«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Ο «Λούσιας» πρωτοκυκλοφόρησε το 1979 και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη
0

ΣΤΟ ΦΟΥΑΓΕ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Θησείον μεταξοτυπίες και ανατυπώσεις έργων του Νίκου Χουλιαρά μας θυμίζουν έναν πολυτάλαντο δημιουργό. Γεννημένος το 1940, ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός, σπούδασε γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο κόσμος που ονειρεύτηκε συγκροτεί ένα μοναδικό, πολύ προσωπικό και ιδιότυπο σύμπαν, με τους ήρωες να ξεπηδούν μέσα από τη ζωγραφική του και να ζωντανεύουν μέσα από τα γραπτά του, έναν κόσμο που συνομιλεί με τη μνήμη, την ομορφιά, την πληγή. 

Στο θέατρο Θησείον ένα παράξενο θέατρο σκιών φτιαγμένο από τις φιγούρες των έργων του ζωντανεύει το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας», σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Ρηνιώς Κυριαζή, εικαστική επιμέλεια και σκηνογραφία Σοφίας Χουλιαρά και Ναταλίας Μαντά και μουσική σύνθεση του Νίκου Βελιώτη.

Ο «Λούσιας» πρωτοκυκλοφόρησε το 1979 και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Πρώτα απ’ όλα χάρη στον πρωταγωνιστή του, έναν μοναχικό αλαφροΐσκιωτο που μας μιλάει για τα μικρά και τα μεγάλα με αφοπλιστικό θάρρος και ειλικρίνεια και μας καθηλώνει με τη συγκλονιστική αποτύπωση του τρόπου ομιλίας του που δημιούργησε ο Νίκος Χουλιαράς. Μια μικρή πόλη περιγράφεται ανάγλυφα, η ατμόσφαιρα των Ιωαννίνων είναι καθοριστική.

Ο Λούσιας δεν μας χαρίζεται και μέσα στην αδιανόητα σκληρή ζωή του ξέρει πώς θέλει να ζήσει, ακέραιος, με καλοσύνη και αξιοπρέπεια, κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό: «Καλύτερα να ’μαι έτσι όπως είμαι, από μοναχός μου, και στον αέρα!»

Το βαθιά πολιτικό έργο παρακολουθεί το μεγάλωμα του ήρωά του, ξεκινώντας από την εποχή του Εμφυλίου και φτάνοντας μέχρι τη διδακτορία των συνταγματαρχών. Τα γεγονότα μέσα από τα μάτια του Λούσια αποκτούν τις πραγματικές, τρομακτικές διαστάσεις και σημασίες τους. Ένας κόσμος από σκιές που κυριαρχούν στα ιστορικά γεγονότα, τις πολιτικές επιλογές, το τοπίο, τις ψυχές των ανθρώπων. Οι σκιές είναι κυρίαρχες και στο ζωγραφικό έργο του Νίκου Χουλιαρά, τα παραμορφωμένα τοπία, οι σκοτεινοί άνθρωποι, οι μόνοι, τα ζώα, τα σύννεφα, τα δέντρα. Στα ποιήματα και τα διηγήματά του μοιάζει να περιφέρονται πρόσωπα σαν τον Λούσια και να αποτυπώνουν την ξεχωριστή, συγκλονιστική ματιά του δημιουργού τους. 

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
«Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός κάνουν τον ήρωά μας σπαρακτικό, μια διαφάνεια που μας ζητάει να σταθούμε λίγο και να δούμε τον εαυτό μας», λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

«Το έργο αυτό το αγαπώ από την εφηβεία μου, τα μέρη που περιγράφονται είναι τα μέρη που περπάτησα· η αφόρητη ομορφιά των Ιωαννίνων, η λίμνη, η βροχή, το χιόνι είναι μέσα μου» λέει η Ρηνιώ Κυριαζή. «Θυμάμαι ανθρώπους να διαλαλούν την πραμάτεια τους, τα λίγα και πολύτιμα που έφερναν από τα χωριά: "Λάχανα! Ραδίκια!" Να επιδιορθώνουν ομπρέλες στον δρόμο και να φωνάζουν με τη στεντόρεια φωνή τους: "Ομπρελάς!" Να πουλάνε καλαμπόκια στον Φλοίσβο κι εμείς να βλέπουμε Καραγκιόζη – όπως μαθαίνω από τον Άθω τώρα, από σπουδαίους καραγκιοζοπαίχτες. Κι άλλοι, πιο παράξενοι, ο Φάνης, η Τσιβούλα, με τις διαπεραστικές φωνές τους να τρυπάνε την ομίχλη. Θυμάμαι να με τρομάζουν και να με γοητεύουν. Στις βόλτες στο παραλίμνιο, μακριά κάτω από τα δέντρα, περνούσαν γελώντας ή φωνάζοντας: "Αν δεν πέρναγαν τα χρόνια, θα ‘μουν νέα εγώ!"

Ο σημαντικότερος όμως λόγος που με έκανε να επιθυμώ να το παρουσιάσω σήμερα στη σκηνή είναι ότι η κοινωνία μας δεν έχει προχωρήσει, αντιθέτως σε πολλά πηγαίνει προς τα πίσω. Για τον "τρελό" μας δεν υπάρχει καμία κοινωνική φροντίδα και ιατρική περίθαλψη. Όποιος δεν είναι παραγωγικός, αποδοτικός με τους σκληρούς όρους της προσφοράς και της ζήτησης, από επιλογή ή από αδυναμία, πετιέται ως μη αποτελεσματικός· όλοι τρέχουμε πίσω από την ουρά μας εξαντλώντας τη ζωή μας σε μια προσπάθεια για επιβίωση, με την αγωνία να κερδίσουμε έστω λίγη εξουσία. Όποιος βρίσκεται εκτός, επιθυμούμε να παραμείνει εκτός· μπορούμε να τον χτυπήσουμε, μπορούμε να τον σκοτώσουμε: "Εντάξει, μωρέ, ένας τρελός ήταν". Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος να σταματήσει η βία που ασκείται καθημερινά στον αδύναμο, να σταματήσει το "όπου με παίρνει". Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί πραγματικά να συμβάλει».

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Ένας εξαιρετικός, αυθεντικός καραγκιοζοπαίχτης, ο Άθως Δανέλλης, φέρει την ατόφια γνώση της παράδοσης και της ιστορίας της τέχνης του, αλλά ταυτόχρονα, εδώ, αναζητά καινούργιες φόρμες, λόγους και αφορμές να μιλήσουν οι σκιές του. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Ο Λούσιας είναι η ιστορία ενός παιδιού μόνου, που περιφέρεται σε μια πόλη και ζει από το περίσσευμα. Κάποιες φορές η κοινωνία φαίνεται να έχει την πρόθεση να το φροντίσει, αλλά με την πρώτη ευκαιρία το παραπετά, το διώχνει, το χλευάζει· είναι αυτός που ενοχλεί, αυτός που δεν κατατάσσεται. Μέσα στην ψευδαίσθηση της κανονικότητας, κάθε τι που ξεχωρίζει πετιέται ως περιττό.

Η κακία, οι ματαιώσεις, οι απογοητεύσεις, ο θυμός των «κανονικών» συγκεντρώνονται πάνω στο πλάσμα αυτό. Είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο φαρμακός, ένα μέρος για να πετάξουμε τα σκουπίδια μας. Αν κοιτάξουμε μέσα στα καθαρά του μάτια θα δούμε την υποκρισία μας. Ο Λούσιας δεν μας χαρίζεται και μέσα στην αδιανόητα σκληρή ζωή του ξέρει πώς θέλει να ζήσει, ακέραιος, με καλοσύνη και αξιοπρέπεια, κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό: «Καλύτερα να ’μαι έτσι όπως είμαι, από μοναχός μου, και στον αέρα!».

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
«Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος να σταματήσει η βία που ασκείται καθημερινά στον αδύναμο, να σταματήσει το "όπου με παίρνει". Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί πραγματικά να συμβάλει». Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Η Ρηνιώ Κυριαζή αγαπά το ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά που αποτυπώνει την ψυχή με τα σκοτάδια και το φως της, την αγριότητα και την ομορφιά μέσα μας. Στη σκηνή μεταφέρει την αλήθεια του Χουλιαρά, αυτό για το οποίο μιλά, τα μονοπάτια του νου· μονοπάτια από τα οποία πιανόμαστε για να καταλάβουμε τον κόσμο και πολλές φορές ξεγλιστράμε εκεί στο ανάμεσα. Αυτό κάνει και ο Λούσιας, θέλει να αγγίξει τον κόσμο, να τον καταλάβει, ο κόσμος τού ξεφεύγει κι εκείνος σαν παιδί παίζει μαζί του. Οι λέξεις αγωνιούν να δώσουν σχήμα στον κόσμο.

«Ο τρόπος της ομιλίας του είναι για μένα σχολείο λόγου, το μεγαλύτερο που έχω περάσει. Ακολουθώντας τον Λούσια η σκέψη μου έχει μετακινηθεί, βλέπω καλύτερα την ουσία και πετάω τα αυτονόητα. Το κείμενο αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο της εργασίας μου πάνω στην ανθρώπινη φωνή», λέει.

Η παραμορφωμένη πραγματικότητα που αποτυπώνει ο Χουλιαράς μεταφέρεται με μια συνομιλία του θεάτρου με το θέατρο σκιών. Ένας εξαιρετικός, αυθεντικός καραγκιοζοπαίχτης, ο Άθως Δανέλλης, φέρει την ατόφια γνώση της παράδοσης και της ιστορίας της τέχνης του, αλλά ταυτόχρονα, εδώ, αναζητά καινούργιες φόρμες, λόγους και αφορμές να μιλήσουν οι σκιές του.

Η συνεργασία του με τη Ρηνιώ Κυριαζή ξεκίνησε από μια ιδέα της Σοφίας Χουλιαρά, που πάντα έβλεπε τη συνομιλία των έργων του πατέρα της με το θέατρο σκιών. Η παράσταση δικαιώνει έναν κόσμο που ζωντανεύει «Στη σκιά του Λούσια», όπως είναι και ο τίτλος της. Οι μνήμες του Λούσια ζωντανεύουν στον μπερντέ σαν ένα όνειρο και παίζονται από τις φιγούρες του έργου του Νίκου Χουλιαρά. Ο Λούσιας καθρεφτίζεται στον μπερντέ και πολλαπλασιάζεται.

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Εμείς οι θεατές ακολουθούμε τα μονοπάτια του μυαλού του Λούσια, βλέπουμε να ξεδιπλώνονται οι απρόβλεπτες σημασίες των λέξεων, οι ανατροπές, τα παιχνίδια των συνειρμών και η ουσία των πραγμάτων. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Το πολύπλευρο έργο με τη δραματουργική επεξεργασία της Ρηνιώς Κυριαζή, που πήρε μήνες για να ολοκληρωθεί, διαγράφει μια ιστορική πορεία με αναφορές σε γεγονότα και ονόματα που μας έχουν σημαδέψει. Μέσα από το τεράστιο ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά επιλέχτηκαν από τη Σοφία οι φιγούρες που θα μπορούσαν να αποδώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους χαρακτήρες του έργου, και ο Άθως τους έδωσε τη φωνή τους.

Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το χιούμορ. «Τελικά η διαδικασία της παράστασης αυτής μού αποκαλύπτει το ταξίδι ενός μίμου που γίνεται Καραγκιόζης, τρελός του Σαίξπηρ, αλαφροΐσκιωτος του Σολωμού και του Παπαδιαμάντη, Λούσιας του Χουλιαρά, σκιά και φως. Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός κάνουν τον ήρωά μας σπαρακτικό, μια διαφάνεια που μας ζητάει να σταθούμε λίγο και να δούμε τον εαυτό μας» λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Μέσα από το τεράστιο ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά επιλέχτηκαν από τη Σοφία οι φιγούρες που θα μπορούσαν να αποδώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους χαρακτήρες του έργου, και ο Άθως τους έδωσε τη φωνή τους. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Εμείς οι θεατές ακολουθούμε τα μονοπάτια του μυαλού του Λούσια, βλέπουμε να ξεδιπλώνονται οι απρόβλεπτες σημασίες των λέξεων, οι ανατροπές, τα παιχνίδια των συνειρμών και η ουσία των πραγμάτων. Είναι μια εμπειρία που σε προκαλεί να αφήσεις το αυτονόητο, το κατανοητό, να αναρωτηθείς σαν παιδί από την αρχή.

«Γιατί ο κόσμος καθόλου δεν σταματάει, ολοένα κάπου πηγαίνει, κι ολοένα καινούργια πράγματα βγαίνουν που εγώ δεν τα καταλαβαίνω…», λέει ο Λούσιας.

«Ίσως κάποια πράγματα δεν τα καταλαβαίνουμε, είναι όμως εκεί, όπως ένας γρύλος που μας επισκέπτεται κάθε βράδυ στο θέατρο σε συγκεκριμένη στιγμή, τα τραγούδια που πιάνει τυχαία το ραδιόφωνο, ο αέρας που ανασηκώνει τα χαρτιά και τα ταξιδεύει στο νερό· οι στιγμές που παίξαμε με τη σκιά μας στον τοίχο. Μια πεταλούδα ετοιμόρροπη κόβει βολτίτσες στα δωμάτια του μυαλού μου κάθε βράδυ», λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ