Συμφωνώ απολύτως με όσα γράφεις. Η συγκατοίκηση είναι πράγματι ένα μεγάλο βήμα και ίσως το πιο ειλικρινές “τεστ” μιας σχέσης, γιατί αποκαλύπτει πλευρές του εαυτού μας και του άλλου που δεν φαίνονται όσο περνάς απλώς χρόνο μαζί. Δεν είναι πάντα εύκολο να συνυπάρχουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι στον ίδιο χώρο, με τις συνήθειες, τις ιδιοτροπίες και τις ανάγκες τους. Από την άλλη, αν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και διάθεση για προσαρμογή, η συγκατοίκηση μπορεί να δυναμώσει πολύ τη σχέση.
ΥΓ: εντωμεταξύ έβγαλα και το κολάρο (άσχετο αλλά χάρηκα τόσο και είπα να το προσθέσω)