ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι, την ξαναέπαθα: ερωτεύτηκα και πάλι ένα μη διαθέσιμο άτομο και τώρα πληρώνω την κατάρριψη. Είτε είχε καιρό να μου συμβεί είτε ανοίχτηκα περισσότερο αυτή τη φορά, αλλά ρε φίλε δεν παίζεται ο ψυχικός πόνος!... Έχω να κοιμηθώ καλά κάνα μήνα, δεν έχω όρεξη, έχω κόψει την άσκηση, πίνω και καπνίζω κάθε μέρα. Ναι, το ξέρω ότι θα περάσει κάποια στιγμή, αλλά τώρα είμαι βαθιάαα μες στο πηγάδι. Θα 'θελα να γινόταν να σβήσω απ' το μυαλό μου όλη της την ύπαρξη και όσα περάσαμε μαζί, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σε μερικά χρόνια θα χαίρομαι που έζησα αυτή την εμπειρία (γιατί αυτό είναι να είσαι ζωντανός, οι βαθιές συνδέσεις με άλλους ανθρώπους), αλλά τώρα δεν παί-ζε-ται. ΓΙα την ιστορία, εγώ 52 εκείνη 29 (λίγο πού πας ρε Καραμήτρο, αλλά άμα γίνει το κλικ έγινε, και δεν ήταν το θέμα η διαφορά ηλικίας), Ουκρανή τραυματισμένη από τον πόλεμο, με ένα σωρό ψυχολογικά μπαγκάζια - αλλά μπαγκάζια που ένιωθα ότι μπορώ να χειριστώ. Για μένα ήταν το πλήρες πακέτο: μου άρεσε να την ακούω να μιλάει, μου άρεσε να της μιλάω κι εγώ, και μου άρεσε και το σεξ. Γενικά νομίζω πως δεν έκανα κάτι λάθος και ότι ισχύει το κλισέ "it's not you, it's me" όπως μου είπε, αλλά το πόσο υποφέρω τώρα δεν λέγεται. Αυτά.