολιτικών γεγονότων και της καχυποψίας του περίγυρού της, με αποτέλεσμα να καταλήξει «ανεμοδαρμένο χαρτάκι στις παρυφές της ερημιάς».

Πόσο πιστά στην αλήθεια είναι όσα καταγράφει η Ροσίν; Τι παιχνίδια παίζει η μνήμη της καθώς σκαλίζει τα περασμένα; Και πού μέλλει να οδηγήσει το πάρε-δώσε της με τον ψυχίατρο που την παρακολουθεί; 

Ο Σεμπάστιαν Μπάρι υφαίνει έναν περίπλοκο ιστό γύρω από τους πρωταγωνιστές του, που εγκλωβίζει και τον αναγνώστη, και σπέρνει το γραπτό του με τόσες εκπλήξεις που, στο τέλος, σε αφήνει άναυδο. Πολυβραβευμένο μυθιστόρημα που ξεθάβει τις απώλειες, τις φρούδες ελπίδες και τις αθετημένες υποσχέσεις που βίωσαν χιλιάδες Ιρλανδέζες σαν την Ροσίν, η «Μυστική γραφή» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2017 από τον Τζιμ Σέρινταν, όπου την κεντρική ηρωίδα ερμηνεύουν εναλλάξ η Ρούνι Μάρα και η Βανέσα Ρεντγκρέιβ.