Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο!

 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Οι πλατφόρμες του Έλτον Τζον
3

Αν η γόβα στιλέτο είναι ένα κλασικό φετίχ για τους άντρες, η ιστορία του τακουνιού είναι μια δική τους υπόθεση. Λένε ότι οι γυναίκες φορούν τακούνια για να ψηλώσουν και να αντιμετωπίσουν τους άντρες ως ισότιμους. Όμως το τακούνι αγκάλιασε πρώτα τις αντρικές φτέρνες. Σε αντίθεση με τον σημερινό άνθρωπο –που όταν βλέπει άντρα με τακούνι σκάει ένα χαμόγελο ειρωνείας- οι προηγούμενες γενιές ανθρώπων ήταν ευτυχισμένες όταν φορούσαν τακούνια.

Αφορμή για όλες αυτές τις αναλύσεις είναι η έκθεση που οργανώνεται στο Τορόντο στο Bata Shoe Museum’s, “Standing Tall: The Curious History of Men in Heels”. Αντρικά παπούτσια με τακούνια βρέθηκαν για πρώτη φορά στην Περσία. Τον 17ο αιώνα. Ήταν κατασκευασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκρατούν το σώμα σε μια στάση, η οποία θα βοηθούσε έναν τοξότη να σημαδέψει σωστά με το βέλος του ενώ ίππευε.

 

Τα τακούνια φορέθηκαν ανάμεσα στους αριστοκράτες της Δυτικής Ευρώπης. Όχι σε μάχες, αλλά σε σαλόνια. Για να δείξουν ύψος που συνδυάστηκε με την εξουσία. Κλασικό παράδειγμα ο Λουδοβίκος Louis XIV της Γαλλίας. Γύρω στο 1730 το αντρικό τακούνι χαμηλώνει. Και από τότε επανέρχεται πότε – πότε στις αντρικές ντουλάπες. Οι Μπιτλς φόρεσαν τακούνια αλλά ήταν ποπ σταρς. Και ο καουμπόι του Marlboro. Οι μπότες τους έχουν τακούνια.

Σήμερα η σκέψη του να φορούν τακούνια οι άντρες δε θα ήταν μια κοινωνικά δημοφιλής ιδέα, αλλά ήταν μια έκφραση δύναμης και γοήτρου για περισσότερα από 200 χρόνια. Η ιστορία, η χρήση και η σημασία τους εξετάζεται συστηματικά σε αυτή την έκθεση.

 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Αφγανιστάν 1850


 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Αγγλία 17ος αιώνας


 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Λουδοβίκος 16ος

 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Γαλλία ή Αγγλία μέσα του 17ου αιώνα


 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Πλατφόρμες του 70


 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Περσικά αντρικά παπούτσια ιππασίας

 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Γαλλία αρχές του 20ου αιώνα
 Άντρες σε τακούνια; Δεν ήταν πάντα κάτι αξιοπερίεργο! Facebook Twitter
Τα παπούτσια του Τζόν Λέννον
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H σύγχρονη ελληνική κεραμική έχει πια τη δική της Μπιενάλε

Αποστολή στη Σαντορίνη / H σύγχρονη ελληνική κεραμική έχει πια τη δική της Μπιενάλε

Με έργα Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, η 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Κεραμικής εγκαινιάστηκε μέσα στο περίφημο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας, κοντά σε έναν από τους πιο συγκλονιστικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, το Ακρωτήρι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η εξαιρετική περίπτωση της Phyllida Barlow που ο κόσμος της τέχνης ανακάλυψε αργά

Εικαστικά / Η εξαιρετική περίπτωση της Phyllida Barlow που ο κόσμος της τέχνης ανακάλυψε αργά

Το έργο της «RIG: untitled; blocks», με τα ανορθόδοξα υλικά και τη γλυπτική που δεν μοιάζει με τέτοια, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φίκος - Για το εκκλησάκι του Μυταρά

Guest Editors / «Το έφτιαξε όπως το ένιωσε εκείνη τη στιγμή»: Ο Φίκος γράφει για το κλείσιμο του παρεκκλησιού του Μυταρά

Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε μια ζωντανή παράδοση στην οποία ο καλλιτέχνης εκφράζει (την κοινωνία του) και εκφράζεται. Δυστυχώς ξεμένουμε με δύο επιλογές: από τη μια ένα καλλιτεχνικό νεκροταφείο και από την άλλη ένα δυσλειτουργικό αλλά ζωντανό έργο.
ΦΙΚΟΣ
Η Ναν Γκόλντιν ντρέπεται για όσα συμβαίνουν στη Γάζα και λέει: «Ζούμε ανατριχιαστικές εποχές μακαρθισμού»

Εικαστικά / «Ζούμε ανατριχιαστικές εποχές μακαρθισμού»: Η Ναν Γκόλντιν ντρέπεται για όσα συμβαίνουν στη Γάζα

Το έργο της Γκόλντιν «Sisters, Saints, Sibyls» καταπιάνεται με την ιστορία της μεγαλύτερης αδελφής της, της Μπάρμπαρα, ενός έξυπνου και ανυπότακτου παιδιού που στάλθηκε σε ορφανοτροφεία, αναμορφωτήρια και ψυχιατρικά ιδρύματα στην εφηβεία και αυτοκτόνησε το 1965, σε ηλικία μόλις 19 ετών.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Before and after science: Ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Εικαστικά / Before and after science: Ένα έργο σύγχρονης τέχνης εναρμονίζεται με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Η εικαστικός Ίρις Τουλιάτου μάς συστήνει έναν χώρο με πλούσια ιστορία και μοναδικές συλλογές, συνδέοντας την επιστημονική γνώση με την καλλιτεχνική παρέμβαση και την αισθητηριακή εμπειρία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια συνάντηση με τον Jonathan Meese

Εικαστικά / Jonathan Meese: «Έχουμε αρχίσει να προτιμούμε να μην έχουμε ελευθερία»

Μια συνάντηση στην Αθήνα με τον Γερμανό ζωγράφο που επιστρέφει στα παραμύθια γιατί βρίσκει τον πραγματικό κόσμο «πολύ άσχημο», με αφορμή την τρίτη του έκθεση στην γκαλερί Bernier-Eliades.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Προσφέροντας μία εμπειρία πολιτισμού στους κατοίκους της Ελευσίνας

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Προσφέροντας μία εμπειρία πολιτισμού στους κατοίκους της Ελευσίνας

Η Εύα Μανιδάκη και ο Ανδρέας Λόλης συζητούν με τον Χρήστο Παρίδη για όλα όσα προηγήθηκαν της δημιουργίας των in situ εγκαταστάσεων που σχεδίασαν στο πλαίσιο της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το αμερικανικό «πραξικόπημα» στη Μπιενάλε της Βενετίας και οι θεωρίες συνωμοσίες που εξακολουθούν 60 χρόνια μετά

Εικαστικά / Το αμερικανικό «πραξικόπημα» στην Μπιενάλε της Βενετίας και οι θεωρίες συνωμοσίες 60 χρόνια μετά

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εστιάζει στις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε η «σκανδαλώδης» βράβευση του αρχιερέα της ποπ αρτ Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ στην Μπιενάλε του 1964, με τη χορηγία της αμερικανικής κυβέρνησης.
THE LIFO TEAM
Οι ζωές και τα έργα της Lorenza Böttner

Εικαστικά / Οι ζωές και τα έργα της Lorenza Böttner

Η Lorenza Böttner (1959-1994) ήταν μια καλλιτέχνις που είχε έντονα βιωματική, σωματική σχέση με τη μεταμόρφωση. Μεταμόρφωσε μια ζωγραφική πρακτική σε εικαστική περφόρμανς που «βγήκε» στον δρόμο και έκανε τον δημόσιο χώρο θεατρική σκηνή για μια πολιτικοποιημένη σωματική διαφορετικότητα.
PAUL B. PRECIADO
Ένας Μάιος γεμάτος με σύγχρονη τέχνη στην Αθήνα

Πολιτισμός / Ένας Μάιος γεμάτος με σύγχρονη τέχνη στην Αθήνα

Το τρίτο μέρος του αφιερώματος του ΕΜΣΤ στις γυναίκες εικαστικούς, Jonathan Meese στην Bernier/Eliades, Θανάσης Τότσικας στη Rodeo, Ιωάννα Λημνιού στην Breeder και ό,τι άλλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γκαλερί και οι χώροι τέχνης τον Μάιο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

3 σχόλια
Και το μεηκ-απ ήταν κάποτε αντρική υπόθεση.Και η εξ'ολοκλήρου αποτρίχωση επίσης.Πάλι για τους ίδιους λόγους:ενδεικτικό εξουσίας και πολεμική πρακτική.