Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια έκθεση στη Φλωρεντία Facebook Twitter
Κεντρικό έκθεμα της έκθεσης το αριστούργημα του Ντονατέλο, ο μπρούτζινος Δαβίδ, έργο διάσημο ως το πρώτο γυμνό ανδρικό γλυπτό από την αρχαιότητα. Φωτο: Museo Nazionale del Bargello, Florence

Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια έκθεση στη Φλωρεντία

0

Donato di Niccolò di Betto Bardi, παγκοσμίως γνωστός ως Ντονατέλο. Ο μεγαλύτερος γλύπτης της πρώιμης Αναγέννησης, με την ισχυρή εκφραστικότητα της τέχνης του να μετουσιώνεται στο μάρμαρο, τον μπρούτζο και τον χαλκό, ο γλύπτης που είχε τον μεγαλύτερο από όλους τους ομοτέχνους του αντίκτυπο ήδη από τις πρώτες φάσεις της καριέρας του στους σύγχρονούς του καλλιτέχνες, τιμάται με μια έκθεση στο Palazzo Strozzi στη Φλωρεντία, την πρώτη που διοργανώνεται εδώ και σαράντα χρόνια.

Ο Ντονατέλο, που εργάστηκε στην αρχή της καριέρας του στην Πάντοβα και στη συνέχεια στη Φλωρεντία ως προστατευόμενος των Μεδίκων, επηρέασε τους Ιταλούς γλύπτες, κυρίως τον Μιχαήλ Άγγελο, μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα. Η δουλειά του εκτός Ιταλίας είναι εξαιρετικά σπάνια, γι' αυτό και έκθεση έχει ιδιαίτερη σημασία.

Κεντρικό έκθεμα της έκθεσης το αριστούργημα του Ντονατέλο, ο μπρούτζινος Δαβίδ, έργο διάσημο ως το πρώτο γυμνό ανδρικό γλυπτό από την αρχαιότητα. Απεικονίζει τον Δαβίδ με ένα αινιγματικό χαμόγελο, να ποζάρει με το πόδι του επάνω στο κομμένο κεφάλι του Γολιάθ αμέσως μετά τη νίκη του επί του γίγαντα. Ο νεαρός είναι εντελώς γυμνός, εκτός από ένα δαφνοστεφανωμένο καπέλο και τις μπότες που φορά, και φέρει το ξίφος του Γολιάθ. Οι περισσότεροι μελετητές μέχρι σήμερα πιστεύουν ότι το άγαλμα ήταν μια παραγγελία του Κόζιμο ντε Μέντιτσι, αλλά η ημερομηνία της δημιουργίας του είναι άγνωστη.

Ο Δαβίδ δεν έχει ίχνος σωματικής ρώμης, είναι πολύ νέος και λέγεται ότι το κεφάλι του εμπνεύστηκε από τα κλασικά γλυπτά του Αντίνοου, αγαπημένου του Αδριανού φημισμένου για την ομορφιά του. Η σωματική του διάπλαση υποδηλώνει ότι η νίκη του επί του γίγαντα Γολιάθ έγινε μέσω της θείας βούλησης.

Ο Δαβίδ δεν έχει ίχνος σωματικής ρώμης, είναι πολύ νέος και λέγεται ότι το κεφάλι του εμπνεύστηκε από τα κλασικά γλυπτά του Αντίνοου, αγαπημένου του Αδριανού φημισμένου για την ομορφιά του. Η σωματική του διάπλαση υποδηλώνει ότι η νίκη του επί του γίγαντα Γολιάθ έγινε μέσω της θείας βούλησης.

Στην εποχή του δεν υπήρξε κανένας γλύπτης τέτοιου μεγέθους, εσωτερικής δύναμης, πλαστικής ικανότητας και πλούτου καλλιτεχνικής γλώσσας. Η αρμονία των αγαλμάτων του –από τις γοτθικές τάσεις της πρώιμης περιόδου μέχρι τη μετέπειτα δημιουργία νέων κλασικών μορφών– δεν απαντάται σε κανέναν καλλιτέχνη της εποχής του. Σπάει αποφασιστικά τις παραδόσεις των εργαστηρίων της εποχής του και παίρνει τον δρόμο της ανεξάρτητης ανάπτυξης, αλλάζει ριζικά την καλλιτεχνική του μέθοδο και γίνεται ο ιδρυτής μιας νέας μορφής γλυπτικής στην οποία αρχίζουν να κυριαρχούν οι ανθρωπιστικές ιδέες.

Σε αντίθεση με τον τρόπο που δούλευαν πολλοί σύγχρονοί του, οι δημιουργίες του Ντονατέλο είναι φτιαγμένες με ρεαλισμό και ζωντάνια, με μεγαλύτερη ελευθερία και θάρρος. Η σχέση του με την αρχαιότητα βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού του και πολλοί στην Αναγέννηση τον έβλεπαν ως μεγάλο μιμητή των αρχαίων, ενώ ο Βαζάρι γράφει ότι τα έργα του «θεωρήθηκαν περισσότερο παρόμοια με τα εξαιρετικά έργα των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων από οτιδήποτε έγινε ποτέ από άλλον».

Ο Ντονατέλο γεννήθηκε πιθανότατα το 1386 από πατέρα που ήταν μέλος της φλωρεντινής Arte della Lana. Άρχισε να εκπαιδεύεται καλλιτεχνικά ως χρυσοχόος και ταξίδεψε μέχρι τη Ρώμη για να μελετήσει τα αρχιτεκτονικά ερείπια, με δάσκαλο τον Φίλιπο Μπρουνελέσκι. Τα κτίρια του Μπρουνελέσκι και τα γλυπτά του Ντονατέλο θεωρούνται οι δύο υπέρτατες εκφράσεις του πνεύματος αυτής της εποχής στην αρχιτεκτονική και τη γλυπτική, και άσκησαν ισχυρή επιρροή στους καλλιτέχνες της εποχής.

Πίσω στη Φλωρεντία, ο Ντονατέλο άρχισε να εργάζεται ως βοηθός του Γκιμπέρτι κυρίως σε ναούς, αναπτύσσοντας ένα ύφος με εξιδανικευμένα όσο και ρεαλιστικά στοιχεία.

Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Προσωπογραφία του Ντονατέλο, περ. 1450.

Ο Ντονατέλο κατανόησε ότι η γλυπτική είναι μια μορφή τέχνης αδρανής και δοκίμασε κάθε τεχνική που μπορούσε να σκεφτεί για να τη ζωντανέψει.

Για τη ζωή του είναι γνωστά ελάχιστα πράγματα. Όλες οι γνώσεις μας προέρχονται από μεταγενέστερα κείμενα. Ο Βαζάρι έγραψε ότι ήταν ένας άνθρωπος εξαιρετικά γενναιόδωρος, ευγενικός και αντιμετώπιζε τους φίλους του καλύτερα από τον εαυτό του. Ποτέ δεν έδωσε καμία αξία στα χρήματα και τα κρατούσε σε ένα καλάθι κρεμασμένο με σχοινί από το ταβάνι, από όπου ο καθένας από τους μαθητές και τους φίλους του μπορούσε να πάρει όσα χρειαζόταν, χωρίς να του πει τίποτα γι’ αυτό.

Ο Ντονατέλο δεν ήθελε τιμές, δεν έδινε σημασία στον πλούτο των πελατών του και στην κοινωνική τους θέση, δεν ήταν εύκολος χαρακτήρας, συχνά καθυστερούσε την ολοκλήρωση των παραγγελιών, συχνά αρνήθηκε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του όταν δεν του άρεσαν οι παραγγελίες. Μια τέτοια ελευθερία συμπεριφοράς ήταν δυνατή στη Φλωρεντία, αλλά ήδη τον 16ο αιώνα ήταν μάλλον μια εξαίρεση, αφού οι καλλιτέχνες εξαρτήθηκαν από την αυλή των Μεδίκων.

Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Λεπτομέρεια από την προτομή του Σαν Λορένζο.

Ο Arturo Galansino, διευθυντής του Palazzo Strozzi στη Φλωρεντία, λέει ότι ήταν τόσο ικανός να κατανοήσει και να ενσωματώσει τις καλλιτεχνικές τεχνικές της αρχαιότητας στο δικό του έργο που «οι καινοτομίες του επικράτησαν στους καλλιτέχνες για 150 χρόνια μετά, στον Μιχαήλ Άγγελο, τον Ραφαήλ, τον Λεονάρντο, που κοίταξαν όλοι τον Ντονατέλο».

Στη Φλωρεντία θα εκτεθούν περίπου 130 έργα, όπως ανάγλυφα του Ντονατέλο για το Βαπτιστήριο στη Σιένα και για τη Βασιλική του Αγίου Αντωνίου στην Πάντοβα, καθώς και μικρότερα λατρευτικά αγαλματίδια, ζωγραφισμένοι ξύλινοι σταυροί και λειψανοθήκες.

Οι επιμελητές της έκθεσης υποστηρίζουν ότι το έργο του Ντονατέλο χρειάζεται επανεκτίμηση, θεωρώντας τον πιο σημαντικό και από τον Τζιότο, τον Ραφαήλ ή τον Καραβάτζιο, γιατί αυτοί οι τρεις έφεραν επανάσταση στις παραδόσεις της εποχής τους. Ο Ντονατέλο πριν από όλους κατάφερε να δημιουργήσει μια εντελώς νέα γλώσσα για την τέχνη.

Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Η μαρμάρινη Μαντόνα και το θείο βρέφος (1420-25).

Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες, ο Ντονατέλο έφτιαχνε τα αγάλματα κυρίως μόνος του, εμπιστευόταν μόνο μικρές λεπτομέρειες στους μαθητές του, πραγματοποίησε το φινίρισμα της επιφάνειας των χάλκινων αγαλμάτων και ανάγλυφων μόνος του – χωρίς μεγάλη φροντίδα, λείανση, αφήνοντάς τους κάποιες «ατέλειες», μακριά από τις παραδόσεις της επεξεργασίας κοσμημάτων, λαμβάνοντας υπόψη την απόσταση από την οποία θα έβλεπε κάποιος το άγαλμα και την εντύπωση που θα δημιουργούσε αυτό το άγαλμα όταν θα είχε εγκατασταθεί στον προορισμό του.

Σύμφωνα με τον Βαζάρι, ο Ντονατέλο δούλευε αντίθετα από τους δασκάλους του, των οποίων «τα έργα τελειώνουν και φαίνονται όμορφα στον χώρο στο οποίο κατασκευάζονται, αλλά στη συνέχεια τα βγάζουν από εκεί και τα τοποθετούν σε ένα άλλο μέρος, με διαφορετικό φωτισμό ή σε μεγαλύτερο ύψος, και αποκτούν μια εντελώς διαφορετική εμφάνιση και δίνουν εντύπωση ακριβώς αντίθετη από αυτή που προκαλούσαν στην προηγούμενη θέση τους».

Υπήρξε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ακούραστος και εργάστηκε σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, στη Φλωρεντία, την Πίζα, τη Σιένα, το Πράτο, τη Ρώμη, την Πάντοβα, τη Φεράρα, τη Μόντενα, τη Βενετία. Τα τελευταία χρόνια τα έργα του έγιναν πιο δραματικά. Πέθανε σε βαθιά γεράματα το 1466 στην πόλη που γεννήθηκε και θάφτηκε με μεγάλες τιμές στην εκκλησία του San Lorenzo, που είναι διακοσμημένη με τα έργα του.

Η έκθεση «Donatello: the Renaissance» θα ανοίξει στο Palazzo Strozzi και στο Museo del Bargello από τις 19 Μαρτίου, ενώ το φθινόπωρο του 2022 θα ταξιδέψει στο Βερολίνο.

Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Έφιππο άγαλμα του Gattamelata στην Πάντοβα (1453).
Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Ο Ευαγγελισμός (1453).
Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Άγιος Ιωάννης ο βαπτιστής (1438).
Ντονατέλο: Ωδή στον «μεγάλο των μεγάλων» της ιταλικής τέχνης σε μια σπουδαία έκθεση Facebook Twitter
Το πρώτο άγαλμα του Δαβίδ σε μάρμαρο (1408–1409). Museo Nazionale del Bargello, Florence.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι και οι γυναίκες ζωγράφοι της Ιταλίας από το 1500 έως το 1800

Εικαστικά / Η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι και οι γυναίκες ζωγράφοι της Ιταλίας από το 1500 έως το 1800

Οι γυναίκες ζωγράφοι δεν μπορούσαν ούτε να συμμετάσχουν μαζί με άνδρες σε μαθήματα ζωγραφικής ούτε να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή μαθητεία. Οι περισσότερες έμαθαν να ζωγραφίζουν από ένα μέλος της οικογένειάς τους ή σε κάποιο μοναστήρι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ