ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Γενικά είναι καλό να συγκατοικήσεις με έναν άνθρωπο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, υπό προϋποθέσεις όπως είπαμε, γιατί βοηθάει τόσο εσένα όσο και τον άλλον, να καταλάβεις πολλά πράγματα, για εσένα, για τον άλλον, για τη σχέση σας, που δεν μαθαίνονται όταν περνάτε μερικές μέρες μαζί (αν και ενδείξεις πάντα υπάρχουν). Δεν φαντάζεσαι πόσα ελαττώματα μικρά και μεγάλα μπορεί να ανακαλύψεις και για τον άλλον και για εσένα. Μπορεί βέβαια να μην υπάρξει και σχεδόν τίποτε ή τουλάχιστον τίποτε το ιδιαίτερο. Με τη συγκατοίκηση πάντως ανακαλύπτεις αν μπορείς να αντέξεις τα ελαττώματα του άλλου κι αν ο άλλος μπορεί να αντέξει τα δικά σου."

Το ίδιο της έγραψα και στο δικό μου σχόλιο. Χαίρομαι πολύ όταν διαφορετικά άτομα γράφουν παρόμοιες απόψεις σύμφωνα με τις εμπειρίες τους. Η συγκατοίκηση γενικά δεν είναι παίξε γέλασε. Ξέρω πολλές περιπτώσεις που το επιχείρησαν με σχέση τους και όχι μόνο ξενέρωσαν τόσο με αυτά που ανακάλυψαν στην πορεία που διάκοψαν την συγκατοίκηση αλλά χώρισαν κιόλας. Και αυτό λογικό επειδή αν είσαι σε σχέση μερικών ετών κάποια στιγμή αναπόφευκτα σκέφτεσαι για συγκατοίκηση. Αν το δοκιμάσατε και δεν λειτούργησε όπως το περιμένατε, δύσκολα θα το ξανασκεφτούν άρα πηγαίνει πίσω μετά χωρίς την ίδια πιθανότητα-προοπτική με πριν.

Συμφωνώ απολύτως με όσα γράφεις. Η συγκατοίκηση είναι πράγματι ένα μεγάλο βήμα και ίσως το πιο ειλικρινές “τεστ” μιας σχέσης, γιατί αποκαλύπτει πλευρές του εαυτού μας και του άλλου που δεν φαίνονται όσο περνάς απλώς χρόνο μαζί. Δεν είναι πάντα εύκολο να συνυπάρχουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι στον ίδιο χώρο, με τις συνήθειες, τις ιδιοτροπίες και τις ανάγκες τους. Από την άλλη, αν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και διάθεση για προσαρμογή, η συγκατοίκηση μπορεί να δυναμώσει πολύ τη σχέση.
ΥΓ: εντωμεταξύ έβγαλα και το κολάρο (άσχετο αλλά χάρηκα τόσο και είπα να το προσθέσω)

Pensiero έχεις δίκιο , Όλα εκεί βασίζονται: αμοιβαίος σεβασμός-κατανόηση-συμβιβασμός/προσαρμογή. Γι' αυτό καλό θα είναι η εξομολογουμένη να δοκιμάσει την δοκιμαστική περίοδο συγκατοίκησης των μερικών βδομάδων επειδή αν πάει κατευθείαν εκεί δεν νομίζω (από την εμπειρία μου) να τα βρει όλα ρόδινα. Στο καλύτερο σενάριο να μην είναι όλα τέλεια και μικροδιαφωνίες αλλά στο χειρότερο θέλει να φύγει όμως έχει κάνει ήδη το μεγάλο βήμα, οπότε η χρυσή λύση είναι το "βλέποντας και κάνοντας".

ΥΓ1: συμφωνώ απόλυτα. Το θέμα είναι ότι γίνονται και παρεμβατικές αυτές οι περσόνες, όχι απλά τοξικές, βλέπε στην άλλη εξομολόγηση ("Απογοητευμένη" ) που έγραψα σχόλιο-απάντηση στην Elina ότι το 99,99999% του κόσμου στο ίδιο καράβι είναι -αναφερόμενος σε πλούσιους και φτωχούς μεροκαματιάρηδες- και ήρθε και έγραψε με ειρωνικό υφάκι αν είμαι σίγουρος για τις στατιστικές, αν είναι facts. Τι να του γράψω εκεί πάνω; Να μετρήσει πόσοι είναι οι δισεκατομμυριούχοι και οι Ευγενείς (Βασιλικές οικογένειες) του κόσμου και μετά να πάρει κομπιουτεράκι να κάνει την πράξη 8, κάτι δισεκατομμύρια άνθρωποι διά πόσοι είναι αυτοί (μερικές χιλιάδες) ; Και μετά να ρωτήσει πάλι "facts;" ; Φαύλος κύκλος.

ΥΓ2: Χαίρομαι πολύ για αυτό! Πραγματικά χαίρομαι δεν το γράφω έτσι! Έχω περάσει από διάφορα ατυχήματα και ξέρω πως είναι να βγάζεις γύψους και κολάρα, σου δίνει μία αναζωογονητική ελπίδα και ενέργεια!

Κι εγώ περίπου έτσι έκανα, δεν πήρα όλα τα πράγματα, ρούχα μαζί μου,μόνο τα απαραίτητα, με τη λογική του "βλέποντας και κάνοντας".
Κάπου εδώ να προσθέσω κάτι που παρέλειψα να πω για την κοπέλα που έγραψε την εξομολόγηση. Κοπέλα μου, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που σε εμένα είχε καταλυτικό ρόλο ήταν ότι εγώ ούτως ή άλλως θα πήγαινα να μείνω στην Αθήνα. Το είχα αποφασίσει πολύ πριν γνωρίσω τον σύντροφό μου και το ήθελα. Αφενός γιατί γνώριζα ότι το επάγγελμά μου (και τα δύο επαγγέλματα δηλαδή που έχω) αργά ή γρήγορα θα με οδηγούσαν στην Αθήνα, βλέποντας τι παίζει με τις κενές θέσεις κι αφετέρου γιατί ήθελα να ζήσω σε μια τόσο μεγάλη πόλη και να την ανακαλύψω, παρόλο που γνώριζα ότι θα δυσκολευτώ. Προσωπικά δεν θα πήγαινα σε μια οποιαδήποτε άλλη πόλη για κάποιον που γνώρισα. Απλά σε μένα έτσι ήρθαν τα πράγματα, να είναι το παιδί που γνώρισα από την πόλη μου, Θεσσαλονίκη, αλλά να ζει μόνιμα στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια και κάπως έτσι έγινε. Έτσι έτυχε κι αντί τελικά να πάω αργότερα στην Αθήνα, ήρθα ένα χρόνο νωρίτερα, έχοντας όμως τελειώσει τις βασικές σπουδές μου ή τουλάχιστον αυτές που εγώ έκρινα ως βασικές. Αυτό στο λέω γιατί θεωρώ πως αν ποτέ δεν είχες σκεφτεί να αλλάξεις πόλη για να πας σε μια συγκεκριμένη και τώρα πηγαίνεις αποκλειστικά για έναν άνθρωπο, χωρίς να σε παρακινεί είτε το προσωπικό σου γούστο είτε η δουλειά σου, ενδεχομένως να δυσκολευτείς περισσότερο. Δεν λέω πως αυτός είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τη μετακόμισή σου, λέω απλά να το έχεις κι αυτό υπόψιν.
ΥΓ1: δεν έχουμε δικτατορία. Είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις και με δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Όποιος δεν το γουστάρει ή δεν μπορεί να αντέξει κάποιον που διαφωνεί μαζί του, ξέρει πού είναι η πόρτα. Αλίμονο αν σιωπούσαμε επειδή καποιοι δαιμονίζονται αν τολμήσεις να εκφέρεις άποψη διαφορετική από τη δίκη τους. Δεν ήρθαν τα "άγρια" να διώξουν τα ήμερα. Άσε που μεταξύ μας τις αγριάδες τις ακούω πάντα για νιαουρίσματα.
ΥΓ2: σε ευχαριστώ πααααρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι πήρα τεράστια χαρά :)

Pensiero, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που πρόσθεσες ως προς την εξομολογούμενη, είχα σκοπό να τα γράψω (όχι ακριβώς έτσι αλλά ίδιο μήνυμα θα περνούσα) όμως το ξέχασα. Είναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό το: 1) Εσύ ΑΠΟ ΠΡΙΝ να θέλεις (αλλά και να σκόπευες έτσι και αλλιώς) να μετακομίσεις σε άλλη πόλη (που καμία σχέση δεν έχει, από Θεσσαλονίκη είμαι και μένω, έχω πάει συνολικά πόσες, 3 ή 4 φορές Αθήνα; Πες σύνολο 7 μέρες να έμεινα εκεί. Η μέρα με την νύχτα Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 20 σελίδες να γράψω και δεν θα είναι ούτε ο πρόλογος) με το: 2) Να είσαι αναποφάσιστη (ξεκινάς την ίδια την εξομολόγηση με το "Δεν ξέρω αν θέλω το επόμενο βήμα" στον τίτλο και γράφεις και ότι φοβάσαι μην αλλάξουν τα πράματα) και να μην είχες σκοπό να πήγαινες εκεί (ανέφερες μόνο αυτόν, όχι τι θα κάνεις όταν πας εκεί). Η pensiero από πριν είχε σκοπό να πάει απλά με τη σχέση της ήταν αυτό που λέμε "good deal" (ή "με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια" αν προτιμάς) . Οπότε σίγουρα δοκιμαστικά στην αρχή, μην το δεις τύπου δεσμευτικά, "μπήκα στο χορό και θα χορέψω" επειδή δεν είναι τόσο απλό.

ΥΓ: Κεγώ πήρα που το διάβασα από εσένα! :) Δεν ξέρω αν κάνεις φυσικοθεραπείες ή αποθεραπεία, ελπίζω απλά να νιώθεις όπως πριν το ατύχημα και καλύτερα!

Γίνεται να προσθέσεις στο ίδιο σχόλιο κι άλλα πράγματα; Ιδέα δεν είχα, θα το ψάξω, αν και δεν νομίζω να τα καταφέρω.

Και κάτι ακόμη εξ (ένα ένα τα θυμάμαι), να ερευνήσεις τους λόγους που σου πρότεινε να μείνετε μαζί. Επειδή όντως θέλει να μείνετε στο ίδιο σπίτι, να είστε συνεχώς μαζί ή επειδή δεν τα καταφέρνει μόνος; Μήπως αδυνατεί να τα βγάλει πέρα μόνος οικονομικά και θέλει συγκατοίκηση για να ανασάνει ή αδυνατεί/βαριέται να φροντίσει τον εαυτό του και να εξυπηρετεί τον εαυτό του σε βασικά πράγματα (μαγείρεμα, καθάρισμα κτλ) και θέλει κάποιον για να του τα προσφέρει; Φυσικά και σε μια συγκατοίκηση πρέπει να προσφέρεις, να αναλάβεις σημαντικό, αν όχι το σημαντικότερο κομμάτι του νοικοκυριού και να συμμετέχεις οσο μπορείς στα έξοδα, αν όχι μισά μισά γιατί δεν μπορείς ή (κυρίως) δεν σε αφήνει, τουλάχιστον να κάνεις κάποια ψώνια κτλ, αλλά είναι διαφορετικό το να θέλει κανείς να συγκατοικήσει για αυτούς τους λόγους (λόγους επιβίωσης και με την κοπέλα του κιόλας θα του έρθει κουτί) κι άλλο γιατί όντως θέλει να ξεκινήσετε κάτι μαζί. Δεν ξεκινάμε μια συγκατοίκηση από ανάγκη, τουλάχιστον αυτό θεωρώ εγώ, καθώς αυτό δείχνει και πρόθεση εκμετάλλευσης κι ότι ο άλλος κοιτάει το συμφέρον του κι όχι εσένα. Για λόγους επιβίωσης ψάχνουμε συγκάτοικο στην τελική, όχι σύντροφο. Ψάξε λοιπόν τι ήταν αυτό που πρώτα από όλα τον ώθησε να σου ζητήσει να μείνετε μαζί. Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα το καταλάβεις στην πράξη, ο,τι κι αν σου πει εκείνος από πριν, πρέπει να μείνεις μαζί του και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά για να βγάζεις συμπεράσματα από το παραμικρό που θα κάνει, θα λέει κτλ. Ακόμη αυτό που λέει ο/η reminiscent για την Αθήνα, ισχύει άπειρα. Είναι τόσο δύσκολο να κυκλοφορήσεις αν δεν είσαι από εδώ. Εγώ ακόμη δεν μπορώ να κινηθώ, δεν κάθισα βέβαια να ασχοληθώ και σοβαρά όσο καιρό είμαι εδώ, έτυχαν πολλά και στην καθημερινότητα με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις είναι δύσκολο, αλλά έχω τεράστιο προβλήμα μετακίνησης. Σαν τον κοντορεβυθούλη βάζοντας σημαδακια έμαθα να πηγαίνω αποκλειστικά στη δουλειά, αλλά γενικά δεν έχω ιδέα. Πρακτικά δεν μπορώ να βγω και να πάω μια βόλτα μόνη μου, χάνομαι κι όταν εννοώ χάνομαι, χάνομαι ακόμη και στην περιοχή που μένω. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα σούπερ μάρκετ στον γυρισμό χάθηκα (εντός της γειτονιάς) κι έβαλα gps για να γυρίσω. Να κάτι τέτοιες στιγμές είναι που είμαι περήφανη για μένα! Ελπίζω εσύ να έχεις καλύτερο προσανατολισμό από εμένα.
ΥΓ:Reminiscent, μη μου λες τέτοια. Φαντάζεσαι να έπρεπε όλοι να γράφαμε κατά τρόπο που να εκπροσωπεί το ψευδώνυμό μας; Χαχαχα. Όχι τίποτα άλλο, pensiero σημαίνει σκέψη στα ιταλικά (μια γλώσσα που λατρεύω και νιώθω πραγματικά ευγνώμων που τη γνωρίζω, που μιλάω ιταλικά καθώς μάθαινα από μικρή) και θα έπρεπε να γράφω με ύφος φιλοσόφου :p. Εντωμεταξύ, θα ψάξω να δω το δικό σου ψευδώνυμο τι μπορεί να σημαίνει. Πάντως όποιος φωνάζει ότι έχει δίκιο, γίνεται μάλλον περίγελος.
ΥΓ2: ποσοοο μου έχει λείψει η Θεσσαλονίκη ρε συυυ, ανυπομονώ να έρθω σε μερικές μέρες (είναι κι η ορκομωσία του δεύτερου πτυχίου μου) και να την απολαύσω και στολισμένη τώρα που έρχονται Χριστούγεννααα.

Pensiero , το δικό μου ψευδώνυμο σημαίνει "κάτι που προκαλεί την θύμηση/ανάμνηση" , όχι ακριβώς το ίδιο με νοσταλγία. Φυσικά και τα ψευδώνυμα δεν λειτουργούν απαραίτητα αντιπροσωπευτικά του τρόπου σκέψης μας ή της προσωπικότητάς μας, απλά νομίζω μερικά μέλη (όπως ο Rocker) τα παίρνουν υπερβολικά σοβαρά (που δεν θα έπρεπε καν να συμβαίνει αυτό αφού 1ον μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν ψευδώνυμο στις ρυθμίσεις του προφίλ τους και 2ον δεν νομίζω μία μουσική να σε αντιπροσωπεύει το Είναι σου, δηλαδή εγώ που ακούω ντίσκο και italo disco θα έπρεπε να γράφω αντίστοιχα; Αν ναι, δεν έχω ιδέα πως θα μπορούσε να γίνει αυτό, με την ροκ οκ το κατανοώ μια κάποια "αντίδραδη" στο κατεστημένο και έτσι νευράκια με όλους και όλα).

Κεγώ λατρεύω τα Ιταλικά αν και δεν ξέρω, μου αρέσει να τα ακούω (η μητέρα μου σπούδασε στην Ιταλία και μου μιλάει καμιά φορά :) ).

Ναι όντως, η Θεσσαλονίκη τα Χριστούγεννα είναι υπέροχη, μακάρι να έρθεις και να περάσεις φανταστικά εύχομαι! :)

- Reminiscent : Ενθυμούμενος (Αναπολών). Με μία λέξη.
Είμαι σαν ένα κακό πνεύμα εγώ. Όταν κάποιος με μνημονεύει, τσουπ ! εμφανίζομαι.
- Ψευδώνυμα αλλάζουν τα τρολς και οι κότες (που εξάλλου πρόκειται για ένα και το αυτό). Ο Rocker, τόσο εντός όσο και εκτός στήλης, δε μοιάζει, δεν αλλάζει. Με κανέναν και για κανέναν. Αλλιώς, θα ήτανε τσινάρι.
- Όταν αναφέρουμε κάποιον με το ψευδώνυμό του -ειδικά σε σχόλιο τρίτου- σκεφτόμαστε πρώτα τί θα γράψουμε.
Από τη μία, για να μας πάρουν στα σοβαρά και όχι σαν αυτόν εδώ :
https://youtu.be/5Jl9nwucjmE?si=PzKvFwh_3GZ98sAM
Και από την άλλη, επειδή υπάρχει πάντα από πίσω μία διαχείριση που τα σβήνει.
Κάτω από κάθε κενό κουτάκι που περιμένει καινούργιο σχόλιο, βρίσκονται κάτι ψιλά γραμματάκια. Ας τα έχουμε υπόψιν. Και ας προσέχουμε.
Τώρα να μου πεις, στο discow εκτός από το ρυθμό, τη φιγούρα και τη μάρκα που φοράμε τί άλλο να προσέξουμε... 🕺
Αφιερωμένο στο discow sound (not music), στους fans και στους καλοθελητές "ψυχολόγους" της στήλης που με έχουν ψυχολογήσει :
https://youtu.be/rZvauk-TgqE?si=NA1lnfg91avg4KF-