Κι εγώ περίπου έτσι έκανα, δεν πήρα όλα τα πράγματα, ρούχα μαζί μου,μόνο τα απαραίτητα, με τη λογική του "βλέποντας και κάνοντας".
Κάπου εδώ να προσθέσω κάτι που παρέλειψα να πω για την κοπέλα που έγραψε την εξομολόγηση. Κοπέλα μου, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που σε εμένα είχε καταλυτικό ρόλο ήταν ότι εγώ ούτως ή άλλως θα πήγαινα να μείνω στην Αθήνα. Το είχα αποφασίσει πολύ πριν γνωρίσω τον σύντροφό μου και το ήθελα. Αφενός γιατί γνώριζα ότι το επάγγελμά μου (και τα δύο επαγγέλματα δηλαδή που έχω) αργά ή γρήγορα θα με οδηγούσαν στην Αθήνα, βλέποντας τι παίζει με τις κενές θέσεις κι αφετέρου γιατί ήθελα να ζήσω σε μια τόσο μεγάλη πόλη και να την ανακαλύψω, παρόλο που γνώριζα ότι θα δυσκολευτώ. Προσωπικά δεν θα πήγαινα σε μια οποιαδήποτε άλλη πόλη για κάποιον που γνώρισα. Απλά σε μένα έτσι ήρθαν τα πράγματα, να είναι το παιδί που γνώρισα από την πόλη μου, Θεσσαλονίκη, αλλά να ζει μόνιμα στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια και κάπως έτσι έγινε. Έτσι έτυχε κι αντί τελικά να πάω αργότερα στην Αθήνα, ήρθα ένα χρόνο νωρίτερα, έχοντας όμως τελειώσει τις βασικές σπουδές μου ή τουλάχιστον αυτές που εγώ έκρινα ως βασικές. Αυτό στο λέω γιατί θεωρώ πως αν ποτέ δεν είχες σκεφτεί να αλλάξεις πόλη για να πας σε μια συγκεκριμένη και τώρα πηγαίνεις αποκλειστικά για έναν άνθρωπο, χωρίς να σε παρακινεί είτε το προσωπικό σου γούστο είτε η δουλειά σου, ενδεχομένως να δυσκολευτείς περισσότερο. Δεν λέω πως αυτός είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τη μετακόμισή σου, λέω απλά να το έχεις κι αυτό υπόψιν.
ΥΓ1: δεν έχουμε δικτατορία. Είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις και με δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Όποιος δεν το γουστάρει ή δεν μπορεί να αντέξει κάποιον που διαφωνεί μαζί του, ξέρει πού είναι η πόρτα. Αλίμονο αν σιωπούσαμε επειδή καποιοι δαιμονίζονται αν τολμήσεις να εκφέρεις άποψη διαφορετική από τη δίκη τους. Δεν ήρθαν τα "άγρια" να διώξουν τα ήμερα. Άσε που μεταξύ μας τις αγριάδες τις ακούω πάντα για νιαουρίσματα.
ΥΓ2: σε ευχαριστώ πααααρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι πήρα τεράστια χαρά :)