Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;"

Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;" Facebook Twitter
Ο τότε καγκελλάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
15

Ίσως έχετε ακούσει ότι όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διεκδικούσε να μπούμε σαν χώρα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όλοι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών ήταν εναντίον της Ελλάδας, δεν θέλανε να μπει η Ελλάδα στην Κοινότητα. Πάει λοιπόν ο Καραμανλής να συναντήσει τον Schmidt- τον Καγκελάριο της Γερμανίας- και αυτός του λέει: «Ξέρετε, κύριε Καραμανλή, δεν έχετε τις οικονομικές προϋποθέσεις...». Και ο Καραμανλής –όπως μου είπε- του απάντησε: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές, έχετε το δικαίωμα να είστε μέσα στην Κοινότητα και εμείς που δώσαμε τα φώτα σε όλους εσάς, θα είμαστε εκτός; Να ξέρετε, αυτό που σας λέω μεταξύ μας, τώρα που θα σταθούμε μπροστά στους δημοσιογράφους που μας περιμένουν έξω, θα το πω δημοσίως!».


Βγήκανε έξω, σταθήκανε μπροστά στους δημοσιογράφους –μου λέει ο Καραμανλής- και, πρώτος, δηλώνει ο Schmidt: «Είμαστε υπέρ της Ελλάδας, πρέπει να μπει στην Κοινότητα». Όταν μου το διηγήθηκε αυτό ο Καραμανλής, νόμιζα ότι έχει ωραιοποιήσει λίγο τα πράγματα... Περνάει ο καιρός, πρύτανης εγώ στη Σορβόννη, και μετά από χρόνια, με πιάνει ο Mitterand και μου λέει: «Κυρία Αρβελέρ, θα κάνω μια συνάντηση των αρχηγών της Ευρώπης θέλω να την κάνω στη Σορβόννη, σας παρακαλώ να προεδρεύσετε» -δεν επιτρέπαμε να προεδρεύσει μέσα στη Σορβόννη κανείς που δεν είχε σχέση με τη Σορβόννη. Έρχονται οι αρχηγοί των κρατών και σε μια στιγμή διαλείμματος με πιάνει ο Kohl –ήταν αυτός Καγκελάριος τότε- και μου λέει: Έχω ανάγκη από ένα ήσυχο γραφείο...πού ήσυχο, για μια ιδιωτική συνάντηση με τον Lubbers. Θέλω ένα γραφείο να είμαστε μόνοι μας, οι δυό μας». Του λέω, «Ακούστε, το μόνο γραφείο που είναι σίγουρο, είναι το δικό μου. Πάρτε το γραφείο μου». Του δίνω το γραφείο μου και βγαίνω έξω και βλέπω όλους αυτούς τους μεταφραστές και τους παρατρεχάμενους του Kohl να συζητούν και να περιμένουν τον Καγκελάριο να τελειώσει την συνάντηση του. Για να τους κάνω παρέα, πιάνω την κουβέντα μαζί τους και δεν ξέρω πως, έρχεται η κουβέντα και μου λέει ο βασικός μεταφραστής του Kohl: «Κυρία Αρβελέρ, έχετε ακούσει την ιστορία με τον Schmidt και τον δικό σας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;». «Ναι!», και αρχίζω να του την διηγούμαι όπως την είχα ακούσει από τον Καραμανλή. Τελειώνοντας, γυρίζει ο μεταφραστής και μου λέει: «Ακριβώς έτσι έγινε. Εγώ ήμουν αυτός που μετέφρασα αυτή τη φράση του Καραμανλή»!

_____

Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Μια μεγάλη Ελληνίδα, Συνομιλίες με τον Θανάση Λάλα, εκδ. Αρμός (σελ. 65-66)

15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

σχόλια

9 σχόλια
Ο Σμιντ είπε στον Καραμανλή την απλή αλήθεια η οποία εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα αλλά ο Καραμανλής απάντησε όπως απαντάει κάποιος και στο καφενίο της γειτονιάς. Δηλαδή με το γνωστό για τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Τρομερό κατόρθωμα.
Δεν εμπιεστεύομαι την κυρία Αρβελέρ. Άλλο αν είσαι ανεξάρτητος ιστορικός, άλλος Κινεζολόγος. άλλο Οθωμανολόγος. άλλο Σελτζουκολόγος και άλλο Βυζαντινολόγος.Μήπως η κυρία Αρβελέρ ήταν παρούσα και στην ατάκα που είπε ο "εθνάρχης" όταν έβγαλε την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και μετά παρακουλούσε ως ραγιάς να ξαναμπεί μέχρι το 1980; Τί είπε στους Αμερικάνους; Θα βγω και θα πω πως ρίξατε πυρηνικές βόμβες ατους Ιάπωνες;Ας είμαστε λογικοί.
Ποιος ήταν ηγετική φιγούρα? Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της Μακρονήσου και της Γιάρου? Αυτός που το παρακράτος του σκότωσε το Γρηγόρη Λαμπράκη? Των εκλογών βίας και νοθείας του '61? Του φακελώματος στην ασφάλεια? Που στα χρόνια διακυβέρνησης του ξενιτεύτηκε όλος ο εργατικός πληθυσμός της χώρας? Του "η Κύπρος κείται μακράν"? Ή επειδή είπε ο Μίκης Θεοδωράκης το περιβόητο "Καραμανλής ή τανκς" δίνουμε συγχωροχάρτι και ξαφνικά γίνεται εθνάρχης? Οποιοσδήποτε ανατρέξει σε ιστορικά στοιχεία και σε μαρτυρίες, ακόμα και αμετανόητων δεξιών-αντικομμουνιστών, μπορεί να μάθει τα δύσκολα και μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης του.Στην ΕΟΚ θα μπαίναμε με οποιοδήποτε πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρισκόμασταν 5 χρόνια μετά το Βιετνάμ και και την πτώση της χούντας και η Σοβιετική Ένωση όδευε προς το τέλος της, οπότε η ΕΟΚ αποτελούσε μονόδρομο. Το γεγονός ότι δεν "εκμεταλλευτήκαμε" και κακοδιαχειριστήκαμε την είσοδο μας το 1981, τα πακέτα Ντελόρ και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης δεν είναι θέμα της κακής ΕΕ ή ΟΝΕ. Είναι θέμα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και κομματικών-πελατειακών σχέσεων πολιτών και κράτους. Οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι η ξαφνική οικονομική ευμάρεια του 1981-2008 ήταν μια τεράστια φούσκα, γιατί ουσιαστικά δεν είχε καμία υποδομή και βάση. Τέλος στο κομμάτι του ηγέτη να τονίσω πως οι 2-3 ηγετικές φιγούρες της Ελλάδος, αποτελούν ηγετικές μορφές σχεδόν κατά αποκλειστικότητα από αυτούς που τους ψήφιζαν. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ηγέτες όπως ο Ντε Γκολ, ο Χελμουτ Κολ, ο Αλντο Μορο, ο Μακ Μιλαν χαίρουν πιο ευρείας αποδοχής, ενδεχομένως επειδή η εκλογή τους δεν επηρέαζε τόσο την πολιτική σταθερότητα ούτε τα συμφέροντα των οπαδών τους.
Συγγνώμη κύριοι και κυρίες που θα χαλάσω το αντιγερμανικό κλίμα αλλά οι κκ. Γερμανοί, Φινλανδοί, Γάλλοι κλπ. ήταν και είναι οι μόνοι που είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να συζητούν την οικονομική διάσωση της Ελλάδας. Αν ήμασταν το 2009 εκτός Ε.Ε. θα είχαμε χρεοκοπήσει... Αυτό ακριβώς διέγνωσε και ο Τσίπρας προ τριμήνου και συμφώνησε με τους εταίρους. Γιατί συνεχίζει η ρητορική των "κακών" Γερμανών; Και εν τέλει ποιοί ακριβώς είναι οι καλοί; Οι Αμερικανοί που όταν φθάνει η κουβέντα στα λεφτά, σφυρίζουν αδιάφορα; Ή μήπως οι Ρώσοι που μετά τη Γεωργία και την Ουκρανία σπεύδουν να αιματοκυλίσουν και τη Συρία; Και στην τελική αν είμαστε μάγκες γιατί δεν μειώνουμε το δημόσιο χρέος μόνοι μας ώστε κάποια ευλογημένοι στιγμή να πάψουμε να παρακαλάμε για σβησίματα, δανεικά κ.α. και να πάψουμε να γυρίζουμε στις "αρένες του κόσμου" όπως έγραψε και ο Γκάτσος;
Παρ' όλ' αυτά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, το 2009 η χρεοκοπία δεν ήταν άτακτη... Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι συνέχισαν και συνεχίζουν να πληρώνονται (έστω και με μειωμένους μισθούς και συντάξεις). Επίσης δεν έκλεισαν οι τράπεζες (έστω και με capital controls)... Αυτά προσωπικά δεν τα λέω και λίγα... Μπορεί να έχουμε σφιχτεί πολύ αλλά δεν καταστραφήκαμε... Είναι κάτι κι αυτό... Για μένα τουλάχιστον.
Οι πολιτικοί άντρες εκείνης της γενιάς (παλιάς κοπής), προερχόμενοι από πραγματικά δύσκολες εποχές, ανδρωμένοι μέσα σε αυτές, ήταν μίας άλλης, διαφορετικής ποιότητας. Ήταν εκείνοι που δημιούργησαν την ΕΟΚ οραματιζόμενοι ένα, αληθινά, καλύτερο μέλλον για όλους μας. Μέχρι που ανέλαβαν τα τέκνα τους και ακόμη χειρότερα, τα εγγόνια τους. Οι μέχρι πριν μερικά χρόνια βουτυρένιοι, πουπουλένιοι-εκκολαπτόμενοι χαρτογιακάδες των κολεγίων, σημερινοί κυβερνήτες της Ευρώπης.....και μη χειρότερα!...
Οι πολιτικοί προέρχονται και εκλέγονται από το λαό (και την αστική τάξη). Συνέκρινε τους ανθρώπους τότε με σήμερα και θα δεις γιατί δε βγάζουμε πλέον τέτοιους πολιτικούς.
Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς αισθάνονταν οτι μας κάνουν χάρη..Ο Τσίπρας το έριξε στη βλαχομαγκιά και τον αρχίσαν στις καλπαζιές και τα μπατσάκια..Οι πολιτικοί κάποτε είχαν ηγετική φυσιογνωμία, ενδιαφέρον για τη χώρα (τότε τη λέγανε πατρίδα και δε ντρέπονταν) και πάνω απ όλα...διαπραγματεύονταν σαν ίσος προς ίσο.Ελ. Βενιζέλος, Καραμανλής, Αν. Παπανδρέου -άσχετα απο τα λάθη που κάνανε- πληρούσαν αυτές τις προυποθέσεις.
Είναι εντυπωσιακό και δείγμα του ανδρός ότι ο Καραμανλής ποτέ δεν αποκάλυπτε σε δημοσιογράφους (παραδόξως δεν του γινόταν η ερώτηση ούτε την είχε "προτρέψει" όπως γίνονται οι στημένες ερωτήσεις σήμερα) ούτε αναφέρει στα απομνημονεύματα του το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός , τον τρόπο δηλαδή που έπεισε τον Σμιτ και το μαθαίνουμε πολύ μετά από μια άτυπη στιχομυθία.Ας μην μπλέκουμε τον Παπανδρέου ο οποίος ποτέ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αλλά αντίθετα πολέμησε με όποιον τρόπο μπορούσε όπως και η πλεοψηφία της Ευρώπης την είσοδο μας στην Κοινότητα. Θυμάμαι πιτσιρικάς ζωντανά από το ραδιόφωνο τον Καραμανλή να "εκλιπαρεί" τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ έστω να παραμείνουν οι βουλευτές του στην συζήτηση στη Βουλή και μετά τον διάλογο να αποφασίσουν για την ψηφοφορία μες στην αίθουσα. Ο αληταράς είχε πάρει όλους τους βουλευτές και βγήκε σαν λαγός έξω μην τυχόν και ψηφίσει κάποιος δικός του ΝΑΙ. Θυμάμαι σαν τώρα κάποια λόγια του Καραμανλή: Δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του. Ή είσαι υπέρ του ΝΑΙ και ψηφίζεις στην αίθουσα ή είσαι υπέρ του ΟΧΙ και μένεις στη Βουλή και υπερασπίζεσαι από την έδρα του κοινοβουλιου τις θέσεις σου.