While We Wait της Hana Ward
Not Allowed for Algorithmic Audiences της Κυριακής Γονή
When We Start to Understand the World της Σοφίας Στεβή
The Breeder
Τρεις ατομικές εκθέσεις, τρεις διαφορετικές γυναικείες ματιές. Η Αμερικανίδα Hana Ward δημιουργεί έργα τα οποία εξερευνούν θέματα σχετικά με την ταυτότητα, την ενδοσκόπηση και τη μεταμόρφωση του εαυτού. Διαφορετικές διαθέσεις, κίνητρα και αφηγήσεις με αιθέρια αλλά και πολύ εσωτερική ματιά, ώστε να απεικονίσει μαύρες γυναικείες φιγούρες που στοχάζονται και ονειροπολούν, χτίζοντας έτσι τους κόσμους τους από μέσα προς τα έξω. Οι πίνακές της αντιπαραθέτουν αφηρημένες φιγούρες σε πολύχρωμα φόντα, αντλώντας αναφορές από τα ονειρικά τοπία του Matisse, του Gauguin και του Rousseau.
Η Κυριακή Γονή, με ρίζες στις ψηφιακές παρεμβάσεις, τις εγκαταστάσεις και την κινούμενη εικόνα, διερευνά εναλλακτικά δίκτυα φροντίδας και κοινοτήτων, καθώς και τις ανθρώπινες και μη ανθρώπινες σχέσεις μέσω των νέων τεχνολογιών. Καταλαμβάνοντας το Breeder Feeder, δημιουργεί μια εγκατάσταση βίντεο που περιλαμβάνει επίσης σχέδια σε χαρτί και μια συλλογή από σπάνια ορυκτά στοιχεία. Στο βίντεο, ένα σύστημα virtual assistance με το όνομα «Voice» παρουσιάζει μια περίεργη συμπεριφορά καθώς δανείζεται τη μορφή ενός avatar και εμφανίζεται μπροστά στους χρήστες του εκτελώντας επτά μονολόγους για επτά συνεχόμενες μέρες, πριν λήξει η πατέντα του και το πετάξουν έξω από το αθηναϊκό διαμέρισμα, σε μια χωματερή ηλεκτρονικών απορριμμάτων.
Τέλος, η Σοφία Στεβή παρουσιάζει ένα σπίτι χτισμένο από την ίδια την επιθυμία, που φιλοξενεί μια παραμυθένια ιστορία, όπως αυτές που θα συναντούσατε στους τοίχους μιας ονειρικής αναγεννησιακής βίλας, επιπλωμένης με μαγευτικές νωπογραφίες και ταπισερί, μιας κατοικίας γεμάτης ζωή, με πολυτελή συμπόσια και κομψούς ενοίκους, που περιβάλλεται από κήπους όπου φυτρώνουν ευωδιαστά φυτά. Η έκθεση δομείται γύρω από μια μνημειώδη τριλογία ζωγραφικών έργων σε ύφασμα, βυθίζοντας τους θεατές σε μια οικεία περιπέτεια ενδοσκόπησης και ανακάλυψης. Τα πλάσματα στα έργα της Στεβή κατοικούν σε ένα ουτοπικό περιβάλλον στο οποίο τα πάντα, και οι φανταστικές μορφές, βρίσκουν τη σωστή τους θέση. Τυχόν αντίθεση ή ένταση μεταξύ οποιουδήποτε από τα στοιχεία της σύνθεσης επιλύεται ομαλά στην ευρύτερη εικόνα από τη γαλήνια κυριαρχία της Στεβή στο σύμπαν των εικόνων.
23 Μαρτίου έως 29 Απριλίου, Τρίτη-Παρασκευή: 11:00-19:00, Σάββατο: 11:00-17:00
The Breeder, Ιάσωνος 45
«Διονύσιος Σολωμός… δύο φλόγες… Μανώλης Χάρος» της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Πτέρυγα Ι. Μακρυγιάννη
Ο εικαστικός Μανώλης Χάρος συναντάει τον Διονύσιο Σολωμό, σε μια ιδιαίτερη έκθεση που ξεκίνησε μέσα στις μέρες της πρώτης καραντίνας στα Κύθηρα, όπου ο ζωγράφος περνάει μέρος της ζωής του, αλλά δεν πρόκειται για απλή εικονογράφηση κειμένων. Η επιβλητική αναπαράσταση της άγριας φύσης όπως αποδίδεται με τα έντονα χρώματα του Χάρου δίνει άλλη διάσταση και μορφή στους στίχους του Σολωμού. Η έκθεση παρουσιάζεται σε αντιπαράθεση με σπάνιες εκδόσεις της συλλογής της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της Ακαδημίας Αθηνών και του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων για το σολωμικό έργο, την ποίηση του επαναστατημένου ελληνισμού και τις έριδες για τη γλώσσα.
Σκοπός της έκθεσης είναι αφενός να εντάξει τα έργα αυτά στα ευρύτερα καλλιτεχνικά και πνευματικά περικείμενα της εποχής και αφετέρου να προτείνει μια νέα ανάγνωση των θεματικών της επανάστασης, της ατομικής καλλιτεχνικής δημιουργίας και της δημιουργίας νέων συλλογικοτήτων, προβάλλοντας έτσι τον Σολωμό, ήδη από τα πρώτα του χρόνια μετά την επιστροφή στη Ζάκυνθο, ως έναν μείζονα ποιητή της Εποχής των Επαναστάσεων, δημιουργώντας έναν διάλογο με τα σύγχρονα εικαστικά δρώμενα και προβληματισμούς.
28 Μαρτίου έως 30 Ιουνίου 2023, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 12:00-18:00, Πέμπτη: 12:00-20:00
Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη - Πτέρυγα Ι. Μακρυγιάννη, Σουηδίας 61, Κολωνάκι
Wonderlies των Παυλίνα Μπεχράκη & al3X!
The Project Gallery
Μια έκθεση που διερευνά και αποτυπώνει το φαινόμενο της ψεύτικης ζωής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις έντονες διαφορές της από την πραγματική μας ζωή. Καθώς τα social media έχουν δημιουργήσει έναν εικονικό κόσμο όπου μπορούμε να δημιουργήσουμε και να προβάλουμε μια εξιδανικευμένη εκδοχή του εαυτού μας, αυτό οδήγησε σε έναν κύκλο σύγκρισης, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση και σε αισθήματα ανασφάλειας. Έτσι, η κατανόηση των διαφορών μεταξύ της πραγματικότητας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η αναγνώριση της σημασίας της ατομικότητας είναι κρίσιμης σημασίας για τη διατήρηση μιας υγιούς και ευτυχισμένης ζωής.
Γιατί οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι αυτό που βλέπουμε είναι συχνά μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας και ότι είναι δική μας ευθύνη να δημιουργήσουμε μια ρεαλιστική εικόνα του εαυτού μας; Στη ζωή αντιμετωπίζουμε καθημερινά δυσκολίες που συνήθως δεν κοινοποιούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι στιγμές θλίψης, στενοχώριας και αποτυχίας σπάνια δημοσιεύονται ή μοιράζονται με τους ακόλουθούς μας, καταλήγοντας σε μια μη ρεαλιστική προσδοκία ζωής. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι παρά στιγμιότυπα της ζωής των ανθρώπων και όχι μια ακριβής αναπαράσταση.
1-14 Απριλίου 2023, Τρίτη-Σάββατο: 12:00-20:00
The Project Gallery, Νορμανού 3, 1ος όροφος (εντός της στοάς), Μοναστηράκι
Light snacks and heavy make-up των Ειρήνης Καραγιαννοπούλου και Hippolyte Hentgen
a.antonopoulou.art
Στην ομαδική έκθεσή τους, η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου και το καλλιτεχνικό δίδυμο Hippolyte Hentgen από τη Γαλλία κατακλύζουν τον χώρο της γκαλερί με εικόνες μικροσκοπικές, τεράστιες, μνημειώδεις, κάποιες καλά κρυμμένες πίσω από άλλες εικόνες, καμιά φορά ακόμα και μέσα σε αυτές. Σειρές από ζωγραφικά έργα, κολάζ και βίντεο που λειτουργούν ως ένα ενιαίο περιβάλλον και αποτελούν ωδή στην κοινή ιδιοσυγκρασιακή τέχνη των δύο γυναικών από τη Γαλλία και της Ελληνίδας εικαστικού, όπου αποκαλύπτεται ένα μόνο κομμάτι του κοινού καλλιτεχνικού τους σύμπαντος, γέννημα μιας ασυνείδητης καλλιτεχνικής συγγένειας και μιας ρομαντικής διαδικτυακής φιλίας, που αναπτύχθηκε μεταξύ τους σαν επιτακτική ανάγκη.
Πρόκειται προφανώς για μια πρακτική εγγενώς θηλυκή, όχι γιατί ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες φόρμες ή μοτίβα συνυφασμένα με τις θηλυκότητες, αλλά γιατί είναι απολύτως παραδομένη στο γυναικείο βλέμμα. Κάτι που κυρίως οφείλεται στο γεγονός ότι το βλέμμα και των τριών είναι εξαιρετικά εξασκημένο και ανεπιτήδευτα αποχαλινωμένο από τις συστάσεις του ανδρικού. Με έντονο το στοιχείο του χιούμορ, της καυστικότητας και της εκ νέου ανάγνωσης των ποπ αναφορών τους, ενσωματώνουν το κολάζ με μια ευρεία και σύγχρονη έννοια.
Οι Hippolyte Hentgen παρουσιάζουν μια σειρά από έργα όπου ανασυνθέτουν τις αφηγήσεις του γυναικείου σώματος, όπως αυτό εμφανίζεται στην καθημερινή κουλτούρα, στα κόμικ, όπως κυρίως το βιώνουν οι ίδιες μέσα από την κίνηση και τη ζωγραφική χειρονομία τους, ενώ η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου παρουσιάζει μια νέα σειρά ζωγραφικών έργων με λάδια, πιστή στον χαρακτηριστικό της τρόπο να συνθέτει την εικόνα μέσα από ποικίλα και απροσδόκητα οπτικά θραύσματα. Παλαιότερα κολάζ της συνυπάρχουν με τις νέες τολμηρές ζωγραφικές συνθέσεις της, έτσι ώστε να συνεχιστεί ο διάλογος μεταξύ των αμέτρητων στοιχείων που η ίδια ενορχηστρώνει γύρω από αντικείμενα φετίχ, το γυναικείο σώμα και τη σεξουαλικότητα.
22 Μαρτίου έως 28 Απριλίου 2023, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 13:00-19:00 & Σάββατο 12:00-16:00
a.antonopoulou.art, Αριστοφάνους 20, Ψυρρή
Crossbreeds του Αύγουστου Βεϊνόγλου
Potential Project
Λείψανα-απομεινάρια που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον όπως αυτά έχουν αποκρυσταλλωθεί μέσα από διαδικασίες μεταμόρφωσης και υβριδισμού. Η έκθεση παρουσιάζει μια σειρά από νέα γλυπτά και σχέδια που προσομοιώνουν τη διαδικασία της πετροποίησης μέσω της χρήσης πορσελάνης, χαρτοπολτού και διαφορετικών πλαστικών εξαρτημάτων από αυτοκίνητα και άλλα μηχανήματα. Γλυπτά που εμφανίζονται ως λείψανα ή ανασκαμμένα ευρήματα χρησιμοποιώντας ετερόκλητα υλικά και μορφές για να δημιουργήσουν διασταυρώσεις μεταξύ σκελετικών κατασκευών, αρχιτεκτονικών στοιχείων και μηχανικών αντικειμένων. Μια φανταστική αρχαιολογία του μέλλοντος.
Τα σχέδια ερευνούν την ιδέα της μεταμόρφωσης των φυσικών μορφών μέσω της ενσωμάτωσης ορυκτών, παράξενων αρχιτεκτονημάτων και μικρο-πλαστικών που δημιουργούν ένα οικοσύστημα του μέλλοντος, παρέχοντας μια δομική εντύπωση για το πώς θα μπορούσε αυτό να μετατραπεί. Σαν αιωρούμενοι κόσμοι αμφιβόλου κλίμακας, απομονωμένοι στο χαρτί, που τραβούν την προσοχή σε στοιχεία πλαστικότητας και πολυπλοκότητας. Ένας κόσμος όπου τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού, παρελθόντος και μέλλοντος, έμψυχου και άψυχου θολώνουν και τελικά διαλύονται.
30 Μαρτίου έως 6 Μαΐου, Τετάρτη-Παρασκευή: 17:00-21:00, Σάββατο-Κυριακή: 13:00-18:00
The Potential Project, Ανδρέου Μεταξά 25, Εξάρχεια
Neon Ark του Douglas Gordon
Gagosian
Τα έργα κατασκευάστηκαν από το εργαστήριο που έστησε ο Gordon το 2022 στην έκθεσή του στην Gagosian της οδού Davies στο Λονδίνο, όπου τεχνίτες έγραφαν μικρά κείμενα με γυάλινους σωλήνες μουράνο. Ο Gordon μέσα από μια σειρά έργων που έχει δημιουργήσει με άλλα μέσα, όπως ταινίες, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, περφόρμανς και προβολές, ερευνά τη συλλογική μνήμη και την αίσθηση της ψυχολογικής μας ασφάλειας μέσα από ακραίες στρεβλώσεις του χρόνου και του χώρου, χρησιμοποιώντας συχνά ως πρώτη ύλη δικά του έργα αλλά και άλλων εικαστικών και κινηματογραφιστών.
Ο ίδιος ήδη από τη δεκαετία του ’90 δημιουργεί έργα με βάση τον γραπτό λόγο. Τα περισσότερα έχουν πάρει τη μορφή αποτυπώσεων από βινύλιο επάνω σε τοίχους αλλά σε κάποια –το πρώτο εκ των οποίων είναι το «Empire» που τοποθετήθηκε το 1998 σε ένα δρομάκι έξω από μια παμπ της Γκλασκώβης– έχει χρησιμοποιήσει νέον. Σήμερα θα λέγαμε ότι η πλειονότητα των έργων του από νέον είναι αυτοβιογραφικά, ωστόσο ξυπνάνε τη νοσταλγία σε πολλούς θεατές που έχουν μεγαλώσει σε αντίστοιχους κύκλους. Επιπλέον απηχούν τους τρόπους με τους οποίους γεννιούνται, μεγαλώνουν και αλληλοσυνδέονται ιδέες και τεχνικές.
Όπως εξηγεί και ο ίδιος, «το νέον είναι αέριο, δεν εφευρέθηκε αλλά ανακαλύφθηκε κι έτσι έγινε σύντομα συνώνυμο ή σύμβολο της ίδιας της ουσίας της ανακάλυψης». Ο τρόπος με τον οποίο το νέον συνενώνει το νεωτεριστικό με την αθέμιτη αίγλη του ασκεί τρομερή γοητεία, κι αυτό φαίνεται στα έργα του. Η έκθεση αναγνωρίζει την αλλαγή στη θέση του νέον: από μία κοινή πλατφόρμα για εμπορικές επιγραφές αναβαθμίστηκε σε ευγενή τεχνολογία την οποία όμως παραγκώνισε η ψηφιακή οθόνη. Ο υπαινικτικός χαρακτήρας των κειμένων του Gordon συντονίζεται με την αλχημική φύση του νέον και τη θέση του στην ιστορία του μοντερνισμού μέσα από τη χρήση του από πολλούς καλλιτέχνες μιας μακράς παράδοσης, όπως οι Dan Flavin, Bruce Nauman και Joseph Kosuth.
6 Απριλίου έως 20 Μαΐου
Gagosian, Αναπήρων Πολέμου 22
«revolution is not a one time event» των Νίνας Παπακωνσταντίνου, Lena Maria Thüring και Νάνας Σαχίνη
TAVROS SPACE
Μια σειρά δράσεων που ξεκινάει στις 31 Μαρτίου με μια εικαστική έκθεση και θα ολοκληρωθεί στις 6 Ιουλίου η οποία περιλαμβάνει προβολές, περφόρμανς, stand up comedy, συζητήσεις ανταλλαγής σκέψεων και ιδεών για τη συμπερίληψη, την ισότητα, τον φεμινισμό. Η έκθεση αποτελείται από έργα των Νίνα Παπακωνσταντίνου, Lena Maria Thüring και με έργα από την περφόρμανς «Λακρυφάγοι» της Νάνας Σαχίνη.
Το γλυπτικό έργο «Octopussy» της Lena Maria Thüring σχετίζεται με την εξερεύνηση της μητρότητας και την πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα που απαιτείται για να συνεχίσει να λειτουργεί η κοινωνία, αμφισβητώντας όμως τις απαιτήσεις που επιβάλλει ο κοινωνικός ρόλος της γυναίκας. Ένας σύντομος διαλογισμός, μέσα από ένα ακουστικό ταξίδι με trap beats και δημοφιλή αποφθέγματα από γκουρού της σύγχρονης επιστήμης, τέχνης και μουσικής, όπως η Donna Haraway, η Rihanna, η Virginia Woolf και η Suzanne Simard, μεταξύ άλλων. Παράλληλα το «Holes» της Νίνας Παπακωνσταντίνου αποτελείται από αινιγματικά, υπαινικτικά, σιωπηλά, σχεδόν αόρατα καλέσματα, θραύσματα κειμένων και ποιημάτων της Αμερικανίδας ποιήτριας και συγγραφέως Αϊλίν Μάιλς που θα σκαλιστούν κυριολεκτικά στους τοίχους του TAVROS.
31 Μαρτίου έως 6 Ιουλίου 2023, Τετάρτη-Παρασκευή: 16:00-20:00, Σάββατο:12:00-17:00
TAVROS SPACE, Αναξαγόρα 33, 177 78, Ταύρος
«Εκεί έχουμε βρεθεί» της Κατερίνας Χρηστίδη
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Η πρώτη μουσειακή έκθεση της Κατερίνας Χρηστίδη, η οποία περιλαμβάνει μια επιλογή ζωγραφικών έργων από το 2005 έως σήμερα. Μεγάλα σχέδια με κάρβουνο σε καμβά, σχέδια με τις καθημερινές εμπειρίες της καλλιτέχνιδας, σχέδια προετοιμασίας, «τηλεφωνικά σχέδια», κάποια λάδια σε καμβά και μια σύνθεση με τρισδιάστατες χάρτινες φιγούρες. Χώροι αινιγματικοί και απροσπέλαστοι, εικόνες που η καλλιτέχνις δημιουργεί μέσα από διαδοχικές στρώσεις και επικαλύψεις, χαράξεις και πτυχώσεις, που δύσκολα μπορείς να ταξινομήσεις. Φιγούρες αρχαϊκές, στοιχειώδεις, εμφανίζονται σε περισσότερα από ένα έργα χωρίς όμως ποτέ να είναι κανείς βέβαιος ότι πρόκειται για τις ίδιες. Πιο πιθανό να πρόκειται για ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο, στο πραγματικό και το φανταστικό.
Χρησιμοποιώντας στα μεγάλα σχέδια γεμάτες φόρμες και αποφεύγοντας τη γραμμή, η Χρηστίδη εξετάζει πώς συνδέεται η φιγούρα με το περιβάλλον της. Έτσι, ο χώρος δεν προσδιορίζει απλώς τη φιγούρα αλλά γίνεται εξίσου σημαντικός. Διασπασμένα σώματα που θυμίζουν τοπία, και το αντίστροφο, φιγούρες οι οποίες πρωταγωνιστούν και άλλες που βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο, ασχημάτιστες, ανέτοιμες να βγουν μπροστά, σχεδόν αθέατες. Κάθε σχέδιο είναι η γρήγορη ανασύσταση μιας συγκεκριμένης εικόνας που εμφανίζεται αυθόρμητα, ενώ συνοδεύεται από μια φράση, μια σκέψη ή ένα σχόλιο που λειτουργεί ως τίτλος. Χωρίς να έχει τη μορφή ημερολογίου –άλλωστε η δουλειά της Χρηστίδη δεν είναι αυτοβιογραφική–, η ενότητα αυτή έχει ανθρωπολογικό χαρακτήρα, καθώς η δημιουργός φτιάχνει ιστορίες μέσα από την προσεκτική παρατήρηση των ανθρώπινων συμπεριφορών.
Στην έκθεση περιλαμβάνεται επίσης μια σύνθεση με μικρογλυπτά τα οποία θυμίζουν μια στρατιά ή παρέλαση από παράξενους χαρακτήρες. Χαρακτηριστική περίπτωση μπρικολάζ, αυτοσχεδιάζοντας και αξιοποιώντας υλικά και αντικείμενα που τυχαίνει να είναι διαθέσιμα στο περιβάλλον της καλλιτέχνιδας. Χειροπιαστές χάρτινες φιγούρες πιο αληθινές από τους φασματικούς χαρακτήρες των σχεδίων της. Ωστόσο και εδώ υπάρχει η ελευθερία και η αμεσότητα στον τρόπο απόδοσης της φόρμας, που μοιάζουν να είναι το ζητούμενο για την ίδια. Σαν ο έλεγχος και το απρόβλεπτο να συνυφαίνονται παράγοντας καθηλωτικές εικόνες.
27 Απριλίου έως 18 Ιουνίου
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Λεωνιδίου & Μυλλέρου, Μεταξουργείο
Brittle Connections (Εύθραυστες Συνδέσεις) της Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου
Bernier/Eliades
Στη δεύτερη ατομική της έκθεση στην Αθήνα και την πρώτη της στην γκαλερί Bernier/Eliades, η Λίλλιαν Λυκιαρδοπούλου θα παρουσιάσει μια σειρά από επιτοίχια κεραμικά γλυπτά και μια σειρά από γλυπτά στον χώρο, σε χρωματισμένο πηλό και πορσελάνη.
Τα έργα της Λυκιαρδοπούλου μαρτυρούν την προσωπική της εξερεύνηση πάνω στις δυνατότητες του υλικού της, όπως και τη θεματολογία της, την οποία αντλεί από το αστικό τοπίο και τις προσωπικές της εμπειρίες. Ένας κύκλος έργων που μαρτυρά την εξέλιξή της από την πιο εννοιολογική τέχνη (Loop Ahead) σε μια στροφή στην ύλη, που βασίζεται σε μια συναισθηματική επεξεργασία των παρατηρήσεών της, χωρίς τα έργα να χάνουν το χιούμορ και την αίσθηση του παράλογου και του ανοίκειου.
Χωρισμένη η έκθεση σε τρεις ενότητες, αφορά σε μια πρώτη ενότητα τα πορτοκαλί πλέγματα των δρόμων της Αθήνας, τα οποία βλέπει η ίδια σαν «ανοιχτά τραύματα» του αστικού περιβάλλοντος και τα οποία αποδίδει με διαφορετικά γεωμετρικά σχήματα, ενώ παράλληλα σε μια δεύτερη ενότητα, έχοντας παρατηρήσει τους σωλήνες που προεξέχουν από τα υπόγεια των πολυκατοικιών, δημιούργησε μια σειρά από έργα πηλού και πορσελάνης που προσομοιάζουν σε περισκόπια, τοποθετημένα συχνά σε διάδραση. Στην τελευταία ενότητα παρουσιάζει έργα που αφορούν έννοιες όπως προστασία-άμυνα και παθητικό-επιθετικότητα και τα οποία έχει εμπνευστεί από ζώα με φολίδες, κελύφη, εξωσκελικά έντομα, νύχια, επιδερμίδες, οτιδήποτε «σκληρό» που προστατεύει αλλά συγχρόνως «μαλακό» και σάρκινο.
6 Απριλίου έως 11 Μαΐου, Τρίτη-Παρασκευή: 10:30-18:30, Σάββατο: 12:00-16:00
Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11
