Έχω την εμπειρία αυτή. Θα σου συνιστούσα, να μη μετακομίσεις μόνιμα μία και καλή, αλλά να πηγαίνεις και να μένεις για περιορισμένα χρονικά διαστήματα αρχικά, ώστε η προσαρμογή να είναι σταδιακή.
Και αυτό, επειδή δεν έχεις μόνο να αντιμετωπίσεις τις αλλαγές στις συνήθειες και τη ζωή σου, αλλά και τη βαθειά αλλαγή ως προς το εξωτερικό περιβάλλον μίας πόλης που δε γνωρίζεις.
Αυτά τα δύο, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση από το γνώριμο και οικείο σου περιβάλλον όπου όλοι σου οι γνωστοί και αγαπημένοι θα βρίσκονται μακριά, μπορεί να σε αγχώσει ή ακόμα και να σε οδηγήσει σε κατάθλιψη.
Βασικά, και ο σύντροφός σου πρέπει να βοηθήσει και να συντείνει στη δική σου προσαρμογή. Να είναι ευδιάθετος και κοντά σου σε οτιδήποτε χρειάζεσαι.
Μη διστάζεις να συζητάς ελεύθερα και ανοιχτά μαζί του κάθε πρόβλημα που σε απασχολεί. Και να λύνεται πολιτισμένα, μέσω της συζήτησης.
Από την άλλη, οπωσδήποτε, θα πρέπει να απασχοληθείς κάπου και να εργαστείς για να πετύχει.
Άλλο βασικό, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να σε γνωρίσει στους δικούς του ανθρώπους. Γονείς και κολλητούς φίλους. Και να τα πας καλά μαζί τους.
Να έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις την πόλη μας, αλλά σιγά σιγά · μη βιαστείς για τίποτα.
Τα μικρά χρονικά διαστήματα της συγκατοίκησης, προοδευτικά θα γίνουν μεγαλύτερα μέχρι να ακολουθήσει και η οριστική.
Καλή επιτυχία σας εύχομαι.