Ποιος ήταν ηγετική φιγούρα? Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της Μακρονήσου και της Γιάρου? Αυτός που το παρακράτος του σκότωσε το Γρηγόρη Λαμπράκη? Των εκλογών βίας και νοθείας του '61? Του φακελώματος στην ασφάλεια? Που στα χρόνια διακυβέρνησης του ξενιτεύτηκε όλος ο εργατικός πληθυσμός της χώρας? Του "η Κύπρος κείται μακράν"? Ή επειδή είπε ο Μίκης Θεοδωράκης το περιβόητο "Καραμανλής ή τανκς" δίνουμε συγχωροχάρτι και ξαφνικά γίνεται εθνάρχης? Οποιοσδήποτε ανατρέξει σε ιστορικά στοιχεία και σε μαρτυρίες, ακόμα και αμετανόητων δεξιών-αντικομμουνιστών, μπορεί να μάθει τα δύσκολα και μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης του.Στην ΕΟΚ θα μπαίναμε με οποιοδήποτε πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρισκόμασταν 5 χρόνια μετά το Βιετνάμ και και την πτώση της χούντας και η Σοβιετική Ένωση όδευε προς το τέλος της, οπότε η ΕΟΚ αποτελούσε μονόδρομο. Το γεγονός ότι δεν "εκμεταλλευτήκαμε" και κακοδιαχειριστήκαμε την είσοδο μας το 1981, τα πακέτα Ντελόρ και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης δεν είναι θέμα της κακής ΕΕ ή ΟΝΕ. Είναι θέμα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και κομματικών-πελατειακών σχέσεων πολιτών και κράτους. Οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι η ξαφνική οικονομική ευμάρεια του 1981-2008 ήταν μια τεράστια φούσκα, γιατί ουσιαστικά δεν είχε καμία υποδομή και βάση. Τέλος στο κομμάτι του ηγέτη να τονίσω πως οι 2-3 ηγετικές φιγούρες της Ελλάδος, αποτελούν ηγετικές μορφές σχεδόν κατά αποκλειστικότητα από αυτούς που τους ψήφιζαν. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ηγέτες όπως ο Ντε Γκολ, ο Χελμουτ Κολ, ο Αλντο Μορο, ο Μακ Μιλαν χαίρουν πιο ευρείας αποδοχής, ενδεχομένως επειδή η εκλογή τους δεν επηρέαζε τόσο την πολιτική σταθερότητα ούτε τα συμφέροντα των οπαδών τους.
