«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Ο «Λούσιας» πρωτοκυκλοφόρησε το 1979 και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη
0

ΣΤΟ ΦΟΥΑΓΕ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Θησείον μεταξοτυπίες και ανατυπώσεις έργων του Νίκου Χουλιαρά μας θυμίζουν έναν πολυτάλαντο δημιουργό. Γεννημένος το 1940, ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός, σπούδασε γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο κόσμος που ονειρεύτηκε συγκροτεί ένα μοναδικό, πολύ προσωπικό και ιδιότυπο σύμπαν, με τους ήρωες να ξεπηδούν μέσα από τη ζωγραφική του και να ζωντανεύουν μέσα από τα γραπτά του, έναν κόσμο που συνομιλεί με τη μνήμη, την ομορφιά, την πληγή. 

Στο θέατρο Θησείον ένα παράξενο θέατρο σκιών φτιαγμένο από τις φιγούρες των έργων του ζωντανεύει το μυθιστόρημά του «Ο Λούσιας», σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Ρηνιώς Κυριαζή, εικαστική επιμέλεια και σκηνογραφία Σοφίας Χουλιαρά και Ναταλίας Μαντά και μουσική σύνθεση του Νίκου Βελιώτη.

Ο «Λούσιας» πρωτοκυκλοφόρησε το 1979 και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Πρώτα απ’ όλα χάρη στον πρωταγωνιστή του, έναν μοναχικό αλαφροΐσκιωτο που μας μιλάει για τα μικρά και τα μεγάλα με αφοπλιστικό θάρρος και ειλικρίνεια και μας καθηλώνει με τη συγκλονιστική αποτύπωση του τρόπου ομιλίας του που δημιούργησε ο Νίκος Χουλιαράς. Μια μικρή πόλη περιγράφεται ανάγλυφα, η ατμόσφαιρα των Ιωαννίνων είναι καθοριστική.

Ο Λούσιας δεν μας χαρίζεται και μέσα στην αδιανόητα σκληρή ζωή του ξέρει πώς θέλει να ζήσει, ακέραιος, με καλοσύνη και αξιοπρέπεια, κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό: «Καλύτερα να ’μαι έτσι όπως είμαι, από μοναχός μου, και στον αέρα!»

Το βαθιά πολιτικό έργο παρακολουθεί το μεγάλωμα του ήρωά του, ξεκινώντας από την εποχή του Εμφυλίου και φτάνοντας μέχρι τη διδακτορία των συνταγματαρχών. Τα γεγονότα μέσα από τα μάτια του Λούσια αποκτούν τις πραγματικές, τρομακτικές διαστάσεις και σημασίες τους. Ένας κόσμος από σκιές που κυριαρχούν στα ιστορικά γεγονότα, τις πολιτικές επιλογές, το τοπίο, τις ψυχές των ανθρώπων. Οι σκιές είναι κυρίαρχες και στο ζωγραφικό έργο του Νίκου Χουλιαρά, τα παραμορφωμένα τοπία, οι σκοτεινοί άνθρωποι, οι μόνοι, τα ζώα, τα σύννεφα, τα δέντρα. Στα ποιήματα και τα διηγήματά του μοιάζει να περιφέρονται πρόσωπα σαν τον Λούσια και να αποτυπώνουν την ξεχωριστή, συγκλονιστική ματιά του δημιουργού τους. 

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
«Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός κάνουν τον ήρωά μας σπαρακτικό, μια διαφάνεια που μας ζητάει να σταθούμε λίγο και να δούμε τον εαυτό μας», λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

«Το έργο αυτό το αγαπώ από την εφηβεία μου, τα μέρη που περιγράφονται είναι τα μέρη που περπάτησα· η αφόρητη ομορφιά των Ιωαννίνων, η λίμνη, η βροχή, το χιόνι είναι μέσα μου» λέει η Ρηνιώ Κυριαζή. «Θυμάμαι ανθρώπους να διαλαλούν την πραμάτεια τους, τα λίγα και πολύτιμα που έφερναν από τα χωριά: "Λάχανα! Ραδίκια!" Να επιδιορθώνουν ομπρέλες στον δρόμο και να φωνάζουν με τη στεντόρεια φωνή τους: "Ομπρελάς!" Να πουλάνε καλαμπόκια στον Φλοίσβο κι εμείς να βλέπουμε Καραγκιόζη – όπως μαθαίνω από τον Άθω τώρα, από σπουδαίους καραγκιοζοπαίχτες. Κι άλλοι, πιο παράξενοι, ο Φάνης, η Τσιβούλα, με τις διαπεραστικές φωνές τους να τρυπάνε την ομίχλη. Θυμάμαι να με τρομάζουν και να με γοητεύουν. Στις βόλτες στο παραλίμνιο, μακριά κάτω από τα δέντρα, περνούσαν γελώντας ή φωνάζοντας: "Αν δεν πέρναγαν τα χρόνια, θα ‘μουν νέα εγώ!"

Ο σημαντικότερος όμως λόγος που με έκανε να επιθυμώ να το παρουσιάσω σήμερα στη σκηνή είναι ότι η κοινωνία μας δεν έχει προχωρήσει, αντιθέτως σε πολλά πηγαίνει προς τα πίσω. Για τον "τρελό" μας δεν υπάρχει καμία κοινωνική φροντίδα και ιατρική περίθαλψη. Όποιος δεν είναι παραγωγικός, αποδοτικός με τους σκληρούς όρους της προσφοράς και της ζήτησης, από επιλογή ή από αδυναμία, πετιέται ως μη αποτελεσματικός· όλοι τρέχουμε πίσω από την ουρά μας εξαντλώντας τη ζωή μας σε μια προσπάθεια για επιβίωση, με την αγωνία να κερδίσουμε έστω λίγη εξουσία. Όποιος βρίσκεται εκτός, επιθυμούμε να παραμείνει εκτός· μπορούμε να τον χτυπήσουμε, μπορούμε να τον σκοτώσουμε: "Εντάξει, μωρέ, ένας τρελός ήταν". Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος να σταματήσει η βία που ασκείται καθημερινά στον αδύναμο, να σταματήσει το "όπου με παίρνει". Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί πραγματικά να συμβάλει».

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Ένας εξαιρετικός, αυθεντικός καραγκιοζοπαίχτης, ο Άθως Δανέλλης, φέρει την ατόφια γνώση της παράδοσης και της ιστορίας της τέχνης του, αλλά ταυτόχρονα, εδώ, αναζητά καινούργιες φόρμες, λόγους και αφορμές να μιλήσουν οι σκιές του. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Ο Λούσιας είναι η ιστορία ενός παιδιού μόνου, που περιφέρεται σε μια πόλη και ζει από το περίσσευμα. Κάποιες φορές η κοινωνία φαίνεται να έχει την πρόθεση να το φροντίσει, αλλά με την πρώτη ευκαιρία το παραπετά, το διώχνει, το χλευάζει· είναι αυτός που ενοχλεί, αυτός που δεν κατατάσσεται. Μέσα στην ψευδαίσθηση της κανονικότητας, κάθε τι που ξεχωρίζει πετιέται ως περιττό.

Η κακία, οι ματαιώσεις, οι απογοητεύσεις, ο θυμός των «κανονικών» συγκεντρώνονται πάνω στο πλάσμα αυτό. Είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο φαρμακός, ένα μέρος για να πετάξουμε τα σκουπίδια μας. Αν κοιτάξουμε μέσα στα καθαρά του μάτια θα δούμε την υποκρισία μας. Ο Λούσιας δεν μας χαρίζεται και μέσα στην αδιανόητα σκληρή ζωή του ξέρει πώς θέλει να ζήσει, ακέραιος, με καλοσύνη και αξιοπρέπεια, κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό: «Καλύτερα να ’μαι έτσι όπως είμαι, από μοναχός μου, και στον αέρα!».

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
«Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος να σταματήσει η βία που ασκείται καθημερινά στον αδύναμο, να σταματήσει το "όπου με παίρνει". Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί πραγματικά να συμβάλει». Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Η Ρηνιώ Κυριαζή αγαπά το ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά που αποτυπώνει την ψυχή με τα σκοτάδια και το φως της, την αγριότητα και την ομορφιά μέσα μας. Στη σκηνή μεταφέρει την αλήθεια του Χουλιαρά, αυτό για το οποίο μιλά, τα μονοπάτια του νου· μονοπάτια από τα οποία πιανόμαστε για να καταλάβουμε τον κόσμο και πολλές φορές ξεγλιστράμε εκεί στο ανάμεσα. Αυτό κάνει και ο Λούσιας, θέλει να αγγίξει τον κόσμο, να τον καταλάβει, ο κόσμος τού ξεφεύγει κι εκείνος σαν παιδί παίζει μαζί του. Οι λέξεις αγωνιούν να δώσουν σχήμα στον κόσμο.

«Ο τρόπος της ομιλίας του είναι για μένα σχολείο λόγου, το μεγαλύτερο που έχω περάσει. Ακολουθώντας τον Λούσια η σκέψη μου έχει μετακινηθεί, βλέπω καλύτερα την ουσία και πετάω τα αυτονόητα. Το κείμενο αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο της εργασίας μου πάνω στην ανθρώπινη φωνή», λέει.

Η παραμορφωμένη πραγματικότητα που αποτυπώνει ο Χουλιαράς μεταφέρεται με μια συνομιλία του θεάτρου με το θέατρο σκιών. Ένας εξαιρετικός, αυθεντικός καραγκιοζοπαίχτης, ο Άθως Δανέλλης, φέρει την ατόφια γνώση της παράδοσης και της ιστορίας της τέχνης του, αλλά ταυτόχρονα, εδώ, αναζητά καινούργιες φόρμες, λόγους και αφορμές να μιλήσουν οι σκιές του.

Η συνεργασία του με τη Ρηνιώ Κυριαζή ξεκίνησε από μια ιδέα της Σοφίας Χουλιαρά, που πάντα έβλεπε τη συνομιλία των έργων του πατέρα της με το θέατρο σκιών. Η παράσταση δικαιώνει έναν κόσμο που ζωντανεύει «Στη σκιά του Λούσια», όπως είναι και ο τίτλος της. Οι μνήμες του Λούσια ζωντανεύουν στον μπερντέ σαν ένα όνειρο και παίζονται από τις φιγούρες του έργου του Νίκου Χουλιαρά. Ο Λούσιας καθρεφτίζεται στον μπερντέ και πολλαπλασιάζεται.

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Εμείς οι θεατές ακολουθούμε τα μονοπάτια του μυαλού του Λούσια, βλέπουμε να ξεδιπλώνονται οι απρόβλεπτες σημασίες των λέξεων, οι ανατροπές, τα παιχνίδια των συνειρμών και η ουσία των πραγμάτων. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Το πολύπλευρο έργο με τη δραματουργική επεξεργασία της Ρηνιώς Κυριαζή, που πήρε μήνες για να ολοκληρωθεί, διαγράφει μια ιστορική πορεία με αναφορές σε γεγονότα και ονόματα που μας έχουν σημαδέψει. Μέσα από το τεράστιο ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά επιλέχτηκαν από τη Σοφία οι φιγούρες που θα μπορούσαν να αποδώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους χαρακτήρες του έργου, και ο Άθως τους έδωσε τη φωνή τους.

Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το χιούμορ. «Τελικά η διαδικασία της παράστασης αυτής μού αποκαλύπτει το ταξίδι ενός μίμου που γίνεται Καραγκιόζης, τρελός του Σαίξπηρ, αλαφροΐσκιωτος του Σολωμού και του Παπαδιαμάντη, Λούσιας του Χουλιαρά, σκιά και φως. Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός κάνουν τον ήρωά μας σπαρακτικό, μια διαφάνεια που μας ζητάει να σταθούμε λίγο και να δούμε τον εαυτό μας» λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

«Στη σκιά του Λούσια»: Μια παράξενη παράσταση, ένα βαθιά πολιτικό έργο στο θέατρο Θησείον Facebook Twitter
Μέσα από το τεράστιο ζωγραφικό έργο του Χουλιαρά επιλέχτηκαν από τη Σοφία οι φιγούρες που θα μπορούσαν να αποδώσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τους χαρακτήρες του έργου, και ο Άθως τους έδωσε τη φωνή τους. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Εμείς οι θεατές ακολουθούμε τα μονοπάτια του μυαλού του Λούσια, βλέπουμε να ξεδιπλώνονται οι απρόβλεπτες σημασίες των λέξεων, οι ανατροπές, τα παιχνίδια των συνειρμών και η ουσία των πραγμάτων. Είναι μια εμπειρία που σε προκαλεί να αφήσεις το αυτονόητο, το κατανοητό, να αναρωτηθείς σαν παιδί από την αρχή.

«Γιατί ο κόσμος καθόλου δεν σταματάει, ολοένα κάπου πηγαίνει, κι ολοένα καινούργια πράγματα βγαίνουν που εγώ δεν τα καταλαβαίνω…», λέει ο Λούσιας.

«Ίσως κάποια πράγματα δεν τα καταλαβαίνουμε, είναι όμως εκεί, όπως ένας γρύλος που μας επισκέπτεται κάθε βράδυ στο θέατρο σε συγκεκριμένη στιγμή, τα τραγούδια που πιάνει τυχαία το ραδιόφωνο, ο αέρας που ανασηκώνει τα χαρτιά και τα ταξιδεύει στο νερό· οι στιγμές που παίξαμε με τη σκιά μας στον τοίχο. Μια πεταλούδα ετοιμόρροπη κόβει βολτίτσες στα δωμάτια του μυαλού μου κάθε βράδυ», λέει η Ρηνιώ Κυριαζή.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
THE LIFO TEAM
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ