Ο Klitosislost κάνει μουσική γιατί δεν του αρέσει αυτή που ακούει γύρω του
Ο νεαρός ράπερ γράφει τραγούδια για μια γενιά που δεν την ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω της, αλλά ξέρει ότι αν κυνηγήσει αυτό που θέλει θα καταφέρει να το πετύχει.
«Κάνω ραπ επειδή μια μέρα ξύπνησα και καύλωσα να κάνω ραπ. Έβλεπα όλους τους άλλους ράπερ κι ένιωθα ότι είμαι καλύτερος», λέει ο Κλείτος εντελώς σοβαρά. Έχουμε συναντηθεί μια μέρα με ανυπόφορη ζέστη στο κέντρο, με ελάχιστους θαρραλέους να κυκλοφορούν μεσημεριάτικα, γύρω μας είναι μόνο τουρίστες. «Είμαι ένας και μοναδικός», λέει. «Ξέρεις άλλον που να τον λένε Κλείτο και να κάνει μουσική; Κλείτος είναι το κανονικό μου όνομα, αρχαίο ελληνικό, είναι τόσο ιδιαίτερο, που δεν υπήρχε λόγος να βάλω ψευδώνυμο».
Ως Klitosislost είναι μέλος της ομάδας PLB και φτιάχνει μουσική με σκοπό να «αλλάξει το game». «Έχω βγάλει ένα mixtape (το “Flextape”), το “Lil Depro Cypher” με το PLB και κάποια άλλα singles και συνεργασίες, ενώ τα πιο πρόσφατα κομμάτια μου είναι τα “Goddagmn!” και “Smoke” με τον Draco. Το να είμαι μέρος της ομάδας είναι τόσο σημαντικό για μένα όσο σημαντικό είναι το τσιγάρο σε έναν καπνιστή.
Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά μεγάλωσα στην Εύβοια, στα Λουτρά Αιδηψού. Η οικογένειά μου δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, κοσμηματοπωλείο έχει η μάνα μου. Στην Αθήνα ήρθα υποτίθεται για σπουδές, clothing design, αλλά στο δίμηνο την είχα παρατήσει τη σχολή, περισσότερο έψαχνα μια δικαιολογία για να φύγω απ’ το χωριό.
«Δεν με νοιάζει και τόσο τι γίνεται γύρω μου και πώς πάνε τα πράγματα γενικά. Κοιτάω να κάνω τη φάση μου σήμερα και άμα είναι να γίνει παγκόσμιος πόλεμος και να πέφτουν πυρηνικές βόμβες, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή, αν φτάσουμε εκεί, φτάσαμε, τελείωσε».
Ως παιδί ήμουν μια μείξη πραγμάτων, πιο ντροπαλός από ό,τι είμαι τώρα αλλά πάντα ήμουν υπερκινητικός, έχω ΔΕΠΥ, οπότε είμαι πολύ στο τρέξιμο, να κάνω πράγματα φουλ. Η γενιά μου πρόλαβε στο τσακ και το έξω και το ίντερνετ, έχω γεννηθεί το 2003, οπότε βγαίναμε κιόλας, δεν μεγάλωναν όλα τα παιδιά με κινητά όπως μεγαλώνουν τώρα. Τα όνειρά μου άλλαζαν κάθε τρία-τέσσερα χρόνια: κάποια στιγμή ήθελα να γίνω δήμαρχος, μετά προγραμματιστής για games, ό,τι με ενδιέφερε ανά περίοδο ήθελα να το κάνω ως επάγγελμα. Δεν είχα καν τη μουσική ως όνειρο, άρχισα να φτιάχνω ρούχα από δεκαπέντε χρονών, έτσι χώθηκα στο underground κι έκανα πολλή παρέα με ράπερς.
Lil Depro Cypher - Klitosislost x Just Knite x KAMI! x Scou x CASHEN x $ERIAL
Αρχικά ήμουν reseller, ήμουν στο hypebeast κομμάτι, μεταπωλούσα ρούχα, και μετά άρχισα να ζωγραφίζω ζακέτες και μπλούζες και να τις πουλάω στο σχολείο. Στα δεκαοχτώ ξεκίνησα το brand μου και μέχρι πρόσφατα έκανα μόνο αυτό, ασχολιόμουν με ρούχα. Το brand μου, το lost.experience, με έβαλε σε έναν χώρο όπου ήταν ράπερς και παραγωγοί, κι άρχισα να έχω τέτοια ερεθίσματα. Ξεκίνησα να κάνω ραπ για πλάκα τον Αύγουστο του ’23 και μετά κόλλησα γιατί μου άρεσε.
Στην καθημερινότητα είμαι λίγο πιο χαλαρός από ό,τι είμαι στη μουσική. Ως Klitosislost είμαι λίγο πιο υπερβολικός, γιατί πρέπει να έχει υπερβολή η τέχνη, δεν γίνεται αλλιώς.
Την πορεία μου έχουν καθορίσει πολλές επιλογές μου και αρκετοί φίλοι μου, αλλά ένα γεγονός που άλλαξε τη ζωή μου ριζικά ήταν ο θάνατος του πατέρα μου. Το ότι έφυγα από το χωριό, το ότι παράτησα τη σχολή, το ότι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική ήταν μεγάλες αποφάσεις, που δεν φοβάμαι να τις πάρω γενικά, δεν φοβάμαι να αλλάξω τη ροή της ζωής μου. Αυτήν τη στιγμή βιοπορίζομαι δημιουργώντας ρούχα, κάνοντας edit σε βιντεοκλίπ και φτιάχνοντας covers, ό,τι έχει να κάνει με δημιουργικά πράγματα στον υπολογιστή, ξέρω όλα τα προγράμματα. Πιστεύω ότι αν σου «κόβει» μπορείς να βρεις τρόπο να βγάλεις λεφτά μόνος σου και από πολύ νωρίς.
Ξεκίνησα να ηχογραφώ το 2021. Ήμουν με έναν φίλο μου που έφτιαχνε beats στο χωριό, είχε βάλει ένα beat απ’ το κινητό και χώναμε στο μικρόφωνο του λάπτοπ, ό,τι να ’ναι, μετά πήγαινα σε φίλους που είχαν setups και πιο πολύ καυλάνταγα, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα μικρόφωνο και άρχισα να κάνω μουσική με μανία. Έφτιαχνα δέκα με δεκαπέντε τραγούδια την ημέρα, είχα καεί, έκανα όλη μέρα μουσική, δεν έκανα τίποτα άλλο. Πλέον κάνω πολύ λιγότερη, ξέρω να κάνω μουσική και κοιτάω να κάνω καλύτερη δουλειά. Δεν φτιάχνω πια μέτρια τραγούδια που δεν πρόκειται να τα βγάλω.
Τα παιδιά που ξέρω πιο πολύ καιρό από το PLB είναι ο KAMI! και ο SCOU. Kάναμε παρέα πού και πού και το 2024 που δημιουργήθηκε η ομάδα, στις 4 Απριλίου, ήμασταν στο δωμάτιο ο Cashen, ο $erial, ο Rioma και μπήκαν εκείνη την ημέρα ο Epon και ο Just Knite. Αυτό ήταν το original PLB και μετά μπήκαν και οι υπόλοιποι σιγά-σιγά. Τώρα είμαστε 11 άτομα, σαν ομάδα ποδοσφαίρου. Στην ουσία δεν θεωρούμε ότι είμαστε ακριβώς ραπ κολεκτίβα, ο καθένας κάνει τη φάση του και δουλεύουμε και όλοι μαζί.
Είμαι υπερβολικός στα κομμάτια μου, όλοι οι ράπερ είναι, όμως άλλο η υπερβολή και άλλο το ψέμα. Προσπαθώ να μη λέω ψέματα, π.χ. δεν θα πω σε τραγούδι μου ότι πουλάω ναρκωτικά, γιατί δεν πουλάω, δεν θέλω να παρουσιάζω κάτι που δεν είμαι. Πιστεύω ότι ο κόσμος ακούει τη μουσική σου περισσότερο για αυτό που είσαι, δεν τον ενδιαφέρει μόνο η μουσική, ειδικά στο ραπ, και ακόμα ειδικότερα στο τραπ έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιος είναι αυτός που κάνει το ραπ, παρά το τι λέει και πώς είναι η μουσική του.
Klitosislost - Avant Garde
Υπάρχουν άτομα που κάνουν ραπ για το hood, για εγκλήματα και τέτοια, που τα έχουν κάνει αυτά που λένε. Εγώ προσπαθώ να είμαι ρεαλιστικός σε όσα λέω, δεν θα πω κάτι που δεν θα το έκανα ποτέ. Ο στίχος των τραπ κομματιών αρχικά ήταν ένα σοκ για τα άτομα κάποιας ηλικίας, γιατί το τραπ δεν θεωρήθηκε τέχνη, και για πολλούς εξακολουθεί να μην είναι, ενώ αν δεις κάτι αντίστοιχο στο σινεμά ή στο θέατρo ή αν το διαβάσεις στη λογοτεχνία είναι ok. Ήταν και ο τρόπος με τον οποίο διαδόθηκε που σόκαρε, εκτός εταιρειών. Μέχρι τα μέσα των ’00s δεν μπορούσες να κυκλοφορήσεις μουσική μόνος σου, έπρεπε να περάσεις μέσα από κάποια δισκογραφική για να υπάρχεις, οπότε δεν σου επιτρεπόταν να εκφραστείς με τη γλώσσα που μιλάς στους φίλους σου, ούτε να πεις αυτά που θέλεις, τα έκοβαν.
Με το τραπ μπορούσες να εκφραστείς για πρώτη φορά όπως θέλεις, χωρίς να επέμβει κανείς, οπότε οι νέοι ράπερ ξεσάλωσαν. Δεν έχει σημασία πόσο ωμά και προκλητικά ήταν αυτά που έλεγαν ή αν τα εννοούσαν, είχαν μια ελευθερία που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Τα παιδιά που μεγάλωσαν με το ραπ όλα αυτά τα θεωρούν πλέον δεδομένα, αυτήν τη γλώσσα και τη θεματολογία. Είναι η μουσική τους, και δεν δίνουν και τόση βάση σε όσα ακούγονται, δηλαδή οι λέξεις δεν έχουν την ίδια βαρύτητα που έχουν για κάποιον 50άρη ή 60άρη.
Με ενοχλεί που τώρα προσπαθούν να κάνουν moderate το ραπ, το ΕΣΡ έχει ξεφύγει πάρα πολύ με τις απαγορεύσεις στα βίντεο. Το βίντεο έχει σχεδόν τελειώσει ως μέσο, τα τραγούδια στο YouTube δεν κάνουν τα νούμερα που έκαναν πριν από μερικά χρόνια, και οι περιορισμοί είναι ένας βασικός λόγος γι' αυτό.
Είμαι περίεργος άνθρωπος γενικά, μπορεί να είμαι πολύ εύκολος αλλά μπορεί να είμαι και πολύ δύσκολος. Είμαι παρορμητικός και αλλάζω γνώμη εύκολα, σίγουρα όμως είμαι συνεπής – εξαρτάται, βέβαια, με τι και με ποιον. Αν με πληρώνουν για κάτι είμαι σίγουρα συνεπής, αν μου δίνει τα λεφτά του ο άλλος πρέπει να κάνω καλή δουλειά, για να μου τα ξαναδώσει.
Δεν ξέρω αν με έχει αλλάξει η μουσική, γιατί έχουν γίνει και άλλα πράγματα στη ζωή μου από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτήν. Έτσι κι αλλιώς νιώθω ότι αλλάζω πολύ σαν άνθρωπος, νιώθω ότι κάθε τρεις μήνες είμαι πολύ διαφορετικός ούτως ή άλλως, ότι εξελίσσομαι συνέχεια. Σίγουρα η μουσική μού έχει δώσει πιο πολλή αυτοπεποίθηση να κυνηγήσω πράγματα, πάντα ήμουν σίγουρος, απλώς τώρα είμαι πιο επιθετικός για να πετύχω αυτό που θέλω. Πλέον δεν έχω κοινωνικό άγχος, καθόλου, ενώ παλιά ακόμα και όταν πήγαινα να παραγγείλω καφέ σκεφτόμουν «πωωω, τώρα πρέπει να μιλήσω στη σερβιτόρα ή στον σερβιτόρο, να αποφασίσω τι θέλω να πάρω, να μιλήσω με συγκεκριμένο τρόπο, να μην κάνω πολλή ώρα για να μην καθυστερήσω τους από πίσω μου». Πλέον νιώθω πιο πολύ ότι πατάω στα πόδια μου και κυνηγάω τα πράγματα περισσότερο.
Το πιο μεγάλο μου όφελος από την ασχολία μου με τη μουσική είναι reach και επιρροή. Είναι πολύ πιο εύκολο να σε ακούσει κόσμος και να σε μάθει, έχω γνωρίσει τόσο κόσμο και με έχει μάθει πολύς κόσμος.
Δεν με νοιάζει και τόσο τι γίνεται γύρω μου και πώς πάνε τα πράγματα γενικά. Κοιτάω να κάνω τη φάση μου σήμερα και άμα είναι να γίνει παγκόσμιος πόλεμος και να πέφτουν πυρηνικές βόμβες, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή, αν φτάσουμε εκεί, φτάσαμε, τελείωσε. Ό,τι και να γίνει στη ζωή μου κάνω adapt, λέω “do it και θα δούμε τι θα κάνουμε”. Δεν κάθομαι να στρεσάρομαι για το τι θα γίνει και το πώς θα γίνει και τέτοια, το ζω μέρα με τη μέρα. Έχω μελλοντικά πλάνα, αλλά αν δεν βγουν δεν με νοιάζει, θα κάνω κάτι άλλο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρω κάτι να κάνω.
KLITOSISLOST - OTRIVIN LSD FREESTYLE Prod. Epon (OFFICIAL MV)
Θέλω να αλλάξω τη μουσική στην Ελλάδα γιατί δεν μου αρέσει αυτό που ακούω. Μου αρέσει η τραπ, αλλά πιστεύω ότι μετά το 2020 έχει μείνει στάσιμη. Ενώ υπήρχε μεγάλη άνοδος και οι ράπερς γίνονταν καλύτεροι, μετά το 2020 βγήκαν πολλοί ράπερς που δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο. Δεν είναι κακό να κάνεις μουσική που μπορείς να την ακούσεις στο κλαμπ και να γουστάρεις, αλλά δεν έχει πρόοδο το είδος. Οι διαφορές τώρα στους ράπερς είναι η περσόνα, όχι ο ήχος. Υπάρχουν πολύ καλές περσόνες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά έχουν εγκλωβιστεί σε αυτό που κάνει νούμερα κι έχουν ξεχάσει ότι είναι καλλιτέχνες, έχουν γίνει προϊόν.
Δεν τους κατηγορώ που το κάνουν αυτό, αλλά επειδή έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που βγήκαν ο Light, ο Snik, όλοι αυτοί που είναι legends σε αυτό που κάνουν, περιμένω να αλλάξει η φάση. Τα επόμενα χρόνια θα είμαστε οι PLB, οι $telth, o Dante, o Nik, o Mufasha, αυτοί πιστεύω ότι είμαστε οι επόμενοι. Έχουμε το ίδιο impact που είχε τότε ο Snik, που έβγαινε ένα τραγούδι του και το ξέρανε λίγοι, αλλά αυτοί που το ξέρανε το ξέρανε καλά, κι αυτό ήταν που γαμούσε. Αυτός είναι ένας στόχος μου μουσικά, θέλω πράγματα που δεν έχουν φέρει άλλοι. Θέλω επίσης να ξαναρχίσω να τρέχω το clothing brand, το lost.experience, και από εκεί θα ήθελα να αλλάξω και τη μόδα.
Γιατί παλιά σκάγανε πολύ fresh οι ράπερς, πλέον σκάνε όπως να ’ναι, δηλαδή δεν γίνεται να ξεκίνησαν με streetwear και να είχαν swag και τώρα να σκάνε μόνο σαν κάγκουρες. Δεν γίνεται να μη σκας πιο τερματισμένος από τον κόσμο που σε ακούει. Έχει σημασία για μένα το πώς είσαι και εμφανισιακά και πώς παρουσιάζεσαι ως καλλιτέχνης, είναι κομμάτι της τέχνης σου. Δεν γίνεται να μην έχεις ταυτότητα σε αυτό. Και δεν υπάρχει πλέον ταυτότητα, όλοι σκάνε με τον ίδιο τρόπο, δεν θα καταλάβεις έναν ράπερ αν τον δεις μέσα στο κοινό του. Αν είναι 100 άτομα και είναι χωμένος μέσα, δεν θα ξέρεις ποιος είναι.
Μου αρέσει η τέχνη γενικά, όλα τα είδη τέχνης, μου αρέσει να αράζω με τους φίλους μου, μου αρέσει να πίνω φούντα, μου αρέσει να παίζω video games. Με εκνευρίζει όταν κάποιος δεν είναι συνεπής, η λεγκενιά, το να είσαι λεγκένης – ο λεγκένης στη φυλακή είναι αυτός που κάνει δουλειές για τους άλλους κρατούμενους ή για τις αρχές της φυλακής. Με εκνευρίζει όταν κάποιος είναι μαλάκας χωρίς λόγο, γιατί υπάρχουν και καταστάσεις όπως ο τρόπος που έχεις μεγαλώσει που μπορούν να σε κάνουν μαλάκα, τότε κομπλέ, αλλά όταν είσαι μαλάκας χωρίς λόγο είναι εκνευριστικό. Με εκνευρίζουν φουλ οι ελεγκτές στα λεωφορεία, οι διαφημίσεις στο YouTube κι όταν μου τελειώνουν τα φιλτράκια και τα χαρτάκια.
Μουσική συγγένεια αισθάνομαι με το PLB προφανώς, με την $telth μέχρι ένα σημείο, δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο κοντινό που να αξίζει στην Ελλάδα. Ο μόνος άλλος artist που ακούω consistently εκτός των PLB είναι ο $ulee κυρίως, για μένα είναι ολοκληρωμένος καλλιτέχνης αυτήν τη στιγμή.
Μου αρέσει η Ελλάδα γιατί είναι για τον πούτσο, γιατί ο καθένας κάνει το μακρύ του και το κοντό του, κάνει ό,τι θέλει, ό,τι να ’ναι. Είναι όλοι στον κόσμο τους. Δεν δουλεύει τίποτα, αλλά ταυτόχρονα όλα δουλεύουν λίγο. Έχεις ελευθερία να πας όπου θες και να κάνεις ό,τι θέλεις και να πεις ό,τι θες. Μου αρέσει που δεν μπορείς να πεις στον Έλληνα τι να πει, ό,τι και να κάνουν με το ΕΣΡ, οι ράπερ αυτά που θέλουν θα τα πουν. Ο Έλληνας είναι στα αρχίδια του κι εμένα αυτό μ’ αρέσει στην Ελλάδα. Το ότι, άμα κυνηγήσεις αυτό που θέλεις να κάνεις, θα το κάνεις.
Δηλαδή, ο Τρανός δεν θα μπορούσε να έχει βγει σε άλλη χώρα. Είναι πολύ εύκολο να πετύχεις στην Ελλάδα, το πιστεύω. Δεν θεωρώ ότι είμαστε άτυχη γενιά, γιατί πλέον μπορείς να κυνηγήσεις αυτό που θέλεις και, αν αξίζεις, να πετύχεις. Και πιστεύω ότι είμαστε η γενιά που έχουμε τους καλύτερους τρόπους να βγάλεις μόνος σου λεφτά. Αυτό που κάνω εγώ με τη μουσική και με τα ρούχα δεν υπήρχε περίπτωση να το έκανα παλιότερα, θα έπρεπε να πάω να σπουδάσω. Δεν υπάρχει τίποτα που να θέλω να σπουδάσω, οπότε εγώ συγκεκριμένα νιώθω τυχερός. Λέω στο τραγούδι μου «θέλω να βγάλω λεφτά», αλλά, να σου πω την αλήθεια, δεν με νοιάζει και τόσο αν έχω λεφτά ή όχι, δεν με πολυενδιαφέρει.
Γενικά, με τα πολιτικά δεν πολυασχολούμαι, ξέρω τι γίνεται αλλά δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Δεν είναι καλή η φάση. Ποτέ δεν ήτανε καλή η φάση πολιτικά στην Ελλάδα. Τα χρόνια που είμαι γεννημένος τουλάχιστον.
Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζω ένα EP με τον Cashen και ένα με τον SCOU, και μαθαίνω να κάνω μείξη. Κι ετοιμάζω ένα debut album αλλά αυτό αργεί ακόμα...».
PLB Vlaka
Βρείτε τη μουσική του Klitosislost στο Spotify
