Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη

Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
2
Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Εμείς εδώ στο Πήλιο, το λέμε με λιγότερη φαντασία, αβγά με ντομάτα. Όταν σε ξυπνούν στο καλοκαιριάτικο πρωινό με θέα τη θάλασσα, είναι σαν να ξεκινάς τη μέρα με μια μπουκιά καλοκαίρι, μια μπουκιά διακοπές, μια μπουκιά ήλιο. Μέσα κι έξω σου η χαρά των καλών ημερών, που κοκκινίζει τις ντομάτες, που κοκκινίζει το δέρμα, που κοκκινίζει τη διάθεση.

Η στραπατσάδα ποτέ δεν έχει την ίδια γεύση στην πόλη. Γιατί εκεί τις ντομάτες δεν τις κόβεις κατευθείαν από το μποστάνι γιατί τα αβγά, ακόμη κι αυτά που τα λένε βιολογικά, δεν έχουν ούτε κατά διάνοια την παλιά γεύση από κείνο το χωριάτικο αβγουλάκι που μαζεύεις πρωινό από τις κότες. Όπως και να'χει, θα την φτιάξεις και στην πόλη. Πολυμορφική και πεντανόστιμη ένεκα, όλοι την αγαπάνε και τρώγεται όλες τις ώρες.

Θα φροντίσεις, ωστόσο, να ωριμάσεις τις ντομάτες στο πιο κατακόκκινό τους, έξω από το ψυγείο. Τόσο που η φλούδα να ξεκολλά από μόνη της. Κι αν θέλεις αληθινό αβγό θα το ψωνίσεις από τον Αρτέμη που πουλάει τα καλύτερα ναξιώτικα καλούδια, τα στέλνει και ντελίβερι.

Η συνταγή απλή. Άρα πενταδύσκολη, καθότι τα πιο απλά πράγματα έχουν κάτι αδιόρατα μυστικά που χτίζουν ή γκρεμίζουν τη νοστιμιά τους.

Ακολούθησέ την κατά γράμμα:

Για ένα μεγάλο τηγάνι, θα πάρεις 3 μεγάλες ντομάτες υπερώριμες, θα τις ξεφλουδίσεις και θα τις ψιλοκόψεις με το χέρι σε ένα μπολ-το μούλτι αποκλείεται! Θα τους προσθέσεις ελάχιστο αλάτι και 1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη, θα ανακατέψεις και θα τις αφήσεις στο πλάι να περιμένουν τη σειρά τους.


Καθαρίζεις δυό σκελίδες σκόρδο και τις κόβεις σε «δόντια» που λέγανε οι γιαγιάδες, ήτοι κατά μήκος σε μπαστουνάκια, όχι πολύ ψιλοκομμένα.


Ζεσταίνεις 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο στο τηγάνι, σε δυνατή φωτιά, ρίχνεις τη ντομάτα και το σκόρδο, αλατίζεις λιγάκι παραπάνω, χαμηλώνεις τη φωτιά, κι αφήνεις τη σάλτσα να μαγειρευτεί, γύρω στο 20λεπτο, αλλά θα δεις εσύ, μέχρι να απορροφήσει τα νερά της, να μείνει με το λάδι της, να αλλάξει χρώμα αλλά να μείνει και ζουμερή, να μην στεγνώσει, να μην παραψηθεί, διαφορετικά «την έκαψες!».


Βάζεις σε ένα μπολ 7 αβγά με το αλατάκι τους αλλά δεν τα χτυπάς όπως στην ομελέτα. Τρυπάς τους κρόκους να διαλύσουν και πολύ ελαφρά τους δίνεις μια ανακατεψιά με το πιρούνι. Μόνο μία.


Ρίχνεις τα αβγά στο τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, ανακατεύεις και μένεις από πάνω τους. Με το πιρούνι ανακατεύεις ελαφρά, δημιουργώντας τρυπούλες να περάσει από μέσα το άψητο αβγό και έχεις το νού σου, όλο το μυστικό είναι εδώ: κατεβάζουμε τη στραπατσάδα μόλις-αλλά μόλις-έχει ασπρίσει το ασπράδι. Θέλουμε τα αβγά μελάτα και ζουμερά, να διευκολύνουμε τις βούτες. Αλλιώς, η στραπατσάδα που μοιάζει με σφουγγάρι πουρέ, δεν τρώγεται.
Αν μείνει και την επόμενη, εξακολουθεί να είναι νόστιμη.

Οι παραλλαγές


*Μια πιπεριά κέρατο σε ροδέλες, δίνει ένα ακόμη πιο καλοκαιρινό, δροσερό άρωμα στην στραπατσάδα.


*Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις μαζί με τα αβγά και σπασμένη φέτα.


*Σε μια άλλη εκδοχή, σοτάρεις πρώτα αρκετές πιπεριές κέρατο στο λάδι, ρίχνεις τις ντομάτες, τις αφήνεις να ψηθούν κι ύστερα κάνεις τρυπούλες και σπας ολόκληρα μέσα τα αβγά, μάτια.


*Η νεότερη γαστρονομία θα σου συστήσει να προσθέσεις στο τέλος ρίγανη φρέσκια, θυμάρια και άλλα τέτοια. Τα οποία με έχουν κουράσει αφάνταστα να σας ομολογήσω. Ας κρατήσουμε και κάπου την λιτότητα της παράδοσης. Μόνο τη γεύση του αβγού και της ντομάτας στην πιο πετυχημένη παντριά τους.

 

 

 

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
Εξαιρετική η στραπατσάδα αν και μικρή όταν ήμουν δεν ένιωθα το χαϊβάνι να εκτιμήσω αυτήν που έφτιαχνε η γιαγιά μου στο χωριό με ολόφρεσκα αυγουλάκια μαι μυρωδάτες κατακόκκινες ντομάτες!Επίσης ανακουφίστηκα με το σχόλιο περί μυρωδικών γιατί νόμιζα ότι είμαι η μόνη που έχει κουραστεί με τα υπερβολικά αρώματα και ζητάει επιστροφή στην καθαρή γεύση!