ΒΙΒΛΙΟ
Βιβλίο /

Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;"

Μια αποκαλυπτική στιχομυθία του έλληνα πολιτικού με τον Χέλμουτ Σμιτ, όπως την αποκαλύπτει η αυτόπτης μάρτυς Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ

Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;" Facebook Twitter
Ο τότε καγκελλάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
ΒΙΒΛΙΟ / ΘΕΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟ / ΘΕΜΑΤΑ
15

Ίσως έχετε ακούσει ότι όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διεκδικούσε να μπούμε σαν χώρα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όλοι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών ήταν εναντίον της Ελλάδας, δεν θέλανε να μπει η Ελλάδα στην Κοινότητα. Πάει λοιπόν ο Καραμανλής να συναντήσει τον Schmidt- τον Καγκελάριο της Γερμανίας- και αυτός του λέει: «Ξέρετε, κύριε Καραμανλή, δεν έχετε τις οικονομικές προϋποθέσεις...». Και ο Καραμανλής –όπως μου είπε- του απάντησε: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές, έχετε το δικαίωμα να είστε μέσα στην Κοινότητα και εμείς που δώσαμε τα φώτα σε όλους εσάς, θα είμαστε εκτός; Να ξέρετε, αυτό που σας λέω μεταξύ μας, τώρα που θα σταθούμε μπροστά στους δημοσιογράφους που μας περιμένουν έξω, θα το πω δημοσίως!».


Βγήκανε έξω, σταθήκανε μπροστά στους δημοσιογράφους –μου λέει ο Καραμανλής- και, πρώτος, δηλώνει ο Schmidt: «Είμαστε υπέρ της Ελλάδας, πρέπει να μπει στην Κοινότητα». Όταν μου το διηγήθηκε αυτό ο Καραμανλής, νόμιζα ότι έχει ωραιοποιήσει λίγο τα πράγματα... Περνάει ο καιρός, πρύτανης εγώ στη Σορβόννη, και μετά από χρόνια, με πιάνει ο Mitterand και μου λέει: «Κυρία Αρβελέρ, θα κάνω μια συνάντηση των αρχηγών της Ευρώπης θέλω να την κάνω στη Σορβόννη, σας παρακαλώ να προεδρεύσετε» -δεν επιτρέπαμε να προεδρεύσει μέσα στη Σορβόννη κανείς που δεν είχε σχέση με τη Σορβόννη. Έρχονται οι αρχηγοί των κρατών και σε μια στιγμή διαλείμματος με πιάνει ο Kohl –ήταν αυτός Καγκελάριος τότε- και μου λέει: Έχω ανάγκη από ένα ήσυχο γραφείο...πού ήσυχο, για μια ιδιωτική συνάντηση με τον Lubbers. Θέλω ένα γραφείο να είμαστε μόνοι μας, οι δυό μας». Του λέω, «Ακούστε, το μόνο γραφείο που είναι σίγουρο, είναι το δικό μου. Πάρτε το γραφείο μου». Του δίνω το γραφείο μου και βγαίνω έξω και βλέπω όλους αυτούς τους μεταφραστές και τους παρατρεχάμενους του Kohl να συζητούν και να περιμένουν τον Καγκελάριο να τελειώσει την συνάντηση του. Για να τους κάνω παρέα, πιάνω την κουβέντα μαζί τους και δεν ξέρω πως, έρχεται η κουβέντα και μου λέει ο βασικός μεταφραστής του Kohl: «Κυρία Αρβελέρ, έχετε ακούσει την ιστορία με τον Schmidt και τον δικό σας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;». «Ναι!», και αρχίζω να του την διηγούμαι όπως την είχα ακούσει από τον Καραμανλή. Τελειώνοντας, γυρίζει ο μεταφραστής και μου λέει: «Ακριβώς έτσι έγινε. Εγώ ήμουν αυτός που μετέφρασα αυτή τη φράση του Καραμανλή»!

_____

Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Μια μεγάλη Ελληνίδα, Συνομιλίες με τον Θανάση Λάλα, εκδ. Αρμός (σελ. 65-66)

15

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωστής Γκιμοσούλης: «Δυο μήνες στην αποθήκη»

Το πίσω ράφι / «Δυο μήνες στην αποθήκη»: Οι ατέλειωτες νύχτες στο νοσοκομείο που άλλαξαν έναν συγγραφέα

Ο Κωστής Γκιμοσούλης έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Με τους όρους της ιατρικής, ο εκπρόσωπος της «γενιάς του '80» είχε χτυπηθεί από μηνιγγίτιδα. Με τους δικούς του όρους, όμως, εκείνο που τον καθήλωσε και πήγε να τον τρελάνει ήταν ο διχασμός του ανάμεσα σε δύο αγάπες.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Έτσι μας πέταξαν μέσα στην Ιστορία

Βιβλίο / Το φιλόδοξο λογοτεχνικό ντεμπούτο του Κώστα Καλτσά είναι μια οικογενειακή σάγκα με απρόβλεπτες διαδρομές

«Νικήτρια Σκόνη»: Μια αξιοδιάβαστη αφήγηση της μεγάλης Ιστορίας του 20ού και του 21ου αιώνα στην Ελλάδα, από τα Δεκεμβριανά του 1944 έως το 2015.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Γκρέγκορ φον Ρετσόρι: Αποχαιρετώντας μια Ευρώπη που χάνεται

Βιβλίο / Γκρέγκορ φον Ρετσόρι: Αποχαιρετώντας μια Ευρώπη που χάνεται

Ένας από τους τελευταίους κοσμοπολίτες καλλιτέχνες και συγγραφείς αυτοβιογραφείται στο αριστουργηματικό, σύμφωνα με κριτικούς και συγγραφείς όπως ο Τζον Μπάνβιλ, βιβλίο του «Τα περσινά χιόνια», θέτοντας ερωτήματα για τον παλιό, σχεδόν μυθικό κόσμο της Ευρώπης που έχει χαθεί για πάντα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
CARRIE

Βιβλίο / H Carrie στα 50: Το φοβερό λογοτεχνικό ντεμπούτο του Στίβεν Κινγκ που παραλίγο να καταλήξει στα σκουπίδια

Πάνω από 60 μυθιστορήματα που έχουν πουλήσει περισσότερα από 350 εκατομμύρια αντίτυπα μετράει σήμερα ο «βασιλιάς του τρόμου», όλα όμως ξεκίνησαν πριν από μισό αιώνα με την πρώτη περίοδο μιας ντροπαλής και περιθωριοποιημένης μαθήτριας γυμνασίου.
THE LIFO TEAM
Οι «Αρχάριοι» του Ρέιμοντ Κάρβερ, ήρωες τσακισμένοι από το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου

Το πίσω ράφι / Οι «Αρχάριοι» του Ρέιμοντ Κάρβερ, ήρωες τσακισμένοι από το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου

Γεννημένος στο Όρεγκον τα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση του '29, γιος μιας σερβιτόρας κι ενός εργάτη σε εργοστάσιο ξυλείας, ο κορυφαίος εκπρόσωπος του «βρόμικου ρεαλισμού» βίωσε στο πετσί του την αθλιότητα, τις δυσκολίες και την αποξένωση που αποτύπωσε στο έργο του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Μιχάλης Μακρόπουλος: «Ζούμε σε μια εποχή βαθιάς μοναξιάς, μέσα σε μια θάλασσα διαδικτυακών “φίλων”».

Βιβλίο / Μιχάλης Μακρόπουλος: «Ζούμε στη βαθιά μοναξιά των διαδικτυακών μας “φίλων”»

Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για τη δύναμη της λογοτεχνίας, για τα βιβλία που διαβάζει και απέχουν απ’ όσα σήμερα «συζητιούνται», για τη ζωή στην επαρχία αλλά και για το πόσο τον ενοχλεί η «αυτοπροσωπολατρία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
To «παράνομο» σεξ στην Αθήνα του Μεσοπολέμου σε μια νέα μελέτη

Βιβλίο / To «παράνομο» σεξ στην Αθήνα του Μεσοπολέμου σε μια νέα μελέτη

Κόντρα στα κυρίαρχα ήθη, ο Μεσοπόλεμος υπήρξε διεθνώς μια εποχή σεξουαλικής ελευθεριότητας. Μια πρωτότυπη έκδοση από τους Τάσο Θεοφίλου και Εύα Γανίδου εστιάζει στις επιδόσεις των Αθηναίων στο «παράνομο» σεξ, μέσα από δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής, με τα ευρήματα να είναι εντυπωσιακά, ενίοτε και σπαρταριστά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εύα Στεφανή: «Με συγκινεί ακόμα ο «Πεισίστρατος» του Γιώργου Χειμωνά»

The Book Lovers / Εύα Στεφανή: «Βρίσκω θεραπευτικά τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Εύα Στεφανή, σκηνοθέτιδα και καθηγήτρια Κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για τη διαδρομή της από την Δάφνη ντι Μοριέ στον Ε.Χ. Γονατά κι από τον Τσβάιχ στον Γιώργο Χειμωνά.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Το συναρπαστικό ντεμπούτο της Ρένας Λούνα είναι καλή λογοτεχνία

Βιβλίο / Το συναρπαστικό ντεμπούτο της Ρένας Λούνα είναι καλή λογοτεχνία

Οι «Αλεπούδες του Περ-Λασαίζ» είναι ένα μυθιστόρημα άριστα δομημένο, με πυκνό λόγο και πλήθος πραγματολογικών στοιχείων, που αναπλάθει τη γαλλική επαρχία των ’50s μέσα από μια απελπισμένη ερωτική ιστορία με φεμινιστική χροιά. 
M. HULOT
Η σημασία του Le Corbusier σήμερα

Βιβλίο / Η σημασία του Le Corbusier σήμερα

Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας και στοχαστής, που έβαλε ποίηση στο σκυρόδερμα και συνέδεσε τα οράματα ενός σύγχρονου «Blade Runner» με τον Παρθενώνα, μοιάζει σήμερα να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και σημασία όσο ποτέ. Η «Συζήτηση με τους φοιτητές της αρχιτεκτονικής» από εκδόσεις ΠΕΚ αποδεικνύει γιατί.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Οι δεσποινίδες της Αβινιόν ήταν από το Τσανάκ Καλέ

Βιβλίο / Οι δεσποινίδες της Αβινιόν ήταν από το Τσανάκ Καλέ

Τα κεραμικά των Δαρδανελλίων, ο συσχετισμός τους με την ταυτότητα, με το συναίσθημα. Ένα γοητευτικό βιβλίο δείχνει πώς τα «λαϊκά», «αγροτικά» κεραμικά συνδέονται με το κίνημα Arts & Crafts, με τον ιαπωνισμό, με τις διακοσμητικές τέχνες και το ντιζάιν στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Τζούντιθ Μπάτλερ: Μιλώντας για το «φάντασμα του φύλου» χωρίς φόβο και πάθος

Βιβλίο / Τζούντιθ Μπάτλερ: Μιλώντας για το «φάντασμα του φύλου» χωρίς φόβο και πάθος

Mία από τις σημαντικότερες θεωρητικούς της εποχής μας, που έχει δεχθεί επιθέσεις και έχει λογοκριθεί για τις απόψεις της μόλις κυκλοφόρησε το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο «Ποιος φοβάται το φύλο;» το οποίο αναμένεται να συζητηθεί, ενώ πολλοί αναρωτιούνται αν η ίδια έγινε mainstream.
EΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
9 σχόλια
Poet_of_Silence
Poet_of_Silence
Ο Σμιντ είπε στον Καραμανλή την απλή αλήθεια η οποία εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα αλλά ο Καραμανλής απάντησε όπως απαντάει κάποιος και στο καφενίο της γειτονιάς. Δηλαδή με το γνωστό για τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Τρομερό κατόρθωμα.
Καλλίμαχος
Καλλίμαχος
Δεν εμπιεστεύομαι την κυρία Αρβελέρ. Άλλο αν είσαι ανεξάρτητος ιστορικός, άλλος Κινεζολόγος. άλλο Οθωμανολόγος. άλλο Σελτζουκολόγος και άλλο Βυζαντινολόγος.Μήπως η κυρία Αρβελέρ ήταν παρούσα και στην ατάκα που είπε ο "εθνάρχης" όταν έβγαλε την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και μετά παρακουλούσε ως ραγιάς να ξαναμπεί μέχρι το 1980; Τί είπε στους Αμερικάνους; Θα βγω και θα πω πως ρίξατε πυρηνικές βόμβες ατους Ιάπωνες;Ας είμαστε λογικοί.
Fourtouna_opportouna
Ποιος ήταν ηγετική φιγούρα? Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της Μακρονήσου και της Γιάρου? Αυτός που το παρακράτος του σκότωσε το Γρηγόρη Λαμπράκη? Των εκλογών βίας και νοθείας του '61? Του φακελώματος στην ασφάλεια? Που στα χρόνια διακυβέρνησης του ξενιτεύτηκε όλος ο εργατικός πληθυσμός της χώρας? Του "η Κύπρος κείται μακράν"? Ή επειδή είπε ο Μίκης Θεοδωράκης το περιβόητο "Καραμανλής ή τανκς" δίνουμε συγχωροχάρτι και ξαφνικά γίνεται εθνάρχης? Οποιοσδήποτε ανατρέξει σε ιστορικά στοιχεία και σε μαρτυρίες, ακόμα και αμετανόητων δεξιών-αντικομμουνιστών, μπορεί να μάθει τα δύσκολα και μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης του.Στην ΕΟΚ θα μπαίναμε με οποιοδήποτε πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρισκόμασταν 5 χρόνια μετά το Βιετνάμ και και την πτώση της χούντας και η Σοβιετική Ένωση όδευε προς το τέλος της, οπότε η ΕΟΚ αποτελούσε μονόδρομο. Το γεγονός ότι δεν "εκμεταλλευτήκαμε" και κακοδιαχειριστήκαμε την είσοδο μας το 1981, τα πακέτα Ντελόρ και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης δεν είναι θέμα της κακής ΕΕ ή ΟΝΕ. Είναι θέμα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και κομματικών-πελατειακών σχέσεων πολιτών και κράτους. Οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι η ξαφνική οικονομική ευμάρεια του 1981-2008 ήταν μια τεράστια φούσκα, γιατί ουσιαστικά δεν είχε καμία υποδομή και βάση. Τέλος στο κομμάτι του ηγέτη να τονίσω πως οι 2-3 ηγετικές φιγούρες της Ελλάδος, αποτελούν ηγετικές μορφές σχεδόν κατά αποκλειστικότητα από αυτούς που τους ψήφιζαν. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ηγέτες όπως ο Ντε Γκολ, ο Χελμουτ Κολ, ο Αλντο Μορο, ο Μακ Μιλαν χαίρουν πιο ευρείας αποδοχής, ενδεχομένως επειδή η εκλογή τους δεν επηρέαζε τόσο την πολιτική σταθερότητα ούτε τα συμφέροντα των οπαδών τους.
Vectorman
Συγγνώμη κύριοι και κυρίες που θα χαλάσω το αντιγερμανικό κλίμα αλλά οι κκ. Γερμανοί, Φινλανδοί, Γάλλοι κλπ. ήταν και είναι οι μόνοι που είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να συζητούν την οικονομική διάσωση της Ελλάδας. Αν ήμασταν το 2009 εκτός Ε.Ε. θα είχαμε χρεοκοπήσει... Αυτό ακριβώς διέγνωσε και ο Τσίπρας προ τριμήνου και συμφώνησε με τους εταίρους. Γιατί συνεχίζει η ρητορική των "κακών" Γερμανών; Και εν τέλει ποιοί ακριβώς είναι οι καλοί; Οι Αμερικανοί που όταν φθάνει η κουβέντα στα λεφτά, σφυρίζουν αδιάφορα; Ή μήπως οι Ρώσοι που μετά τη Γεωργία και την Ουκρανία σπεύδουν να αιματοκυλίσουν και τη Συρία; Και στην τελική αν είμαστε μάγκες γιατί δεν μειώνουμε το δημόσιο χρέος μόνοι μας ώστε κάποια ευλογημένοι στιγμή να πάψουμε να παρακαλάμε για σβησίματα, δανεικά κ.α. και να πάψουμε να γυρίζουμε στις "αρένες του κόσμου" όπως έγραψε και ο Γκάτσος;
Vectorman
Παρ' όλ' αυτά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, το 2009 η χρεοκοπία δεν ήταν άτακτη... Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι συνέχισαν και συνεχίζουν να πληρώνονται (έστω και με μειωμένους μισθούς και συντάξεις). Επίσης δεν έκλεισαν οι τράπεζες (έστω και με capital controls)... Αυτά προσωπικά δεν τα λέω και λίγα... Μπορεί να έχουμε σφιχτεί πολύ αλλά δεν καταστραφήκαμε... Είναι κάτι κι αυτό... Για μένα τουλάχιστον.
Ο Νοών... νοείτω
Ο Νοών... νοείτω
Οι πολιτικοί άντρες εκείνης της γενιάς (παλιάς κοπής), προερχόμενοι από πραγματικά δύσκολες εποχές, ανδρωμένοι μέσα σε αυτές, ήταν μίας άλλης, διαφορετικής ποιότητας. Ήταν εκείνοι που δημιούργησαν την ΕΟΚ οραματιζόμενοι ένα, αληθινά, καλύτερο μέλλον για όλους μας. Μέχρι που ανέλαβαν τα τέκνα τους και ακόμη χειρότερα, τα εγγόνια τους. Οι μέχρι πριν μερικά χρόνια βουτυρένιοι, πουπουλένιοι-εκκολαπτόμενοι χαρτογιακάδες των κολεγίων, σημερινοί κυβερνήτες της Ευρώπης.....και μη χειρότερα!...
Citellus citellus
Citellus citellus
Οι πολιτικοί προέρχονται και εκλέγονται από το λαό (και την αστική τάξη). Συνέκρινε τους ανθρώπους τότε με σήμερα και θα δεις γιατί δε βγάζουμε πλέον τέτοιους πολιτικούς.
born_in_1914
born_in_1914
Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς αισθάνονταν οτι μας κάνουν χάρη..Ο Τσίπρας το έριξε στη βλαχομαγκιά και τον αρχίσαν στις καλπαζιές και τα μπατσάκια..Οι πολιτικοί κάποτε είχαν ηγετική φυσιογνωμία, ενδιαφέρον για τη χώρα (τότε τη λέγανε πατρίδα και δε ντρέπονταν) και πάνω απ όλα...διαπραγματεύονταν σαν ίσος προς ίσο.Ελ. Βενιζέλος, Καραμανλής, Αν. Παπανδρέου -άσχετα απο τα λάθη που κάνανε- πληρούσαν αυτές τις προυποθέσεις.
car der ine
Είναι εντυπωσιακό και δείγμα του ανδρός ότι ο Καραμανλής ποτέ δεν αποκάλυπτε σε δημοσιογράφους (παραδόξως δεν του γινόταν η ερώτηση ούτε την είχε "προτρέψει" όπως γίνονται οι στημένες ερωτήσεις σήμερα) ούτε αναφέρει στα απομνημονεύματα του το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός , τον τρόπο δηλαδή που έπεισε τον Σμιτ και το μαθαίνουμε πολύ μετά από μια άτυπη στιχομυθία.Ας μην μπλέκουμε τον Παπανδρέου ο οποίος ποτέ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αλλά αντίθετα πολέμησε με όποιον τρόπο μπορούσε όπως και η πλεοψηφία της Ευρώπης την είσοδο μας στην Κοινότητα. Θυμάμαι πιτσιρικάς ζωντανά από το ραδιόφωνο τον Καραμανλή να "εκλιπαρεί" τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ έστω να παραμείνουν οι βουλευτές του στην συζήτηση στη Βουλή και μετά τον διάλογο να αποφασίσουν για την ψηφοφορία μες στην αίθουσα. Ο αληταράς είχε πάρει όλους τους βουλευτές και βγήκε σαν λαγός έξω μην τυχόν και ψηφίσει κάποιος δικός του ΝΑΙ. Θυμάμαι σαν τώρα κάποια λόγια του Καραμανλή: Δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του. Ή είσαι υπέρ του ΝΑΙ και ψηφίζεις στην αίθουσα ή είσαι υπέρ του ΟΧΙ και μένεις στη Βουλή και υπερασπίζεσαι από την έδρα του κοινοβουλιου τις θέσεις σου.