Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη

Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
2
Και καγιανάς και στραπατσάδα. Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Εμείς εδώ στο Πήλιο, το λέμε με λιγότερη φαντασία, αβγά με ντομάτα. Όταν σε ξυπνούν στο καλοκαιριάτικο πρωινό με θέα τη θάλασσα, είναι σαν να ξεκινάς τη μέρα με μια μπουκιά καλοκαίρι, μια μπουκιά διακοπές, μια μπουκιά ήλιο. Μέσα κι έξω σου η χαρά των καλών ημερών, που κοκκινίζει τις ντομάτες, που κοκκινίζει το δέρμα, που κοκκινίζει τη διάθεση.

Η στραπατσάδα ποτέ δεν έχει την ίδια γεύση στην πόλη. Γιατί εκεί τις ντομάτες δεν τις κόβεις κατευθείαν από το μποστάνι γιατί τα αβγά, ακόμη κι αυτά που τα λένε βιολογικά, δεν έχουν ούτε κατά διάνοια την παλιά γεύση από κείνο το χωριάτικο αβγουλάκι που μαζεύεις πρωινό από τις κότες. Όπως και να'χει, θα την φτιάξεις και στην πόλη. Πολυμορφική και πεντανόστιμη ένεκα, όλοι την αγαπάνε και τρώγεται όλες τις ώρες.

Θα φροντίσεις, ωστόσο, να ωριμάσεις τις ντομάτες στο πιο κατακόκκινό τους, έξω από το ψυγείο. Τόσο που η φλούδα να ξεκολλά από μόνη της. Κι αν θέλεις αληθινό αβγό θα το ψωνίσεις από τον Αρτέμη που πουλάει τα καλύτερα ναξιώτικα καλούδια, τα στέλνει και ντελίβερι.

Η συνταγή απλή. Άρα πενταδύσκολη, καθότι τα πιο απλά πράγματα έχουν κάτι αδιόρατα μυστικά που χτίζουν ή γκρεμίζουν τη νοστιμιά τους.

Ακολούθησέ την κατά γράμμα:

Για ένα μεγάλο τηγάνι, θα πάρεις 3 μεγάλες ντομάτες υπερώριμες, θα τις ξεφλουδίσεις και θα τις ψιλοκόψεις με το χέρι σε ένα μπολ-το μούλτι αποκλείεται! Θα τους προσθέσεις ελάχιστο αλάτι και 1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη, θα ανακατέψεις και θα τις αφήσεις στο πλάι να περιμένουν τη σειρά τους.


Καθαρίζεις δυό σκελίδες σκόρδο και τις κόβεις σε «δόντια» που λέγανε οι γιαγιάδες, ήτοι κατά μήκος σε μπαστουνάκια, όχι πολύ ψιλοκομμένα.


Ζεσταίνεις 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο στο τηγάνι, σε δυνατή φωτιά, ρίχνεις τη ντομάτα και το σκόρδο, αλατίζεις λιγάκι παραπάνω, χαμηλώνεις τη φωτιά, κι αφήνεις τη σάλτσα να μαγειρευτεί, γύρω στο 20λεπτο, αλλά θα δεις εσύ, μέχρι να απορροφήσει τα νερά της, να μείνει με το λάδι της, να αλλάξει χρώμα αλλά να μείνει και ζουμερή, να μην στεγνώσει, να μην παραψηθεί, διαφορετικά «την έκαψες!».


Βάζεις σε ένα μπολ 7 αβγά με το αλατάκι τους αλλά δεν τα χτυπάς όπως στην ομελέτα. Τρυπάς τους κρόκους να διαλύσουν και πολύ ελαφρά τους δίνεις μια ανακατεψιά με το πιρούνι. Μόνο μία.


Ρίχνεις τα αβγά στο τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, ανακατεύεις και μένεις από πάνω τους. Με το πιρούνι ανακατεύεις ελαφρά, δημιουργώντας τρυπούλες να περάσει από μέσα το άψητο αβγό και έχεις το νού σου, όλο το μυστικό είναι εδώ: κατεβάζουμε τη στραπατσάδα μόλις-αλλά μόλις-έχει ασπρίσει το ασπράδι. Θέλουμε τα αβγά μελάτα και ζουμερά, να διευκολύνουμε τις βούτες. Αλλιώς, η στραπατσάδα που μοιάζει με σφουγγάρι πουρέ, δεν τρώγεται.
Αν μείνει και την επόμενη, εξακολουθεί να είναι νόστιμη.

Οι παραλλαγές


*Μια πιπεριά κέρατο σε ροδέλες, δίνει ένα ακόμη πιο καλοκαιρινό, δροσερό άρωμα στην στραπατσάδα.


*Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις μαζί με τα αβγά και σπασμένη φέτα.


*Σε μια άλλη εκδοχή, σοτάρεις πρώτα αρκετές πιπεριές κέρατο στο λάδι, ρίχνεις τις ντομάτες, τις αφήνεις να ψηθούν κι ύστερα κάνεις τρυπούλες και σπας ολόκληρα μέσα τα αβγά, μάτια.


*Η νεότερη γαστρονομία θα σου συστήσει να προσθέσεις στο τέλος ρίγανη φρέσκια, θυμάρια και άλλα τέτοια. Τα οποία με έχουν κουράσει αφάνταστα να σας ομολογήσω. Ας κρατήσουμε και κάπου την λιτότητα της παράδοσης. Μόνο τη γεύση του αβγού και της ντομάτας στην πιο πετυχημένη παντριά τους.

 

 

 

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ

σχόλια

2 σχόλια
Εξαιρετική η στραπατσάδα αν και μικρή όταν ήμουν δεν ένιωθα το χαϊβάνι να εκτιμήσω αυτήν που έφτιαχνε η γιαγιά μου στο χωριό με ολόφρεσκα αυγουλάκια μαι μυρωδάτες κατακόκκινες ντομάτες!Επίσης ανακουφίστηκα με το σχόλιο περί μυρωδικών γιατί νόμιζα ότι είμαι η μόνη που έχει κουραστεί με τα υπερβολικά αρώματα και ζητάει επιστροφή στην καθαρή γεύση!