Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια». Φωτ.: Susanne Schramke

«Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή καταρχάς»

0

Έρχεσαι στην Αθήνα για να χορέψεις στην παράσταση «Δον Κιχώτης» τον ρόλο του Μπαζίλιο. Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το έργο;
Ο «Δον Κιχώτης» του Λούντβιχ Μίνκους είναι για μένα πολύ ξεχωριστός, καθώς είναι ένα από τα πρώτα κλασικά μπαλέτα που χόρεψα όταν ακόμα ζούσα στην Κούβα. Ο ίδιος ο ρόλος του Μπαζίλιο, από τους πιο αγαπημένους μου, είναι ιδιαίτερα ελκυστικός, ένας νέος άνθρωπος αποφασισμένος για όλα στο όνομα του έρωτα – δεν πρόκειται ωστόσο για κάποιο ερωτικό δράμα, αφού συνδυάζει θαυμάσια το ρομαντικό στοιχείο με μια απολαυστική σάτιρα.

Νιώθω βαθιά ικανοποίηση που θα υποδυθώ ξανά τον Μπαζίλιο πάνω στη σκηνή ως χορευτής στην Αθήνα, θα είναι μια υπέροχη εμπειρία, πρόκειται εξάλλου για μια παραγωγή ενός κορυφαίου χορογράφου που εκτιμώ ιδιαίτερα, όπως είναι ο Τιάγκο Μπορντίν, με το έργο μάλιστα να βασίζεται στην αρχική εκδοχή του Μαριύς Πετιπά. Είναι και μια μεγάλη τιμή για μένα αυτή η συμμετοχή, καθώς επίσης η συνεργασία μου με τους υπόλοιπους ξένους και Έλληνες συντελεστές της παράστασης και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.   

«Αν είναι να χορέψεις, χόρεψε, αν είναι να περπατήσεις, απλώς περπάτησε, τουλάχιστον όμως δώσου ολόψυχα σε ό,τι κάνεις, ώστε να ζεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις και να απολαμβάνεις πραγματικά αυτό που αγαπάς».

― Είναι η πρώτη φορά που θα συνεργαστείς με τον Τιάγκο Μπορντίν και την Ξένια Οβσιάνικ, την παρτενέρ σου που θα υποδυθεί την Κίτρι;
Ναι και την περιμένω με μεγάλη χαρά. Με την Ξένια είχαμε βρεθεί παλιότερα στο ίδιο μπαλέτο, αλλά δεν έχουμε χορέψει ξανά μαζί ως ντουέτο. Ευκαιρία, λοιπόν, να δοκιμαστούμε, κάτι που μας έχει εξιτάρει.  

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ήταν το χρώμα του δέρματός μου τόσο καθοριστικό για την καριέρα μου». Φωτ.: Carlos Quezada

― Ο «Δον Κιχώτης» έχει τη φήμη ενός από τα πιο δύσκολα και απαιτητικά μπαλέτα.
Δεν θα έλεγα ότι είναι από τα δυσκολότερα, θα το χαρακτήριζα μάλλον γενναιόδωρο όσο και διασκεδαστικό, γιατί δεν στηρίζεται σε άτεγκτες, αυστηρές τεχνικά φόρμες, σου αφήνει έτσι αρκετά περιθώρια αυτοσχεδιασμού. Είναι ένα μπαλέτο που χαίρεσαι πραγματικά να το χορεύεις.

― Ποιον ρόλο από όσους έχεις υποδυθεί ως χορευτής θα ξεχώριζες;
Θα μπορούσα να αναφέρω τον Σπάρτακο, τον Ακταίωνα, τον Σόλορ, φυσικά και τον Μπαζίλιο, εξαρτάται ωστόσο από την παράσταση και την εκδοχή του έργου την οποία παρουσιάζει. Άλλοι είναι βατοί, άλλοι πιο πολύπλοκοι. Και δεν μιλάμε για «σκέτο» χορό, υπάρχει και το υποκριτικό στοιχείο, χρειάζεται να χτίσω έναν ολόκληρο χαρακτήρα.

Σε κάθε περίπτωση εγώ έχω υποχρέωση να δουλέψω σκληρά προκειμένου να ανταποκριθώ σωστά στον ρόλο που μου ανατέθηκε, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και από αυτή ζω. Έχω έπειτα ευθύνη απέναντι στους συνεργάτες μου αλλά και στο κοινό που περιμένει κάθε φορά το καλύτερο από εμένα. 

― Αυτή θα είναι η πρώτη σου φορά στην Αθήνα;
Ναι και έχω ενθουσιαστεί πολύ με την ιδέα, γιατί ήθελα από παλιά να επισκεφθώ και την Αθήνα και την Ελλάδα. Είναι ιδανικό που αυτό θα συνδυαστεί με μια λαμπρή παράσταση με εξαιρετικούς συντελεστές σε έναν πραγματικά θαυμάσιο χώρο, όπως είναι αυτός της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ, αν κρίνω από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που έχω δει αλλά και από τα όσα ακούω από συναδέλφους και συνεργάτες.

Νομίζω θα υπάρξει πολύ καλή χημεία και αυτό σίγουρα θα συμβάλει στην επιτυχία του εγχειρήματος. Η εικόνα, τώρα, της Ελλάδας που έχω από το σχολείο είναι ότι πρόκειται για μια πανέμορφη χώρα με τεράστια ιστορία και πολιτισμό, που από μικρό με συνάρπαζαν. Έχω επίσης πάθος με την αρχαία ελληνική μυθολογία και τους ήρωές της, καταβροχθίζω κυριολεκτικά κάθε σχετικό βιβλίο, ταινία ή τηλεοπτική σειρά!

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ήθελα να κάνω τα δικά μου πράγματα, να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι και ο κύριος λόγος που έφυγα από την Κούβα ήταν επειδή έκρινα ότι έτσι θα είχα περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες ώστε να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος». Φωτ.: Eric Berg

― Ξεκίνησες να χορεύεις από νεαρή ηλικία στην Κούβα προτού εγκατασταθείς στην Ευρώπη. Πώς ήταν η ζωή εκεί και πόσο εύκολο ήταν να γίνεις δεκτός στον χώρο του κλασικού χορού; Το λέω γιατί διάβασα πως είχες αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα όντας μαύρος.
Με ρωτάνε συχνά πώς ήταν τα πράγματα και η ζωή εκεί και καταλαβαίνω το ενδιαφέρον τους, θα ήταν όμως προτιμότερο να με ρωτούσαν πώς θα μπορούσε ιδανικά να ήταν ή πώς εγώ τη φανταζόμουν. Ήθελα να κάνω τα δικά μου πράγματα, να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι και ο κύριος λόγος που έφυγα από την Κούβα ήταν επειδή έκρινα ότι έτσι θα είχα περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες ώστε να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Ναι, υπήρξαν κάποια προβλήματα που απλώς ατσάλωσαν περισσότερο τη θέλησή μου να τα καταφέρω και να διακριθώ, δεν ήταν όμως αυτή η βασική αιτία που αναζήτησα μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, ούτε ήταν το χρώμα του δέρματός μου τόσο καθοριστικό για την καριέρα μου.

― Ήσουν πάντως ο πρώτος μαύρος χορευτής που ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κλασικό έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε χορογραφία Νουρέγιεφ με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού το 2021 και εξ αυτού νομίζω ονομάστηκε και το βιβλίο που συγγράψατε με τον Γερμανό δημοσιογράφο Thilo Komma-Pöllath, «Black Romeo - My way into the white world of ballet».
Στο βιβλίο αυτό, που είναι κατά κύριο λόγο αυτοβιογραφικό και βασίζεται σε μια σειρά συνεντεύξεων, αναφέρομαι όντως και σε περιστατικά διακρίσεων, υπάρχουν όμως πολλά ακόμα πράγματα εκεί που συνδέονται με την είσοδο και την πορεία μου στον κόσμο του κλασικού μπαλέτου, τις δουλειές, τις εμπειρίες, τις συνεργασίες, τις απόψεις μου για την τέχνη του χορού, τους στόχους, τους αγώνες και την προσωπική μου φιλοσοφία γενικότερα. Ο τίτλος πάντως δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά του εκδοτικού μου οίκου, που τον προτίμησε ως πιο εμπορικό.

Δεν βλέπω, ξέρεις, τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή μπαλέτου καταρχάς. Τα κριτήρια για την επιλογή ενός χορευτή για έναν ρόλο σίγουρα δεν πρέπει να σχετίζονται με την καταγωγή ή το χρώμα του δέρματός του, αλλά με τις ικανότητές του. Δεν αρκεί, έπειτα, η τεχνική, όσο καλή κι αν είναι, χρειάζεται επίσης να συνδυάζεται αρμονικά με την κίνηση και την προσωπική προσέγγιση του χορευτή στον εκάστοτε ρόλο. 

― Αν σου ζητούσα να μου πεις επιγραμματικά την προσωπική σου φιλοσοφία;
Αν είναι να χορέψεις, χόρεψε, αν είναι να περπατήσεις, απλώς περπάτησε, τουλάχιστον όμως δώσου ολόψυχα σε ό,τι κάνεις, ώστε να ζεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις και να απολαμβάνεις πραγματικά αυτό που αγαπάς, κάτι που θεωρώ το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα και που οι άνθρωποι συχνά το ξεχνάμε!

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια». Φωτ.: Susanne Schramke

― Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, αλλά δεδομένου ότι η δουλειά ενός επαγγελματία χορευτή είναι εξαντλητική σε καθημερινή βάση, αναρωτιέμαι πόσος χρόνος μένει για προσωπική ζωή.
Η σκληρή δουλειά είναι προϋπόθεση για κάθε καλλιτέχνη, για κάθε δημιουργό, ανεξάρτητα από το είδος που υπηρετεί. Ποτέ δεν σου περισσεύει αρκετός χρόνος, πρέπει όμως να μάθεις να πορεύεσαι με αυτό και να βρίσκεις τα περιθώρια. Είμαι επαγγελματίας χορευτής αλλά ταυτόχρονα σύζυγος και πατέρας∙ όσο και να αγαπώ τη δουλειά μου, δεν γίνεται να αφήνω τη μία ιδιότητα να λειτουργεί σε βάρος των άλλων. Δεν είναι βέβαια πάντοτε εύκολο να είσαι τέλειος σε όλα, αλλά το προσπαθώ.

Ακόμα δυσκολότερο είναι αν είσαι χορεύτρια και θες να κάνεις οικογένεια και να αποκτήσεις παιδιά, το έζησα και με τη δική μου σύζυγο. Η εγκυμοσύνη, η φροντίδα ενός μωρού, το διάστημα που θα πρέπει να απέχεις από πρόβες και παραστάσεις, το σώμα σου που θα πρέπει να ξαναβρεί τη φόρμα του το συντομότερο δυνατό, η επαγγελματική ανασφάλεια που βιώνεις, ο συνδυασμός εργασίας και μητρότητας, όλα αυτά στα οποία για να ανταποκριθείς χρειάζεται να αναπτύξεις υπερφυσικές ικανότητες!   

Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος» Facebook Twitter
«Τη χορογραφία τη σκέφτομαι γιατί με έλκει το δημιουργικό κομμάτι, τη διδασκαλία μάλλον όχι». Φωτ.: Luca Vantusso

― Είσαι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σου με το Κρατικό Μπαλέτο της Βαυαρίας;
Απολύτως, είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα, μια οικογένεια σχεδόν, όπου η γνώση και η εμπειρία των μεγαλύτερων συνδυάζεται ιδανικά με τη φρεσκάδα των νεότερων μελών. Η δουλειά μου εκεί τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα επαγγελματικά. Θα ήταν όμως αδικία να μην αναφερθώ και στην πρότερη συνεργασία μου με το Εθνικό Μπαλέτο της Νορβηγίας, όπου απέκτησα τα πρώτα βασικά εργαλεία για τη δουλειά μου και από όπου έλαβα τα πρώτα «μαθήματα επιβίωσης» στον χώρο του ευρωπαϊκού κλασικού χορού.

Μεγάλο σχολείο ήταν βέβαια και τo Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, που ήταν και παραμένει από τα καλύτερα στον κόσμο. Θεωρώ μάλιστα μεγάλη τιμή που πρόλαβα να γνωρίσω και να εργαστώ υπό τη διεύθυνση μιας από τις πιο διάσημες μπαλαρίνες μας, της Αλίσια Αλόνσο. Ναι, μου λείπει καμιά φορά το νησί μου, ο ήλιος του, οι φίλοι, οι συγγενείς, το κέφι και η ενέργεια και η ανοιχτοσύνη των ανθρώπων εκεί, όμως το μέλλον μου ήταν στην Ευρώπη.  

― Πολλοί χορευτές γίνονται στην πορεία και οι ίδιοι δάσκαλοι χορού ή/και χορογράφοι. Βλέπεις και για σένα μια τέτοια εξέλιξη;
Τη χορογραφία τη σκέφτομαι γιατί με έλκει το δημιουργικό κομμάτι, τη διδασκαλία μάλλον όχι. Μου αρέσει η ομαδική δουλειά και η συναναστροφή με νέα παιδιά, αλλά δεν είμαι ακριβώς ο άνθρωπος που θα γινόταν ιδανικός δάσκαλος, δεν έχω την απαιτούμενη υπομονή για «baby sitter», παρεκτός αν πρόκειται για τον γιο μου! Αλλά μέχρι να δοκιμαστώ σε κάτι άλλο, έχω πιστεύω αρκετά ακόμα χρόνια μπροστά μου ως χορευτής.

Ο Οσιέλ Γκουνεό θα ερμηνεύσει τον ρόλο του Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» του Λούντβιχ Μίνκους στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε χορογραφία Τιάγκο Μπορντίν, για το δεύτερο τριήμερο των παραστάσεων (15, 20 & 22/12). Τον ίδιο ρόλο θα ερμηνεύσουν επίσης ο Βίκτορ Καϊσέτα (5, 7 & 8/12) και Εσνέλ Ράμος (24, 26 & 28/12).

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Δον Κιχώτης» εδώ. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ